Η παρασινοσκουφίτσα και ο καλός Λύκος

«…δεν θα εμπιστευόμουν κανέναν απ’ όλους αυτούς τους υπερβολικά «συμπαθητικούς» μεγάλους, απ’ όλους αυτούς που θα έμοιαζαν να θέλουν να είναι μικρότεροι από μένα, κι απ’ όλους αυτούς που θα μου έδιναν συστηματικά δίκιο. Τους ξέρεις εκείνους που λένε πάντα «εσείς οι νέοι έχετε κότσια», «αισθάνομαι νέος σαν κι εσάς» κι άλλες κοτσάνες αυτού του στιλ. Τα μάτια σου δεκατέσσερα! Κάτι θα θέλουν με τόσο γλείψιμο…»
Αυτό είναι ένα απόσπασμα από το εκπληκτικό βιβλίο του Φερνάντο Σαβατέρ «Μιλώντας στο γιο μου για την ηθική και την ελευθερία» (εκδόσεις Πατάκη). Εύχομαι να το είχα διαβάσει πριν γράψω τα «Ημερολόγια ενός πατέρα».
Εύχομαι να το είχαν διαβάσει και οι φίλοι μου οι ...Οικολόγοι πριν πάνε στο Λαζόπουλο. Ίσως να το είχαν αποφύγει!

Ο κύριος Λαζόπουλος με το ψεύτικο γλυκό του χαμόγελο μου προκαλεί –χωρίς περιστροφές- αηδία. Ο στενός φίλος του λαϊκού αγωνιστή Condom In Ass (Κοντομηνάς), του Ρουβά και του Ψινάκη. Ο άνθρωπος που συνεργαζόταν με τον Μαρινόπουλο φτιάχνοντάς του προφίλ την εποχή που είχε τις πιο άθλιες εργασιακές σχέσεις. Ο άνθρωπος που δεν κάνει τίποτε άλλο από το να πουλάει τα σκουπίδια που υποτίθεται ότι σατιρίζει εισπράττοντας εκατομμύρια. Αυτός ακριβώς έχει γίνει ο τιμητής της κοινωνίας και ο υποστηρικτής του κάθε νέου που προκύπτει…

Έτσι, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στα «πάνω» του, στήριζε Τσίπρα, ο οποίος ως Κοκκινοσκουφίτσα έπεσε στην παγίδα και έγινε μέρος του σόου του κυρίου Λαζόπουλου. Ο «Καλός Λύκος» αφού ξεζούμισε ότι ήταν να πάρει, το ξέχασε σαν παλιό παιχνίδι.
Τώρα μυρίστηκε πάλι τι «πουλάει» και έφερε τους Οικολόγους. Κι αυτοί ως «Πρασινοσκουφίτσα» έγιναν μέρος του θιάσου, με έκδηλη την αμηχανία τους…

Η ξαφνική άνοδος στα γκάλοπ, όπως ακριβώς συνέβη παλιότερα και με τον Συνασπισμό, τύφλωσε και τους «Πράσινους». Αρκεί να δείτε το αυτάρεσκο χαμόγελο ανωτερότητας του κυρίου Τρεμόπουλου… Δεν έμαθαν τίποτα;
Κι όμως είναι άνθρωποι αγωνιστές, που έχουμε βρεθεί δίπλα –δίπλα σε πολλές περιπτώσεις ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’70. Πολλοί είναι φίλοι μου και πολλούς εμπιστεύομαι. Και φυσικά πιστεύω πως πρέπει να βρίσκονται στο Ελληνικό και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Δείχνουν όμως να μη μπορούν να διαχειριστούν την ξαφνική επιτυχία και αυτό μου γεννά πολλά ερωτήματα για τη μελλοντική τους στάση.

Βέβαια εμμέσως μας έκαναν να γελάσουμε! Ανάγκασαν τα άλλα κόμματα να μιλούν για οικολογία. Μέχρι και η κυρία Διαμαντοπούλου στέλεχος του κόμματος που ευθύνεται για τεράστιες καταστροφές στο περιβάλλον και για περιβαλλοντοκτόνους νόμους, που πχ. στη Φωκίδα δεν άγγιξε ούτε τρίχα των εταιριών που βυσσοδομούν εις βάρος της Γκιώνας, τόλμησε να πει για την …οικολογική πολιτική του ΠΑΣΟΚ!

Από το Ημερολόγιο ενός πατέρα