Α. Αλαβάνος: «Για να βρούνε δουλειά οι νέοι, είµαστε έτοιµοι να πάµε και φυλακή

Μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Αλέκου Αλαβάνου για τις περιφεριακές εκλογές.
Συνέντευξη στο Μιχάλη Σιάχο
(Αναδημοσίευση από Εφ. Δρόμος της Αριστεράς 9/10)

"Για να βρούνε δουλειά οι νέοι, είµαστε έτοιµοι να πάµε και φυλακή"

Με αυτή του φράση ο Αλέκος Αλαβά νος υπογραμμίζει με έμφαση και εκ νέου τις δυνατότητες μιας αριστερής ριζοσπαστικής πολίτικης στην περιφέρεια της Αττική. Σε μια πυκνή συνέντευξη, απαντά σε ερωτήματα που απασχολούν κάθε αριστερό πολίτη. Μιλά για το Μέτωπο και τις διαστάσεις που μπορεί να προσλάβει, την «ελεύθερη Αττική», για το Μνημόνιο και τις δυνατότητες ανατροπής του, για την Αριστερά, τον ΣΥΡΙΖΑ και το δικό του ρόλο στα πράγματα.
-Που πάει το καράβι του Μετώπου; Eίναι κάτι υπό κατασκευήν ή ιδεολογικό ζήτημα που ζυμώνεται;
Ένα τέτοιο εγχείρημα έχει πολλές διαστάσεις. Είναι, πρώτο, μια ανάλυση της κατάστασης. Το Μέτωπο πρώτο στην Ελλάδα, κι όχι μόνο στην Αριστερά, εντόπισε τη νέα φάση της παγκόσμιας κρίσης, ως ...
κρίσης δημοσιονομικού χρέους και ελλειμμάτων, την Ευρώπη ως κεντρικό θέατρο αυτής της κρίσης και την ιδιαίτερη θέση της Ελλάδας σε αυτήν.
Είναι, δεύτερο, μια αντίληψη για ένα υποκείμενο μετασχηματισμού της κοινωνίας με ευρύτερες διαστάσεις από την ιστορική Αριστερά. Όχι σαν μια κουρελού από ρετάλια του παλιού πολιτικού συστήματος που πασχίζουν για επιβίωση μέσα σε μια εποχή που εγκυμονεί άγριες αλλαγές. Αλλά ως μια νέα συνάντηση δυνάμεων πολλαπλής αφετηρίας αριστερής, κομμουνιστικής, σοσιαλιστικής, οικολογικής, ακόμα και αντιεξουσιαστικής, ή και χωρίς προϋπηρεσία, παρθένων, νεανικών κυρίως δυνάμεων που εδραιώνεται σε ένα πρόγραμμα ριζοσπαστικής και λαϊκής υπέρβασης της κρίσης.
Είναι, τρίτο, συμπύκνωση, όχι αντιγραφή, της αγωνιστικής μνήμης από μεγάλα ενωτικά εγχειρήματα του εργατικού κινήματος σε διάφορα σημεία του χρόνου και του τόπου: από την Ελλάδα, στα μέσα και τα τέλη του 20ού αιώνα, μέχρι τη Λατινική Αμερική του σήμερα. Κι είναι ακόμη μια απόφαση, που πήραμε εν πλήρει συνειδήσει, να πούμε τέρμα στο σημερινό τέλμα της Αριστεράς. Τέρμα. Και φυσικά βρίσκεται σε εξέλιξη.
-Πάμε για άλλο πράγμα, τελείωσε ο ΣΥΡΙΖΑ; Τι εχέγγυα υπάρχουν ότι η νέα προσπάθεια θα διαφέρει από τα αρνητικά του ΣΥΡΙΖΑ;
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τελειώνει όσο υπάρχουν φίλοι του, έστω πληγωμένοι , απογοητευμένοι ή θυμωμένοι, που είχαν πρωταγωνιστήσει και έστησαν αυτή την άνοιξη, αυτό το φαινόμενο της δυναμικής επανεμφάνισης της Αριστεράς στην πολιτική σκηνή, δημιουργώντας ένα ηθικό που είχαμε να το δούμε για δεκαετίες. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως της Βαλτετσίου, μια γελοιογραφία του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, με τις αιώνιες συνεδριάσεις, τις συνεχείς αναζητήσεις κοινών παρονομαστών χωρίς αντίκρισμα στην κοινωνία, τους βυζαντινισμούς, έχει τελειώσει. Πολλά είναι τα εχέγγυα που απαιτούνται από το Μέτωπο για να μείνει έξω από τις φάκες-πολιτικές, οργανωτικές και κυρίως κουλτούρας και αξιών που συνοδεύουν την Αριστερά σε όλη την ιστορία της, όπως τον τελευταίο χρόνο. Θα υπογραμμίσω ένα, κεντρικό. Να μη φοβάται τη δημοκρατία. Το ίδιο ισχύει και για ένα ΣΥΡΙΖΑ που κάνει την τομή με τον εαυτό του και επιχειρεί, έστω και καθυστερημένα, να γίνει χώρος των μελών του.
-Ο Τύπος αναφέρει ότι η κάθοδος δύο ψηφοδελτίων που ακουμπάνε στο Χώρο του ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει πως με αφορμή τις εκλογές γίνεται ένα «ξεκαθάρισμα λογαριασμών» στο Χώρο της Αριστεράς.
Πάρτε την περιφέρεια Αττικής. Σωστά, αριστερές δυνάμεις, που βρεθήκαμε έξω από τη Γενική Διεύθυνση Αττικής ή στο Ελληνικό χέρι με χέρι και κυρίως καρδιά με καρδιά στηρίζουν διαφορετικούς συνδυασμούς. Δέστε όμως και τους άλλους χώρους. Τρεις υποψήφιοι που προέρχονται από το χώρο του ΠΑΣΟΚ, που κανείς δεν παραιτήθηκε οικειοθελώς. Δυνάμεις της Ν.Δ. βρίσκονται σε ψηφοδέλτια προέλευσης ΠΑΣΟΚ. Είναι αυτό δείγμα ενός τοπίου που κλονίζεται, χωρίς βέβαια να αποκλείεται η ανάταξή του, βοηθούντων των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης που έχουν ένα ασύλληπτο πανικό μη τυχόν κι αλλάξει οτιδήποτε σε αυτό το διαχειρίσιμο πολιτικό σκηνικό, από την Ακροδεξιά μέχρι την Αριστερά. Εμείς θέλουμε την ανατροπή του. Αξίζει να κάνουμε το μειονέκτημα πλεονέκτημα. Η αναστάτωση στο χώρο της Αριστεράς να γίνει το κουκούλι που θα ξεπηδήσει η πεταλούδα.
-Γιατί το Μέτωπο διαφέρει από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ που θέλει να καταγράψει δυνάμεις;
Θα ήταν η πλήρης αποτυχία μας κάτι τέτοιο. Στην Αριστερά έχει παιχθεί πολλές φορές αυτό το έργο, άλλοτε σε πολυτελείς κι άλλοτε σε φτωχικές αίθουσες. Η καταγραφή δυνάμεων κάποιας ομάδας. Ή ο απεγνωσμένος αγώνας ανάμεσα σε δύο ανταγωνιστικά ψηφοδέλτια για τη μεταξύ τους πρωτιά, όπως κάποτε με το ΚΚΕ και το ΚΚΕεσ ή το ΚΚΕ και τον ΣYN. Συμπλοκή στην αυλή του σπιτιού τη στιγμή που όλο το χωριό καίγεται, τη στιγμή που τα Ορκ πάνε να καταλάβουν τη Μέση Γη. Το Μέτωπο δεν θα είναι στην αυλή. Δεν μας ενδιαφέρει. Είναι ήδη στο χωριό που καίγεται.

Η «Ελεύθερη Αττική»

-Ο κόσμος δεν φαίνεταιι να πιστεύει ότι η κατάκτηση μιας περιφέρειας μπορεί να αποτελέσει αρχή για το ξήλωμα του Μνημονίου. Ποια είναι η γνώμη σας;
Δεν είναι δοσμένος ο χαρακτήρας των περιφερειακών εκλογών στην Αττική. Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση θέλουν να ας κρατήσουν χαμηλά, σαν την κανονική εκλογή ενός νομάρχη, σε μια στιγμή που τα πράγματα μπορούν να γίνουν δύσκολα για το δικομματισμό. Από την άλλη πλευρά, το Μέτωπο, στη συγκέντρωση του Σπόρτιγκ την άνοιξη επέλεξε την Αττική ως το χώρο μιας πολιτικής μάχης, και για την περιφέρεια βέβαια αλλά και πανελλαδικά, Γιατί; Γιατί εδώ ζει ο μισός σχεδόν πληθυσμός τη χώρας. Γιατί δεν έχουμε απλώς δημοκρατικό έλλειμμα, αλλά κατάρρευση της λαϊκής· κυριαρχίας με μια κυβέρνηση που κάνει το αντίθετο από αυτά που υποσχέθηκε και με το ΔΝΤ και την Ε.Ε. στο Μαξίμου. Γιατί ο πολίτης που φοβάται, που δεν αντέχει το κόστος μίας ακόμα ημέρας απεργίας, μπορεί να μιλήσει. Υπάρχουν πολλές δυνατότητες για μας. Δυνατότητες όμως που πρέπει να ενεργοποιήσουμε, όχι βεβαιότητες.
-Γιατί θα είναι απελευθέρωση η νίκn στήν περιφέρεια, πώς θα επεκταθεί σε ολόκληρη τη Χώρα; Οι μεγάλοι πολιτικοί οικονομικοί και εθνικοί στόχοι δεν μπορούν να ολοκληρωθούν στα πλαίσια  επιμέρους χώρων, γιατί λοιπόν επιμένετε να δίνετε έμφαση στήν «Ελεύθερη Αττική»;
Γαλατικό χωριό λοιπόν. Αστερίξ και Οβελίξ. Δεν σας κρύβω την αμαρτία μου. Μου αρέσουν πολύ. Μου αρέσει που περιφρονούν, γελοιοποιούν και συvτρίβoυν τoυς Ρωμαίους. Θα ήθελα να μένω σε ένα τέτοιο χωριό. Δεν χρειάζεται
όμως να φτάσουμε εκεί. Μια επιτυχία της «Ελεύθερης Αττικής» στις εκλογές δεν θα είναι ένα δημοψήφισμα απλώς, που θα το ξεχνούσαν πιθανά σε λίγο. Θα είναι ένα Συμβάν. Μια περιφερειακή αρχή που δεν θα πολιτικολογεί, αλλά θα εφαρμόζει συγκεκριμένες πολιτικές έξω και ενάντια στη λογική του Μνημονίου. Δεν θα απολύσει. Δεν θα υποταχθεί τις εντολές της τρόικα. Θα ενεργοποιηθεί εκεί που της επιτρέπονται ελάχιστες κινήσεις. Θα βάλει τέλη σ
τις τράπεζες. Η κυβέρνηση φυσικά θα αντιταχθεί. Θα υποστηρίξει τους νόμους της ενάντια στο Σύνταγμα. Από εκεί και πέρα το θέμα θα έχει υπερβεί την Αττική. Θα έχουμε κατάρρευση της λογικής και της δύναμης του μονόδρομου και νέα πολιτική πραγματικότητα.

-Στις εκλογές αυτές, όλοι εμφανίζονται αντιμνημονιακοί, Τι σημαίνει και γιατί συμβαίνει αυτό;

Κατ’ αρχάς σημαίνει μια εντυπωσιακή πρόοδο στις δυνατότητες ηγεμονίας του Μετώπου. Θυµηθείτε το Φθινόπωρο  όταν πρωτοµπήκαν από συντρόφους που είναι τώρα στο Μέτωπο ως κοµβικά τα ζητήµατα του αδύναµου κρίκου, του πειράµατος, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του χρέους, τι ακούσαµε για απόψεις  ΚΚΕ, για διχασµούς, για µεγαλοµανίες. Σήµερα αναγκάζονται να επαναλάβουν, κατόπιν εορτής, τη µια µετά την άλλη τις κεντρικές αντιλήψεις του Μετώπου. Όχι µόνο στο χώρο της Αριστεράς, πολύ ευρύτερα. Copy-paste. Έτσι βλέπουµε τους πάντες σήµερα να διακηρύσσουν το όχι στο Μνηµόνιο. Δεν αρκεί πια αυτό. Κι εγώ ως ψηφοφόρος, σε περίπτωση που είχα µια σειρά συνδυασµούς, συµπεριλαµβανοµένου και του κόµµατός µου, που ήταν αντίθετοι στο Μνηµόνιο, αλλά θα το εφάρµοζαν στα πλαίσια της κυβερνητικής νοµιµότητας, θα έκανα αποχή χωρίς δισταγµό.
-Ποια είναι η  διαφορά της «Ελεύθερης Αττικής» από τα ψηφοδέλτια Μητρόπουλου και Δηµαρά;

Θα ήθελα να τονίσω θετικά µερικά διακριτικά στοιχεία του συνδυασµού µας. Επιµένουµε στην εναλλακτική λύση, µε επίκεντρο το θέµα της παραγραφής του µεγαλύτερου µέρους του χρέους. Επιµένουµε στην κινηµατική αντίληψη, για να χρησιµοποιήσω τα λόγια του δηµάρχου της Μαριναλέντα «πρόκειται για µια εξουσία που αναλαµβάνει ο ίδιος ο Λαός προκειμένου να αλλάξει την πραγματικότητα που βιώνει» Επιδιώκουμε την Περιφέρεια ως εστία παραγωγής μιάς ανιτρόικα πολιτικής , για να χρησιμοποιήσω πάλι µια φράση του Γκορντίγιο «µια κόντρα εξουσία». Στη διαµόρφωση του ψηφοδελτίου µας βάζουµε κριτήρια τόσο πολιτικής όσο και ήθους. Δεν είναι απολίτικο αυτό. Το έχω ξαναπεί, η εντιµότητα είναι µια επαναστατική αρετή ακόµα κι αν τη συναντάµε σε ένα συντηρητικό πολίτη, ειδικά σ’ αυτή την εποχή του βούρκου που ζούµε.
-Μπορούμε να μιλήσουμε για ειδική τακτική του ΠΑΣΟΚ, ώστε μέσα από τα πολλά πασοκικά ψηφοδέλτια να δημιουργηθούν αναχώματα, ώστε η  δυσαρέσκεια να μήν πάει σε ριζοσπαστικές κατευθύνσεις;
Δύσκολα µπορεί κανείς να αποδώσει όλες τις εξελίξεις µονοδιάστατα, σε ένα κέντρο που σχεδιάζει τα πάντα. Εκ των πραγµάτων όµως, µπορεί να γίνουν έτσι. Το σύστηµα ξέρει πολύ καλά ότι δεν έχει να φοβάται τίποτε από συνδυασµούς που δεν έχουν καθόλου θέση. Ή από συνδυασµούς που κάθε µέρα αλλάζουν θέση, σαν να πρόκειται για δελτία της Εθνικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας. Κι όλα αυτά γίνονται µπροστά στα µάτια µας.
-Ο κόσμος έχει συγκεκριμένα προβλήματα. Π.χ.,  ο κόσμος μπορεί να μην έχει να πληρώσει για τον παιδικό σταθμό και για βιβλία. Ορισμένα συνθήματα-ατάκες ηχούν ή τα χαρακτηρίζουν ως επικοινωνιακά τεχνάσματα. Πώς μπορεί να πειστεί ο απλός κόσμος σήμερα; Έχετε κάνει περιοδείες, μιλήσατε σε συγκεντρώσεις εργαζομένων και απεργών, ποια εικόνα αποκομίσατε;
Δύσκολα πείθεται. Αλλά αξίζει τον κόπο. Έχω συναντήσει νέους που µόλις πετάχτηκαν µε κυνισµό και βαρβαρότητα από τη δουλειά τους σε μεγαλοεπιχειρηματίες. Τους έχω µιλήσει για το αυτονόητο σε µας, την κοινή δράση ενάντια στις πολιτικές της τρόικα, για δουλειές. Μου έχουν απαντήσει ότι αυτά είναι ξεπερασμένα, της εποχής μου, φταίει η παγκόσμια κρίση. Θέλει μια αποδόμηση της λογικής του συστήματος από το α μέχρι το ω  Για να πείσεις τον απογοητευµένο να απελευθερωθεί από την ψήφο στο Σγουρό, µερικές  φορές χρειάζεται να µιλήσεις για τον Μαρξ, τον Αλιέντε, τον Ρούσβελτ, κάτι που σε άλλες συνθήκες θα θεωρούνταν µεγάλο επικοινωνιακό λάθος. Όµως, ο κόσµος ακούει, φτάνει να µιλήσουµε µαζί του. Γι’ αυτό το σηµαντικό σήµερα είναι να τον βρούµε. Δεν φτάνουν τα κλισέ. Είναι αναξιόπιστα. Η παραλυτική για τη σκέψη δύναµη της τηλεόρασης ειδικά είναι µεγάλη. Έχουµε στρατευµένη τηλεόραση στη χώρα µας, F-16 του συστήµατος. Με κάθε τρόπο. Με τις ειδήσεις, µε τα πρόσωπα που προβάλλει. Με τα πρόσωπα που κατεβάζει η ίδια στις εκλογές. Η τηλεόραση είναι ισχυρότερος αντίπαλος από το δικοµµατισµό. Σε µερικές περιπτώσεις ακραία εχθρική σε δυνάµεις που αµφισβητούν σε βάθος το σύστηµα, όπως το Μέτωπο.
­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­

«Για μένα προσωπικά καλό αποτέλεσμα είναι να μπούμε στον δεύτερο γύρο. Πολλές δυσκολίες έχουμε να ξεπεράσουμε. Η πρώτη και κύρια όμως είναι η έλλειψη οικονομικών πόρων. Στηριζόμαστε σχεδόν απόλυτα στην οικονομική Εξόρμηση»

­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­
Δύο παραδείγµατα. Την εποµένη της παρουσίασης µε συνέντευξη του ψηφοδελτίου «Ελεύθερη Αττική» ζητά το Mega παρουσία στο βραδινό δελτίο, την ακυρώνουν, εµφανίζουν τον Α. Μητρόπουλο. Στην τελευταία «Ανατροπή της Δευτέρας», πάλι στο Mega, γίνεται ακριβώς το ίδιο πράγµα, συµφωνία, ακύρωση, Α. Τσίπρας. Δεν τους φοβόµαστε. Δεν ρίχνουµε νερό στο κρασί µας. Στρατευµένη τηλεόραση, όχι όµως ανίκητη.
-Με ποιά αποτέλεσμα θα είστε ευχαριστημένος; Ποια η επόμενη ημέρα για την Αριστερά;
Κατ αρχάς δεν είναι µόνο η Ιθακη, Οδυσσεια είναι το ταξίδι. Έχει σηµασία πώς βιώνουµε αυτές τις µέρες, που γίνεται όλη αυτή η αναγκαία δικτύωση. Γι’ αυτό ξεκινήσαµε συµβολικά την καµπάνια µε το Ταξίδι στα Κύθηρα. Παρέµβαση βάθους στην κοινωνία, χρέος, πόνος µπροστά στον πόνο που συναντάµε, αλλά την ίδια στιγµή και αίσθηση εκδροµής. Και αλληλεγγύη και συλλογικότητα και δηµοκρατία και δράση, αλλά ο θεµέλιος λίθος είναι η εµπιστοσύνη. Ό,τι κτίζεται χωρίς εµπιστοσύνη, και στην Αριστερά, καταρρέει. Για το στόχο µας, παρότι πολλοί σύντροφοι µου έχουν κάνει ήδη κριτική, θα επιµείνω. Για µένα προσωπικά καλό αποτέλεσµα είναι να µπούµε στον δεύτερο γύρο. Αν δεν γίνει αυτό, το ίδιο θα πω ως προσωπική µου γνώµη το βράδυ της 7ης Νοέµβρη -ελπίζω να µη χρειασθεί. Πολλές δυσκολίες έχουµε να ξεπεράσουµε. Η πρώτη και κύρια όµως είναι η έλλειψη οικονοµικών πόρων. Στηριζόµαστε σχεδόν απόλυτα στην Οικονοµική Εξόρµηση, σε µια εποχή µάλιστα που για πολλούς είναι δύσκολο να βάλουν κατά µέρος έστω και 5 ευρώ.

Η Αριστερό οφείλει να ανατρέπει

Πολύς κόσμος της Αριστεράς είναι πληγωμένος και δεν έχει καταλάβει πώς και γιατί η  Αριστερά έχει βρεθεί σε αυτήν την κατάσταση, θα συμφωνείτε ότι το φετεινό καλοκαίρι ήταν από τα χειρότερα των τελευταίων χρόνων για τους αριστερούς ανθρώπους. Ζητούν μια λογική εξήγηση ιδιαίτερα από ένα πρόσωπο που ήταν και είναι ηγετική φυσιογνωμία του Χώρου.
Ναι, πολλοί είναι πληγωµένοι. Το τραύµα όµως δεν θεραπεύεται µε µια λογική εξήγηση. Το τραύµα θεραπεύεται µέσα από τις αυθεντικές ανθρώπινες σχέσεις. Σχέσεις που δεν προσδιορίζονται από το ρόλο που έχει ο καθένας, ηγετικό ή άλλο, αλλά από την έγνοια , την κατανόηση που έχει ο ένας για τον άλλο. Μέσα στη µεγάλη οικογένεια της Αριστεράς. Αυτό για µένα είναι το πρώτο µέληµα για το Μέτωπο. Όταν θεραπευθεί το τραύµα, τότε θα έρθει η λογική εξήγηση. Κι ακόµη, την απάντηση για το χθες δεν θα τη βρούµε στο ίδιο το χθες. Θα τη βρούµε µέσα στο σήµερα. Μέσα από την πράξη θα λυθούν άλυτα προβλήµατα στο µυαλό µας. .
-Είναι ο Αλαβάνος μέρος του προβλήματος της κατάστασης της Αριστεράς και ιδιαίτερα του ΣΥΡΙΖΑ; Ποια τα σημεία τομής του Αλαβάνου με τον ΣΥΝ και τι πιστεύετε για την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ από δω και πέρα;
Κανένας στην Αριστερά, άτοµο ή συλλογικότητα, δεν µπορεί να ισχυριστεί ότι δεν είναι µέρος του προβλήµατος, πολύ περισσότερο όταν έχει βρεθεί σε κάποια ηγετική θέση. Το ζητούμενο, όμως, είναι τι στάση έχει όταν διαπιστώνει το πρόβλημα. Αναπαράγει την ίδια προβληματική κατάσταση, προσαρμόζεται και υποκρίνεται ότι όλα βαίνουν καλώς, στρογγυλοκάθεται στις δάφνες του και απολαμβάνει το θυμιατό ή προχωράει έστω κι αν αυτή η τόλμη σημαίνει διακινδύνευση, σημαίνει ότι κάποιοι καλοί σύντροφοι πληγώνονται, σημαίνει ότι αναλαμβάνει και την ευθύνη και το τίμημα; Η Αριστερά, αν θέλει να είναι ανατρεπτική δύναμη, πρέπει να ανατρέπει ό, τι καθηλωμένο, παραλυτικό έχει στον εαυτό της. Αυτό επιχειρούμε με το Μέτωπο. Έστω και καθυστερημένα.
-Από πολλούς υπάρχει η  ένσταση ότι το Μέτωπο είναι one man show. Πώς βιώθηκε n περσινή χρονιά, πως νιώσατε σαν απλό µέλος του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς καµιά από τις προηγούμενες ιδιότητες; Ήταν εύκολο, δύσκολο, είχε στοιχεία «κάθαρσης» και επανεξέτασης ζητημάτων, είχε και αυτοκριτικό χαρακτήρα; Πότε νιώθετε μεγαλύτερη µοναξιά, τώρα η  τότε που συμμετείχατε σε όργανα και παίζατε, από υπεύθυνες θέσεις, ηγετικό ρόλο;
Η αδυσώπητη μοναξιά είναι η ηγετική θέση, όταν οι ανθρώπινες σχέσεις γίνονται επιφανειακές, ωραιοποιημένες, ωφελιμιστικές, υποκριτικές και άκαμπτες. Οι άνθρωποι που βρίσκονται σε ηγετικές θέσεις συχνά καταλαμβάνονται από το αίσθημα του θριάμβου. Ο θρίαμβος είναι καταστροφή. Το λέει και ο Αισχύλος. Αντίθετα, η μοναξιά όταν είσαι πάλι μέσα στον κόσμο, η δυνατότητα να διερευνήσεις πάλι τις αβέβαιες ανθρώπινες σχέσεις, μπορεί να φέρει την κάθαρση, κι ακόμα περισσότερο την εξέλιξη.

Περιφέρεια ως θεσμός ανατρεπτικός και όχι υπαλληλικός

-Την άνοιξη αγώνες, τώρα εκλογές. Τι αλλάζει στον τρόπο απεύθυνσης, στον τονισμό, στην τακτική;

Ο αγώνας των εργαζομένων, των ανέργων, της νεολαίας έχει κεντρικό ρόλο στην αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων. Ο αγώνας όμως είναι πολύμορφος. Απεργίες, τοπικές εκλογές, ακτιβισμοί, διαδίκτυο. Μπορούμε να πούμε ότι η κατάκτηση ενός θεσμού όπως η Περιφέρεια Αττικής από δυνάμεις όπως η «Ελεύθερη Αττική» μπορεί να είναι ένα ποιοτικά νέο στοιχείο. Η Αριστερά σωστά εξέφρασε μια αυστηρή κριτική στον Καλλικράτη. Δεν εντόπισε όμως τις μεγάλες δυνατότητες που δίνει. Θα υπάρχει μια τοπική κυβέρνηση που θα εκφράζει την πλειοψηφία του λαού της μισής Ελλάδας. Η πρώτη περιφερειακή Αρχή της Αττικής θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό το θεσμό, αν θα είναι υπαλληλικός σύμφωνα με τον Καλλικράτη ή ανατρεπτικός σύµφωνα µε την «Ελεύθερη Αττική».
Ας το δούµε πρακτικά αυτό. Με βάση τον Καλλικράτη, η περιφερειακή αυτοδιοίκηση δεν έχει αυτόνοµες δραστηριότητες στην απασχόληση. Το πρώτο πρόβληµα των νέων στην Αττική είναι η δουλειά. Αν µια περιφερειακή διοίκηση υπερβεί τις αρμοδιότητες του Καλλικράτη κι’αν χρησιµοποιήσει χρήµατα γι’ αυτό, θα έχει όχι µόνο διοικητικές κυρώσεις αλλά και ποινικές. Εµείς για την αντιµετώπιση της ανεργίας των νέων είµαστε έτοιµοι να πάµε φυλακή. Πιστεύουµε, όµως, ότι κανείς δεν θα µπορέσει να µας συλλάβει. Θα είµαστε χαµένοι σε ένα ποτάµι λαού που είναι αποφασισμένο να υπερασπισθεί το δικαίωµά του στη εργασία.
-Από την άνοιξη έχει αλλάξει τo κλίµα στηv Ελλάδα και στηv Ευρώπη Ποια η συμβολή της Ελλάδας στα κινήματα αυτά; Η Ελλάδα, όμως, τελικά δεν έγινε ο καταλύτης. Προς τα πού πάει η  κατάσταση;
Ήµουν στη συγκέντρωση της ΑΔΕΔΥ την Πέµπτη. Από πλευράς συµµετοχής θλίψη. Στο Μαξίµου µπορεί να τρίβουν τα χέρια τους. Ηττηµένοι οι φορτηγατζήδες. Ηττηµένοι οι δηµόσιοι υπάλληλοι. Ηττηµένη η νεολαία. Ηττηµένοι οι µαγαζάτορες. Μια κυβέρνηση που δηµιουργεί στο λαό το σύνδροµο της ήττας είναι καταδικασµένη, κι όχι µόνο από την ιστορία. Είναι πολύ ενδιαφέρον το προηγούµενο της Ισλανδίας για τη δίωξη του πρώην πρωθυπουργού της όχι για ποινικά, αλλά για πολιτικά αδικήµατα, µέσα από την τυπική κατηγορία της «αµέλειας».. Ας το πάρει υπόψη η κυβέρνηση Παπανδρέου ότι σε περίπτωση καταστροφής της χώρας υπάρχουν πολιτικές ευθύνες που ούτε η τυφλή δικαιοσύνη δεν συγχωρεί.
-Από το περασμένο φθινόπωρο που τέθηκε το θέμα του Συμφώνου Σταθερότητας, μέχρι τώρα, η  πορεία των πραγμάτων ήταν μια σκλήρυνση εφ’ όλης της ύλης. Γιατί βυθίζουν τήν Ευρώπη στήν ύφεση, δεν παίρνουν υπόψη τους τα προβλήματα που δημιουργεί η  πολιτική  τους; Υπάρχουν αντιθέσεις στήν Ευρώπη σε σχέση με τη Γερμανία κ.λπ.;
Αυτές τις µέρες το ευρώ ανεβαίνει σε σχέση µε το δολάριο. Την ίδια στιγµή η ιρλανδική οικονοµία, δύο χρόνια αφότου εφάρμοσε τη συνταγή του Συµφώνου Σταθερότητας, καταρρέει. Η καπιταλιστική Ευρώπη στην πραγµατικότητα παραπαίει. Η Ελλάδα είναι ο χώρος του πιο διεστραµµένου πειράµατος. Ο πιο αδύναµος κρίκος. Ας συµβάλλουµε να σπάσει η αλυσίδα που έχει δέσει όλους τους λαούς της Ευρώπης