Μετά την Απελευθέρωση, κυνηγημένος, καταφεύγει στο Δ.Σ.Ε. ("Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας"), στα Τμήματα του Διαμαντή στον Παρνασσό. Τρία χρόνια πολεμάει με αυτοθυσία και εφευρετικότητα. Το 1949, που ήταν ζωσμένα όλα τα περάσματα στη Φωκίδα από στρατό ...
και Μ.Α.Υ. ("Μονάδες Ασφαλείας Υπαίθρου"), αυτός με την ομάδα του ελίσσεται και ξεφεύγει.
Στις 29 Ιούλη 1949, τη νύχτα, στη Χρυσαΐτικη Βρύση (βρύση του "Κολομπότσου"), έξω από την Ιτέα, πέφτει σε ενέδρα, μετά από προδοσία και, όπως είναι κυκλωμένος, αυτοκτονεί με τη χειροβομβίδα που πάντα κρατούσε, για "τελευταία άμυνα", όπως έλεγε.
Την άλλη μέρα οι αντίπαλοί του πήραν το πτώμα του, το έβαλαν σε ανοιχτό αυτοκίνητο, μαζί με τον πατέρα του, τον οποίον κρατούσαν στη φυλακή και τον περιέφεραν. Ο πατέρας του, ο μπαρμπα-Λευτέρης, πνίγοντας τον πόνο του, δεν άφησε ούτε ένα δάκρυ, για να μην ντροπιάσει την αδούλωτη καρδιά του γιου του. http://astiriteas.blogspot.com/
Συγχαρητήρια! Μπράβο για την ανάρτηση! Αυτός ο τόπος έχει βγάλει ήρωες που οι νεότεροι αγνοούν εντελώς! Γράψτε και για άλλους! Συγχαρητήρια και πάλι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ανάρτηση έγινε με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 63 χρόνων από το περιστατικό, και έρχεται να μας θυμίσει την βία που εφαρμόζουν οι οικονομικά κυρίαρχοι για να έχουν τον κόσμο υποταγμένο
ΑπάντησηΔιαγραφήΒεβαια είχε καψει και μερικα σπίτια <> οπως στο Χρισσό αλλά δε βαριέσε ηρωας και αυτός.
ΑπάντησηΔιαγραφή