ΟΙ ΤΣΙΡΙΤΣΑΝΤΖΟΥΛΕΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΤΗΣ ΙΤΕΑΣ

Οι Τσιριτσάντσουλες ταξιδεύουν με τη

«ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΠΑΛΙΑΤΣΩΝ»

ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ: Άνοιξη - Καλοκαίρι - Φθινόπωρο 2012

Η λαϊκή όπερα των Τσιριτσάντσουλες, μετά από την επιτυχημένη χειμερινή περίοδο στην Αθήνα, θα συνεχίσει την πορεία της με περιοδεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Παίζουν: Μανώλης Καρυωτάκης, Στέφανος Φίλος, Ντίνα Καφτεράνη, Χρήστος Συρμακέζης, Ερμιόνη Δόβα, Ντίνα Μαυρίδου, Μαρίνος Μουζάκης

Κείμενο – σκηνοθεσία – μουσική: Μαρίνος Μουζάκης

Μάσκες: Διονύσης Ματαράγκας

Κοστούμια - σκηνικά αντικείμενα: Εύη Χατζησσάβα, Χριστίνα Χριστοδούλου, Ντίνα Μαυρίδου

Διδασκαλία πολυφωνικών τραγουδιών: Ειρήνη Τηνιακού

Τον αμανέ αυτοσχεδιάζει η Ερμιόνη Δόβα

Το τσιφτετέλι και τις σούστες συνέθεσε ο ...
Στέφανος Φίλος

Οργάνωση παραγωγής: Ηρώ Κατσιφλώρου, Νίκος Γιούσεφ

Βοηθός σκηνοθέτη: Ντίνα Μαυρίδου

Γραφιστική επιμέλεια - φωτογραφίες: Δημήτρης Μητσόπουλος

Παραγωγή: Τσιριτσάντσουλες 2011

ΥΠΟΘΕΣΗ

Ο Έφηβος είναι ένας νεαρός σκλάβος στα ορυχεία μιας μυθικής χώρας, της Πριβίας. Μια μέρα το σκάει από τη σκλαβιά και διασχίζοντας τη χώρα, φτάνει στο λιμάνι της πρωτεύουσας προκειμένου να μπαρκάρει με τους πειρατές για τα ξένα. Εκεί γνωρίζει τη Στέλλα, μια μικρή πόρνη, και την ερωτεύεται. Όμως λίγο πριν μπαρκάρουν οι δυο ερωτευμένοι γίνεται πόλεμος και ο Έφηβος συλλαμβάνεται και στέλνεται στο μέτωπο ενώ η Στέλλα καταλήγει σκλάβα του υπουργού Πολέμου. Όταν φτάνουν τα νέα ότι ο Έφηβος σκοτώθηκε στη μάχη, η Στέλλα χάνει τα λογικά της και τρελαίνεται. 

Στην πραγματικότητα όμως ο νέος γλιτώνει και πάει στη μυθική «Χώρα των Παλιάτσων», μαθαίνει την τέχνη τους, και επιστρέφει στην Πριβία μετά από δώδεκα χρόνια για να πάρει την εκδίκησή του.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

«Μια ιστορία θα σας πω, που γράφτηκε με αίμα.

Που μες του χρόνου την καρδιά, συνέβηκε στα ξένα…»

Το κείμενο, γραμμένο μεταξύ 1999 και 2002, μιλάει για τον έρωτα, τον πόλεμο, τη φτώχεια και την επανάσταση. Θέματα διαχρονικά, αλλά σε κάθε περίπτωση δραματικά επανεπικαιροποιημένα από τις συνθήκες που βιώνουμε σήμερα. Το έργο είναι γραμμένο σε δεκαπεντασύλλαβο στίχο και δραματουργικά στέκεται στη γωνιά που το «κρητικό θέατρο», πιασμένο χέρι χέρι με τη «ζακυνθινή ομιλία», συναντάνε το «θέατρο του Μπρεχτ»……….
http://kalergiteas.blogspot.gr/