Μνήμη της εξέγερσης Μνήμη Γιάννη Καϊλη

[Μνήμη της εξέγερσης - Γιάννης Καϊλης: ένα παιδί από το μαρτυρικό Δίστομο, δολοφονημένο από τη χούντα του Ιωαννίδη]
Μνήμη Γιάννη Καϊλη
Τον Ιανουάριο του 1966 πήρα μεταγραφή από το Γυμνάσιο Αμφίσσης στο Γυμνάσιο Διστόμου, λόγω του ότι η οικογένειά μου εγκαταστάθηκε στην Αντίκυρα.
Ήμουν μαθητής της Γ’ τάξεως, στην οποία ο αριθμός των μαθητών ήταν ζυγός από την έναρξη της σχολικής χρονιάς και η παρουσία μου έκανε απαραίτητο το να βολευτούμε τρεις μαθητές στο ίδιο θρανίο. Ο υπεύθυνος καθηγητής με το τοποθέτησε στο θρανίο που κάθονταν οι Γιάννης Καϊλης και Δημήτρης Κοτρόγιαννος. Έτσι ξεκίνησε μια σχέση ζεστή και μια φιλία με τον Γιάννη, ο οποίος με πραότητα, σοφία, τόνους χαμηλούς και πάντα με χαμόγελο συγκατάβασης ήταν ένα από τα ...
ξεχωριστά παιδιά της τάξης και του σχολείου.
Το ταλέντο του στο σχέδιο κι η ευχαίρεια στο χρώμα έγιναν νωρίς φανερά.
Το 1968 φιλοτέχνησε τα σκηνικά στο έργο του Γρ. Ξενόπουλου «Το μυστικό της κοντέσας Βαλέραινας», που ανέβασε η τάξη μας.
Τελειώσαμε το λύκειο κατεβήκαμε στην Αθήνα για σπουδές. Ο Γιάννης μπήκε το 1970 στη Σχολή Καλών Τεχνών του Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Εκφράζοντας την εποχή του και τον χαρακτήρα του πήρε ενεργά μέρος στον αγώνα κατά της Δικτατορίας. Πρωτοστάτησε στην εξέγερση του Νοέμβρη το 1973 και μάλιστα από το πινέλο του γράφτηκαν τα συνθήματα ΕΞΩ ΑΙ ΗΠΑ και ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ στις κολώνες της πύλης του Πολυτεχνείου. Μετά την εισβολή του τανκ κρύφτηκε για καιρό όπου μπόρεσε. Τον Φεβρουάριο του 1974 βρέθηκε πεταμένο το άψυχο σώμα του σ’ έναν σωρό αμμοχάλικο μιας οικοδομής, στην οδό Βαλτετσίου, στα Εξάρχεια, δολοφονημένος από τις μυστικές υπηρεσίες της χούντας του Ιωαννίδη.
Κηδεύτηκε στο Δίστομο. Οι ασφαλίτες προσπάθησαν να επιβάλλουν στους συγγενείς του νεκρού να μη θρηνήσουν.
Με την πτώση της χούντας, στην πρώτη επέτειο της εξέγερσης, καρφίτσωσα στα κάγκελα του Πολυτεχνείου λίγους στίχους για τον συμμαθητή μου κι ένα μπουκέτο γαρύφαλλα.
Στα χρόνια που ακολούθησαν έδειξα τη φωτογραφία του στις θυγατέρες μου, όταν μαζί τους επισκεπτόμουν την έκθεση φωτογραφιών των θυμάτων της εξέγερσης, στο κτήριο της Αρχιτεκτονικής, πριν πορευτούμε στη μνήμη τους.
Σήμερα σκέπτομαι ότι ο Γιάννης θα ήταν πια 64 ετών και θα είχε καταθέσει έργο πνοής στη ζωγραφική. Ήταν ο αγαπημένος μαθητής του Μόραλη. Ο φασισμός όμως μισεί τις ανθρώπινες αξίες ακριβώς γιατί αυτές είναι αντίθετες με την ολοκληρωτική του υπόσταση.
Δολοφόνησε και τον Γιάννη Καϊλη, το καλύτερο παιδί της τάξης μας.

Γιώργος Χ. Θεοχάρης

Πορεία από τα Άσπρα Σπίτια προς την αεροπορική βάση του ΝΑΤΟ, στην Αντίκυρα, στην επέτειο της εξέγερσης κάποια χρονιά τη δεκαετία του 1980