Κυβέρνηση του 37%;

Του Χρήστου Δημήτρη

Ώστε σώθηκε η Ελλάδα αφού τα δύο μεγάλα κόμματα αποφάσισαν να τα βρουν και να κάνουν από κοινού κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Αλλά τι τη θέλουμε την κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, όταν μόνος του ο Γιώργος Παπανδρέου με τη βοήθεια των ηρωικών βουλευτών του ΠΑΣΟΚ έχουν σώσει, τα δύο τελευταία χρόνια, την Ελλάδα τουλάχιστον έξι φορές;

Ποια ανάγκη και ποιες δυνάμεις την επέβαλαν και κυρίως για ποιο σκοπό; Οι εγχώριοι οικονομικοί παράγοντες αναζητούν τη στενή προσωπική τους επιβίωση αδυνατώντας να αντιληφθούν και κυρίως να χειριστούν τα συμφέροντά τους σε ένα εθνικά ανεξάρτητο κράτος, ουσιαστικά σύρονται από τις δυνάμεις της ...

πολιτικής και των κεφαλαίων που δεσπόζουν στην ευρωπαϊκή πολιτική.

Η ΕΥΡΩΠΗ σε ένα τρομοκρατικό - τρομακτικό πισωγύρισμα, διάλυσης ιδρυτικών αξιών και πολιτικών, επέτρεψαν την εισβολή του ΔΝΤ στη μεγαλύτερη ηπειρωτική οικονομία του κόσμου διατάσσοντας πολιτικές που καταστρέφουν τους αδύναμους οικονομικά και πολιτικά εταίρους τους, με μοναδικό σκοπό να μετατρέψουν ειδικά τον ευρωπαϊκό Νότο σε πειθαρχημένες στα συμφέροντα της Γερμανίας και δευτερευόντως της Γαλλίας, περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας, οικονομικές ζώνες.

ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ πως όλοι σας αισθανθήκατε οργή όταν ακούσατε ή διαβάσατε τη δήλωση του επιτρόπου Όλι Ρεν, ο οποίος διέταξε κυβέρνηση από τα δύο μεγάλα κόμματα, διαφορετικά θα μας διώξει από το ευρώ, και ας είναι κάτι τέτοιο απαγορευτικό από τις ευρωπαϊκές συνθήκες. Η περιφρόνηση στις δημοκρατικές διαδικασίες και μάλιστα απέναντι σε μια χώρα με το αξιακό βάρος της Ελλάδας σίγουρα τρομάζει.

ΑΛΛΑ για ποια δημοκρατική εθνική συναινετική λύση μιλάμε, όταν στις τρεις δημοσκοπήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας χθες τα δύο μεγάλα κόμματα που θα μας σώσουν έχουν αθροιστικά σε πρόθεση ψήφου: Στη δημοσκόπηση του “Πρώτου Θέματος” 15% συν 22,5% σύνολο 37,5% , στη δημοσκόπηση του “Έθνους” 15,1% συν 22,2% σύνολο 37,3% και στου "Ελεύθερου Τύπου" 13,5% συν 21,5% σύνολο 35%! Δηλαδή από 35% έως 37,5%!

ΔΙΝΟΥΝ αυτοί οι αριθμοί που απεικονίζουν σήμερα τις τοποθετήσεις των πολιτών, απέναντι σε δύο κόμματα που κατέστρεψαν τη χώρα, το δικαίωμα και τη δυνατότητα να μιλάνε για κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας όταν δεν εκπροσωπούν ούτε το 50% των πολιτών; Είναι αυτή η εξέλιξη δημοκρατικά θεμιτή και νόμιμη; Είναι έστω εσωτερική πολιτική μας υπόθεση; Τη απάντηση τη γνωρίζουμε όλοι. Πρόκειται για ωμή παρέμβαση, για εκτροπή από τις δημοκρατικές διαδικασίες και τη θέληση του ελληνικού λαού. Και γίνεται έτσι για να παρακαμφθεί ο λαϊκός παράγοντας.

ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ είναι άκρως επικίνδυνες όχι μόνο για τον δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό. Είναι επικίνδυνες για το παρόν και το μέλλον όλης της Ευρώπης, που οι οικονομικές πολιτικές λιτότητας γενικεύονται ερήμην των λαών. Γίνεται η μεγάλη επίθεση με τα νεοφιλελεύθερα εργαλεία για να επιστραφούν από τους εργαζόμενους κατακτήσεις δεκαετιών, για να ξηλωθούν οι κοινωνικές δημόσιες δομές.

ΚΡΙΣΙΜΕΣ μέρες, που απαιτούν τις κινητοποιήσεις των ευρωπαϊκών λαών αφού κανείς από μόνος του δεν είναι εύκολο να τα καταφέρει. Αν μάλιστα το πείραμα περάσει στην Ιταλία χωρίς να αποκρουστεί, θα ζήσουμε την πιο ζοφερή δεκαετία στην ιστορία της Ευρώπης ολόκληρης.

πηγή