ΛΑΘΡΟΘΗΡΙΑ ΛΥΚΟΥ (CANIS LUPUS) στην περιοχή ''Ράχη'' του χωριού Λιβαδάκι Ορεινής Ναυπακτίας:
'' Η λαθροθηρία καλά κρατεί στην Ορεινή Ναυπακτία''. Η αντίδραση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης μηδαμινή για θέματα λαθροθηρίας στην περιοχή και προστασίας της άγριας πανίδας. Μήπως και το ελληνικό κράτος δρά με κάποιον τρόπο? '' ΟΙ ΨΗΦΙΣΗ ΝΟΜΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΡΙΑΣ ΠΑΝΙΔΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ. ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΤΙΠΟΤΑ..........''. Και η κακή και λανθασμένη αντιμετώπιση των ντόπιων κατοίκων για το πανέμορφο αυτό ζώο , συνεχίζεται..........
Η περιπέτειά του λύκου κατά τους τελευταίους αιώνες.
Κανένα άλλο ζωικό είδος δεν έχει πλουτίσει τους μύθους και τις παραδόσεις των λαών του βόρειου ημισφαιρίου, όπως ο λύκος. Σύμβολο δύναμης ...
αλλά και φόβου, εμπλουτίζει με την παρουσία του, θρύλους και παραμύθια, εδώ και χιλιάδες χρόνια, αποτελώντας τον κύριο ανταγωνιστή του ανθρώπου στα πρώτα βήματά του ως τροφοσυλλέκτη και κυνηγού. Ο λύκος, πριν από μερικούς αιώνες, αποτελούσε το είδος με τη μεγαλύτερη γεωγραφική εξάπλωση στο βόρειο ημισφαίριο μετά τον άνθρωπο. Εξαφανίστηκε από πολλά μέρη, στα οποία «ανθεί» ο ανθρώπινος πολιτισμός (Ευρώπη-Βόρεια Αμερική). Στην Ελλάδα σήμερα, ο ελάχιστος δυνατός πληθυσμός υπολογίζεται σε 500-700 άτομα η κατανομή των οποίων, περιλαμβάνει τις κεντρικές και βόρειες, ορεινές και ημιορεινές περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας. Στις περιοχές αυτές, ο λύκος επιβιώνει σε πολλές μικρές και απομονωμένες μεταξύ τους ομάδες, με εντονότερη παρουσία όπου υπάρχει νομαδική κτηνοτροφία ή όπου υφίστανται ακόμη μεγάλα ορεινά συγκροτήματα χωρίς έντονη ανθρώπινη παρουσία. Ο λύκος εξαφανίστηκε από την Πελοπόννησο στο τέλος της δεκαετίας του ‘30.
Η νομοθετική προστασία του
Ο λύκος περιλαμβάνεται:
α) στα αυστηρά προστατευόμενα είδη στο ANNEX II της σύμβασης της Βέρνης, που έχει υπογραφεί το 1979 από όλες τις χώρες της Ε.Ε. και
β) στην οδηγία 92/43/Ε.Ε., όπου χαρακτηρίζεται ως πρωτεύον για προστασία είδος κάτω από τον 39ο παράλληλο.
Σε εθνικό επίπεδο τα νομοθετικά μέτρα προστασίας που έχουν θεσπισθεί περιλαμβάνουν:
α) την κατάργηση αμοιβής για το φόνο λύκου (1980)
β) την εξαίρεσή του από τη λίστα των «επιβλαβών» (1991)
γ) την απαγόρευση χρήσης δηλητηριασμένων δολωμάτων (1980)
δ) την απαγόρευση της κατοχής λύκων από ιδιώτες (1969)
Επιπλέον, ο λύκος περιλαμβάνεται επίσης και στο «κόκκινο βιβλίο» για τα απειλούμενα είδη της Ελλάδας.
Το σύστημα αποζημιώσεων από τον ΕΛ.Γ.Α. (Ελληνικές Γεωργικές Ασφαλίσεις), παρ’ ότι υφίσταται, παρέχει αποζημιώσεις που δεν καλύπτουν το 100% του ύψους της ζημιάς σε ζωικό κεφάλαιο και που καταβάλλονται αρκετά καθυστερημένα.
Οι κίνδυνοι που τον απειλούν
Οι σημαντικότεροι κίνδυνοι που απειλούν τον λύκο είναι:
I. Ο φόνος από κτηνοτρόφους και κυνηγούς.
II. Η χρήση δολωμάτων.
III. Η σύλληψη των κουταβιών από τις φωλιές.
IV. Ο υβριδισμός λύκου-σκύλου είτε λόγω της χαμηλής πυκνότητας των πληθυσμών του λύκου και της αντίθετα υψηλής των περιπλανώμενων σκύλων (συμβαίνει περιστασιακά να ζευγαρώνουν άτομα από τα δυο είδη και να γεννιούνται υγιή και συχνά γόνιμα υβρίδια), είτε εσκεμμένα από παράνομους κατόχους αιχμάλωτων λύκων έχοντας την εσφαλμένη εντύπωση πως θα δημιουργήσουν λυκόσκυλα.
V. Η όχληση λόγω αυξημένης πυκνότητας του οδικού δικτύου σε ευαίσθητες για το λύκο περιοχές.
VI. Η απώλεια ζωτικών στοιχείων του βιοτόπου του, όπως οι πληθυσμοί άγριων οπληφόρων.
VII. Ο κατακερματισμός του γεωγραφικού χώρου, όπου κινείται το ζώο, από μεγάλης κλίμακας τεχνικά έργα. Η επικοινωνία μεταξύ των πληθυσμών του είναι καθοριστική για την επιβίωση του λύκου καθώς οι εποχικές μετακινήσεις για εξεύρεση τροφής είναι συχνές και εκτεταμένες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου