Πανεπιστήμιο Στερεάς Ελλάδας: Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου

Της Δέσποινας Σπανούδη Πανεπιστήμιο Στερεάς Ελλάδας: Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου
Αδύνατος κρίκος σε μια αλυσίδα περικοπών και συγχωνεύσεων, το Πανεπιστήμιο Στερεάς Ελλάδας βρίσκεται σε οριακό σημείο όπως ακριβώς είχε δρομολογηθεί. Ένα ακαδημαϊκό ίδρυμα που στήθηκε πρόχειρα, με βασικό κριτήριο την εξυπηρέτηση των τοπικών πολιτευτών που με τη σειρά τους επιχειρούσαν απλώς να κλείσουν τα στόματα όσων ζητούσαν την ίδρυσή του. Ένα πανεπιστήμιο με δύο αναιμικά τμήματα σε Λαμία και Λιβαδειά, που παρέμεινε με ελάχιστο μόνιμο προσωπικό, χωρίς ...

εγκαταστάσεις και χωρίς να συνδεθεί με τις τοπικές ανάγκες.
Η στάση τόσο του περιφερειάρχη όσων και των λοιπών παραγόντων ήταν αποκαλυπτική της προδιαγραμμένης πορείας : οι παρατάξεις Περγαντά και Χειμάρα αποδέχθηκαν πλήρως τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, όταν σε συνάντηση με την τότε υπουργό παιδείας Α. Διαμαντοπούλου τον περασμένο Δεκέμβρη τους διεμήνυσε την περικοπή των δημόσιων δαπανών και τους ζήτησε την αυτοχρηματοδότηση (!) του ιδρύματος.
Το εξαγγελλόμενο κλείσιμο του Πανεπιστημίου Στερεάς, παρά την μικρή σημερινή του εμβέλεια θα έχει ένα πολύ αρνητικό πρόσημο:
- αφενός κλείνει την πόρτα στην αναζωογόνηση της περιφέρειας, την τόνωση των τοπικών κοινωνιών, την αποκέντρωση που συνδέονται με την ύπαρξη ισχυρών ΑΕΙ και ΤΕΙ που παρέχουν ουσιαστικές σπουδές και διαχέουν ευρύτερα την ακτινοβολία τους
- αφετέρου ενισχύει την συγκέντρωση δραστηριοτήτων και πληθυσμού σε υδροκέφαλες μητροπόλεις όπως η Αθήνα εντείνοντας τα πολλαπλά προβλήματα που αντιμετωπίζουν
- την ίδια στιγμή οι προωθούμενες αλλαγές στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση δείχνουν το δρόμο μιας ακόμη πιο σκοτεινής εποχής με μεγαλύτερη αβεβαιότητα για την ποιότητα των σπουδών και τη δωρεάν παιδεία και με υποταγή των ακαδημαϊκών στόχων στις επιδιώξεις των αγορών και των μεγαλοεπιχειρηματιών.
Μόνη ελπίδα οι αντιστάσεις της κοινωνίας που διεκδικεί να συνεχίσει να υπάρχει, να μορφώνεται και να δουλεύει σε πείσμα των εκπροσώπων της που για μια ακόμη φορά απέδειξαν την ανεπάρκειά και την απροθυμία τους να την υπηρετήσουν.