Από τη μια πλευρά είναι υποδοχέας ανεπιθύμητων δραστηριοτήτων για το υδροκέφαλο μητροπολιτικό συγκρότημα της Αθήνας, γεγονός που αποτυπώνεται στην τριτοκοσμική κατάσταση της μέχρι σήμερα άτυπης βιομηχανικής συγκέντρωσης στην περιοχή Οινόφυτα- Σχηματάρι- Θήβα. Αξίζει να σημειωθεί ότι 12 χρόνια μετά την αποκάλυψη της παρουσίας εξασθενούς χρωμίου στα υπόγεια και επιφανειακά ύδατα όλης της λεκάνης του Ασωπού, δεν έχει υπάρξει καμία επί της ουσίας επίλυση των προβλημάτων. Ακόμη και η πρόσφατη εξαγγελία του απερχόμενου περιφερειάρχη για δημιουργία Βιομηχανικού Πάρκου με χρηματοδότηση 250 εκατομμυρίων δεν αποτελεί παρά μια ευκαιρία για δουλειές επιχειρηματιών και εργολάβων με υποσχέσεις για μέτρα απορρύπανσης που αν και όταν έρθει η ώρα τους τα κονδύλια θα έχουν προ πολλού εξαντληθεί.
Από την άλλη πλευρά η Βοιωτία υποστηρίζει σχεδόν χωρίς καμία ανταπόδοση τις βασικές ανάγκες της Αττικής : νερό για την ύδρευση, βουνά για αιολικά, εκτάσεις για ...
φωτοβολταικά, χώρους για τη διέλευση των αγωγών φυσικού αερίου, εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής με φυσικό αέριο, διέλευση της ΠΑΘΕ.
Σημαντικό ρόλο στον τρόπο που εξελίχθηκε η Βοιωτία παίζει η μεταλλευτική δραστηριότητα και η ύπαρξη της Κωπαΐδας. Χαρακτηριστικό των μονομερών προτεραιοτήτων της Πολιτείας και των τοπικών παραγόντων στην εξυπηρέτηση των μεγάλων επιχειρήσεων (Αλουμίνιο της Ελλάδας στον κόλπο της Αντίκυρας, Σωληνουργεία στη ΒΙΠΕ Θίσβης, βιομηχανίες περιοχής Ασωπού) αποτελεί το γεγονός της ανύπαρκτης τουριστικής ανάπτυξης.
Εκτός από το χιονοδρομικό κέντρο Παρνασσού, τα σπουδαία αρχαιολογικά και βυζαντινά μνημεία (Θήβα, Πλαταιές, Χαιρώνεια, κοιλάδα Μουσών, Ορχομενός, Όσιος Λουκάς κλπ) μένουν εν πολλοίς αναξιοποίητα. Οι περισσότερες από τις κοντινές στην Αττική ακτές του Κορινθιακού έχουν αφεθεί είτε δυσπρόσιτες, είτε απρόσιτες, είτε έγιναν λιμάνια εργοστασίων. Οι προτεραιότητες είναι φανερές και στο πρόσφατο χωροταξικό της Περιφέρειας Στερεάς που μεταξύ άλλων ορίζει τον κόλπο της Ζάλτσας Λιβαδειάς, ως περιοχή αποκλειστικής μεταλλευτικής δραστηριότητας.
Παράλληλα, η στρατηγική εξόδου των αγροτών και συγκέντρωσης της γης σε λίγα χέρια και εταιρείες, αποτυπώνεται με την απουσία των αναγκαίων έργων στο Κωπαϊδικό πεδίο καθώς και την απουσία υποδομών, τοπικών αγορών, ενίσχυσης των συνεταιρισμών κλπ που θα έδιναν τη δυνατότητα νέων αγροτικών εκμεταλλεύσεων και τροφοδοσίας της Αττικής αντί για την συνέχιση της καλλιέργειας βαμβακιού που παρέχει πολύ χαμηλά εισοδήματα στους ολοένα και λιγότερους αγρότες.
Σήμερα οι προοπτικές της Βοιωτίας δεν μπορεί παρά να βασίζονται σε μια στροφή σε ένα παραγωγικό μοντέλο φιλικό στο περιβάλλον, με έμφαση στον αγροτοδιατροφικό τομέα με προϊόντα ποιότητας και καινοτομίας, με καθετοποίηση της παραγωγής και ανάπτυξη ήπιων μορφών πολιτιστικού, θρησκευτικού, περιηγητικού και παραθεριστικού τουρισμού, κατασκηνώσεων κλπ.
Αυτή η ιεράρχηση μπορεί να εξαγγέλλεται αλλά θα παραμένει γράμμα κενό όσο δεν αναλαμβάνονται μέτρα και παρεμβάσεις. Πρέπει να σταματήσει η ανάπτυξη γιγάντιων αιολικών διατάξεων στους ορεινούς όγκους, να βελτιωθεί ο κύριος εσωτερικός άξονας Θήβα- Λιβαδειά- Δελφοί, να γίνουν προσβάσιμες οι ακτές του Κορινθιακού, να ελεγχθεί άμεσα η βιομηχανική αλλά και η αγροχημική ρύπανση, να αποκατασταθούν οι χώροι απόρριψης αστικών και βιομηχανικών αποβλήτων και να απομακρυνθούν τα ιστορικά θαμμένα απόβλητα, να ανακυκλώνονται οι συσκευασίες των αγροχημικών, να δοθούν κίνητρα και να δημιουργηθούν υποδομές για μια πραγματική αποκέντρωση ανθρώπων και δραστηριοτήτων, για να τονωθούν οι τοπικές κοινότητες και να μπορούν να οργανωθούν και να αυτοδιοικηθούν δημοκρατικά και συμμετοχικά. Χρειαζόμαστε ένα εντελώς διαφορετικό προσανατολισμό, μια διαφορετικά οργανωμένη κοινωνία. Μια κοινωνία που να μπορείς να ονειρεύεσαι, ένα όνειρο για το οποίο να αξίζει να παλέψεις.
Δέσποινα Σπανούδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου