Προθάλαμο του Αρχαιολογικού Μουσείου Δελφών.
H Bούλα Δασκαλοπούλου τιμώντας τις πρωτογονικές, χθόνιες ύλες έπλασε με χώμα και νερό…
Εμπνεύστηκε από την ίδια την φύση, παρατηρώντας μια αμμώδη παραλία, ερμηνεύοντας τα φυσικά βαθουλώματα της γης, ακούγοντας τους ήχους, και τις ανάσες της.
Τα έργα της είναι μορφοποιημένα με όγκους ανάγλυφους, σαφή περιγράμματα, γεμάτα προεξοχές και κυματοειδής απολήξεις. Η επιφάνειά τους είναι πληθωρική σε ...
καμπυλότητες και αυτάρκης από εξωτερικές και εσωτερικές εσοχές, όπου αναγεννάται από υπέροχα σμάλτα σε γήινες και θαλάσσιες αποχρώσεις.
Οι βαθυκόκκινες τονικότητες της γήινης υφής αναμειγνύονται με πλέγματα παράλληλων γραμμών, υδάτινες σκιές που διατρέχουν το πήλινο σώμα. Τα θαλάσσια χρώματα κατευθύνουν τη χρωματική οντότητα του αγγείου και ταυτόχρονα λειτουργούν σαν ρυθμός οιστρηλατημένος.
Η Βούλα Δασκαλοπούλου σε ένα διάλογο με την φύση, ανησυχεί για το μέλλον της ανθρώπινης ύπαρξης, δημιουργώντας ελπιδοφόρες, πλούσιες και πρωτότυπες συνθέσεις που θυμίζουν τον άνθρωπο διαμέσου της φύσης, όχι επειδή την αναπαριστούν αλλά γιατί σφύζουν από μια εσωτερική ζωή, η οποία φέρνει στον νου τον παλμό που διαπνέει τόσο την ψυχή του καλλιτέχνη, όσο και τον φυσικό κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου