ΑΙ ΕΙΔΟΙ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΟΥ
THE IDES OF MARCH
του Τζορτζ Κλούνι
με τους Τζορτζ Κλούνι, Ράιαν Γκόσλινγκ, Ίβαν Ρέιτσελ Γουντ, Μαρίζα Τομέι, Πολ Τζιαμάτι, Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν, Μαξ Μινγκέλα
Υπόθεση:
Ο Κυβερνήτης Μάικ Μόρις (Τζορτζ Κλούνεϊ) διεκδικεί το χρίσμα των Δημοκρατικών για τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ. Στο πλευρό του, ως εκπρόσωπος τύπου, στέκεται ο νεαρός Στίβεν Μάιερς (Ράιαν Γκόσλινγκ), που είναι διατεθειμένος να δώσει τον καλύτερο εαυτό του για να κερδίσει ο Μόρις την πολύτιμη υποψηφιότητα. Όμως ο δρόμος προς την εξουσία δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα: μυστικές συμφωνίες, ...
ανήθικοι πολιτικοί χειρισμοί, υπόγεια παιχνίδια κυριαρχίας και ένας εκρηκτικός συνδυασμός φιλοδοξίας, πίστης, προδοσίας, εκδίκησης συνθέτουν αυτό το έντονο πολιτικό θρίλερ. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους συναντάμε ένα λαμπερό καστ, που στο σύνολό του έχει αποσπάσει 3 βραβεία Όσκαρ, 13 υποψηφιότητες για Όσκαρ, 6 Χρυσές Σφαίρες και 23 υποψηφιότητες στις Χρυσές Σφαίρες.
(Κριτική από το Φεστιβάλ της Βενετίας, την 3/9/2011)
Ήρεμα κύλησαν οι πρώτες ημέρες του 68ου Φεστιβάλ Βενετίας, που άνοιξε την Τετάρτη 31 Αυγούστου με την νέα ταινία του Τζορτζ Κλούνι, "THE IDES OF MARCH". Δίπλα στον Πολ Τζιαμάτι και τον Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν, βλέπουμε τον ίδιο στην καταγραφή της εισόδου ενός πολιτικού με όραμα (στα επίπεδα της real politic του Βορειοαμερικανικού συστήματος).
Με μια αφήγηση που τολμά και μπορεί να συνδυάζει την αίσθηση του κλασσικού Χόλιγουντ, μαζί με τις διεισδυτικές ερμηνείες, αυτή η φαντασμαγορία ενός βάναυσου, ουσιαστικά, πολιτικού κόσμου προχωρά σε μια δριμεία κριτική όσων κατέχουν θέσεις εξουσίας στον κόσμο μας. Τολμώ μάλιστα να πω ένα ...κανονικότατο "ξεγύμνωμα".
Στη συνέντευξη τύπου που ακολούθησε την προβολή, μίλησε για την πολιτική και την πραγματικότητα στις Ηνωμένες Πολιτείες μέσα από την έξοχη ταινία του, όπου τόνισε το ρόλο που έχει η ...υποκριτική, τόσο προσφιλής στο χώρο του θεάτρου και του σινεμά, όταν αναφερόμαστε στην πραγματικότητα των παιχνιδιών εξουσίας των σύγχρονων ηγετών, νυν ή ...ανερχόμενων.
Τόνισε πως παρά τα πολιτικά χαρακτηριστικά της ταινίας το περιβάλλον της θα μπορούσε κάλλιστα να βρίσκεται στην καρδιά της δίψας του χρήματος, δηλαδή στην αρένα της Wall Street. "Ήρθα να παίξω τον Πρόεδρο, όχι να γίνω κι όλας!", υπογράμμισε εμφαντικά, γελώντας...
του Γιάννη Ραουζαίου
giannis.raouzaios@myfilm.grΗ Βαθμολογία μου:
Και η πολιτική είναι Τέχνη... Είναι η Τέχνη της προπαγάνδας.
Τα πρόσωπα και όχι η καθ' αυτή πολιτική ιδεολογία, έχουν γίνει σήμερα, συνώνυμα του αμοραλισμού, του κυνισμού και της ματαιοδοξίας. Στο προσκήνιο του "ΑΙ ΕΙΔΟΙ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΟΥ" βγαίνει στην επιφάνεια το παρασκήνιο της προεκλογικής καμπάνιας. Μιας εκστρατείας καθόλου άμωμης, που δε διστάζει να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε μέσον προκειμένου να εξυπηρετήσει τους σκοπούς της (συνήθως με δόλιο τρόπο, όπως η δυσφήμιση του αντιπάλου). Η σχέση μεταξύ Υποψηφίου Πρόεδρου και Επικεφαλής του Προεκλογικού Αγώνα, διέπεται από κανόνες εμπορικού Δικαίου παρά Πολιτικής Επιστήμης. Τα δύο καθοριστικά πρόσωπα - ήρωες στην ταινία είναι ουσιαστικά οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.Η ταινία αναφέρεται στην εκλογή Προέδρου ενός από τα δύο μεγάλα κόμματα στις ΗΠΑ (των Δημοκρατικών), μέσα από διαδικασίες που οικοδομούν και αναπαράγουν το διπολικό σύστημα.
Κυριότερη δουλειά των πολιτικών σήμερα, είναι να χειραγωγούν τις μάζες, η οποία εξελίσσεται ως αντάλλαγμα της δικής τους χειραγώγησης - π.χ. από χορηγούς, εταιρείες που τους στηρίζουν στον προεκλογικό τους αγώνα κ.λ.π. ... Όσο περισσότερο χρήμα διαθέτει ένας υποψήφιος τόσο περισσότερες οι πιθανότητες να εκλεγεί. Γιατί το χρήμα "κινεί ουρανόν και γην" στην κρίσιμη περίοδο της προεκλογικής καμπάνιας, αλλά και μετά την πιθανή εκλογή (βλέπε διαχείριση κυβερνητικών κονδυλίων). Απο κει και πέρα απαιτούνται τυπικά προσόντα, που είναι συγκεκριμένα. Σχετικά καλή εμφάνιση (έστω με την βοήθεια image maker), ρητορική δεινότητα (να δίνει "πειστικές υποσχέσεις", ακόμα και ουτοπικές), εφευρετικότητα (σε νέες εξαγγελίες και "θα"), γρήγορα αντανακλαστικά (να μην σαστίζει στα δύσκολα), και "καθαρό" παρελθόν. Οι Αμερικάνοι πάντα έδιναν πολύ περισσότερη σημασία, από τους υπόλοιπους λαούς της Δύσης, στην ιδιωτική - δηλ. την οικογενειακή - ζωή των πολιτικών προσώπων με βάση την στερεότυπη ηθική που υπερασπίζει το Αμερικάνικο Όνειρο.
Συνοπτικά και πάνω απ' όλα, η εικόνα του πολιτικού πρέπει να μένει ατσαλάκωτη από σκάνδαλα. Πολλές φορές οι αντίπαλοι και άλλοι "πληγωμένοι εχθροί" συνομωτούν εκούσια ή ακούσια προς αυτή την κατεύθυνση. Η ηθική του μακιαβελλισμού ωθεί στον πολιτικό κανιβαλλισμό.
Το θεατρικό έργο Μπο Γουίλιμον του "Farragut North", στο οποίο βασίστηκε το σενάριο του Γκραντ Χέσλοβ είναι εμπνευσμένο από πραγματικά γεγονότα άλλωστε. Εύκολα αναγνωρίσιμα και αντιληπτά, ιδίως σε μας τους ευαίσθητους στο ... θέμα Έλληνες.
Η ταινία του Τζορτζ Κλούνι, είναι σε γενικές γραμμές αρκετά ενδιαφέρουσα, με την οπτική να εστιάζει στα πρόσωπα και τις προσωπικές του στιγμές, τις αδυναμίες και τα λάθη, παρά στην ιδεολογική προπαγάνδα και την εξουσία που απορρέει από την στήριξη που παρέχουν οι σπόνσορες και οι λοιποί παρατρεχάμενοι (π.χ. γερουσιαστές όπως ο Τζέφρι Ράιτ, που ανταλλάσει την ψήφο των αντιπροσώπων του με την Υπουργική καρέκλα). Ένας πολιτικός που σκοντάφτει σε σφάλμα, δίκαια ή άδικα, είναι "τελειωμένος". Από αυτή την άποψη η πολιτική είναι ένα άκρως ανταγωνιστικό επάγγελμα, στο ίδιο επίπεδο με τις μονοπωλιακές επιχειρήσεις. Οι μέθοδοι και οι στρατηγική προώθησης είναι ίδιοι.
Στην θέση των προϊόντων έχουμε πρόσωπα. Φρέσκα στην αρχή. Αλλά πάντα αναλώσιμα.
Το επιμύθιο που αναδύεται τόσο από το φιλμ, όσο και από το θεατρικό "Farragut North"
αφορά την αναλωσιμότητα και το "δούναι και λαβείν". Όσο περισσότερο ευάλωτος είσαι, τόσο πιο εύκολα θα υποκύπτεις σε εκβιασμούς, παραχωρήσεις, συμβιβασμούς.
Ένα πολιτικό δράμα, λίγο ...θρίλερ μα όχι πολιτική ταινία. Σίγουρα όμως επίκαιρη και ... καυτή!
Η αφήγηση ακολουθεί τη μορφή χρονικού, υπάρχουν δυο εκπλήξεις και ανατροπές σε μια ταινία, καθαρά, χαρακτήρων. Το συνταίριασμα του παζλ είναι ευχάριστο αλλά και απαιτητικό στην πορεία, από πλευράς κοινού. Μια ταινία που θα ικανοποιήσει τόσο τους φίλους της ίντριγκας όσο και (περισσότερο) της πολιτικής. Δεν είναι ταινία δράσης ή θρίλερ (κατ' ευφημισμό), ενώ η αγωνία για την τελική έκβαση, έρχεται από τις ποικίλλες αντιδράσεις των χαρακτήρων της. Κι αυτό, μέχρι να φθάσουμε στην κορύφωση του φινάλε που δικαιολογεί την αντίδραση του Υποψήφιου Προέδρου (και του Υπεύθυνου της εκστρατείας του). Καθώς κανείς δε ρισκάρει την καριέρα του, βασιζόμενος σε μία μπλόφα, ποτέ δεν είσαι σίγουρος, όσο καλά και να έχεις εξαφανίσει τα ίχνη σου από μια "αδυναμία" του παρελθόντος, ότι μπορεί ν' αποφύγεις οριστικά, την πίεση ενός εκβιασμού. Οι διαχειριστές της εξουσίας πρέπει και να "φαίνονται" τίμιοι, πρώτα απ' όλα κι αυτό είναι Τέχνη. Το σχόλιο για την διαφθορά της πολιτικής έχει καταχωρηθεί (αρχικά ως ερωτηματικό) και επιβεβαιώνεται πανηγυρικά με τις επιλογές των χαρακτήρων. Πάντως το φιλμ δε σχολιάζει τη φύση της εξουσίας, αλλά των προσώπων. Πρόσωπα που κρατούν τις τύχες του κόσμου στα χέρια τους. Πρόσωπα με όνειρα αλλά και φιλοδοξίες. Αυτές δε σταματούν παρά μόνο στην κατάκτηση της "κορυφής" των αξιωμάτων της. Πάντως μην περιμένετε άμεσες απαντήσεις σχετικά με το πως η "τέχνη του εφικτού" γίνεται "τέχνη της εξαπάτησης"! Αυτό μονάχα, υποννοείται...Στο Box Office της Β. Αμερικής, όμως, η ταινία της Sony άνοιξε στο δεύτερη θέση, με μέτριες αλλά τυπικές εισπράξεις, ως ταινία Κλούνεϊ. Μπορεί ο Ryan Gosling και ο George Clooney να είναι από τους πιο αγαπημένους αστέρες του Χόλιγουντ, αλλά αυτό δεν εξαργυρώνεται στο box office με την ανάλογη ισχύ - και δεν είναι πρώτη φορά.
του Δημήτρη Παπαμίχου
me@myfilm.grΑΙ ΕΙΔΟΙ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΟΥ trailer ελληνικοί υπότιτλοι... by myfilm-gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου