Μια τέτοια εξέγερση όμως στη Δύση, αυτό είναι κάτι που σίγουρα εμποδίζει τους κυβερνώντες από το να κοιμηθούν καλά πλέον. Διότι δεν μοιάζει και τόοοσο μακρινή όσο κάποτε. Βέβαια, όπως και στην περίπτωση της Τυνησίας, της Αιγύπτου, κτλ, δεν υπάρχει συγκροτημένη οργάνωση, με αποτέλεσμα να είναι δύσκολο να πει κανείς ότι "ο λαός λέει αυτό". Δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο. Ωστόσο, "κάτι ψήνεται", καθώς είναι ξεκάθαρο πως ...
ο λαός δε θέλει την υπάρχουσα κατάσταση, και ΄παλεύει ενεργά για να χτίσει κάτι διαφορετικό. Το πόσο μακρυά θα μπορέσει να πάει "με τη μία" θα το δούμε στο μέλλον.
Ας δούμε τώρα και μερικά ρεπορτάζ από ανθρώπους που βιώνουν από "πρώτο χέρι" τα γεγονότα, και δεν αποτελούν φερέφωνα της άρχουσας τάξης:
 | Ο Σαμίρ Αμίν μιλά για την Αίγυπτο ο Σαμίρ Αμίν μίλησε στο TVXS για τις αιγυπτιακές εξελίξεις, κάνοντας μια ανάλυση πολλή διαφορετική από αυτή που προβάλλεται στην Ευρώπη. Τι είναι αυτό που συμβαίνει στην Αίγυπτο, μια κοινωνική έκρηξη ή μια επανάσταση; Είναι επανάσταση υπό την έννοια ότι υπάρχει επιθυμία για τη δημιουργία ενός άλλου καθεστώτος και όχι απλώς της απομάκρυνσης του Μουμπάρακ. Αυτός είναι ο βραχυπρόθεσμος στόχος. Το ζητούμενο δεν είναι μόνο ένα νέο πολιτκό καθεστώς αλλά και μια διαφορετική οικονομική και κοινωνική διαχείρηση –μια τομή μέσα στην παγκοσμιοποίηση. Υπάρχει δυναμική για τέτοιου είδους ανατροπή; Το κίνημα είναι γιγαντιαίο. Δεν πρόκειται απλώς για τους ανθρώπους στην πλατεία Ταχρίρ την οποία βλέπετε κάθε μέρα στην τηλεόραση, αλλά για ανθρώπους σε όλες τις συνοικίες του Καίρου, σε όλες τις πόλεις της Αιγύπτου αλλά ακόμη και στα χωριά. Οι πολίτες που κινητοποιούνται σε καθημερινή βάση ίσως να φτάνουν και τα 10 εκατομμύρια. Σε μια χώρα 85 εκατομμυρίων είναι ιδιαίτερα σημαντικός αριθμός. Δεν είναι απλώς ένα ποσοστό. Ποια είναι η κινητήρια δύναμη αυτού του κινηματος; Η βάση του κινήματος είναι μια νέα πολιτική δύναμη η οποία αποκρυσταλλώθηκε τα τελευταία δέκα χρόνια. Και αυτή η δύναμη είναι οι νέοι. Μέσω δικτύων όπως το Ιντερνετ προέκυψε μια επαναπολιτικοποίηση. Λέγαμε ότι η νέα γενιά ήταν αποπολιτικοποιημένη με την έννοια ότι αρνιούνταν να στρατευθεί με τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα - συμπεριλαμβανομένων των κομμάτων της αριστεράς που έχουν την αυθόρμητη συμπάθειά της. Οι νέοι όμως επανπολιτικοποιήθηκαν. Υπάρχουν σήμερα οργανώσεις που δημιουργήθηκαν τις τελευταίες ημέρες και οι οποίες αριθμούν ένα εκατομμύριο νέους. Τα κόμματα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, τα οποία έχουν την συμπάθειά τους, τους στήριξαν άμεσα. Οι ίδιοι όμως δεν θέλουν να στρατευθούν με κόμματα τα οποία τους φαίνονταν, δικαίως ή όχι, δογματικά. Στους δρόμους όμως είδαμε να κατεβαίνουν και τμήματα των μεσαίων στρωμάτων. Αιχμή του δόρατος, όπως σας είπα είναι οι νέοι αλλά από πολύ νωρίς έκαναν την εμφάνισή τους και τα δημοκρατικά στοιχεία των μεσαίων στρωμάτων, άνθρωποι οι οποίοι μπορεί να μην είναι αντικαπιταλιστές, αλλά αντιδρούν στο αστυνομικό κράτος των αυθαίρετων συλλήψεων, των βασανιστηρίων κ.ο.κ. Εκπρόσωπος αυτών των στρωμάτων είναι ο Ελ Μπαραντέι ο οποίος δεν ήταν πολύ γνωστός στην Αίγυπτο. Αλλά αυτό δεν έχει και μεγάλη σημασία, θα μπορούσε να γίνει γνωστός τώρα. Είναι χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της τάσης, υπό την έννοια ότι δεν κομίζει ένα διαφορετικό όραμα για το οικονομικό σύστημα, αλλά μένει στο συνηθισμένο και «φυσιολογικό» όραμα του καπιταλισμού. Δεν οραματίζεται ένα άλλο οικονομικό και πολιτικό σύστημα. Παρόλα αυτά είναι δημοκράτης. Επιθυμεί ελευθερες εκλογές, την ύπαρξη ενός κοινοβουλίου με κάποια δικαιώματα για να νομοθετεί και το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Χωρίς όμως τίποτα περισσότερο. Τι πιστεύετε ότι μπορεί να προκύψει από τις προσπάθειες δυτικών κυβερνήσεων για μια ομαλή μετάβαση; Στόχος είναι η διατήρηση του συστήματος. Γιατί πρόκειται για ένα ολόκληρο σύστημα και όχι μόνο για τον Μουμπάρακ και το κυβερνών κόμμα, το οποίο υπάρχει στα χαρτιά αλλά όχι στην πραγματικότητα. Δεν είναι δηλαδή όπως στην περίπτωση της Τυνισίας όπου υπήρχε μια μικρή κλίκα, μια μαφία, του Μπεν Αλί. Το σύστημα στην Αίγυπτο αποτελείται μεταξύ άλλων από το στρατό, οι αξιωματικοί του οποίου ήταν οι βασικοί κερδισμένοι από την γιγαντιάια αμερικανική βοήθεια. Υπάρχει επίσης μια ληστρική αστική τάξη η οποία λειτουργεί ως μεσάζοντας. Οι προστάτες αυτού του συστήματος όπως οι ΗΠΑ, ο Ομπάμα και η Χίλαρι Κλίντον θέλουν αυτό που αποκαλούν ομαλή μετάβαση. Δηλαδή μια μετάβαση που δεν θα αλλάξει τίποτα το σημαντικό. Μια μετάβαση με φαινομενικά δημοκρατικές μεταρυθμίσεις αλλά χωρίς μεγαλύτερο βάθος. Μια μετάβαση που δεν θα θέσει υπό αμφισβήτηση την ουσία του καπιταλιστικού συστήματος το οποίο είναι ενσωματωμένο στην ανοιχτή παγκοσμιοποίηση αλλά ούτε και την υποταγή στην αμερικανική ηγεμονία και τις σχέσεις με το ισραήλ. Πρόκειται άλλωστε για ένα σύστημα το οποίο επιτρέπει στο Ισραήλ να συνεχίσει την εξολόθρευση των Παλαιστινίων. Προφανώς οι προστάτες του συστήματος θα χρειαστεί να κάνουν κάποιες υποχωρήσεις, ενδεχωμένος να φύγει ο κύριος Μουμπάρακ, να γίνουν φαινομενικά δημοκρατικές εκλογές από τις οποίες θα προκύψει ένα κοινοβούλιο ελαφρώς διαφοροποιημένο. Αυτό είναι το δημοκρατικό μοντέλο που οι Αμερικανοί θέλουν για την Αίγυπτο. Ένα μοντέλο το οποίο δεν είναι πιο δημοκρατικό από το σημερινό. Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι δεν έπαιξαν κάποιο ρόλο; Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι μποϊκοτάρισαν το κίνημα τις τέσσερις πρώτες ημέρες και μόνο όταν είδαν ότι η καταστολή από την αστυνομία απέτυχε και το πως το καθεστώς ήταν υποχρεωμένο να το ανεχτεί, έστω και προσωρινά, αποφάσισαν ότι δεν μπορούν να απέχουν. Οι ΗΠΑ υποστηρίζουν τις επαφές ανάμεσα στο καθεστώς και τους αδελφούς μουσουλμάνους. Σήμερα μάλιστα που μιλάμε γίνονται διαπραγματεύσεις. Και αυτό γιατί οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι αντιπροσωπεύουν την δεξιά πτέρυγα της αντιπολίτευσης η οποία δεν αμφισβητεί την αμερικανική κυριαρχία και η οποία παρά τη ρητορία της δεν αμφισβητεί τις σχέσεις με το Ισραήλ και το laissez faire που η χώρα αυτή απολαμβάνει στην Παλαιστίνη. Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι δεν θέτουν υπό αμφισβήτηση τον Καπιταλισμό και απόδειξη είναι ότι τάχθηκαν εναντίον των εργατικών απεργιών που πραγματοποιήθηκαν πριν από τρία χρόνια. Τάχθηκαν επίσης εναντίον του αγροτικού κινήματος με το οποίο οι χωρικοί υπερασπίζονται τη γή τους απέναντι στους πλουσίους. Πρόκειται για ένα κόμμα της δεξιάς με φασίζουσα δημαγωγία, το οποίο γνωρίζει ότι οι επιλογές που έχει κάνει είναι βιώσιμες μόνο με την υποστήριξη των ΗΠΑ Βλέπετε εναλλακτική σε μια τέτοια προοπτική; Οι νέοι τα αρνούνται όλα αυτά. Η πολιτική διορατικότητα, η αυξηση της πολιτικοποιήσης στην Αίγυπτο είναι φανταστική. |  |
«Η εξέγερση συνεχίζεται και στην Τυνησία»
| Ο Fathi Chamkhi, καθηγητής οικονομικών της ανάπτυξης στο πανεπιστήμιο La Manouba και εκπρόσωπος της οργάνωσης RAID/ATTAC, ανέλυσε στο tvxs τι διακυβεύεται για τον τυνησιακό λαό. Αποστολή: Κατερίνα Κιτίδη Ποιες είναι οι πολιτικές διεκδικήσεις όσων βρίσκονται ακόμα στους δρόμους της Τυνησίας; Η διαδικασία εκδημοκρατισμού έχει προχωρήσει πολύ. Πλέον υπάρχει ελευθερία συνάθροισης κια έκφρασης. Η πλειοψηφία των εμποδίων που είχε θέσει το δικτατορικό καθεστώς έχουν αρθεί ως προς τον εκδημοκρατισμό, αλλά τίθεται ένα ακόμα ζήτημα, που συνδέεται με την πολιτική διαδικασία: το ζήτημα της λαϊκής κυριαρχίας. Η αυτοδιάθεση της Τυνησίας δεν έχει ακόμα ρυθμιστεί, καθώς απ’ την αποικιοκρατία, περάσαμε στη νεο-αποικιοκρατία, άλλοι μιλούσαν εξ ονόματος του λαού κι εφάρμοζαν πολιτικές που ο λαός δεν είχε αποφασίσει. Το 1995, όταν η Τυνησία, υπέγραψε συμφωνία ελεύθερου εμπορίου με την Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν ρώτησε κανείς το λαό. Το ίδιο και όταν η κυβέρνηση έδωσε τη συγκατάθεσή της στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Παγκόσμια Τράπεζα να εφαρμόσουν πρόγραμμα λιτότητας και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Πώς διαχειρίζεται η νέα πολιτική ηγεσία αυτή την «κληρονομιά»; Την επομένη της απομάκρυνσης του Μπεν Αλί, η Παγκόσμια Τράπεζα «αποβίβασε» στην Τυνησία ένα υψηλόβαθμο στέλεχός της, που ήταν υπουργός οικονομικών τη δεκαετία του ’90, στη θέση του διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας –εκεί όπου υπάρχουν τα αποθέματα χρυσού και συναλλάγματος. Μία μέρα μετά εκείνος δήλωσε επισήμως ότι η Τυνησία θα συνεχίσει να πληρώνει εμπρόθεσμα το εξωτερικό της χρέος. Πρόκειται για ένα ποσό 1,12 δις δηναρίων. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι τα χρήματα που θα αφιερώσει για να αντιμετωπίσει τις επείγουσες κοινωνικές ανάγκες –τη φτώχεια, την ανεργία κ.λπ. – ανέρχονται στα 500 εκ. δηνάρια. Πού είναι, λοιπόν, η λαϊκή κυριαρχία; Αν ρωτήσεις το μέσο Τυνήσιο, θα σου πει ότι «εγώ χρειάζομαι αυτά τα χρήματα, όχι οι ξένοι πιστωτές». Εξάλλου, υπάρχει πλήρης αδιαφάνεια αναφορικά με τα δάνεια της Τυνησίας. Δεν υπάρχει απολύτως κανένα στοιχείο για το πώς χρησιμοποιήθηκαν τα ποσά. Γι’ αυτό πρόσφατα ξεκίνησε μία εκστρατεία για την ακύρωση του χρέους –αν και, για να καθοριστεί ποιο κομμάτι του χρέους πρέπει να ακυρωθεί, είναι αναγκαίο να δημιουργηθεί μια ανεξάρτητη Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου από το λαό. Είναι ένας δρόμος που πρέπει να ανοίξει άμεσα, καθώς η Τυνησία οφείλει τον Απρίλιο να αποπληρώσει τμήμα του χρέους της ύψους 460 εκ. δηναρίων. Αυτά τα χρήματα είναι απολύτως νόμιμο και απαραίτητο να χρησιμοποιηθούν για το λαό. Είναι θέμα λαϊκής κυριαρχίας το πώς θα χρησιμοποιηθεί το δημόσιο χρήμα. Σήμερα, η κυβέρνηση, που σε μεγάλο ποσοστό αποτελείται από αξιωματούχους του Μπεν Αλί, υποστηρίζει στα λόγια τα αιτήματα του λαού και κάνει προόδους ως προς τον εκδημοκρατισμό. Ταυτόχρονα, όμως, κάνει τα πάντα για να διατηρήσει την Τυνησία στο υπάρχον σύστημα –να διατηρήσει τη χώρα στην ίδια οικονομική και κοινωνική κατάσταση που τον οδήγησε στην επανάσταση. Σε ποια φάση βρίσκεται τώρα η επανάσταση; Στην πρώτη φάση της επανάστασης, μέχρι να φύγει ο Μπεν Αλί, όλες οι κοινωνικές τάξεις συμφωνούσαν με την αποχώρησή του, καθώς με το μαφιόζικο σύστημα που είχε εγκαταστήσει γύρω του, απηύδησαν ακόμα και οι μεγαλοαστοί. Μετά τις 14 Ιανουαρίου, για την αστική τάξη της χώρας το πρόβλημα λύθηκε. Δημιουργήθηκε, λοιπόν, ένα ρήγμα ανάμεσα σε όσους πλέον αρκούνταν στην ενίσχυση του εκδημοκρατισμού και σε ένα άλλο κομμάτι της κοινωνίας, που, χωρίς να γνωρίζει ακριβώς τι θέλει, κινητοποιείται σε διάφορα επίπεδα. Στο πολιτικό επίπεδο, λόγου χάρη, λέει ότι δεν έχει εμπιστοσύνη στους ανθρώπους του Μπεν Αλί, όπως π.χ. στον πρωθυπουργό, και ζητά τη διάλυση της Βουλής. Στο κοινωνικό επίπεδο, λόγω της μεγάλης φτώχειας, υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν κάποια χρήματα για να ζήσουν. Αυτοί συγκεντρώνονται έξω από τις νομαρχίες και ζητούν λεφτά. Υπάρχουν κι άλλοι –υπερβολικά πολλοί– που είναι άνεργοι, οι οποίοι ζητούν από την κυβέρνηση δουλειά. Χωρίς να το συνειδητοποιούν, λοιπόν, όλοι αυτοί, θέτουν ζητήματα κοινωνικο-οικονομικής φύσης, καθώς η Τυνησία είναι σε μία διαδικασία λιτότητας, απορρύθμισης, συρρίκνωσης του κράτους κ.λπ. Εξ ου και οι εκατοντάδες απεργίες που διεξάγονται σήμερα στους χώρους εργασίας. Αυτά τα θέματα ξεπερνούν κατά πολύ το πολιτικό ζήτημα. Ποιος εκπροσωπεί πολιτικά αυτούς τους ανθρώπους; Δεν υπάρχει απάντηση. Υπάρχει το Μέτωπο της 14ης Ιανουαρίου, που λέει ότι επιθυμεί να εκπροσωπήσει το λαό, αλλά στην πραγματικότητα δεν έχει αυτή τη θέση. Γι’ αυτό και το κίνημα παραμένει αυθόρμητο και ανοργάνωτο. Δεν υπάρχουν ηγέτες. Υπάρχουν αγωνιστές, κυρίως από τη ριζοσπαστική Αριστερά, που έχουν νομιμότητα στα μάτια του λαού. Όμως σε αυτό το κίνημα δεν υπάρχουν ηγέτες στα μάτια των οποίων οι μάζες θα αναγνωρίσουν τον εαυτό τους. Η πορεία, ωστόσο, του κινήματος έχει μεγάλη σημασία και για την εξέλιξη της αιγυπτιακής εξέγερσης, όπου δεν έχουν περάσει από την πρώτη στη δεύτερη φάση. Και, ας μην ξεχνάμε ότι αυτό που διακυβεύεται στις αραβικές χώρες, μπορεί να έχει επιπτώσεις σε ολόκληρο τον πλανήτη, καθώς η λιτότητα και τα μέτρα που επιβάλλει η Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ πλέον δεν αφορούν μόνο τον Τρίτο Κόσμο, αλλά και την Ελλάδα, την Πορτογαλία ή την Ιρλανδία. | |
Για φανταστείτε να μπουν τέτοιες ιδέες στα μυαλά και των εργατών στην Κίνα
Η λέξη «Αίγυπτος» λογοκρίνεται στα κινεζικά μικρο-μπλογκ
| Η λέξη «Αίγυπτος» λογοκρίνεται σήμερα σε πολλά σάιτ μικρο-μπλογκ στην Κίνα, όπου το κυβερνών κομμουνιστικό κόμμα δυσπιστεί στα θέματα πολιτικών μεταρρυθμίσεων, δημοκρατικών διεκδικήσεων και διαταραχών της δημόσιας τάξης, περιλαμβανομένων και αυτών που συμβαίνουν στο εξωτερικό. | |
Οι αιγυπτιακές αρχές ανέστειλαν την εκπομπή του Αλ Τζαζίρα
| Το δορυφορικό τηλεοπτικό δίκτυο αλ Τζαζίρα δήλωσε πως η απόφαση των αιγυπτιακών αρχών να απαγορεύσουν τη λειτουργία του στην Αίγυπτο εξαιτίας της κάλυψης των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων των τελευταίων ημερών έχει στόχο «να κλείσει το στόμα του αιγυπτιακού λαού». | |
«Απόλυτη θύελλα» φοβάται η Χ. Κλίντον στη Μ. Ανατολή
| «Η περιοχή σφυροκοπείται από μια απόλυτη θύελλα ισχυρών τάσεων», δήλωσε η Κλίντον σε ομιλία της στη διάσκεψη για την ασφάλεια που διεξάγεται στο Μόναχο. «Αυτό είναι που έφερε τους διαδηλωτές στους δρόμους της Τύνιδας, του Καΐρου και πόλεων σε όλη την περιοχή. Το σημερινό στάτους κβο δεν είναι απλώς αποδεκτό», σημείωσε. Η πολιτική μετάβαση στην Αίγυπτο πρέπει να γίνει με «τη μεγαλύτερη δυνατή ομαλότητα, αλλά το ταχύτερο δυνατόν», υπογράμμισε επίσης. «Αν δεν υπάρξει πρόοδος προς συστήματα ανοιχτά και υπεύθυνα, το χάσμα μεταξύ των λαών και των κυβερνήσεών τους θα μεγαλώσει και η αστάθεια θα επιδεινωθεί», σημείωσε και κατέληξε: «Σε ολόκληρη την περιοχή» της Μέσης Ανατολής «θα πρέπει να υπάρξει προφανής και πραγματική πρόοδος προς συστήματα που θα χαρακτηρίζονται από διαφάνεια, εντιμότητα και υπευθυνότητα». "όλα στο φως" - αρκεί να είναι όσο το δυνατόν "δικοί μας άνθρωποι" | |
Αμερικανική νευρικότητα
| Η πολιτική της Ουάσιγκτον απέναντι στο Κάιρο έτσι όπως ξετυλίχθηκε από τότε που ξέσπασε το κύμα της λαϊκής διαμαρτυρίας δεν έχει το προηγούμενό της στα διπλωματικά χρονικά: Οι ΗΠΑ έχουν χρεωθεί, στη συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης, αλλά και μεγάλης μερίδας της ελίτ της Αιγύπτου, την άκριτη στήριξη που παρείχαν επί τρεις δεκαετίες στο καθεστώς Μουμπάρακ. Στην προσπάθειά τους να ελέγξουν τις εξελίξεις και να πετύχουν μια ελεγχόμενη μετάβαση χρεώνονται τώρα τόσο από τους αντιπάλους όσο και τους οπαδούς του Μουμπάρακ έναν άκομψο απροκάλυπτο παρεμβατισμό που πολλές φορές αγγίζει τα όρια του ερασιτεχνισμού. Μέχρι στιγμής οι παλινωδίες των ΗΠΑ έχουν δυσχεράνει το παιχνίδι ελιγμών του στρατού και των μυστικών υπηρεσιών που αναζητούν την κατάλληλη μεθόδευση, αλλά κυρίως την κατάλληλη στιγμή για να απαλλαγούν από το Μουμπάρακ και να προχωρήσουν σε μια ελεγχόμενη μεταπολίτευση. | |
Η πετρελαική κρίση έρχεται έτσι και αλλιώς, αργά ή γρήγορα: Οι πετρελαιάδες δε θα δέχονται να πληρώνονται αποκλειστικά σε δολάρια, διότι το δολάριο διαρκώς χάνει σε αξία (υποτιμάται). Έτσι, η νομισματική κρίση θα "μετασχηματιστεί' και σε πετρελαική, καθώς, όπως έχουμε δει, το στάτους του δολαρίου ως παγκόσμιου αποθεματικό νόμισμα έχει ως πυλώνα του τη σύνδεση του με το πετρέλαιο (το πετρέλαιο σήμερα αποτιμάται σε δολάρια και μόνο, άρα χρειάζεσαι δολάρια για να πάρεις πετρέλαιο). Μια λαική εξέγερση όμως προφανώς θα επιταχύνει τις εξελίξεις, και αυτό είναι κάτι που το φοβούνται:
Η Αίγυπτος αφυπνίζει πετρελαϊκούς φόβους
| Οι φόβοι για ένα τέτοιο φαινόμενο περιορισμένων πιθανοτήτων αλλά μεγάλης επίδρασης, αναδύονται τώρα για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο στο Ιράκ το 2003, εξαιτίας του χάους στην Αίγυπτο και την ανησυχία ότι τα προβλήματα μπορεί να μεταδοθούν και σε άλλα απολυταρχικά καθεστώτα της περιφέρειας, η οποία όλη μαζί δίνει το ένα τρίτο της παγκόσμιας προσφοράς πετρελαίου. Αν κλείσει η διώρυγα του Σουέζ και οι σχετιζόμενοι αγωγοί του, θα επηρεαστεί το 3% της παγκόσμιας παραγωγής, ενώ εάν η κατάσταση σοβαρέψει πολύ και κλείσουν στα Στενά του Ορμούζ, θα μπλοκαριστεί το 17% του διεθνούς εμπορίου πετρελαίου. Το πιο εφιαλτικό σενάριο θα είναι ανασφάλεια στην κορυφαία πετρελαιοπαραγωγό Σαουδική Αραβία, που παράγει το ένα δέκατο της παγκόσμιας προσφοράς. | |
"Those who make peaceful revolution impossible will make violent revolution inevitable."
-JF Kennedy
http://tsak-giorgis.blogspot.com/2011/02/blog-post_5339.html
-JF Kennedy
http://tsak-giorgis.blogspot.com/2011/02/blog-post_5339.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου