Ο Δήμος (δεξιά) Καραλίβανος με τον με τον κουνιάδο του Πολυκαρπο Καπουρο
Μια τις πιό ηρωικές και λιγότερο αναγνωρισμένες μορφές τις Εθνικής Αντίστασης είναι και ο Δήμος Καραλίβανος.
Ο Καραλίβανος δεν ήταν αυτό που λέμε αγνός αγωνιστής, τουλάχιστον σε ότι αφορά την προ της αντίστασης ζωή του, ήταν όμως εξαιρετικά γενναίος& και η συμμετοχή του στην πρώτη γραμμή του αγώνα ενέπνευσε πολλούς συναγωνιστές του.
Πριν την εισβολή των Γερμανών, ο Καραλίβανος ήταν ληστής στα βουνά. Έκλεβε απο χρήματα μέχρι ζώα και ζούσε με μιά ομάδα φυγόδικων κυνηγημένος και κρυβόμενος. Παρόλα αυτά δεν άνηκε στην κατηγορία των βαρυποινιτών, με την έννοια ότι δεν σκότωνε όσους λήστευε.
Επίσης εδώ πρέπει να αναφέρουμε ότι η πτώχευση ...
της ελληνικής οικονομίας, η λαίλαπα της δικτατορίας και οι μεγάλες ταξικές και κοινωνικές ανισότητες της εποχής ωθούσαν πολλούς ανθρώπους στην ζωή που έκανε ο Καρλίβανος.
Η συγκρότηση του αντάρτικου στρατού του ΕΛΑΣ έφερε τον Καραλίβανο με την ομάδα του στα χνάρια του Άρη Βελουχιώτη. Ο Άρης στην αρχή δεν είχε πάρει με καλό μάτι τον Καραλίβανο, που ήταν ανυπότακτος και επιθετικός, δέχθηκε όμως να ενσωματώσει την ομάδα του στην δική του.
Ο Άρης γνώριζε καλά το μητρώο του Καραλίβανου και φρόντιζε να τον κρατάει όσο πιό κοντά μπορούσε σε εκείνον και την διοίκηση του ΕΛΑΣ, για να μπορεί να τον ελέγχει. Με το πέρασμα του χρόνου ο Καραλίβανος απέδειξε την πολεμική του αξία πολλαπλά στον ΕΛΑΣ και ο Άρης τον ονόμασε καπετάνιο.
Επίσης η συμπεριφορά του Καραλίβανου βελτιώθηκε και σε οτι αφορούσε τον προηγούμενο αξιόποινο βίο του. Ο Άρης δεν χρειάσθηκε να τον περάσει ποτέ στρατοδικείο, όμως φρόντιζε να τον κρατάει μακριά απο περιοχές που είχε βλάψει και να μην τον εμπλέκει σε διαπραγματεύσεις εξαιτίας του οξύθυμου χαρακτήρα του.
Το 1945 ο Καραλίβανος έμεινε με τους αντάρτες του στο βουνό και δεν κατέβηκε. Είχε δει την λευκή τρομοκρατία και ήξερε οτι θα ήταν ένα απο τα σίγουρα θύματά της. Η ομάδα του ήρθαν πολλές φορές σε σύγκρουση με την Χωροφυλακή και παρακρατικούς. Τελικά σε μιά ηρωική μάχη στην Οίτη ο Καραλίβανος χάθηκε άδοξα.
O Καραλίβανος χάθηκε έχοντας πιαστεί στα χέρια με έναν χωροφύλακα στην θέση Κατσαβίδι πάλεψαν και έπεσαν μαζί σε έναν γκρεμό. Ο Καραλίβανος έδωσε τέλος έτσι στην ζωή του γιατί του είχαν τελειώσει οι σφαίρες.
Οι χωροφύλακες μετά τον θανατό του , του έκοψαν το κεφάλι και το γύρισαν σε όλα τα Σάλωνα.
Χαρακτηριστική είναι η εικόνα του Καραλίβανου που περιγράφει ο Έλληνας σαμποτέρ Θεμιστοκλής Μαρίνος, που έφερε μαζί της η αποστολή του Μάγιερς για την ανατίναξη της γεφυρας.
" Όταν πρωτοείδαμε τον σύνδεσμο του ΕΛΑΣ, Καραλίβανο, η εικόνα που παρουσίαζε ήταν αυτή ενός αρματολού του 1821. Φορούσε τσαρούχια, μια ζώνη με σπαθί και μαχαίρι και απο το στήθος του κρέμονταν φυλαχτά με λίρες.
Στην αρχή τον περάσαμε για κανένα ληστή, όμως κατά την μάχη με τα φυλάκια των Γερμανών κοντά στην γέφυρα απέδειξε με το παραπάνω την μαχητική και ηγετική του αξία.
Εγώ βρισκόμουν στην ομάδα του και έπρεπε μέσα στο σκοτάδι της νύχτας και τις βολές των γερμανικών πολυβόλων, να περάσουμε ένα συρματόπλεγμα για να βάλουμε τα εκρηκτικά. Κανείς δεν τολμούσε ομώς να το πλησιάσει λόγω του ότι δεν ξέραμε αν είναι ηλεκτροφόρο.
Η αποστολή εξαρτούνταν απο αυτό καθώς αν δεν βρίσκαμε τρόπο να το περάσουμε δεν θα γίνονταν η ανατίναξη. Τότε ξέσπασε διαφωνία ως προς το τι να κάνουμε, όμως ο Καραλίβανως ρισκάροντας την ζωή του πλησίασε το συρματόπλεγμα και με τα γυμνά του χέρια το τράβηξε δυνατά και το ξεκόλλησε φωνάζοντας: "Ελάτε δεν έχει ρεύμα". Έτσι περάσαμε και κάναμε την ανατίναξη..."
Αυτός ήταν ο Καραλίβανος, με τα ελαττώματα και τα πάθη του (κάθε άνθρωπος έχει άλλωστε) και ότι και αν λέγεται για αυτόν (κυρίως οτι έκλεβε τις λίρες του ΕΛΑΣ, πράγμα που δεν ισχύει βέβαια) υπήρξε γνήσιος αγωνιστής και μπροστάρης του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα.
Ο Καραλίβανος (μεση) με την ομάδα του Περιστοιχίζεται από τα «παλικάρια» του Σαράντη, Κατσούτα, Καπούρο και Φουσέκη.Η καταγωγή του Δήμου ήταν απο την Σεγδίτσα (Προσήλιο) , ένα χωρίο της Γκιώνας. Όλοι οι κάτοικοι ήταν πολύ σκληροτράχηλοι και η ζωή στα 1000 μέτρα της Γκιώνας τους είχε κάνει πολύ ανθεκτικούς. Σύμφωνα με συγγενή του που διαβάσαμε στο διαδίκτυο, η γυναίκα του Δήμου πέθανε σε ηλικία 103 ετών το 2010, ενώ η αδελφή του Παναγιού το 1999 σε ηλικία 101 ετών. Μέχρι τότε συντηρούταν μόνη της διατηρούσε μποστάνι και αν δεν έπεφτε απο μια σκάλα μπορεί να ζούσε ακόμα μέχρι σήμερα. Με στοιχεία απο το http://kokkinosfakelos.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου