ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΗ: ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 11/02/2012

Σήμερα παρουσιάζουμε την ομιλία της Παπαθανάση στην Βουλή.
Η Αφροδίτη Παπαθανάση στην ομιλία της παραδέχεται ότι εκπροσωπεί ένα ηττημένο πολιτικό σύστημα. Την ίδια στιγμή παραδέχεται επίσης ότι η νέα μνημονιακή σύμβαση δεν θα δώσει καμία λύση όπως δεν έφερε και η προηγούμενη αλλά ότι  θα κερδίσει λίγο χρόνο.
 Αυτό ήταν; !!!!!!!
 Υποθηκεύσατε δηλαδή την χώρα για 50 χρόνια και μας κάνετε δούλους για να κερδίσετε λίγο χρόνο;
Ποιος θα κερδίσει χρόνο και γιατί κυρία Βουλευτής; ...

Διαβάστε τι γράφηκε χθες πριν την ψήφιση για το ποιοι κερδίζουν με αυτό που ψηφίσατε

Σήμερα οι κάτοχοι Ελληνικών Κρατικών ομολόγων, δηλαδή κυρίως οι Ευρωπαϊκές τράπεζες, δεν είναι κατοχυρωμένοι ως προς την εξέλιξη της χρεοκοπίας. Ήτοι εάν προκύψει χρεοκοπία της Ελλάδας δεν θα πάρουν ούτε 1 ευρώ. Μετά την υλοποίηση του PSI+ θα είναι 100% κατοχυρωμένοι, αφού τα νέα Ελληνικά Κρατικά ομόλογα θα προστατεύονται από το Αγγλικό δίκαιο και τους Ευρωπαϊκούς μηχανισμούς.

Διαβάστε τι λένε σήμερα μετά την ψήφιση: 

Προετοιμασμένες σε μεγαλύτερο βαθμό για μία ενδεχόμενη αποτυχία της Ελλάδας είναι σήμερα από ό,τι πριν από δύο χρόνια η Γερμανία και η Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως δήλωσε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, σε συνέντευξη που παραχώρησε στον τηλεοπτικό σταθμό ZDF.

Και το χειρότερο η σύσκεψη του Ευρογκρουπ που για χάρη του κάνατε κουρέλι το Σύνταγμα αναβλήθηκε. Αυτά είναι τα σοβαρά επιχειρήματα που μας έστειλαν στην εκτροπή και το χάος.
Χρόνο για τους δανειστές ζητούσατε κυρία βουλευτής όπως και στο πρώτο μνημόνιο , γι αυτό μας στείλατε στον πάτο. Γι αυτό μέσα σε 2 χρόνια σχεδόν διπλασιάστηκε το έλλειμμα , οι Έλληνες έχουν στραγγίσει και έχετε παραδώσει την χώρα στους τοκογλύφους.

Η χρεοκοπία δεν είναι φυσικό φαινόμενο όπως ο σεισμός, ούτε η ήττα του πολιτικού συστήματος έγινε από αόρατες δυνάμεις . Το πολιτικό σύστημα ηττήθηκε γιατί φάνηκε στα μάτια όλων ότι είναι ένα σύστημα που δεν υπηρετεί την Δημοκρατία και τους ψηφοφόρους αλλά τους οικονομικά ισχυρούς που το επιβάλλουν και μπορούν ανα πάσα στιγμή να αλλάξουν σαν μαριονέτες τους εκπρόσωπους του λαού και να βάζουν τους δικούς του ανθρώπους ακόμη και σαν πρωθυπουργούς.


Κάθε στιγμή  πριν την κρίσιμη ψηφοφορία το αισθανόσαστε ότι έχετε χρεοκοπήσει στην συνείδηση του κόσμου , παρόλα αυτά ψηφίσατε ενάντια στην θέληση του και στα συμφέροντά του.

Όλη σας η διαδρομή ήταν  η υποταγή σε αυτό το σύστημα εξουσίας  και δυστυχώς δεν καταφέρατε ούτε την τελευταία στιγμή να υπερασπίσετε  την τιμή σας,  και τους συμπατριώτες σας.
Γίνατε πιόνια και  υπηρέτες  των τοκογλύφων, κολαούζοι τους,  αντί να αποχωρήσετε με το κεφάλι ψηλά, γίνατε οι εκτελεστές των συμπατριωτών σας. Ακολουθήσατε αυτούς που με τις μίζες και τα δεκάδες σκάνδαλα είναι υποχείρια και δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, ενώ  κάνανε ότι δεν βλέπετε αυτό  το χάλι.


Αν θέλατε στα αλήθεια να ακούσετε διαφορετικές απόψεις θα δίνατε την δυνατότητα να γίνουν εκλογές και αυτές οι απόψεις να κατατεθούν, αλλά όχι δεν θέλατε τίποτα διαφορετικό, έπρεπε απλώς να εκτελέσετε τις εντολές του μηχανισμού, γιατί πολύ απλά χωρίς μηχανισμό αισθάνεστε ότι δεν υπάρχετε, αισθάνεστε ότι είστε ένα τίποτα.


Υ.Γ Οι φίλοι εκκολαπτόμενοι υποψήφιοι Βουλευτές της ΝΔ του Νομού πρέπει να ξέρουν οτι εκτός απο τα κειμενάκια που στέλνουν για δημοσίευση χρειάζονταν να στείλουν και την άποψή τους για την ψήφιση της δανειακής σύμβασης. Αυτά είναι τα βασικά που πρέπει να ξέρει ο κόσμος.
Δεν το κάνανε αποδεικνύοντας οτι είναι και αυτοί παιδιά του ίδιου  διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος και  απλά σιωπούν ανυπομονώντας να πάρουν και αυτοί με την σειρά τους την κουτάλα στο χέρι.


Η ομιλία της Παπαθανάση στην Βουλή:



Στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Έγκριση των
Σχεδίων Συμβάσεων Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης μεταξύ του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (Ε.Τ.Χ.Σ.), της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Τράπεζας της Ελλάδος, του Σχεδίου του Μνημονίου Συνεννόησης μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Τράπεζας της Ελλάδος και άλλες επείγουσες διατάξεις για τη μείωση του δημοσίου χρέους και τη διάσωση της εθνικής οικονομίας».

Το βάρος και τα διλλήματα που καλούμαστε να σηκώσουμε και να αντιμετωπίσουμε, είναι πολύ πιο πάνω από τα όρια και τα πιστεύω μας. Από την μια είναι η θέληση και η ελπίδα του καθενός μας  να υπηρετήσει και να συμβάλλει σε μια κοινωνία δικαίου ,από την άλλη τα συνεχή διλλήματα των ημερών , αποφάσεις τώρα , αποφάσεις με υψηλό πολιτικό ρίσκο και αποφάσεις με κοινωνικές συνέπειες , «παρακαταθήκη» που μας κληρονομήθηκε από τις δεκαετίες λαθών και του συστήματος της χώρας.

 Σήμερα , ανεξάρτητα από τις αρχές και το το όνειρο που μπορεί να έχει ο καθένας μας, για ποια κοινωνία θέλει, ποια Ευρώπη θέλει, ποια Ελλάδα θέλει , υπάρχει και η σκληρή πραγματικότητα , η περιδίνηση της Χώρας σε μια Ευρωπαϊκή οικονομική κρίση και κύρια σε μια κρίση αξιών της Ευρώπης.

Υπάρχει η ιδεολογική προσέγγιση, η πολιτική προσέγγιση, η ανθρώπινη προσέγγιση στο τι θα θέλαμε να συμβεί και με ποια σταθερά και ασφαλή βήματα εμείς θα θέλαμε να φύγουμε νικητές από την κρίση αυτή , αλλά δυστυχώς από την άλλη πλευρά, υπάρχει απέναντι μας  ένας καθαρός κυνισμός, ο κυνισμός των δανειστών , ο κυνισμός της ισχυρών χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θέτουν το βασικό πλαίσιο των κανόνων διαχείρισης των καταστάσεων και εν προκειμένω των δανείων.

Τα δεδομένα που έχουμε είναι ότι έχουμε μια χώρα, μια πολιτεία :

·         Με το μεγαλύτερο ιστορικά  έλλειμμα, το έλλειμμα του 2009,

·         Μια πολιτεία που παρήγε συνεχώς ελλείμματα τα τελευταία χρόνια, μέχρι να φτάσουμε στο ιστορικό ρεκόρ του 2009,

·         Έχουμε το μεγαλύτερο χρέος στο δυτικό κόσμο σε σχέση με το μέγεθος και το Α.Ε.Π. της χώρας,

·         Έχουμε τον μεγαλύτερο δανεισμό πάλι σε σχέση στο δυτικό κόσμο με το μέγεθος και το Α.Ε.Π. της χώρας,

και μέσα από ένα πολύ δύσκολο στην εφαρμογή του πρόγραμμα δανεισμού ,  μέσα από ένα πολύ κοινωνικά άδικο πρόγραμμα δανεισμού, ερχόμαστε και προσπαθούμε να πετύχουμε τη μεγαλύτερη διαγραφή χρέους στο κόσμο τη στιγμή αυτή. Το χρέος που θα επιχειρηθεί τις επόμενες μέρες να διαγραφεί στη Χώρα , μέσω του PSI ,  είναι μεγαλύτερο από ότι έχει ποτέ επιχειρηθεί ή και υλοποιηθεί για τις χώρες τις Αφρικής ή της Λατινικής Αμερικής.

Αυτά είναι τα δεδομένα του προβλήματος.

Τα πλαίσια στα οποία συμβαίνουν όλα αυτά, έχουν να κάνουν με μια Ευρώπη και με τους δανειστές και με τα κράτη-μέλη της Ε.Ε., όπου υπάρχει συντηρητισμός στην αντίληψη και στις πολιτικές επιλογές, υπάρχει ένα έλλειμμα δημοκρατίας σήμερα στην Ευρώπη. Υπάρχουν αντιλήψεις και μέτρα και πρακτικές τα οποία δεν βοηθούν την ίδια την Ευρώπη και να στηρίξει πολιτικές κοινωνικής συνοχής και να έχει εργαλεία αναδιανομής και εργαλεία ανάπτυξης, με μεγαλύτερο, όπως είπα και στην αρχή, θέμα της δημοκρατίας στην ίδια την Ευρώπη.

Έχουμε όμως αντίδραση και από τους άλλους τους λαούς. Βλέπουμε ότι η Ευρώπη αρχίζει και αναπτύσσει έναν ιδιότυπο ρατσισμό μεταξύ των Λαών της και αυτό είναι ένα από τα πιο επικίνδυνα φαινόμενα που θα πρέπει και οι αναλυτές και το πολιτικό δυναμικό και να αναλύσει και να ανατρέψει , διαφορετικά θα γυρίσουμε δεκαετίες πίσω, σε φαινόμενα και καταστάσεις της προπολεμικής Γερμανίας .

 Έχουμε το δεδομένο δυστυχώς ότι οι δανειστές δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα, αλλά είναι δανειστές. Έχουμε το δεδομένο ότι η Ε.Ε. αργεί να πάρει τα μέτρα που χρειάζεται η δεδομένη στιγμή. Είναι και δεδομένο ακόμα ότι η Ε.Ε. σε λάθος στιγμές από πλευράς χρόνου, να παίρνει λάθος αποφάσεις, όπως την απόφαση στη Deauville, τον Οκτώβριο του 2010,   που μας σημάδεψε αρνητικά, γιατί επηρέασε αρνητικά όλο το σκηνικό σταθεροποίησης στην Ευρώπη.

Αυτό είναι ένα πάζλ, το οποίο δεν είναι στατικό, είναι κάθε φορά ρευστό και μη διαχειρίσιμο από εμάς. Πολλοί από μας θεωρούμε ότι θα θέλαμε ιδανικά να είναι τα κουτάκια όλα στη θέση τους και το ένα βήμα να οδηγεί στο άλλο. Δεν ισχύει αυτό. Είναι τα πάντα σε διαφορετικές ταχύτητες, σε διαφορετικούς ρυθμούς. Το σίγουρο είναι ότι τα βήματα δεν είναι στη σειρά που θα έπρεπε να είναι, δηλαδή το ένα αποτέλεσμα να δημιουργεί ένα θετικό βήμα για να συνεχίσουμε στα υπόλοιπα.

Τα κομμάτια του παζλ στην Ελλάδα είναι και αυτά ιδιαίτερα. Το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα είναι ηττημένο. Είναι ηττημένο, γιατί δυστυχώς για σαράντα χρόνια δημιούργησε την κατάσταση αυτή, οπότε στην συνείδηση του κόσμου είναι ηττημένο. Είναι ηττημένο σήμερα από το σύστημα των αγορών και από το μιντιακό σύστημα, και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία στην ιστορική στιγμή που ζούμε. Το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα είναι ηττημένο από την ίδια την επανάληψη αναπαραγωγής του κακού εαυτού του, γιατί αυτό ήξερε να κάνει τόσα χρόνια. Αν δούμε διαδρομές, οι πιο ασφαλείς λογικές ήταν «ας μην κάνουμε τίποτα ας μην πειράξουμε κανέναν και θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε». Αυτό το πράγμα , αυτή η ακινησία , μας έφτασε εδώ , μια μικρή χώρα με τεράστια ελλείμματα και χρέη. Στην Ελλάδα η  απονομή Δικαιοσύνης δεν μας δημιουργεί ασφάλεια δικαίου , ενώ και ο συνδικαλιστικός χώρος εκπροσωπείται από εργαζόμενους κύρια  από τον Δημόσιο Τομέα , από τις ΔΕΚΟ ή και τις Τράπεζες , αλλά δεν υπάρχει η ανάλογη έκφραση του ιδιωτικού τομέα και δεν υπάρχει πουθενά η φωνή των ανέργων, ενός εκατομμυρίου ανέργων που έχουμε αυτή τη στιγμή.

Αυτά είναι τα υπόλοιπα , ελληνικά στοιχεία του πάζλ.

Η απάντηση που καλούμαστε να δώσουμε, γίνεται με  μια κοινοβουλευτική διαδικασία με την  διαδικασία κατεπείγοντος .Αυτό μεν προβλέπεται από το Σύνταγμα και κατανοώ ότι σε συνθήκες κρίσεις και σε συνθήκες διεθνών και ευρωπαϊκών ιστορικών ημερομηνιών , όπως η έγκριση της διαδικασίας PSI , και η έναρξη της διαδικασίας ανταλλαγής των ομολόγων με αποτέλεσμα την απομείωση του δημοσίου χρέους κατά 100 δις ευρώ , το νέο δάνειο των 130 δις , η παράταση εξόφλησης των δανείων για πλέον δεκαετίες ,  είναι ιστορικής σημασίας γεγονότα, από την άλλη όλη η νομοθετική διαδικασία δεν έχει τον αναγκαίο  και χρόνο και αυτό πιέζει τον Βουλευτή της κάθε παράταξης.

Τι καλούμαστε να απαντήσουμε ; Ευρώ ή Δραχμή. Όχι ως αποτέλεσμα στόχων ή προγραμμάτων υλοποίησης – αλλά ως επιλογή διαδικασίας του να γίνει το χρέος της χώρας βιώσιμο. Η επιλογή του PSI , η επιλογή της απομείωσης του δημοσίου χρέους κατά 100 δις ευρώ και η νέα δανειακή σύμβαση των υπολοίπων 130 δις , η παράταση λήξης των ομολόγων μας ,είναι που πιέζουν τα πράγματα και τις αποφάσεις μας .

Η εθνική επιλογή είναι αν θα μείνουμε στο ευρώ και στην ευρωζώνη ή όχι. Η εθνική στρατηγική είναι αν θα επιλέξουμε να είμαστε στο τραπέζι των ευρωπαϊκών και διεθνών διαπραγματεύσεων στα βήματα που θα γράφουν στο μέλλον ή αν θα επιλέξουμε την απομόνωση.  

 Στους Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ το θέμα των άμεσων και επώδυνων επιλογών έχει ήδη  τεθεί αρκετές φορές , όλες τις προηγούμενες φορές ήμασταν μόνοι μας , τώρα στηρίζει και η Ν.Δ. ,  οπότε νομίζω ότι είναι απόλυτα και ανθρώπινα δικαιολογημένα και ο θυμός μας και η έντασή μας. Είναι απαράδεκτο εν μέσω τέτοιας κρίσης να μας καταβάλλει η ανικανότητα και η άρνηση του ίδιου του συστήματος να αντιδράσει και να ανταπεξέλθει. Η κατάσταση είναι ρευστή και η συνέχεια των πραγμάτων δεν ακολουθεί πάντα την σχεδιασμένη πορεία.

Θα σώσει το Μνημόνιο τη χώρα; Νομίζω ότι πιο ειλικρινής απάντηση είναι ότι θα δώσει κύρια χρόνο και ότι θα αποφύγουμε την άτακτη χρεοκοπία. Δεν ζούμε τώρα χρεοκοπία αναρωτιούνται πολλοί ; τι χειρότερο θα μπορούσε να συμβεί από μείωση μισθών και ένα εκατομμύριο ανέργους ;  κινδυνολογούμε ή όχι όταν μιλούμε για τον φόβο της χρεοκοπίας ; είναι πάνω από τις δίκες μου δυνάμεις το  να μην φοβηθώ για το ενδεχόμενο της χρεοκοπίας, δηλαδή του να μην έχω μισθούς και συντάξεις , να μην έχω σχολεία και νοσοκομεία. 

Χρειαζόμαστε τον χρόνο .Χρόνο, για να δούμε τι θα γίνει, για να μπορέσουμε να κάνουμε τα βήματα ανόρθωσης της χώρας. Χρόνο για να μείνουμε παρόντες στις ευρωπαϊκές εξελίξεις.  

Πολλοί συνάδελφοι έθεσαν το θέμα Μνημόνιο και Ανάπτυξη. Θα ήθελα να θέσω το θέμα πρώτα τι θα κάνει η Ελληνική Πολιτεία για πολιτικές συνοχής. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε σε μια κοινωνία με τόση έλλειψη άμεσων μέτρων πολιτικών συνοχής. Έχουμε μια «καταστροφή» στη χώρα ,το χειρότερο όλων ,  ένα εκατομμύριο ανέργους, η οποία δεν είναι απόρροια της στιγμής. Γιατί αντί να απασχολούμε κόσμο στην παραγωγική διαδικασία «κρύβαμε» την ανεργία στο δημόσιο με υποαπασχόληση και stage .

Το εδώ που είμαστε είναι απόρροια και αποτέλεσμα για το τι κάναμε σαράντα χρόνια. Σε αυτή την εθνική κρίση αντί να καθόμαστε και να «καταριόμαστε» τους Ευρωπαίους και τους δανειστές, εγώ θα ήθελα το πολιτικό σύστημα να κάτσει και να θεραπεύσει τις πληγές του και να προστατευσει τους ανθρώπους στη χώρα αυτή. Άρα χρειαζόμαστε άμεσα μέτρα κύριοι Υπουργοί, με πολιτικές συνοχής.

Τα βήματα ανάπτυξης είναι απαραίτητα, αλλά τα βήματα ανάπτυξης απαιτούν και το  τραπεζικό σύστημα να σωθεί και αίσθημα σταθερότητας να υπάρξει στην χώρα και η χώρα να μείνει σταθερή στον ευρωπαϊκό της προσανατολισμό .

Ένα δεύτερο σημείο το οποίο θα πρέπει να σταθούμε είναι τι ανακατανομή εισοδήματος, τι ανακατανομή πλούτου θα δημιουργήσει αυτή η κατάσταση στη χώρα. Σίγουρα αυτές οι καταστάσεις ευνοούν τους ισχυρούς, οπότε είναι και απόρροια του πρώτου συμπεράσματος ότι το πολιτικό σύστημα είναι ηττημένο στη χώρα μας, γιατί δεν κατάφερε όλα αυτά τα χρόνια να δώσει καθώς και εν μέσω κρίσης, τα εχέγγυα αυτά ότι η πολιτική ανακατανομής δεν θα είναι υπέρ των ισχυρών.

Το πιο δύσκολο σημείο από όλα νομίζω έχει να κάνει με τα εργασιακά θέματα. Νομίζω έχουμε ξεπεράσει τις κόκκινες γραμμές μας, έχουμε ξεπεράσει τις αντοχές και τους εαυτούς μας. Δεν ξέρω κατά πόσο το κείμενο αυτό μπορεί να αλλάξει. Θα το ήθελα πάρα πολύ και νομίζω ότι όλες οι Πτέρυγες και όλοι οι Βουλευτές θα ήθελαν να το δουν ή να αποσύρεται ή να αλλάζει.. Εδώ όμως πρέπει να έρθει η ελληνική δημοκρατία και να δημιουργήσει δίπλα στις ζωές των ανθρώπων που δοκιμάζονται  ένα σύστημα, το οποίο να παράσχει ουσιαστική στήριξη ,ένα ισοδύναμο οικονομικό αποτέλεσμα για τις θυσίες που κάνουν. Και αυτό θα πρέπει να γίνει τώρα. Έπρεπε να έχει γίνει χθες. Διαφορετικά δεν ξέρω τι καταστάσεις μπορούμε να δημιουργήσουμε στη χώρα αυτή.

Άλλο δύσκολο σημείο είναι το θέμα της επανακεφαλαιοποίησης των Τραπεζών. Το σχήμα που θα επιλεγεί και οι διασφαλίσεις που θα υπάρξουν υπερ του δημόσιου συμφέροντος .Ας προσέξουμε όλοι το σχήμα που θα επιλεγεί , γιατί αν θα πάμε σε κοινές μετοχές χωρίς δικαίωμα ψήφου, υπάρχει το ενδεχόμενο , οι τράπεζες, που τα τελευταία χρόνια έχουν πάρει πάνω από 5 δισεκατομμύρια ευρώ ρευστό και πάνω από 150 δις εγγυήσεις ελληνικού δημοσίου και αν οι μεγαλομέτοχοι δεν βάλουν το χέρι στην τσέπη να σώσουν τις τράπεζές τους, τότε να δημιουργήσουμε τη μεγαλύτερη αναδιανομή πλούτου στη χώρα που έχει γίνει ποτέ.

Η υπόθεση της χρεοκοπίας της χώρας κρίνεται από τους χρόνους. Κρίνεται κυρίως από εξωγενείς παράγοντες, κρίνεται από τη δική μας αντίσταση στο φόβο και στη σύγχυση. Για να υπάρξουμε πολλοί από μας καταφεύγουμε στο φόβο ή στο «τι να κάνουμε, μας έτυχε τώρα, δεν μπορούμε να το διαχειριστούμε» ή στο να τα λέμε όλα μαζί. Να λέμε αυτά που πιστεύουμε, αυτά που θέλουμε, αυτά που θεωρούμε εμείς σωστά. Δυστυχώς η κατάσταση είναι τέτοια που πρέπει να δούμε μόνο αυτά που πρέπει να γίνουν. Ας απομονώσουμε όλα τα άλλα για 20, για 50 ημέρες, όχι παραπάνω. Για 50 ημέρες ας πει ο καθένας μόνο αυτό που μπορεί να γίνει. Ας μείνουμε μόνο στο εφικτό. Αν για παράδειγμα είχαμε μια πλημύρα στη χώρα ή ένα σεισμό στην Αθήνα, θα κάναμε μόνο το εφικτό. Ας αφήσουμε όλα τα άλλα. Δεν πρέπει και δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να δημιουργούμε παραπέρα φόβο  και σύγχυση.

Ο καθένας από μας, η κάθε πολιτική παράταξη ας βγει να πει όλη την θέση και την τεκμηρίωση που έχει για τα επόμενα βήματα . Ούτε μισές αλήθειες , ούτε μόνο ευχές. Δεν μπορούν κάποιοι να τα θέλουν όλα , και το PSI, και τα χρήματα του δανείου , και στο ευρώ να μείνουμε , αλλά χωρίς καμιά θυσία , χωρίς να ψηφίσουμε. Δεν γίνονται όλα , μόνο με ευχές.

Οι στιγμές είναι ιστορικά κρίσιμες και δύσκολες , είναι στιγμές που συγκρίνονται με εποχές πολέμου. Το βάρος που μας αναλογεί είναι στιγμές που μας διαλύει. Δεν μπορούμε ούτε να κρυφτούμε , ούτε να δραπετεύσουμε των ευθυνών μας , θα το πιούμε το πικρό ποτήρι ακόμη και αν δεν μας αναλογεί το ίδιο μερίδιο ευθυνών.

Ελπίζω , αν και φοβάμαι και γι αυτό , να πούμε και να διαχειριστούμε αλήθειες. 



Αν δεν σας άρεσε η δική μας απάντηση δείτε την απάντηση ενός δικού σας.
Ψηφίσατε τις κουκκίδες και την χρεοκοπία. Ούτε ξέρετε τι ψηφίσατε.