Προσέξτε , αγαπημένοι μας φίλοι , την ημερομηνία που είναι γραμμένη στο δελτίο καταγραφής αρχαιολογικών ευρημάτων , στις ανασκαφές της Καλλίπολης , 3 - 8 - 1979 , λίγο , δηλαδή , πριν να κατακλυσθεί το Βελούχοβο απ' τα νερά της λίμνης του Μόρνου .
Ένα υπέροχο θαμμένο κόσμο αποκάλυψαν οι ανασκαφές που έγιναν , βιαστικά , μετά από πιέσεις εφημερίδων και Δωριέων , στο Βελούχοβο , το Κάλλιο , στην περιοχή που παλιά ήταν ...η αρχαία Καλλίπολη .
Χιλιάδες τα ευρήματα , τα οποία φυλάσσονται στο Μουσείο Άμφισσας , μα ακόμα περισσότερα αυτά που δεν πρόλαβαν να αποκαλυφθούν και έμειναν στον πάτο της λίμνης , μαζί με το παραδεισένιο Κάλλιο ...
Όσο όμως κράταγαν οι ανασκαφές , ένα κρυφό δράμα παιζόταν στο Βελούχοβο , φαρμακωμένοι οι Βελουχοβιώτες , έβλεπαν να πλησιάζει το τέλος του πανέμορφου χωριού τους , έσβηνε ο Δωρικός παράδεισος , το όνειρο ολόκληρης της Ρούμελης , το καταπράσινο παραδεισένιο χωριό...
Το " κεντρικό " μαγαζί του Βελουχιού , του Χρήστου Σίδερη , εδώ μαζεύονται οι Βελουχοβιώτες και λένε τα βάσανά τους , κουβεντιάζοντας για το μέλλον τους .
..κι' όταν περνούσε η ώρα και σκοτείνιαζε , η ξαδέρφη η Ιουλία , φρόντιζε για το άναμμα του " Λουξ " , αφού ηλεκτρικό ρεύμα δεν υπήρχε . Εδώ , στην αυλή του μαγαζιού γινόταν το δεκαπενταύγουστο το καλύτερο πανηγύρι της Δωρίδας , αλλά γι' αυτά θα μιλήσουμε κάποια άλλη στιγμή..
Εδώ , ο άλλος αγαπημένος ξάδερφος Γιώργος Σίδερης , ο Αγροφύλακας , όπως πολλοί τον ήξεραν και δίπλα του , μάλλον , μια Σεπετζοπούλα .
Όσο περνάει η ώρα , μαζεύεται κόσμος , απ' τους λίγους που έχουν απομείνει στο Βελούχοβο /
Ο καταστηματάρχης , Χρήστος Σίδερης με κάποι Βελουχοβιώτη .
Μια όμορφη άποψη του Βελουχιού .
Τα πολλά νερά του χωριού , βόηθαγαν να υπάρχει ολοχρονίς πράσιο παντού ...
...Τελευταίες μέρες και για την κατσαρόλα , σε λίγο θα ξεχαστεί παραπεταμένη , κι' αυτή κι' πυροστιά κι' ο φούρνος , στα βάθια της λίμνης ή στην πραμάτεια κάποιου περαστικού γύφτου ..παλιατζή...όνειρα , και παλιά σπιτικά είδη ..στον πάτο της λίμνης ...
Καλό σας βράδυ .....Κ.-
Από
http://lidoriki.blogspot.com
Νοσταλγικές εικόνες από ένα χωριό που δεν υπάρχει πια . . .
ΑπάντησηΔιαγραφήΘυμάμαι που ήμουν μια σταλιά παιδί και ξεκινούσαμε από τον γειτονικό Κονιάκο με την γιαγιά μου με το άλογο να πάμε να βάψουμε τις φλοκάτες στο Βελούχι.