Πρόκειται για 55χρονο που είχε εξαφανιστεί τέλη Δεκεμβρίου
Ένα ανώνυμο τηλεφώνημα που έγινε στην αστυνομία το βράδυ της Κυριακής
οδήγησε στις αρχές μπροστά σε ένα μακάβριο θέαμα καθώς βρήκαν ένα πτώμα
στην όχθη της λίμνης Μόρνου, κοντά στη Λεύκα Φωκίδος.
Όπως μεταδίδει το Lamiareport.gr, πρόκειται για έναν 55χρονο κάτοικο της περιοχής, για τον οποίο είχε δηλώσει εξαφάνιση η αδελφή του στις 27 Δεκεμβρίου....
Σύμφωνα με πληροφορίες, το πτώμα δεν έφερε κακώσεις, ωστόσο η ιατροδικαστική έρευνα είναι αυτή που αναμένεται να ρίξει φως στα αίτια θανάτου του 55χρονου.
Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο 55χρονος ήταν μοναχικός και κλειστός χαρακτήρας χωρίς πολλές επαφές τόσο με τον κόσμο όσο και με άτομα του συγγενικού του περιβάλλοντος.
Όπως μεταδίδει το Lamiareport.gr, πρόκειται για έναν 55χρονο κάτοικο της περιοχής, για τον οποίο είχε δηλώσει εξαφάνιση η αδελφή του στις 27 Δεκεμβρίου....
Σύμφωνα με πληροφορίες, το πτώμα δεν έφερε κακώσεις, ωστόσο η ιατροδικαστική έρευνα είναι αυτή που αναμένεται να ρίξει φως στα αίτια θανάτου του 55χρονου.
Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο 55χρονος ήταν μοναχικός και κλειστός χαρακτήρας χωρίς πολλές επαφές τόσο με τον κόσμο όσο και με άτομα του συγγενικού του περιβάλλοντος.
Διαβάστε σχετικά άρθρα:
Εξαφάνιση ανάπηρου από τη Μακρινή
Αφαντος από την
Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011 είναι ο Ε.Β., 55 ετών, κάτοικος Μακρινής
Δωρίδος. Ο εξαφανισθείς ειδοποίησε ταξιτζή κοντινού χωριού να του
αγοράσει τρόφιμα, και μόλις ο ταξιτζής έφθασε στο σπίτι του Ε.Β. με την
παραγγελία και διαπίστωσε ότι ο Ε.Β. δεν ήταν εκεί όπως πάντα,
παραξενεύτηκε και άρχισε να τον ψάχνει. Όταν είδε ότι περνούσαν οι ώρες
χωρίς αποτέλεσμα, ειδοποίησε συγχωριανούς και μαζί ειδοποίησαν την
αστυνομία και από τότε οι έρευνες είναι σε εξέλιξη, χωρίς αποτέλεσμα. Ο
Ε.Β. είχε ιδιόρρυθμο χαρακτήρα,ήταν πολύ νευρικός και είχε εκ γενετής
μειωμένη όραση.
Ζούσε μόνος στο σπίτιτου στο κέντρο της Μακρινής και μιλούσε μόνο με 2 συγκεκριμένα άτομα, αφού όλα τα υπόλοιπα τον κορόιδευαν για τον νευρικό του χαρακτήρα, γι’ αυτό και είχε συχνές προστριβές με όλους τους υπόλοιπους κατοίκους. Όλοι στη Μακρινή απορούν πώς μπορούσαν αυτά τα 2 άτομα και συνεννοούνταν του. Νευρίαζε αμέσως,πολύ εύκολα, σε σημείο που μάλωνε με τους ταξιτζήδες και αυτοί φοβούμενοι για τη σωματική τους ακεραιότητα, δεν τον έβαζαν στα αυτοκίνητά τους, αλλά ό,τι πράγματα ήθελε να αγοράσει, τους τα έλεγε από το καρτοτηλέφωνο και του τα πήγαιναν. Αυτός ο άνθρωπος ήθελε στοργή, υπομονή και ευγένεια, αλλά σχεδόν όλοι στη Μακρινή, αντί να του μιλούν με το καλό, του φώναζαν και τον οδηγούσαν στα άκρα. Ο Ε.Β. ήταν πραγματικά αξιολύπητος.
Μόνο του εισόδημα ήταν η αναπηρική σύνταξη, και αυτή μειωμένη, αφού πριν από λίγα χρόνια που έπρεπε να περάσει από επιτροπή στη Λαμία, κανείς από τους κατοίκους της Μακρινής και τα αδέρφια του,δε φρόντισε να μεριμνήσει σχετικά. Μόλις μειώθηκε η σύνταξή του, το πρώτο πράγμα που έκανε για να τα βγάλει πέρα οικονομικά ήταν να φωνάξει τη ΔΕΗ για να του κόψει το ρεύμα. Μαγείρευε σε πετρογκάζ, καθημερινά έβαζε τα ρούχα του σε μπουγάδες στο χέρι και για τουαλέτα είχε το… δάσος! Όταν είχε καλό καιρό,πήγαινε περπατώντας για ψώνια στο Λιδωρίκι (περίπου 4 ώρες με τα πόδια), αφού κανείς δεν τολμούσε να τον βάλει στο αυτοκίνητό του.
Ένας αδερφός του ζει στη Μακρινή,με τον οποίο όμως δε μιλούσε επειδή μάλωσαν πριν από χρόνια. Αρκετά αδέρφια του ζουν σε κοντινά μέρη της Μακρινής, τα οποία όμως φαίνεται ότι μάλλον δε φρόντισαν τόσο όσο έπρεπε τον αδερφό τους, για να έχει τις στοιχειώδεις τουλάχιστον συνθήκες ζωής, αφού ο ίδιος δεν ήταν σε θέση να φροντίσει πλήρωςτον εαυτό του, με απώτερο αποτέλεσμα αυτής της έλλειψης φροντίδας από τους οικείους του και την αδιαφορία των γειτόνων του, την εξαφάνισή του.
Ο Ε.Β. δεν ήταν τρελός όπως τον αποκαλούσαν κάποιοι στη Μακρινή. Ήταν άτομο περιορισμένης αντιλήψεως που είχε ανάγκη από ψυχολογική υποστήριξη. Τί έφταιξε στην ιδιόρρυθμη συμπεριφορά του; Πολλά… Σίγουρα του κόστισε πολύ ο θάνατος της μητέρας του όταν ήταν σε ηλικία 6 ετών περίπου. Από μικρό παιδί είχε πρόβλημα όρασης και φορούσε γυαλιά.Πολλά από τα παιδιά στη Μακρινή, τον κορόιδευαν που φορούσε γυαλιά από μικρός,με αποτέλεσμα να αισθάνεται άσχημα. Γιατί το έκαναν; Επειδή ως παιδιά δεν ήταν σε θέση να καταλάβουν ότι του έκαναν κακό. Δυστυχώς, όμως και οι γονείς τους αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων, αφού δεν επέπλητταν τα παιδιά τους για τη συμπεριφορά τους στο φίλο και γείτονά τους αφού όλοι ζούσαν σε μικρό χωριό,αλλά αδιαφορούσαν και τα άφηναν να συνεχίζουν, μη μπορώντας να σκεφθούν το κακό που το έκαναν.
Εκείνη την εποχή οι μόνιμοι κάτοικοι της Μακρινής ήταν τσοπάνηδες και αγρότες που τελείωσαν μόνο το δημοτικό. Όσοι έφυγαν από τη Μακρινή και πήγαν σε άλλα μέρη (κυρίως σε Αττική και Αμερική), προχώρησαν και στη μόρφωση και στην εργασία. Η Μακρινή όμως ήταν ένα από τα πιο καθυστερημένα χωριά της Φωκίδας, που μόλις το 1971 πήγε ρεύματης ΔΕΗ και δρόμος αυτοκινήτου. Μέχρι τότε, οι κάτοικοι της Μακρινής ζούσαν με πρωτόγονα μέσα και οι αντιλήψεις τους κάθε άλλο παρά σύγχρονες για την εποχή τους ήταν, αφού κυριαρχούσαν οι προλήψεις και οι δεισιδαιμονίες. Γι’ αυτό και οι περισσότεροι κάτοικοι έχουν ιδιαίτερα περίπλοκες συγγένειες μεταξύ τους,αφού επικρατούσε η άποψη να παντρεύονται από δεύτερα-τρίτα ξαδέρφια ο ένας τον άλλον, για να μην πάει «ξένος» στο χωριό…
Επομένως, τις απαντήσεις για την παράξενη συμπεριφορά του Ε.Β. προς τους συνανθρώπους του ίσως δεν πρέπει να τις δώσει μόνο ψυχολόγος ή ψυχίατρος, αλλά καλύτερα ένας ή μία κοινωνιολόγος, που θα πρέπει να ερευνήσει σε βάθος πολλών δεκαετιών όλη την κοινωνική λαογραφία, ανθρωπολογία και φιλοσοφία των κατοίκων της Μακρινής. Πού να βρεθεί όμως στη Μακρινή σοβαρά σκεπτόμενο άτομο με γνώσεις κοινωνιολογίας για να μελετήσει διεξοδικά τους παραπάνω τομείς και από τα συμπεράσματα που θα εξάγει, να βγάλει ακόμα και διδακτορική διατριβή;
ΠΗΓΗ: http://agnantiroumelis.blogspot.com
Ζούσε μόνος στο σπίτιτου στο κέντρο της Μακρινής και μιλούσε μόνο με 2 συγκεκριμένα άτομα, αφού όλα τα υπόλοιπα τον κορόιδευαν για τον νευρικό του χαρακτήρα, γι’ αυτό και είχε συχνές προστριβές με όλους τους υπόλοιπους κατοίκους. Όλοι στη Μακρινή απορούν πώς μπορούσαν αυτά τα 2 άτομα και συνεννοούνταν του. Νευρίαζε αμέσως,πολύ εύκολα, σε σημείο που μάλωνε με τους ταξιτζήδες και αυτοί φοβούμενοι για τη σωματική τους ακεραιότητα, δεν τον έβαζαν στα αυτοκίνητά τους, αλλά ό,τι πράγματα ήθελε να αγοράσει, τους τα έλεγε από το καρτοτηλέφωνο και του τα πήγαιναν. Αυτός ο άνθρωπος ήθελε στοργή, υπομονή και ευγένεια, αλλά σχεδόν όλοι στη Μακρινή, αντί να του μιλούν με το καλό, του φώναζαν και τον οδηγούσαν στα άκρα. Ο Ε.Β. ήταν πραγματικά αξιολύπητος.
Μόνο του εισόδημα ήταν η αναπηρική σύνταξη, και αυτή μειωμένη, αφού πριν από λίγα χρόνια που έπρεπε να περάσει από επιτροπή στη Λαμία, κανείς από τους κατοίκους της Μακρινής και τα αδέρφια του,δε φρόντισε να μεριμνήσει σχετικά. Μόλις μειώθηκε η σύνταξή του, το πρώτο πράγμα που έκανε για να τα βγάλει πέρα οικονομικά ήταν να φωνάξει τη ΔΕΗ για να του κόψει το ρεύμα. Μαγείρευε σε πετρογκάζ, καθημερινά έβαζε τα ρούχα του σε μπουγάδες στο χέρι και για τουαλέτα είχε το… δάσος! Όταν είχε καλό καιρό,πήγαινε περπατώντας για ψώνια στο Λιδωρίκι (περίπου 4 ώρες με τα πόδια), αφού κανείς δεν τολμούσε να τον βάλει στο αυτοκίνητό του.
Ένας αδερφός του ζει στη Μακρινή,με τον οποίο όμως δε μιλούσε επειδή μάλωσαν πριν από χρόνια. Αρκετά αδέρφια του ζουν σε κοντινά μέρη της Μακρινής, τα οποία όμως φαίνεται ότι μάλλον δε φρόντισαν τόσο όσο έπρεπε τον αδερφό τους, για να έχει τις στοιχειώδεις τουλάχιστον συνθήκες ζωής, αφού ο ίδιος δεν ήταν σε θέση να φροντίσει πλήρωςτον εαυτό του, με απώτερο αποτέλεσμα αυτής της έλλειψης φροντίδας από τους οικείους του και την αδιαφορία των γειτόνων του, την εξαφάνισή του.
Ο Ε.Β. δεν ήταν τρελός όπως τον αποκαλούσαν κάποιοι στη Μακρινή. Ήταν άτομο περιορισμένης αντιλήψεως που είχε ανάγκη από ψυχολογική υποστήριξη. Τί έφταιξε στην ιδιόρρυθμη συμπεριφορά του; Πολλά… Σίγουρα του κόστισε πολύ ο θάνατος της μητέρας του όταν ήταν σε ηλικία 6 ετών περίπου. Από μικρό παιδί είχε πρόβλημα όρασης και φορούσε γυαλιά.Πολλά από τα παιδιά στη Μακρινή, τον κορόιδευαν που φορούσε γυαλιά από μικρός,με αποτέλεσμα να αισθάνεται άσχημα. Γιατί το έκαναν; Επειδή ως παιδιά δεν ήταν σε θέση να καταλάβουν ότι του έκαναν κακό. Δυστυχώς, όμως και οι γονείς τους αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων, αφού δεν επέπλητταν τα παιδιά τους για τη συμπεριφορά τους στο φίλο και γείτονά τους αφού όλοι ζούσαν σε μικρό χωριό,αλλά αδιαφορούσαν και τα άφηναν να συνεχίζουν, μη μπορώντας να σκεφθούν το κακό που το έκαναν.
Εκείνη την εποχή οι μόνιμοι κάτοικοι της Μακρινής ήταν τσοπάνηδες και αγρότες που τελείωσαν μόνο το δημοτικό. Όσοι έφυγαν από τη Μακρινή και πήγαν σε άλλα μέρη (κυρίως σε Αττική και Αμερική), προχώρησαν και στη μόρφωση και στην εργασία. Η Μακρινή όμως ήταν ένα από τα πιο καθυστερημένα χωριά της Φωκίδας, που μόλις το 1971 πήγε ρεύματης ΔΕΗ και δρόμος αυτοκινήτου. Μέχρι τότε, οι κάτοικοι της Μακρινής ζούσαν με πρωτόγονα μέσα και οι αντιλήψεις τους κάθε άλλο παρά σύγχρονες για την εποχή τους ήταν, αφού κυριαρχούσαν οι προλήψεις και οι δεισιδαιμονίες. Γι’ αυτό και οι περισσότεροι κάτοικοι έχουν ιδιαίτερα περίπλοκες συγγένειες μεταξύ τους,αφού επικρατούσε η άποψη να παντρεύονται από δεύτερα-τρίτα ξαδέρφια ο ένας τον άλλον, για να μην πάει «ξένος» στο χωριό…
Επομένως, τις απαντήσεις για την παράξενη συμπεριφορά του Ε.Β. προς τους συνανθρώπους του ίσως δεν πρέπει να τις δώσει μόνο ψυχολόγος ή ψυχίατρος, αλλά καλύτερα ένας ή μία κοινωνιολόγος, που θα πρέπει να ερευνήσει σε βάθος πολλών δεκαετιών όλη την κοινωνική λαογραφία, ανθρωπολογία και φιλοσοφία των κατοίκων της Μακρινής. Πού να βρεθεί όμως στη Μακρινή σοβαρά σκεπτόμενο άτομο με γνώσεις κοινωνιολογίας για να μελετήσει διεξοδικά τους παραπάνω τομείς και από τα συμπεράσματα που θα εξάγει, να βγάλει ακόμα και διδακτορική διατριβή;
ΠΗΓΗ: http://agnantiroumelis.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου