Ελαία – Ελιές Αν το χωριό μας δεν είχε πολλές ελιές σίγουρα θα είχαμε πρόβλημα ταυτότητας,
Στον κάμπο, στο χωριό, πιο ψηλά στο βουνό, όλοι έχουν τα ελαιόδεντρά τους. Ακόμη και σε κάποια απόκρημνα σημεία, σε πεζούλες και σε άκρες πάντα μια ελιά με δυσκολία κρατιέται για να μην πέσει. Με τις ρίζες της γαντζωμένες στο χώμα στέκει εκεί γεμάτη καρπό.
Καμιά φορά έχουμε και το αξιοπερίεργο γεγονός, όταν μέσα στο λιοστάσι κάποιου υπάρχει μια μεμονωμένη ελιά ενός άλλου χωριανού. Ή ακόμη και η ελιά μιας εκκλησίας που κάποιος μπορεί να την αφιέρωσε για την χάρη ενός ναού…
H ελιά είναι ένα δέντρο που η συγκομιδή του γίνεται μια φορά το χρόνο.
Στην περιοχή μας συνηθίζουμε να ξεκινάμε το μάζεμα από μέσα Νοεμβρίου μέχρι και το τέλος Δεκεμβρίου. Θεωρητικά όσο αργότερα τόσο καλύτερα μιας και ο καρπός είναι πιο μεστωμένος.
Το «τότε» και το «τώρα» έχει μεγάλη διαφορά. Στην εποχή των παππούδων μας η εργασία αυτή ήταν πραγματικά «βουνό».
Μάζεμα μόνο με τα «τσουγκρανάκια», χειροκίνητα πριόνια για το κλάδεμα, χωρίς μεταφορικά μέσα παρά μόνο με τα γαϊδουράκια, να πηγαίνουν πεζοί σε κακοτράχαλους αγροτικούς δρόμους…..
Ένα πολύ πρόχειρο κολατσιό και μετά εργασία μέχρι αργά το απόγευμα.
Σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν τρακτέρ ή αγροτικά με καρότσα, έχουν αγοράσει μηχανήματα – «ραβδιστικά» για μάζεμα των ελιών , αλυσοπρίονα και ελαιόπανα που καλύπτουν όλη την επιφάνεια κάτω από το δέντρο.
Σε καμία περίπτωση μην παραγνωρίσουμε και την παρουσία των εργατών αλλοδαπών ή ντόπιων που είτε δεν έχουν ελιές είτε έχουν λίγες και αφού τις τελειώσουν πηγαίνουν για μεροκάματο σε συγχωριανούς τους.
Κάποιοι βέβαια δίνουν τις ελιές τους «μισακιές». Βάζουν τρίτους να τις μαζέψουν και να τις καλλιεργήσουν και αρκούνται σε μια μικρή ποσότητα λαδιού που θα τους δοθεί στο τέλος.
Οι δουλειά δύσκολη, ιδιαίτερα για εμάς τους νέους, που πέρα από το μάζεμα των ελιών συμπεριλαμβάνει και το κλάδεμα των δέντρων. Μια τέχνη που δεν την κατέχουν πολλοί και από την σωστή εφαρμογή της εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η καρποφορία της επόμενης χρονιάς.
Συνθήκες σαφώς πιο βελτιωμένες αλλά οι ελιές παραμένουν μια σκληρή εργασία.
Νοέμβριος 201-Περιοχή κάμπος
Κατά τους ντόπιους , η γηραιότερη ελιά της περιοχής στην θέση κάμπος και είναι του Ανδρέα Φ.Κούτρα.
Ο Γιώργος Π.Πατρινός και ο Παναγιώτης Παπαπαναγιώτου
Ευάγγελος Παπαπαναγιώτου
Ο Γιώργος Π.Πατρινός και ο Παναγιώτης Παπαπαναγιώτου. Ο Αναστάσιος Υφαντής και η αδελφή του Ρούλα
Ευθύμιος και Γιώργος Κούτρας
Ευθύμιος, Κατίνα και Γιάννης Κούτρας
όλοι μαζί για μια αναμνηστική φωτογραφία
καίγοντας τα ξερόκλαδα
Γεωργία και Αποστόλης Κούτρας.
Χαράλαμπος και Δημήτρης Κούτρας
Ο Θανάσης Σταματογιάννης με την μητέρα Ισμήνη και η Μιμίκα Ψαρρά
Κατίνα και Αποστόλης Σκρέκας
κουβαλώντας τα σακιά .....
........ και με το φορτηγό για το ελαιοτριβείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου