Κληθείς να σχολιάσει στο ραδιόφωνο της ΕΤ3 (Β. Σπυριδωνίδης, Κ. Ρενιέρη) τις ...
δηλώσεις της κ. Παπαρήγα ότι «ο κ. Τσίπρας λέει «εγώ θα είμαι καλύτερος διαπραγματευτής στην Ε.Ε. από τον κ. Σαμαρά και τον κ. Βενιζέλο και άμα τον δουν τον Τσίπρα εκεί η Μέρκελ και ο Σαρκοζί θα πέσουν τάβλα κάτω» αλλά και το σχόλιο της Γ.Γ του ΚΚΕ, ότι «ο Συνασπισμός και ο ΣΥΡΙΖΑ με την πρακτική τους και την πολιτική τους εμποδίζουν την ριζοσπαστικοποίηση των μαζών», ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τα χαρακτηρίζει «υπεκφυγές» και αντεπιτίθεται με σκληρές εκφράσεις. Είπε χαρακτηριστικά ο κ. Τσίπρας:
«Η δευτέρα παρουσία του σοσιαλισμού»
«Με ποια έννοια είναι υπεκφυγές; Με την έννοια ότι εάν το ΚΚΕ μας λέει ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα από την ενίσχυση της αριστεράς και από την άνοδο της αριστεράς, την πιθανή άνοδο στη διακυβέρνηση του τόπου, τότε ποιος ο λόγος ύπαρξής του, γιατί ζητά την ψήφο του λαού; Εάν μοιρολατρικά πρέπει να δεχτούμε, ότι μονάχα στη δεύτερη παρουσία του σοσιαλισμού μπορεί να υπάρξει ελπίδα και ζωή, τότε θα καταντήσουμε να περιμένουμε δευτέρα παρουσία. Θα είμαστε στα σπίτια μας και να λέμε ότι δεν υπάρχει φως και ελπίδα.
Δεν μπορώ να καταλάβω αυτή τη λογική και είναι και μια λογική που ποτέ τα αριστερά, τα κομμουνιστικά κόμματα, δεν είχαν στη σύγχρονη ιστορία, σε ευρωπαϊκό επίπεδο ποτέ δεν έλεγαν τέτοια πράγματα. Αυτές είναι υπεκφυγές. Ούτε η κα Παπαρήγα τα πιστεύει αυτά τα πράγματα. Είναι υπεκφυγές για να κρύψουν την αδυναμία τους να πάρουν αποφάσεις που τους υπερβαίνουν και τους ίδιους, όπως θα υπερβούν κι εμάς. Οι εξελίξεις μας υπερβαίνουν. Δηλαδή, αν αυτή τη στιγμή δεν συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε σε μια ιστορική τομή, ότι επαπειλείται το μέλλον των παιδιών μας, το μέλλον αυτής της χώρας, ότι το διακύβευμα σήμερα δεν είναι ο σοσιαλισμός, αλλά είναι η εργασία, η ίδια η εργασία, εάν θα υπάρχει αύριο η εργασία.
Έβλεπα προχθές ένα ωραίο σύνθημα που είχε στην πλάτη της η Αλ.Παπαρήγα στη ΔΕΘ. Και έλεγε: «εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά». Πολύ ωραίο και ποιητικό. Το λέμε κι εμείς στις πορείες μας και το τραγουδάμε. Όμως σήμερα το πρόβλημα είναι ότι οι εργάτες χάνουν τα αφεντικά τους γιατί απολύονται. Αυτό είναι το πρόβλημα. Δεν έχουν δουλειά και ότι δεν θα έχουν αύριο. Το 1/3 είναι στο περιθώριο.
Άρα, εάν το διακύβευμα σήμερα είναι η εργασία, είναι το κοινωνικό κράτος, είναι ο μισθός και οι συντάξεις, τότε πρέπει να προχωρήσουμε γοργά σε ένα μέτωπο αντίστοιχο με αυτό που προχώρησαν οι δυνάμεις της αριστεράς το ‘40 – ‘ 44 όταν πάλι το διακύβευμα δεν ήταν άμεσα ο σοσιαλισμός, αλλά ήταν η εθνική ανεξαρτησία, η λευτεριά, η κοινωνική δικαιοσύνη και η προκοπή που ερχόντουσαν τότε οι κατακτητές τότε και μας τα έκοβαν όλα αυτά με τη βία».
Ιστορικό λάθος
Και ο κ. Τσίπρας πρόσθεσε:
«Επιτρέψτε μου, είναι βαριά αυτή η κουβέντα που θα πω, αλλά εάν επιμείνει η ηγεσία του Κομουνιστικού Κόμματος σε αυτή την πολιτική – εγώ είμαι αισιόδοξος ότι δεν θα επιμείνει – εάν επιμείνει, γιατί έρχονται δύσκολες μέρες το επόμενες μέρες μπροστά μας, θα είναι αντίστοιχου μεγέθους ιστορικό λάθος με το λάθος, τα λάθη που έγιναν μετά το αντάρτικο, μετά τις ένδοξες αυτές μέρες του λαού μας, όπου παραδώσανε τα όπλα και χάσαμε την ευκαιρία να δοθεί μια άλλη προοπτική στη χώρα μας».
Αφορμή για την επίθεση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στην ηγεσία του ΚΚΕ, υπήρξε η συνήθης κριτική ότι η Αριστερά κάνει μόνο αντιπολίτευση και δεν καταθέτει προτάσεις. Ο κ. Τσίπρας απάντησε:
«Το έλεγαν χρόνια αυτό και συνεχίζουν να το λένε. Αυτό γιατί ήταν πιστευτό στον κόσμο; Όχι γιατί εμείς δεν είχαμε προτάσεις, αλλά γιατί οι συσχετισμοί δύναμης είναι τέτοιοι που δεν αναδεικνύουν ως πιθανή την εκδοχή εμείς να εφαρμόσουμε αυτές τις προτάσεις, τις οποίες καταθέτουμε.
Νομίζω, όμως, ότι τώρα που ο κόμπος φτάνει στο χτένι και που αποδεικνύεται ότι αυτή η πολιτική που μας παρουσίαζαν ως μονόδρομο όλα αυτά τα χρόνια είναι καταστροφική, μας οδηγεί στην καταστροφή, είναι αναγκαίο και εφικτό, κατά τη γνώμη μας, να αλλάξουν οι συσχετισμοί και να δημιουργηθεί ένας νέος συνασπισμός, λέμε εμείς, εξουσίας, δηλαδή που θα βγάλει τη χώρα από το μνημόνιο και θα εφαρμόσει μια πολιτική αναδιανομής του πλούτου.
Με ποιες δυνάμεις είναι το μεγάλο ερώτημα. Μπορείτε μόνοι σας; Όχι δεν μπορούμε μόνοι μας, αυτό είναι αλήθεια. Αλλά, αν δείτε σήμερα πώς διαμορφώνονται οι συσχετισμοί, υπάρχει μια νέα κοινωνική πλειοψηφία, είναι τα 2,5 εκατομμύρια του κόσμου που βγήκαν στους δρόμους, είναι αυτοί που δίνουν στις δημοσκοπήσεις την προτίμησή τους στις δυνάμεις της αριστεράς, που αν τις αθροίσεις στην πολιτική γεωγραφία, χτυπάνε πρώτη θέση, διότι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ έχουν πέσει σε ιστορικά χαμηλά. Δηλαδή, τι άλλο να περιμένουμε από τον κόσμο; Λέγαμε ο κόσμος να βγει στους δρόμους, βγήκε ο κόσμος στους δρόμους. Λέγαμε ο κόσμος να κατεβάσει τα δυο μεγάλα κόμματα, πόσο πιο πολύ να τα κατεβάσει; Στο 15 και στο 20 τα έχει φτάσει.
Ιδού, λοιπόν η μεγάλη ιστορικής ευθύνης ευκαιρία και η μεγάλη ιστορική ευθύνη για τις δυνάμεις της αριστεράς να ενώσουμε δυνάμεις, προκειμένου να βγάλουμε τη χώρα από αυτή την περιδίνηση θανάτου, να βγάλουμε τη χώρα από αυτό το αδιέξοδο μνημόνιο και να εφαρμόσουμε μια άλλη πολιτική».
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ υποστήριξε ακόμη ότι οι εκλογές, «είναι ο μόνος πρόσφορος τρόπος, κατά την άποψή μας, αυτή τη στιγμή να εκφραστεί το λαϊκό αίσθημα και να αλλάξουν οι συσχετισμοί. Πως αλλιώς θα αλλάξουν οι συσχετισμοί; Θα μου πείτε αρκούν από μόνες τους οι εκλογές; Όχι θέλει και τον κόσμο, τα κινήματα, το λαϊκό κίνημα στους δρόμους να διεκδικεί. Όποια και αν είναι η κυβέρνηση. Και αριστερή κυβέρνηση να έχουμε, χωρίς το κίνημα να διεκδικεί δεν θα καταφέρουμε και δεν θα κερδίσουμε πολλά».
http://www.eklogika.gr
Φιλικά:
ΑπάντησηΔιαγραφή... Είναι όντως πολύ βαριά κουβέντα για να λέγεται σε κάποιον με τον οποίο υποτίθεται ότι επιζητάς τη συνεργασία.
Ειδικά όταν δεν εξηγείς γιατί επιμένεις να αναθεωρήσει ο απέναντί σου τη στάση του για να συμπλεύσει μαζί σου αλλά όχι εσύ τη δική σου. Ας πούμε δηλαδή ότι αν ο ΣΥΝ άλλαζε πολιτική και ιδεολογική θεώρηση, αυτό θα αρκούσε για το ΚΚΕ να κάνει ένα βήμα. Ο ΣΥΝ από την πλευρά του έχει κάνει την απαραίτητη «μετατόπιση»; Για παράδεγιμα, έχει εξετάσει αν η θέση του για την ΕΕ και το ευρώ είναι πράγματι μια θέση που είναι προς το συμφέρον των λαϊκών δυνάμεων και της κοινωνίας;
Ας το πάμε λίγο παραπέρα.
Τι θα προτάξει μια κυβέρνηση αριστεράς με το ΚΚΕ, τον ΣΥΝ ενδεχομένως τη Δημοκρατικη΄Αριστεράς και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις; Το ΚΚΕ στο πρόσωπο των δανειστών αναγνωρίζει τον εχθρό ενώ ο ΣΥΝ την άλλη άκρη στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης. Ποια θα είναι η πρώτη κίνηση η αποδέσμευση από την ΕΕ και το ευρώ και η σύγκορυση με τα μονοπώλια ή διαπραγμάτευση με τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τους επιτελείς της τρόικας; Ποιο μπορεί να είναι αυτό το όριο της διαπραγμάτευσης, εντός του ασφυκτικού πλαισίου της δανειακής σύμβασης, που κατά τα φαινόμενα η χώρα ολόκληρη έχει προσημειωθεί ή εκτός αυτού του πλαισίου και των συνεπειών που επισύρει; Διαπραγμάτευση για το χρέος εντός της δανειακής σύμβασης υπάρχει και αν ναι μπορεί να θεωρείται απαλλαγή; Μπορεί να θεωρηθεί ότι οι πιστωτές θα αποσυρθούν των αξιώσεών τους και των ακραίων πολιτικών τους παρεμβάσεων;
Γιατί θεωρούνται «υπεκφυγές» όπως είπε ο Τσίπρας οι αναφορές του ΚΚΕ στην ανάγκη να ανατραπούν οι συσχετισμοί δύναμης στην κατεύθυνση της λαϊκής εξουσίας στο εσωτερικό της χώρας και όχι οι αναφορές του Τσίπρα για απευθείας διαπραγμάτευση υπό την πίεση των συσχετισμών δύναμης σε ευρωπαϊκό επίπεδο, συσχετισμοί που ακόμη δεν έχουν δημιουργηθεί.
Η ανατροπή των συσχετισμών δύναμης στην Ευρώπη, σημείο που καταλήγουν όλες οι προτάσεις του ΣΥΝ όταν τα οικονομικά και πολιτικά επιχειρήματα τελειώνουν (αφού έχουν στο μεταξύ ακυρωθεί δια της ενσωμάτωσής τους στην κυρίαρχη ρητορική: π.χ. ευρωομολόγο, «η δραχμή είναι καταστροφή» κι εξυπηρετεί ισχυρά συμφέροντα που θα μας αγοράσουν κοψοχρονιά,κ.λπ) δεν είναι πολύ πιο δύσκολη υπόθεση από την ανατροπή των συσχετισμών δύναμης στο εθνικό πεδίο;
Είναι αυτό λιγότερο «Δευτέρα Παρουσία» από την επιδίωξη του σοσιαλισμού σε μια χώρα;
Κλείνοντας, ο Τσίπρας κατηγόρησε το ΚΚΕ ότι διαπράττει ιστορικό λάθος ανάλογοα με αυτό που έγινε με τη Βάρκιζα «όπου παραδώσανε τα όπλα και χάσαμε την ευκαιρία να δοθεί μια άλλη προοπτική στη χώρα μας». Την ίδια ώρα το κατηγορεί ότι υπεκφεύγει προτάσσοντας τον σοσιαλισμό έναντι του κοινωνικού κράτους που κατά τον Τσίπρα σήμερα είναι το επίδικο. Μήπως αυτές οι δύο δηλώσεις είναι αντιφατικές; Ο αγώνας του ΕΑΜ στην ουσία διακόπηκε όταν με την επίτευξη της εθνικής απελευθέρωσης αναδυόταν η επόμενη φάση της οικοδόμησης των συνθηκών για κοινωνική απελευθέρωση και λαϊκή εξουσία.
Αν κατά τον Τσίπρα, τότε ήταν λάθος η μη διεκδίκηση του σοσιαλισμού, σήμερα γιατί είναι λάθος το αντίθετο; Μπορεί και να είναι, αλλά τελικά ο Τσίπρας τι από τα δύο πρεσβεύει;
Ερωτήματα, που όφειλαν να έχουν απαντηθεί με ειλικρίνεια και τόλμη αν ο στόχος ήταν ειλικρινώς η οικοδόμηση δεσμών συνεργασίας. Επιπλέον, αν κηρύττεις ενότητα μήπως οφείλεις να διαθέτεις πλεόνασμα γενναιοδωρίας στη θεώρηση του απέναντί σου; Διαφορετικά μήπως το μόνο που αποπνέεις είναι αλαζονεία, αμετροέπεια και «μικρομεγαλισμό»; Τελικά αυτός που επικαλείται την ενότητα και αυτός που την υπονομεύει είναι το ένα και το αυτό πρόσωπο;
Πηγή:www.topontiki.gr
Το πρόβλημα εμείς δεν το εντοπίζουμε σε αυτά που λέει ο Τσίπρας αλλά σε αυτά που κάνει. Αυτά που λέει είναι όλα σωστά, το πρόβλημα είναι ότι ο ΣΥΝ λειτουργεί όπως το ΚΚΕ απέναντι στους συνεργάτες του στον ΣΥΡΙΖΑ και αλλού. Όταν έρχεται ο Βουλευτής ή το γνωστό στέλεχος του ΣΥΝ στην περιοχή , έρχεται όχι για να ενώσει τον κόσμο που παλεύει αλλά για να αλλάξει τους συσχετισμούς δυνάμεων απέναντι στις σύμμαχες δυνάμεις που έχουν γίνει πλέον αντίπαλοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για το ΚΚΕ αυτό ψάχνει αφορμές για να μην συνεργαστεί με κανέναν. Ο μηχανισμός του δεν θέλει συνεταίρους. Δεν είναι πρόβλημα ούτε το πρόγραμμα ούτε η έλλειψη κοινών στόχων που θα μπορούσαν να επεξεργαστούν και να εκφράζουν την θέληση του κόσμου αλλά και την σοσιαλιστική προοπτική, είναι η επιλογή μιας απομονωτικής τακτικής που φέρει την απογοήτευση τον κόσμο και τον παροπλίζει.
Η αριστερά πράγματι θα βρεθεί μπροστά σε μια νέα Βάρκιζα αν δεν μπορέσει να ανταποκριθεί στα καθήκοντα της περιόδου.
μεθαύριο, 30/9 είναι η πρώτη δόση του χαρατσιού της εφορίας. το πληρώνω ή όχι; σήμερα μπορεί να έχω, αύριο όμως;
ΑπάντησηΔιαγραφήσε 2-3 μήνες έρχονται να κόψουν το ρεύμα επειδή δεν πλήρωσα το άλλο χαράτσι - ΔΕΗ, εκκούσια ή ακούσια, δεν έχει σημασία. ποιος θα είναι εκεί αλληλέγγυος; και ποιος θα ενημερώσει και οργανώσει να προστρέξω στον παραδίπλα κι εγώ αλληλέγγυος;
πως θα οργανωθούμε να βοηθήσουμε το γείτονα που του βγάζουν το σπίτι σε πλειστηριασμό αύριο - μεθαύριο;
κλπ, κλπ...
έτσι χτίζεται η ενότητα της αριστεράς, όπως και το '42 με το ΕΑΜ το οποίο είχε και ποιο σοβαρό διακύβευμα - την πείνα - και όχι με τα φληναφήματα και τις παπαροτσουτσουνιές του Τσίπρα. πρακτικά πράγματα, πάνω στα οποία μπορείς να σμιλεύσεις σιγά σιγά και τον σοσιαλισμό, αν τον πιστεύεις ακόμα.
τα λοιπά, ανήκουν στον καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο (τρίτος, τέταρτος και δέκατοστέταρτος δρόμος για τον σοσιαλισμό), τα οποία μας πέθαναν για τις επόμενες μερικές δεκαετίες...
αν αυτή την αλληλεγγύη πρεσβεύει και προωθεί το κκε ή κάποιος άλλος, ναι θα ακολουθήσουμε. πάντως σίγουρα δεν θα περιμένουμε τη 'δευτέρα παρουσία' στο αστικό κοινοβουλευτικό και ευρω-ενωσιακό πλαίσιο της ενωμένης ευρωπαϊκής αριστεράς του τσίπρα και του συριζα. ζήσε μάη μου να φας τριφύλλι...
ζούμε σήμερα και χεστήκαμε για το αύριο της ε.ε. και του ευρώ... παρομοίως και για τα κοινοβουλευτικά παιχνιδάκια των αριστερών δυνάμεων.
είναι απαράδεκτο τα οργανωτικά-ιδεολογικά προβλήματα του σύριζα να τα εμφανίζεις σαν προβλήματα της αριστεράς:
"Το πρόβλημα εμείς δεν το εντοπίζουμε σε αυτά που λέει ο Τσίπρας αλλά σε αυτά που κάνει. Αυτά που λέει είναι όλα σωστά, το πρόβλημα είναι ότι ο ΣΥΝ λειτουργεί όπως το ΚΚΕ απέναντι στους συνεργάτες του στον ΣΥΡΙΖΑ και αλλού. Όταν έρχεται ο Βουλευτής ή το γνωστό στέλεχος του ΣΥΝ στην περιοχή , έρχεται όχι για να ενώσει τον κόσμο που παλεύει αλλά για να αλλάξει τους συσχετισμούς δυνάμεων απέναντι στις σύμμαχες δυνάμεις που έχουν γίνει πλέον αντίπαλοι."
και πάλι φιλικά:
Προσεχώς: Βία
Δεν ξέρω αν τη νύχτα ανακοινώθηκαν κι άλλα μέτρα. Δεν ξέρω αν είμαι σε θέση πλέον να αναγνωρίσω πια από αυτά είναι «νέα», πια έχουν φρεσκοανακοινωθεί. Εγώ το έχω τσεκάρει άλλωστε, όσο εμείς νομίζουμε ότι δεν έχουμε άλλα να δώσουμε, η κυβέρνηση βρίσκει. Μας έχει ξετινάξει όχι το «λίπος» μόνο, δηλαδή τις καταθέσεις, το κομπόδεμα, αλλά και τη σάρκα. Μας αφήνει χωρίς εισόδημα. Στο εξής όλες μας οι δυνάμεις θα αναλώνονται στην προσπάθεια να αγοράσουμε μια μέρα ησυχίας, να παρατείνουμε τον βίο μας μια μέρα ακόμη. Η κατάσταση γίνεται αβίωτη ακόμη ενδεχομένως και για πολλούς από εκείνους που είναι διατεθειμένοι να πληρώνουν σωρηδόν τους φόρους προκειμένου να αφεθούν ήσυχοι. Το κυνηγητό γίνεται διαρκές και ανελέητο, οι εκφοβισμοί και η φυσική βία ημερήσια διάταξη.
Το ερώτημα είναι υπάρχει φρένο σ’ αυτή την κατάσταση ή το χάσαμε το τρένο; Στην υποψία και μόνο γκριμάτσας άμα το άκουσμα των μέτρων εκστομίζονται πρωτοφανείς απειλές, επισήμως μας λένε ότι η Δημοκρατία δεν φτουράει πια, δημοκρατία και «υποχρεώσεις» απέναντι στο διεθνές κατεστημένο δεν πάνε μαζί…
Ποια λοιπόν στο εξής μπορεί να είναι η αντίδραση απέναντι σε αυτούς που δεν διστάζουν να χτυπήσουν και μικρά παιδιά;
Οι διαδηλώσεις στο εξής σε τίποτα δεν θα θυμίζουν τις διαδηλώσεις του παρελθόντος. Μετά τις 28 – 29 Ιουνίου το μήνυμα έχει δοθεί. Θα είναι όλο και πιο επικίνδυνες, όλο και πιο δολοφονικές. Καλώς ή κακώς οι μέρες της ευδαιμονίας έχουν τελειώσει πρώτα απ’ όλους για μας που καλούμαστε πλέον να αντισταθούμε με δεδομένη τη μέγιστη διακινδύνευση της σωματικής μας ακεραιότητας.
Αυτό που μας έχουν περιγράψει στις δηλώσεις τους οι τσαροπαπαγάλοι εκφωνητές των μέτρων και αυτό που προκύπτει από τα ίδια τα μέτρα είναι μια διαρκής απειλή κατά τη ζωής. Η βία είναι αναπόφευκτη και πιθανότατα αυτό που μας περιμένει δεν θα το έχουμε ξαναδεί…
πηγή: http://www.topontiki.gr/article/22705
είμαστε έτοιμοι γι' αυτά;;;
δε νομίζω...