Μια μέρα σαν τις άλλες.

Χθες πέρασα για μια δουλειά από το ΚΕΠ και βρήκα ζεστό περιβάλλον (κυριολεκτώ) και χαμόγελα απ΄τις ευγενικές υπαλλήλους. Σε έλλειψη και τα δυο στις μέρες μας. Έτσι με ευχάριστη κουβέντα παρέτεινα την παραμονή μου εκεί, πέρα από το χρόνο που απαιτούσε η συναλλαγή. Καλύτερα στο ΚΕΠ παρά στο κρύο σπίτι.

Ακολούθησε το Ταχυδρομείο. Έχω αρχίσει να ανησυχώ για μια ιντερνετική παραγγελία μνημών υπολογιστή από Αγγλία.  Αργεί ασυνήθιστα να ρθει και είναι και πληρωμένη. Τίποτα ακόμα. Θα σου πούμε εμείς ήταν η απάντηση.  Δεν πειράζει παιδιά, θα ξανά ‘ρθω εγώ γιατί και εδώ ζέστη έχετε…
Να δεις που οι επισκέψεις σε υπηρεσίες αυτό το Χειμώνα δεν θα είναι και τόσο δυσάρεστες όσο παλιά.

Το απόγευμα πήγα να βοηθήσω το μικρό σε ένα “σκέφτομαι και γράφω”. Έπρεπε να εντοπίσουν ένα προβληματικό σημείο στην πόλη το οποίο και να υιοθετήσουν ως μαθητική κοινότητα. Να προτείνουν βελτίωση ή να το βελτιώσουν οι ίδιοι. Φαντάστηκα τι θα είχε γράψει. Η παιδική χαρά στον Κούκουρα ε Γιάννη; Το ‘χω γράψει αυτό, δεν το ξαναγράφω, απάντησε. Έχει δίκιο. Ήμουνα νιος και γέρασα. Σε πόσες προεκλογικές εξαγγελίες δεν άκουσα γι αυτή τη διαμόρφωση της παιδικής χαράς. Βαρέθηκα… Τι έγραψες; Για τη γέφυρα στις καμάρες που χρειάζονται φτιάξιμο τα παγκάκια και καινούργιοι κάδοι σκουπιδιών, με σακούλες όμως, γιατί πήγα να ρίξω ένα σκουπίδι και βγήκε από κάτω. Όλοι σταματάνε εκεί και κοιτάνε το ρολόι και δεν έχει ούτε μια πινακίδα που να λέει κάποια πράγματα γι αυτό. Πότε φτιάχτηκε, γιατί, ποιοι το χτίσανε, πως ήταν σε παλιές φωτογραφίες. Ξέρεις εσύ; Ε, …όχι! 

Να μια καλή ιδέα. Δήμαρχε, πήγαινε πάρε τα τετράδια των μαθητών της Γ’ Δημοτικού και διάβασε τι έγραψαν. Μπορεί να ανακαλύψεις θησαυρούς στα παιδικά γραπτά. Εμείς οι μεγάλοι συμβιβαστήκαμε με την απραξία. Από αλλού θα έρθει η αλλαγή.

Σήμερα ήρθε με email  ειδοποίηση από την εταιρεία στην Αγγλία που λέγαμε, ότι η παραγγελία μου επέστρεψε γιατί δεν έχω  γράψει σωστή διεύθυνση.  Με προτρέπουν να δώσω αριθμό κτηρίου (sic) κλπ. Αλλά πως να δώσω που δεν έχω; Τους έγραψα ότι εδώ είναι Αράχωβα δεν είναι παίξε γέλασε και να την στείλουν έτσι όπως είναι. Είμαι διάσημος και θα με βρουν. Μπερδεύονται λίγο και μου στέλνουν και κανενός άλλου με το ίδιο επώνυμο, αλλά στο τέλος τα βρίσκουμε. Ανοίγω αφηρημένος την επιστολή, μαθαίνω τα δικά τους, ίσως και άλλοι τα δικά μου και μετά την δίνω ανοιγμένη στον κάτοχό της. Τόσο απλά.
http://arahova.wordpress.com