Χθες το βράδυ και πάλι η κόρη μου που βρίσκεται πλέον στην πρώτη δημοτικού με ρωτούσε και πάλι για το Πολυτεχνείο. Βλέπετε τα παιδιά ξεχνούν εύκολα -όπως και οι μεγάλοι! προσπαθούσα αυτή τη φορά να της απαντήσω με πιο πολλές λεπτομέρειες.
Να πω τι ακριβώς είναι "Πολυτεχνείο" -μια σχολή που μαθαίνεις να σχεδιάζεις, να φτιάχνεις σπίτια κ.α. Να πω για τους φοιτητές. Να εξηγήσω τι είναι δικτατορία και να πω πως ήμουνα στην ηλικία της όταν έγινε το πραξικόπημα.
Θυμάμαι ακόμη εκείνη την 21η Απριλίου που άρεσε στον Καρατζαφέρη... Ο πατέρας μου οργισμένος να φωνάζει από το μπαλκόνι σε έναν στρατιώτη που περνούσε στο δρόμο μας στους Αμπελοκήπους με το όπλο υψωμένο...
Να πω πως ήμουνα στην ηλικία του μεγάλου μου γιου όταν έγινε το Πολυτεχνείο. Να πω για το τανκ που έριξε την πύλη ("μπαμπά τι είναι τα τανκς;")
Δύσκολα τα πράγματα. Στο τέλος τα βρήκαμε όλα με ένα τραγούδι. Τον "Δρόμο" του Λοΐζου.
Είπαμε και για το σύνθημα: "Ψωμί- Παιδεία- Ελευθερία"...
Πώς να εξηγήσεις όμως -χωρίς να ντραπείς- ότι 38 χρόνια μετά, αυτοί που στήριζαν τη χούντα, ακροδεξιοί, φασίστες, ανθρωποειδή θα βρίσκονται στην εξουσία;
Πώς να μιλάς για την επέτειο του Πολυτεχνείου όταν τα παιδιά της χούντας χαριεντίζονται σε υπουργικούς θώκους με ...σοσιαλιστές (!!!) συναδέλφους τους; Πώς το δέχονται αυτό άνθρωποι που εκείνη την εποχή βρέθηκαν μέσα στο Πολυτεχνείο;
Είναι αυτό που λένε ότι οι νεκροί θα σηκωθούν από τους τάφους τους...
Πϊσω από το ευπρεπές και ευφυές πρόσωπο του Παπαδήμου κρύβονται οι Βορίδηδες, οι Πλεύρηδες, οι Καρατζαφέρηδες...
Οι εχθροί του Πανεπιστημιακού Ασύλου. Οι κυνηγοί των μεταναστών...
Η ντροπή όμως φίλοι μου είναι σε όλους εμάς που δεχόμαστε να μας κυβερνούν. Που σπέυδουμε να χειροκροτήσουμε τον κάθε "σωτήρα" που προσφέρει χάντρες κι καθρεφτάκια για να εξαγοράσει τις συνειδήσεις μας...
Ντροπή...
Αν ζούσαν θα τους καλούσε ο Παπαδήμος να αναλάβουν υπουργεία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου