Του Αλέξανδρου Κωστόπουλου.
Ενόψει του τριημέρου της 25ης Μαρτίου, ετοιμάζομαι για το εξοχικό μου στο Γαλαξείδι, τόπο καταγωγής και όχι μόνο. Μαζί με την οικογένεια, βέβαια, και το ποδηλατάκι μου. Εκεί λοιπόν μετά την Ιτέα, μόλις βγαίνεις από την πόλη, υπάρχει ταμπέλα με όριο ταχύτητας 50, σε μια ευθεία που ακόμα και τα 80 είναι λίγα. Υπόψιν, ότι δεν υπάρχουν σπίτια, σχολεία ή διαβάσεις στο σημείο, παρά μόνο ένας πλάτανος με καλή σκιά για το …
μπλόκο της αστυνομίας.
Θυμάμαι λοιπόν από τα παιδικά μου χρόνια όταν πηγαίναμε με τους γονείς μου στο Γαλαξείδι, στο ίδιο πάντα σημείο, την μάνα μου να υπενθυμίζει στον πατέρα μου το μπλόκο, ενώ στα πλαίσια της αλληλεγγύης, αναβόσβηνε τα φώτα στους διερχόμενους οδηγούς για να τους ειδοποιήσει. (Ακόμα και σήμερα είναι τόσο έντονο το φαινόμενο που όταν βλέπουμε κάποιον από απέναντι να μας αναβοσβήνει τα φώτα, κόβουμε ταχύτητα!). Οι χαμένοι της υπόθεσης ως συνήθως οι μη ντόπιοι, οι ‘’ξένοι’’ δηλαδή, που εισπράττουν την πρόσκληση για το ταμείο της τροχαίας.
Τα χρόνια πέρασαν και το μπλόκο συνεχίζει απτόητο να στήνετε εκεί. Η τακτική αυτή ακολουθείτε εδώ και δεκαετίες και σε πολλά άλλα μέρη στην χώρα χωρίς καν η τροχαία να αλλάξει τοποθεσίες. Θα μπορούσαν κάλλιστα μέρη όπως η Λαμία, η Ακράτα, ο Μαλιακός να επισημαίνονται και στους οδικούς χάρτες με ειδικό σηματάκι για το μπλόκο, αφού είναι εκεί από την εποχή του βασιλιά. Και ερωτώ: τι λογική είναι αυτή να περιμένει ο νόμος τον παραβάτη να πέσει στα χέρια του; Είναι σαν να πάει κλέφτης να κλέψει αστυνομικό τμήμα και φυσικά να τον συλλάβουν. Δεν θα έπρεπε το μπλόκο αντί να είναι στάσιμο, να κυκλοφορεί στο δρόμο προς όφελος όλων μας; Δεν μου αρέσει να γκρινιάζω και να κατακρίνω τα πάντα όπως συνηθίζεται στις μέρες μας, μου κοστίζει όμως κάθε φορά που περνώ από κει με το ποδήλατο γιατί ακριβώς πιο κάτω και ως το Γαλαξείδι, ξεκινούν δύσκολες στροφές σε στενό δρόμο, οι οποίες είναι διάσπαρτες με μνήματα από θανατηφόρα ατυχήματα,(24 είχα μετρήσει μια φορά).
Έχει και εκεί λοιπόν όριο ταχύτητας, που το παραβιάζουν κατά πολύ διάφοροι ραλίστες βάζοντας σε κίνδυνο την ζωή μου και πολλών άλλων και δεν θα ήθελα να δω κάποιο καινούργιο μνήμα φέτος ούτε και να είμαι υποψήφιος επειδή κάποια μπλοκαρισμένα μυαλά προτιμούν την σκιά του… πλατάνου. Καλό τριήμερο και καλά χιλιόμετρα.
http://cycleridemag.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου