Στις 7/4 πραγματοποιήθηκε στην Τρίπολη, με πρωτοβουλία του
αυτοδιαχειριζόμενου ελεύθερου κοινωνικού χώρου "Το Παγκάκι",
εκδήλωση/συζήτηση της ΒΙΟ.ΜΕ, στα πλαίσια της πανελλαδικής καμπάνιας για
την όσο το δυνατόν ευρύτερη ενημέρωση σε σχέση με το εγχείρημα της
λειτουργίας του εργοστασίου υπό εργατικό έλεγχο...
Η εκδήλωση σχολιάστηκε από μέλος της γραμματείας του ΠΑΜΕ Αρκαδίας, το οποίο πέρα από τους αλληλέγγυους, καταφέρθηκε εναντίον και των εργατών της ΒΙΟ.ΜΕ λέγοντας πως "μας έδειξαν πώς οι εργάτες μπορούν να γίνουν βιομήχανοι και μάλιστα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης".
Είναι καθ' όλα θεμιτός (και αναγκαίος) ο διάλογος εντός του εργατικού κινήματος για το αν είναι η εργατική αυτοδιαχείριση (σε καπιταλιστικό περιβάλλον), ο δρόμος για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης από τα καπιταλιστικά δεσμά ή αν είναι ο δρόμος των αυταπατών. Άλλωστε, υπάρχουν αντίστοιχα παραδείγματα ανά τον κόσμο, είναι γνωστή η έκβασή τους.
Στην περίπτωση της ΒΙΟ.ΜΕ, οι εργάτες έχουν επιλέξει να επαναλειτουργήσουν οι ίδιοι το εργοστάσιο, επιλογή που για αυτούς είναι ζήτημα επιβίωσης (εξ ου και τα συνεχή καλέσματα για αλληλεγγύη), μια κίνηση απόγνωσης, σε συνδυασμό μάλιστα με την συνολικότερη κατάσταση κινηματικής νηνεμίας.
Είναι άλλο πράγμα να εκφράζονται πολιτικές διαφωνίες και τελείως διαφορετικό να κάθεται κανείς απέναντι και να καταγγέλει, όταν μάλιστα είναι πασιφανέστατη η ανυπαρξία (πέρα από σποραδικές εξαιρέσεις) του ταξικού εργατικού κινήματος και της δυνατότητάς του για συνολική πολιτική αντιπαράθεση. Εν τέλει, επειδή δεν είναι η πρώτη φορά που το ΠΑΜΕ-ΚΚΕ επιτίθεται με τέτοιο μένος ενάντια στους εργάτες της ΒΙΟ.ΜΕ, είναι και ζήτημα του τι έδειξε το ίδιο με το παράδειγμά του και τους χειρισμούς του (για τους οποίους ποτέ δεν υπήρξε αυτοκριτική) στον αγώνα των εργατών της Ελληνικής Χαλυβουργίας, που συνετέλεσαν στο άδοξο (διαφαινόμενο από καιρό) "κλείσιμό" του.
Η αναγκαιότητα για την ταξική ανασυγκρότηση (σε μορφή και περιεχόμενο) του εργατικού κινήματος που έχει ανάγκη η εποχή μας, απαιτεί πρώτα από όλα ένα στοιχειώδες πολιτικό ήθος, μια στοιχειώδη αλληλεγγύη, έναν στοιχειώδη σεβασμό σε εργάτες που πασχίζουν να επιβιώσουν.
http://kokkinostupos.blogspot.gr/
Η εκδήλωση σχολιάστηκε από μέλος της γραμματείας του ΠΑΜΕ Αρκαδίας, το οποίο πέρα από τους αλληλέγγυους, καταφέρθηκε εναντίον και των εργατών της ΒΙΟ.ΜΕ λέγοντας πως "μας έδειξαν πώς οι εργάτες μπορούν να γίνουν βιομήχανοι και μάλιστα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης".
Είναι καθ' όλα θεμιτός (και αναγκαίος) ο διάλογος εντός του εργατικού κινήματος για το αν είναι η εργατική αυτοδιαχείριση (σε καπιταλιστικό περιβάλλον), ο δρόμος για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης από τα καπιταλιστικά δεσμά ή αν είναι ο δρόμος των αυταπατών. Άλλωστε, υπάρχουν αντίστοιχα παραδείγματα ανά τον κόσμο, είναι γνωστή η έκβασή τους.
Στην περίπτωση της ΒΙΟ.ΜΕ, οι εργάτες έχουν επιλέξει να επαναλειτουργήσουν οι ίδιοι το εργοστάσιο, επιλογή που για αυτούς είναι ζήτημα επιβίωσης (εξ ου και τα συνεχή καλέσματα για αλληλεγγύη), μια κίνηση απόγνωσης, σε συνδυασμό μάλιστα με την συνολικότερη κατάσταση κινηματικής νηνεμίας.
Είναι άλλο πράγμα να εκφράζονται πολιτικές διαφωνίες και τελείως διαφορετικό να κάθεται κανείς απέναντι και να καταγγέλει, όταν μάλιστα είναι πασιφανέστατη η ανυπαρξία (πέρα από σποραδικές εξαιρέσεις) του ταξικού εργατικού κινήματος και της δυνατότητάς του για συνολική πολιτική αντιπαράθεση. Εν τέλει, επειδή δεν είναι η πρώτη φορά που το ΠΑΜΕ-ΚΚΕ επιτίθεται με τέτοιο μένος ενάντια στους εργάτες της ΒΙΟ.ΜΕ, είναι και ζήτημα του τι έδειξε το ίδιο με το παράδειγμά του και τους χειρισμούς του (για τους οποίους ποτέ δεν υπήρξε αυτοκριτική) στον αγώνα των εργατών της Ελληνικής Χαλυβουργίας, που συνετέλεσαν στο άδοξο (διαφαινόμενο από καιρό) "κλείσιμό" του.
Η αναγκαιότητα για την ταξική ανασυγκρότηση (σε μορφή και περιεχόμενο) του εργατικού κινήματος που έχει ανάγκη η εποχή μας, απαιτεί πρώτα από όλα ένα στοιχειώδες πολιτικό ήθος, μια στοιχειώδη αλληλεγγύη, έναν στοιχειώδη σεβασμό σε εργάτες που πασχίζουν να επιβιώσουν.
http://kokkinostupos.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου