Έκθεση φωτογραφίας Δημήτρη Κατσούνη

Με ιδιαίτερη χαρά σας προσκαλούμε στην
Έκθεση φωτογραφίας του Δημήτρη Κατσούνη

ΟΙ ΠΕΤΡΕΣ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ
Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών
1 έως 31 Ιουλίου 2011

τηλ.επικοινωνίας 2265 - 0-82312

Ο κος Κατσούνης θα δεχθεί τους φίλους του και όλους όσοι θέλουν να μάθουν για την τέχνη του την Τετάρτη 6 ιουλίου 2011, 12.00.- ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ
Ι΄ ΕΦΟΡΕΙΑ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΛΑΣΙΚΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ
ΟΙ ΠΕΤΡΕΣ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ
Έκθεση φωτογραφίας Δημήτρη Κατσούνη
Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών
1 έως 31 Ιουλίου 2011
Δημήτρης Κατσούνης
Ο Δημήτρης Κατσούνης γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λαμία. Ασχολείται με τη
φωτογραφία ερασιτεχνικά από το 1975. Τα τελευταία χρόνια ο φακός του εστιάζει
στα μνημεία και τους αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας.
Στην ατομική του έκθεση με τίτλο ΟΙ ΠΕΤΡΕΣ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ, δανεισμένο από τα
ομώνυμα ποιήματα της συλλογής του Jerome Rothenberg (Τζέρομ Ρόθενμπεργκ)
΄Ενας χρησμός για τους Δελφούς, αναζητά μαζί με τον ποιητή, ανάμεσα στους...

σπασμένους κίονες / που τείνουν προς τον ουρανό στους Δελφούς... το σημάδι των
μεγάλων πολιτισμών / που όμως κάποτε θρυμματίστηκε σε σχήματα
και αφουγκράζεται αισθαντικά τη φωνή της πέτρας που σου κόβει την ανάσα.
ΟΙ ΠΕΤΡΕΣ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ (Ι)
οι πέτρες μιλούν
οι πέτρες γελούν
εμείς – όπως όλοι οι ποιητές-
έχουμε αίσθηση της πέτρας
ΟΙ ΠΕΤΡΕΣ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ (ΙΙ)
εδώ υπάρχει μια αιχμή σε πέτρα,
εδώ υπάρχει μια κραυγή με σκίζες που τρυπούν
το κόκαλο η κλείδα
ν΄ αντιδρά πονώντας
εδώ που ο πόνος είναι σχεδόν συμπαγής
έλκεται από αυτή την πέτρα
η φωνή στην πέτρα είναι γράμματα
σπασμένα σημάδια οι μικροί άνθρωποι πελεκώντας
τη γραφή στους τοίχους
θα χτίσουν έναν κόσμο στην πέτρα
όπου θα μπορούμε να ζούμε και να τον βρίσκουμε
ωραίο και μοναχικό
το σημάδι των μεγάλων πολιτισμών
που όμως κάποτε θρυμματίστηκε σε σχήματα
γίνεται τόσο κυρίαρχο
σου κόβει την ανάσα
- αυτοί οι σπασμένοι κίονες
που τείνουν προς τον ουρανό στους δελφούς
όχι δομική τάξη απλή
αρχιτεκτονική αλλά η υπόσχεση μιας
νέας ερημιάς
όπου οι πέτρες μιλούν
οι πέτρες γελούν
δεσπόζουν υπεράνω μαρτύρων
οι πέτρες πέφτουν καταγής
τις σπέρνουμε σε μια μεριά
και τις φυλάμε να μεγαλώνουν
σαν γίγαντες
σπασμένα σώματα του παρελθόντος μας
φτιαχτές υπογραφές
χαραγμένες από πολέμους
που ποτέ δεν τελειώνουν
που αφήνουν ένα χάος πάντα
έναν παράδεισο από πέτρες
Από το ποιητικό βιβλίου του Jerome Rothenberg, An Oracle for Delphi (Ένας χρησμός για τους
Δελφούς). Μετάφραση: Μάρω Παπαδημητρίου - Ιωσήφ Βεντούρας.