ΛΕΩ ΝΑ ΞΑΝΑΡΘΩ...

"Λέω να ξανάρθω ακόμα μια φορά

προτού να φθάσ’ η ώρα η στερνή

και πριν μου κόψει ο χρόνος τα φτερά

στην άγια που γεννήθηκα τη γη.

Χαρές και λύπες τόσο μακρυνές

που με το χρόνο αντάμα σβούνε,

όνειρα, πόθοι, έγνοιες παιδικές,

γνώριμα κοντά τους με τραβούνε.

Τάφοι που δε χόρτασαν λιβάνι,

ένα σπιτάκι, οι φίλοι, το χωριό,

οι γέροι ξωμάχοι κι’ οι τσοπάνοι

όλα μου στέλνουν κάλεσμα ναρθώ...

Ναι, με τραβάει αυτός ο τόπος!

και θάθελα κοντά του να βρεθώ

σαν ο κουρασμένος στρατοκόπος.

για λίγο –ας είναι- να ξεκουραστώ.

Γι’ αυτό και λέω πάλι να ξαναρθώ

κι’ ως να μπορέσω νάρθω αληθινά,

ακούραστα και τώρα κι’ όσο ζω,

θάρχομαι ταξιδιώτης νοερά."

(Ζ. Τζουροπάνος, από ένα παλιό “Ρουμελιώτικο ημερολόγιο” -πριν από μισό και πλέον αιώνα -1960)