Στις 13 Ιανουαρίου στην Αθήνα πραγματοποιήθηκε η ημερίδα του ΤΕΕ “Ορυκτός πλούτος και τοπικές κοινωνίες”, στην οποία συμμετείχαμε σαν Κίνηση για την σωτηρία της Γκιώνας, όχι γιατί λάβαμε κάποια ιδιαίτερη πρόσκληση αλλά είχαμε την τύχη να ενημερωθούμε μέσω δημοσιευμάτων στο διαδίκτυο. ΣΧΟΛΙΑ & ΑΠΟΨΕΙΣ
Η ημερίδα απ’ ότι διαφάνηκε μάλλον είχε σαν στόχο να πείσει τις τοπικές κοινωνίες για την «χαμένη τιμή» της εξορυκτικής βιομηχανίας, γι αυτό και το μεγαλύτερο μέρος των εισηγήσεων και του χρόνου αφιερώθηκε στους κάθε είδους εκπροσώπους της, ενώ οι τοπικές κοινωνίες και κυρίως τα κοινωνικά κινήματα, ή οι κινήσεις πολιτών, μέσω των οποίων αυτές εκπροσωπούνται δεν κλήθηκαν από τους διοργανωτές, εκτός λίγων περιπτώσεων που μάλλον το πληροφορηθήκαν κατά τύχη.
Επίσης ο παραπάνω στόχος ήταν φανερός και από το γεγονός ότι με κάθε τρόπο και σε πλείστες των εισηγήσεων, οι τοπικές κοινωνίες απαξιώθηκαν με τόσο κραυγαλέο τρόπο, που μας έκανε να αναρωτηθούμε για την ίδια μας την παρουσία εκεί.
Αναφέρουμε χαρακτηριστικά την προκλητική εισήγηση του Νικολετόπουλου, συμβούλου επιχειρήσεων και μέλους του Δ.Σ. της Euromines, ο οποίος κατέταξε τις τοπικές κοινωνίες στις ... εξής κατηγορίες: Τοπικιστές- εθνικιστές- καχύποπτοι- ιδιοκτήτες ακινήτων που θίγονται από την “αξιοποίηση” του κοιτάσματος- μέλη του διεθνούς οικολογικού “λόμπι”- αμόρφωτοι και ημιμαθείς. (αποκαλύπτοντας έτσι και τις φοβερές κοινωνιολογικές του γνώσεις)
Στο ίδιο μήκος κύματος, αλλά σε χαμηλότερους τόνους κινήθηκαν και εισηγήσεις παραγόντων του Υπουργείου (ΥΠΕΚΑ), που θέλοντας να δικαιολογήσουν το γεγονός ότι ποτέ δεν έχουν λάβει υπόψη τους αρνητικές γνωμοδοτήσεις τοπικών φορέων, στη διαδικασία της δημόσιας διαβούλευσης για κάποιο έργο, χαρακτήρισαν αυτές σαν ατεκμηρίωτες επιστημονικά (το ποτέ είναι κυριολεκτικό, εφόσον προκλήθηκαν να κατονομάσουν έστω και μια περίπτωση που κατά την γνώμη τους η τοπική κοινωνία είχε πειστικά επιχειρήματα και δεν βρήκαν καμία)
Δεν θα σχολιάσουμε ιδιαίτερα τοποθετήσεις, όπως αυτή του Προέδρου του ΙΓΜΕ και γνωστού για τις προκλητικές του απόψεις κ. Τσουτρέλλη (σημειωτέον οι εργαζόμενοι στο ΙΓΜΕ έχουν προβεί εδώ και καιρό σε λειτουργική κατάληψη εμποδίζοντας τον πρακτικά να ασκήσει διοίκηση) ο οποίος με περισσό θράσος μας ανακοίνωσε πως την περασμένη δεκαετία η Ευρωπαϊκή Ένωση κυριαρχούνταν από τις «…δυνάμεις του περιβάλλοντος…»
Ούτε επίσης και του Γεν. Διευθυντή του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων κ. Χ. Καβαλόπουλου, που προφανώς θα υπεράσπιζε τους εργοδότες του. Ο κ. Καβαλόπουλος μας πληροφόρησε περιχαρής ότι “κάθε κάτοικος του πλανήτη στο σύνολο της ζωής του καταναλώνει περίπου 400 τόνους ορυκτών.
Βέβαια εδώ αξίζει να παραθέσουμε μια ειλικρινή τοποθέτηση του, όταν απαντώντας στο ερώτημα ότι “σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία ,και με το δεδομένο ότι οι κάτοικοι του πλανήτη θα προσεγγίσουν σε λίγο τα 8 δις, θα έχουμε εξόρυξη 16 τρις τόνων μεταλλευμάτων μόνο σε μια γενιά”, ομολόγησε ότι μάλλον τα παιδιά μας και σίγουρα τα εγγόνια μας θα βλέπουν τις πρώτες ύλες με το κυάλι. Και τότε όλοι θα στραφούν στην ανακύκλωση”!
(βέβαια δεν σκέφτηκε ότι δεν μπορεί να ανακυκλωθεί κάτι που έχει εξαντληθεί και το αυτονόητο θα ήταν να ξεκινήσει η ανακύκλωση τώρα )
Ο καλύτερος απ’ όλους όμως ήταν ένας «εκπρόσωπος» της τοπικής κοινωνίας, ο Νομάρχης Φωκίδας κ. Φουσέκης, ο οποίος λίγο ως πολύ μας έδωσε να καταλάβουμε ότι χρωστάμε χάρη στις εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο Νομό γιατί δίνουν δουλειά σε τόσο κόσμο και δημιουργούν ανάπτυξη. Βέβαια δεν έμεινε να ακούσει καμία από τις επόμενες τοποθετήσεις (έβγαλε την υποχρέωση), όταν με αδιάσειστα στοιχεία αποδεικνύαμε στην εισήγηση μας ότι η Φωκίδα είναι ο φτωχότερος από κάθε άποψη Νομός της Στερεάς Ελλάδας μετά την Ευρυτανία παρά τη μεταλλευτική δραστηριότητα που αφήνει όπως είπε 55εκ. ευρώ (κατ΄ άλλους εισηγητές 45εκ. ευρώ) που αναφέρονται κυρίως σε μισθοδοσία προσωπικού (αυτοί οι εργαζόμενοι τελικά είναι τόσο αχάριστοι που θέλουν και να πληρώνονται)
Όπως παραδέχτηκε και ο ίδιος, σε μια εκτενή και εμπεριστατωμένη αναδρομή στην κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη της περιοχής, στις αρχές του 20ου αιώνα η Φωκίδα άνθιζε οικονομικά και κοινωνικά βασισμένη στον αγροτικό – κτηνοτροφικό τομέα και τη βιοτεχνική δραστηριότητα γύρω από αυτούς τομείς (σαπωνοποιία, δέρματα κ.λ.π).
Το γεγονός ότι αυτές οι δραστηριότητες περιορίστηκαν δραματικά ή και εξαφανίστηκαν από τις αρχές της δεκαετίας του ΄60 δεν μπορεί να εξηγηθεί από την απλουστευτική όσο και βολική αναφορά στη μεταπολεμική κατάσταση, την αστυφιλία, τα καταναλωτικά πρότυπα και συνήθειες κλπ, μιας κι αυτά δεν είναι ούτε «εγγενή» ούτε «αυτοφυή» χαρακτηριστικά μιας κοινωνίας αλλά καθίστανται «επίκτητα» μετά από «εξαναγκασμένη καλλιέργεια» που επιβάλλουν συγκεκριμένες πολιτικές «ανάπτυξης».
Και βέβαια το ερώτημα που παραμένει μετέωρο είναι γιατί ο μονοδιάστατος προσανατολισμός στην μεταλλευτική δραστηριότητα και η επακόλουθη «ανάπτυξη» του νομού επί πέντε δεκαετίες δεν έχει καταφέρει να δώσει μια εικόνα διαφορετική απ΄ αυτή που τα επίσημα στατιστικά στοιχεία δείχνουν.
Εκεί όμως που ο Νομάρχης ήταν απροκάλυπτος ήταν στις απαντήσεις του στις παρακάτω ερωτήσεις που του ετέθησαν:
α) Σε ερώτηση παρευρισκομένων μελών της Κίνησης για τη μέχρι τώρα αρνητική επί της ουσίας θέσης του για τη σύγκληση του Νομαρχιακού Συμβουλίου με θέμα τις μεταλλευτικές δραστηριότητες στη Γκιώνα , ο κ. Νομάρχης εμφανώς εκνευρισμένος αλλά και με υπεροπτικό – αλαζονικό ύφος απάντησε «…και ούτε πρόκειται να συγκληθεί Νομαρχιακό Συμβούλιο, για το θέμα αυτό γιατί δεν το κρίνω απαραίτητο…»
(εμείς μένει να σχολιάσουμε ότι αυτό και αν είναι δημοκρατία και δημόσια διαβούλευση)
Το να στηρίζει κάποιος τη νομιμοποίηση των ενεργειών ή των θέσεων του στο γεγονός ότι αναδείχθηκε μέσα από εκλογικές διαδικασίες προφανώς είναι δικαίωμα του, από την άλλη μεριά όμως τον χαρακτηρίζει, ως προς τον τρόπο άσκησης μιας εξουσίας που του δόθηκε προσωρινά.
Και προφανώς δεν αποτελεί άλλοθι και συγχωροχάρτι σε καμιά περίπτωση για την συστηματική επίδειξη προβλημάτων «ακοής και όρασης» για όλα όσο συμβαίνουν στο νομό μας.
Γιατί πως αλλιώς θα μπορούσε να εκληφθεί η μηδενική αντίδραση εκ μέρους της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης και του Νομάρχη στις φωνές διαμαρτυρίας και στα αιτήματα που εδώ και ένα χρόνο θέτουν η Κίνηση για τη Σωτηρία της Γκιώνας, Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Στρώμης, ο Δήμος Καλλιέων, οκτώ φορείς και σύλλογοι της Άμφισσας με κοινή τους ανακοίνωση (15/4/2009), οι συνελεύσεις και συγκεντρώσεις κατοίκων το περασμένο καλοκαίρι στα χωριά της Β.Α. Γκιώνας, ο Ορειβατικός Σύλλογος Άμφισσας και οι κάτοικοι του Λιδορικίου που κινητοποιούνται ενάντια στις εξορύξεις που ξεκινάνε στην περιοχή.
Ο κ. Νομάρχης ενώ έχει επιλέξει να αγνοεί προκλητικά και κατ΄ εξακολούθηση όλους εμάς (ίσως είμαστε λίγοι, περίεργοι, υποκινούμενοι, κομματικοί, καχύποπτοι, συμφεροντολόγοι..) την ίδια στιγμή έχει σταθερά στραμμένο το βλέμμα και τα αυτιά …σε άλλη κατεύθυνση
β) Σε άλλη ερώτηση για το κατά πόσο υφίστανται οι σχετικές άδειες για τις εγκαταστάσεις της S&B στο Λαρνάκι Ιτέας και ιδιαίτερα σχετικά με την επιβεβλημένη ύπαρξη κόμβου στον Δρόμο Άμφισσας – Ιτέας -Ναυπάκτου, ο κ. Νομάρχης απάντησε αφοπλιστικά στην αρχή «…φαντάζομαι για να λειτουργούν οι εγκαταστάσεις θα υπάρχουν άδειες…» (λες και δεν το ήξερε ότι δεν υπάρχουν όπως και η ίδια η εταιρεία παραδέχτηκε), για να ανεβάσει λίγο τους τόνους στη συνέχεια λέγοντας «….δεν ξέρω για το κόμβο …εκείνο που ξέρω είναι ότι στο συγκεκριμένο σημείο δεν έχει γίνει κανένα ατύχημα, έχουμε μηδενικά ατυχήματα κύριοι…»
Πραγματικά μια τέτοια προσέγγιση από αιρετό, θεσμικό «εκπρόσωπο» της τοπικής κοινωνίας αλλά και κατ’ εξοχή αρμόδιο για την τήρηση του νομοθετικού πλαισίου λειτουργίας των επιχειρήσεων, δεν αντέχει σε καμιά κριτική και κανένα σχολιασμό.
Μας άφησε κυριολεκτικά άφωνους!!!
Αξίζει εδώ να αναφέρουμε και ένα γεγονός που αφορά στην Νομαρχία, αλλά ακόμη περιμένει απάντηση.
Την Κυριακή 4 Οκτωβρίου διαπιστώθηκε από μέλη της Κίνησης για τη Σωτηρία της Γκιώνας η πραγματοποίηση ερευνητικών γεωτρήσεων από μεταλλευτική εταιρία (άγνωστο ποια ακριβώς) σε αλπικό λιβάδι στη θέση Μέγα Ημεροτόπι της Γκιώνας. Οι γεωτρήσεις που προφανώς ήταν σε εξέλιξη, μιας και το γεωτρύπανο και ο λοιπός εξοπλισμός παρέμεναν στο χώρο, είχαν πραγματοποιηθεί σε πυκνό δίκτυο, περίπου ανά 20μ., ενώ είχαν διανοιχτεί δρόμοι εκτιμώμενου μήκους περίπου 1000μ.
Τη Δευτέρα 5 Οκτωβρίου καταθέσαμε ερώτηση στην αρμόδια Διεύθυνση Πολεοδομίας της Νομαρχίας Φωκίδας όπου ζητούσαμε να μάθουμε σε ποια Άδεια Μεταλλευτικών Ερευνών εμπίπτουν οι συγκεκριμένες γεωτρήσεις. Στις 2 Νοεμβρίου, κι ενώ δεν είχαμε λάβει καμιά απάντηση επανήλθαμε με νέο έγγραφο μας επισυνάπτοντας φωτογραφικό υλικό και δηλώνοντας τη διαθεσιμότητα μας για την υπόδειξη ακριβώς του χώρου εκτέλεσης των εργασιών.
Στις αρχές Δεκεμβρίου μας κοινοποιήθηκε το με Α.Π. 6314 – 23/11/2009 έγγραφο της Διεύθυνσης Πολεοδομίας Ν. Α. Φωκίδας με το οποίο διαβιβάζονταν τα έγγραφα μας στην Επιθεώρηση Μεταλλείων Νοτίου Ελλάδας.
Απάντηση επί της ουσίας δεν έχουμε πάρει μέχρι σήμερα η «…δουλειά…» όμως γίνεται
Η τακτική «…από τον Άννα στον Καϊάφα ..» ζει και βασιλεύει
Λεπτομέρεια: Οι Άδειες Μεταλλευτικών Ερευνών εκδίδονται από την οικεία Νομαρχία
Εντύπωση προκάλεσε επίσης και η τοποθέτηση που έγινε εκ μέρους του ΤΕΕ Αν. Στερεάς μέσα από την παρουσίαση κειμένου που είχε επεξεργαστεί ομάδα εργασίας του Τμήματος. Κι αυτό γιατί η συγκεκριμένη εισήγηση άρχιζε και τέλειωνε με τα στοιχεία και τις εκτιμήσεις που δόθηκαν ευγενώς από τις μεταλλευτικές εταιρίες, κάτι σαν copy – paste δηλαδή.
Δεν είναι προφανώς κακό ένας επιστημονικός φορέας να ερευνά, να απευθύνεται να παίρνει στοιχεία και απόψεις από τους εμπλεκόμενους σε ένα θέμα (και αυτό σαφώς καλύπτει τις προαναφερθείσες εταιρίες) αλλά στοιχειωδώς, έστω για τα μάτια του κόσμου …τηρείστε τα προσχήματα (κάντε αναφορά και σε καμιά άλλη γνώμη ή μην βάζετε υπαλλήλους των εταιριών να εισηγηθούν) .
Απ΄ ότι φαίνεται ούτε το ΤΕΕ Αν. Στερεάς έχει δει ή ακούσει τίποτε το διάστημα του τελευταίου χρόνου τουλάχιστον, από τις διαμαρτυρίες και τα αιτήματα κινήσεων, φορέων και κατοίκων της περιοχής που αναφέρθηκαν αναλυτικά πιο πάνω, απ΄ τις εμπρηστικές επιθέσεις και το ολοκαύτωμα σπιτιού μέλους της Κίνησης, απ΄ όσα γράφονταν στον τοπικό και τον πανελλαδικό τύπο και στο διαδίκτυο.
Εμείς πάντως τουλάχιστον σαν Κίνηση για τη Σωτηρία της Γκιώνας είχαμε δηλώσει τη διαθεσιμότητα μας και την πρόθεση μας να παρέχουμε στοιχεία και να καταθέσουμε τις απόψεις μας στο τοπικό ΤΕΕ κατ΄ επανάληψη.
Το αποτέλεσμα όπως παρουσιάστηκε ενώπιον μας στην ημερίδα για τον Ορυκτό πλούτο με την πιο επιεική προσέγγιση αδικεί και εκθέτει το τοπικό ΤΕΕ θέτοντας υπό αμφισβήτηση τον καταστατικό του ρόλο (που όμως είναι ανάγκη να επιβεβαιώνεται) για «…θεσμοθετημένο Σύμβουλο της πολιτείας και της κοινωνίας…»
Από gionaoros
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου