Αντί να το ανοίξουν το συνενώνουν τo Κέντρο Στήριξης Ατόμων με Αναπηρία Άμφισσας

Η διοίκηση του Κέντρου και η Βουλευτής με έκπληξη είδαν το σχέδιο νόμου.
Το ΔΣ του Κέντρου Στήριξης Ατόμων με Αναπηρία και η Βουλευτής προσπαθούν να «θεραπεύσουν» την πρόταση συνένωσης με το Δομοκό - Προτείνουν να συνενωθεί με το νοσοκομείο ή να μείνει αυτόνομο

Με «κερασάκι» στην «τούρτα» της πολιτικής αδιαφορίας και ένδειας, απέναντι σε ...
οποιαδήποτε μορφή κοινωνικής φροντίδας και στήριξης των ευπαθών ομάδων, μοιάζει η πρόταση που περιλαμβάνεται σε σχέδιο νόμου του υπουργείου Υγείας και καθιστά το Κέντρο Στήριξης Ατόμων με Αναπηρία Άμφισσας υποκατάστημα του ασύλου – χρονίων πασχόντων Δομοκού Φθιώτιδας.
Έπρεπε να αναρτηθεί η πρόταση στην ιστοσελίδα του υπουργείου – και να υπάρξει τοπική αντίδραση- όπως τελικά αποδεικνύεται για να ενεργοποιηθούν οι καθ’ ύλην αρμόδιοι, αφού για μια ακόμη φορά τρέχουν να «θεραπεύσουν», αντί να «προλαμβάνουν», ως οφείλουν.

Το χρονικό ενός διακομματικού εμπαιγμού
Η αντιμετώπιση του Κέντρου μέχρι σήμερα έχει προκαλέσει έντονα το δημόσιο αίσθημα, αλλά και εγείρει σοβαρά ερωτηματικά. Το 2002 το υπουργείο Υγείας, με πρωτοβουλία του τότε, υφυπουργού και βουλευτή Φωκίδας Δημήτρη Θάνου, αποφάσισε να διαθέσει 1.60.000 ευρώ για την ανέγερση και τον πλήρη εξοπλισμό του Κέντρου Στήριξης Ατόμων με Αναπηρία  στην Άμφισσα. Μια δομή που όταν θα λειτουργούσε θα προσέφερε ουσιαστικά στα άτομα με αναπηρία και τις οικογένειές τους, αλλά και σε όσους αντιμετώπιζαν έστω και παροδικά ένα σοβαρό πρόβλημα.
Τέλη του 2003 υπεγράφη η σύμβαση μεταξύ της ΔΕΠΑΝΟΜ και της αναδόχου εταιρείας και ξεκίνησε λίγο αργότερα η κατασκευή του η οποία ολοκληρώθηκε μέσα του 2005. Και όλοι οι ενδιαφερόμενοι περίμεναν πως και πως τη λειτουργία του κέντρου, με λύπη τους έβλεπαν τους μήνες να περνούν και το Κέντρο να είναι ερμητικά κλειστό. Έβλεπαν τον τότε βουλευτή Γιάννη Μπούγα να καταθέτει ερωτήσεις σχετικά με το ποια θα είναι η τύχη του Κέντρου, αλλά και να δηλώνει ότι δρομολογείται η λειτουργία του στο αμέσως επόμενο νομοσχέδιο του υπουργείου. Ένα νομοσχέδιο που δεν ερχόταν ποτέ. Και όταν μετά πολλών βασάνων και λίτρων μελανιού ήρθε, αποδείχθηκε ότι όλα αυτά ήταν φθηνές δικαιολογίες και ότι τελικά η κυβέρνηση δεν είχε καμιά πρόθεση να το λειτουργήσει, ωσάν να είχε ένα θεόρατο λειτουργικό κόστος.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα του εμπαιγμού και της έλλειψης σεβασμού της ΝΔ προς τους ανθρώπους με αναπηρία και τις οικογένειές τους, ήταν η πρόθεση του τότε υπουργού Δημήτρη Αβραμόπουλου να έρθει να το εγκαινιάσει όντας κλειστό και που όπως ήταν απολύτως φυσικό ξεσήκωσε «θύελλα». Μάλιστα, σε μια προσπάθεια κατευνασμού των πνευμάτων και των αντιδράσεων, τοποθετήθηκε τότε προσωρινή διοίκηση, ενώ «διορίστηκαν» και STAGE τα οποία φυσικά δεν είχαν αντικείμενο.
Καθ’ όλη τη διάρκεια των κυβερνήσεων της ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ προτίμησε να κάνει σκληρό παιχνίδι για το Κέντρο, σηκώνοντας στα ύψη την κριτική. Ακόμη και ο ίδιος ο πρόεδρός του και σημερινός Πρωθυπουργός από την Άμφισσα κατήγγειλε την τακτική της ΝΔ και την αντιμετώπιση των ΑμεΑ.
Η αλλαγή της κυβέρνησης τον Οκτώβρη του 2009 και κυρίως η εκλογή της κας Παπαθανάση σε συνδυασμό με την τοποθέτηση της κας Ξενογιαννακοπούλου στη θέση της υπουργού Υγείας καλλιέργησε προσδοκίες για άμεση λειτουργία του Κέντρου. Δυστυχώς, διαψευστήκαμε όλοι, όσοι περιμέναμε ότι το ΠΑΣΟΚ θα τιμούσε τις προεκλογικές του δεσμεύσεις. Παρότι, από τα πρώτα πράγματα που έκανε ήταν να αλλάξει τη διοίκηση του κέντρου, ουδέποτε δόθηκε το πράσινο φως για τη λειτουργία του. Μάλιστα, τραγική ειρωνεία στις υποσχέσεις αποτέλεσε  η δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης (ΦΕΚ Τεύχος Β/αρ. φύλλου 311) της Κοινής Υπουργικής Απόφασης σχετικά με την κατανομή οκτώ (8) θέσεων προσωπικού για τη στελέχωση του Κέντρου Στήριξης Ατόμων με Αναπηρίες Άμφισσας. Η οποία όπως ρητά έγραφε, δεν θα βάρυνε το δημόσιο, λες και το υπουργείο σχεδίαζε να το λειτουργήσει με αέρα κοπανιστό.
Η τελευταία πράξη
Σήμερα, εξακολουθεί να βρίσκεται κλειστό και το υπουργείο το «δίνει» στο Θεραπευτήριο Χρονίων Πασχόντων Δομοκού, μόνο που πραγματικά αδυνατούμε να καταλάβουμε τι θα το κάνει, αφού από τη μια δεν λειτουργεί –δεν γνωρίζουμε καν σε τι κατάσταση είναι ο εξοπλισμός του μετά από τόσα χρόνια κλεισούρα- από την άλλη είναι μεγάλη η απόσταση για να το χρησιμοποιήσουν για αποθήκη!
Η πρόταση του υπουργείου Υγείας να γίνει παράρτημα του Δομοκού, εγείρει πολλά ερωτηματικά.
Πως αλήθεια προέκυψε αυτή η ιδέα να συνενωθεί ένα άσυλο με ένα κέντρο στήριξης; Με ποιόν ήρθε σε συνεννόηση το υπουργείο, γιατί η μεν Βουλευτής έδειξε να μη γνώριζε τίποτε, η δε διοίκησή του Κέντρου δήλωνε την έκπληξή της.
Πως είναι δυνατόν να γίνονταν τέτοιου είδους προεργασία και να μην πήραν χαμπάρι τίποτε ούτε η Διοίκηση του κέντρου, ούτε η Βουλευτής;
Μετά τη δημοσίευση του σχεδίου νόμου από την εφημερίδα μας η μεν Βουλευτής όπως πληροφορηθήκαμε συναντήθηκε με τον υφυπουργό υγείας κ. Μάρκο Μπόλαρη, αρμόδιο για θέματα κοινωνικής πρόνοιας, το δε ΔΣ του Κέντρου συνεδρίασε και αποφάσισε να ζητήσει είτε το Κέντρο Στήριξης Ατόμων με Αναπηρία Άμφισσας να συνδεθεί με το νοσοκομείο Άμφισσας, είτε να παραμείνει αυτόνομο!
Αυτό όμως που μετρά ουσιαστικά είναι να λειτουργήσει το Κέντρο, διότι κλειστό, είτε είναι παράρτημα του Δομοκού, είτε του νοσοκομείου Λαμίας, είτε αυτόνομο  το σίγουρο είναι ότι δεν μπορεί να προσφέρει τίποτε σε κανένα. Απλά στέκεται όρθιο στην είσοδο της Άμφισσας να υπενθυμίζει σε όλους μας ότι το πολιτικό προσωπικό χωρίζεται σε δυο ομάδες: αυτούς που θέλουν και μπορούν να παράξουν έργο για το κοινό καλό και σε αυτούς που είτε δε θέλουν, είτε είναι ανεπαρκείς!!!
Γιώτα Γιαννούλη
 Ώρα της Φωκίδας