Η Ισπανική εμπειρία εν προκειμένω καταδεικνύει ότι τα μέτρα λιτότητας που πρότεινε ο Καραμανλής πριν από τις εκλογές του 2009, τα μέτρα που «όφειλε» να πάρει το ΠΑΣΟΚ αμέσως μετά τις εκλογές (όπως υποστηρίζει σήμερα ο κ. Σαμαράς), θα μας οδηγούσαν μια ώρα αρχύτερα στη χρεοκοπία, το ΔΝΤ και τον ευρωπαϊκό μηχανισμό.
Μια ακόμη ήττα της προληπτικής λιτότητας.
Η παρόξυνση της οικονομικής κρίσης στην Ισπανία αποδεικνύει ότι η λογική των «προληπτικών» μέτρων λιτότητας και βίαιης δημοσιονομικής προσαρμογής για την αποφυγή της χρεοκοπίας οδήγησε αντίθετα σε χειρότερο οικονομικό αδιέξοδο. Η πολιτική λιτότητας όχι μόνο δεν κατόρθωσε να διασώσει τη χώρα, αλλά επιτάχυνε τα κρισιακά φαινόμενα, οδηγώντας σε αδιέξοδο μια ώρα αρχύτερα. Η Ισπανική εμπειρία εν προκειμένω καταδεικνύει ότι τα μέτρα λιτότητας που πρότεινε ο Καραμανλής πριν από τις εκλογές του 2009, τα μέτρα που «όφειλε» να πάρει το ΠΑΣΟΚ αμέσως μετά τις εκλογές (όπως υποστηρίζει σήμερα ο κ. Σαμαράς), θα μας οδηγούσαν μια ώρα αρχύτερα στη χρεοκοπία, το ΔΝΤ και τον ευρωπαϊκό μηχανισμό.
Διαψεύδονται λοιπόν όσοι υποστήριζαν ότι, αν η Ελλάδα είχε κινηθεί γρηγορότερα, αν είχε ..
εφαρμόσει από μόνη της τη λιτότητα που μας επέβαλλε η τρόικα, θα απέφευγε τον κίνδυνο της χρεοκοπίας. Η αντίληψη αυτή βλέπει κάθε χώρα ως ειδική και μεμονωμένη περίπτωση, παραγνωρίζοντας εσκεμμένα την ευρωπαϊκή διάσταση και δυναμική της κρίσης, καθώς και το τεράστιο πρόβλημα των ευρωπαϊκών τραπεζών, που δημιούργησε η επί χρόνια ακολουθούμενη κυρίαρχη νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική, που μετά την κρίση προωθείται επιθετικότερα. Διαψεύδονται όσοι υποστηρίζουν ότι τα μέτρα λιτότητας «εξυγιαίνουν» τα δημόσια οικονομικά. Η σκληρή οικονομική πολιτική του Ραχόι, που προσπάθησε να εναρμονιστεί οικειοθελώς με τη συνταγή της λιτότητας, οδήγησε τον «καλό μαθητή», την Ισπανία σε δημοσιονομικό αδιέξοδο.
Διαψεύδονται επίσης όσοι υποστηρίζουν ότι η κρίση είναι αποτέλεσμα των υψηλών δημοσιονομικών ελλειμμάτων τα προηγούμενα έτη. Η Ισπανία ήταν μια χώρα με πολύ «υγιή» δημοσιονομικά στοιχεία: το 2007 το χρέος της ήταν περίπου 30% του ΑΕΠ, ενώ από το 2000 έως το 2008 είχε ελάχιστο έλλειμμα ή και πλεόνασμα για αρκετά χρόνια πριν από την κρίση. Η μαγική εικόνα όμως έκρυβε υψηλότατη ανεργία (για χρόνια η υψηλότερη της Ευρώπης), μια πραγματική οικονομία γεμάτη φούσκες ακινήτων, τεράστιο ιδιωτικό δανεισμό και σαθρό τραπεζικό σύστημα. Όλα αποτέλεσμα της κυρίαρχης νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής που ακολούθησαν όλα τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης.
Το ίνδαλμα του Σαμαρά στο Καστελόριζο της Ισπανίας
Η εκλογή του Ραχόι τον Νοέμβριο του 2011, με προεκλογικό πρόγραμμα την αυστηρή λιτότητα, τον περιορισμό του δημόσιου τομέα, την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων κ.λπ., συνέπεσε με τη στροφή Σαμαρά και τη συμμετοχή στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Η εκλογική νίκη των Ισπανών συντηρητικών χαιρετίστηκε θερμά από τον Σαμαρά, ο οποίος είδε στον Ραχόι το πρότυπο για μια νίκη που δεν θα στηριζόταν πια στην απόρριψη του Μνημονίου αλλά στην πιο αποτελεσματική εφαρμογή του (απολύσεις και συρρίκνωση φορέων στον δημόσιο τομέα, εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις, πλήρης απορρύθμιση της αγοράς εργασίας).
Βέβαια, το σύνθημα του Ραχόι «θα βγούμε από την κρίση με τις δικές μας δυνάμεις» διαψεύδεται τώρα πικρά, όπως ακριβώς συνέβη και στην Ελλάδα των μνημονίων, αφού το σύνθημα αυτό το μόνο που κάνει είναι να κρύβει το γεγονός ότι επιδιώκεται η υπέρβαση της οικονομικής κρίσης με την επιθετικότερη εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που την δημιούργησε.
http://www.left.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου