Η επιμονή της ηγεσίας του ΣΥΝ στο ψηφοδέλτιο Μητρόπουλου –παρά τις σφοδρές αντιδράσεις στο εσωτερικό του κόμματός της και παρά την πλήρη απομόνωσή της στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ– ήταν σίγουρο ότι θα οδηγούσε σε κρίση το ενωτικό εγχείρημα της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Η οριστικοποίηση αυτής της απόφασης στην ΚΠΕ του ΣΥΝ έκανε επιβεβλημένη την υποψηφιότητα του Αλέκου Αλαβάνου.
Μια μακρά πορεία προσπάθειας για τη συγκρότηση της μη-σεχταριστικής, αλλά ριζοσπαστικής, Αριστεράς δεν μπορούσε να καταλήξει να αυτοδιαλυθεί στην ...
πιο κρίσιμη στιγμή, μέσα στα «υπόλοιπα του ΠΑΣΟΚ (πιο βαθύ δεν γίνεται…)», σύμφωνα με το χαρακτηρισμό των «ενδιάμεσων» συντρόφων της ΑΚΟΑ (Α.Π.Θ., «Εποχή», 12/9, σελ. 5).
Η εξέλιξη αυτή διασπά τον ΣΥΡΙΖΑ; Ήταν αναπόφευκτη; Υπάρχει έδαφος για τακτική «ίσων αποστάσεων» μεταξύ Μητρόπουλου και Αλαβάνου, όπως επιχειρούν οι σ. του «ΑΝΑΣΑ» (ΑΚΟΑ, Ρόζα, Ξεκίνημα, Κόκκινο και κάποιοι ανένταχτοι της Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ); Τα ερωτήματα αυτά πρέπει να απαντηθούν.
Ποιος διασπά;
Ο Αλ. Αλαβάνος, ακόμα και μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του, επέμενε στην εκτίμηση ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ περνάει μια δοκιμασία, αλλά δεν έχουμε διάσπαση». Την πρόθεση αυτή την επιβεβαίωσε και την απέδειξε νωρίτερα, όταν τουλάχιστον τρεις φορές δεσμεύτηκε δημόσια ότι αποσύρει την υποψηφιότητά του για να διασφαλιστεί η ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι σε ισάριθμες προτάσεις ή και άκομψες δημόσιες βολιδοσκοπήσεις της ηγεσίας του ΣΥΝ (Γλέζος, Λαφαζάνης, Βαλαβάνη).
Αντίθετα, η ηγεσία του ΣΥΝ δεν επέδειξε καμιά αντίστοιχη πρόθεση. Προχώρησε μονομερώς σε «διευρύνσεις» που εξέθεσαν τον ΣΥΡΙΖΑ (υπόθεση Τσακνή). Προχώρησε μονομερώς στην υπόθεση Μητρόπουλου, γνωρίζοντας ότι δεν έχει τη συναίνεση κανενός στον ΣΥΡΙΖΑ.
Πολύ περισσότερο όμως προχώρησε πανελλαδικά σε «τακτοποίηση» των ψηφοδελτίων σε κρίσιμες περιοχές, αγνοώντας ή εκβιάζοντας όχι μόνο τις οργανωμένες δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και όλο το ανένταχτο δυναμικό. Αποδείκνυε έτσι –με τη σκληρή γλώσσα των πολιτικών πράξεων– ότι κριτήριο της κίνησής της δεν ήταν η επιτυχημένη παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ σε μια κρίσιμη πολιτική μάχη, αλλά η επιχείρηση μετάπλασης του ΣΥΡΙΖΑ (στόχος διακηρυγμένος από την εποχή της διαμάχης με τους «Ανανεωτικούς»). Και δι’ αυτής η εμπέδωση του ελέγχου μέσα στο ίδιο της το κόμμα.
Η προσπάθεια αυτή ήταν τόσο φανερή, που κατέληξε να αποσταθεροποιεί ακόμα και το ίδιο το κόμμα του ΣΥΝ. Το Αριστερό Ρεύμα, με σκληρή ανακοίνωσή του, χαρακτηρίζει τις επιλογές της ηγεσίας του ΣΥΝ «όχι μόνο λαθεμένες, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις εκτός κοινής λογικής», ενώ, αναγνωρίζοντας ότι οδηγούν στη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, θέτει θέμα «νομιμότητας» και παραβίασης «δεσμεύσεων αλλεπάλληλων συνεδρίων του κόμματος». Η Νεολαία Συνασπισμού δηλώνει σχετικά με την υποψηφιότητα Μητρόπουλου: «Δεν μας ενδιαφέρει και δεν μας αφορά κανένα σχέδιο που έχει ως στόχο να νουθετήσει τον πρωθυπουργό ή να μεταλλάξει την εικόνα για το ανάλγητο νεοφιλελεύθερο ΠΑΣΟΚ».
Για όποιον, λοιπόν, θέλει να τοποθετείται πολιτικά, οι ευθύνες για τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ στην περιφέρεια Αττικής είναι προφανείς.
Υπάρχει πολιτική βάση
Η αναφορά στην εργατική και ευρύτερα κοινωνική βάση της σοσιαλδημοκρατίας είναι πλέον «κοινός τόπος» για όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς στις συνθήκες του Μνημονίου. Η ηγεσία του ΣΥΝ ματαιοπονεί όταν επιχειρεί να δικαιολογήσει την πολιτική της μιλώντας για ένα σχέδιο συνάντησης με τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ. Το θέμα δεν είναι αν θέλουμε αυτήν τη «συνάντηση», αλλά το πώς και σε ποια πολιτική βάση μπορούμε να την πετύχουμε.
Ο Αλ. Αλαβάνος έχει δώσει την απάντησή του διά των «πεπραγμένων» (Άρθρο 16 και σκληρή αντιπολίτευση στον Καραμανλή). Την έχει δώσει και προγραμματικά: Με τα συνθήματα «Κάτω το Μνημόνιο – Κάτω η επιτήρηση της τρόικας – Κάτω ο “Καλλικράτης” – Κάτω η κυβέρνηση», η Αριστερά μπορεί να διεκδικήσει και να αποσπάσει πλατύ κόσμο από την επιρροή του ΠΑΣΟΚ, αν υπηρετήσει με συνέπεια αυτή την πολιτική.
Δυστυχώς, ο Αλ. Μητρόπουλος παρουσίασε μια εντελώς άλλη «πλατφόρμα» στη συνέντευξή του στο Mega. Επαναλαμβάνοντας τρις ότι «η πρωτοβουλία ανήκει στις πασοκογενείς δυνάμεις», διευκρίνισε προς την ηγεσία του ΣΥΝ ότι δεν στρατεύεται σε ένα σχέδιο απόσπασης κόσμου από το ΠΑΣΟΚ, αλλά προσέλκυσης της Αριστεράς (του ΣΥΝ…) προς κάποιες –απροσδιόριστες για την ώρα– δυνάμεις του «ενάρετου ΠΑΣΟΚ» (επαναλαμβάνουμε, «πιο βαθύ δεν γίνεται»). Επέλεξε, επίσης, να αναφέρει ότι τίθεται επικεφαλής ενός κόσμου που «δεν επιδιώκει την ανατροπή της κυβέρνησης, ενός κόσμου που τιμά τον Γ. Α. Παπανδρέου»! Μια πολιτική που προβλέπει την απαγκίστρωση του ΠΑΣΟΚ από το Μνημόνιο (αν και όταν περάσει η κρίση), την απαγκίστρωση του ΓΑΠ από τους… κακούς συμβούλους του και ανάκαμψη του «καλού» ΠΑΣΟΚ της Αλλαγής είναι ίσως πολιτική για το περιοδικό «Επίκαιρα» (πιο βαθύ δεν γίνεται), όχι όμως για ένα σχηματισμό της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Η «πλατφόρμα» αυτή δεν είναι συμβατή ούτε με τις αποφάσεις των συνεδρίων του ΣΥΝ, ούτε σίγουρα με τις αποφάσεις των Πανελλαδικών Συνδιασκέψεων του ΣΥΡΙΖΑ. Η ηγεσία του ΣΥΝ, μαγνητισμένη από τις δημοσκοπήσεις που δίνουν υψηλά ποσοστά στον –και τηλεοπτικό αστέρα– Αλ. Μητρόπουλο, ετοιμάζεται να κάνει ένα σοβαρό λάθος στρατηγικής στο όνομα μιας (όχι σίγουρης) εκλογικής επιτυχίας εντυπώσεων.
Διάσπαση;
Αν η απόφαση του ΣΥΝ για Μητρόπουλο στην Αττική έμενε αναπάντητη, το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν ο μαρασμός και η οριστική διάσπαση. Το εγχείρημα της ενότητας της ριζοσπαστικής Αριστεράς δεν είναι δυνατόν να μετεξελιχθεί ειρηνικά σε ένα νέο, πολύ πιο συντηρητικό σχήμα: σε μια τριπολική συμμαχία μεταξύ της πλειοψηφίας του ΣΥΝ, μιας σοσιαλδημοκρατικής «συνιστώσας» και μιας οικολογικής-πράσινης «συνιστώσας», με συμπληρωματικό-διακοσμητικό ρόλο για όσους από τη σημερινή Γραμματεία αντέξουν αυτήν τη μετάλλαξη.
Το Μέτωπο δεν διασπά τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν δίνει στην παρέμβασή του πανελλαδικό χαρακτήρα. Ο Αλ. Αλαβάνος δήλωσε ότι όσους «χυμούς» συγκεντρώσει η παρέμβασή του στην Αττική την επομένη των εκλογών θα τους βάλει στο τραπέζι του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν εκτιμάμε ότι το ίδιο ισχύει για τον Αλ. Μητρόπουλο.
Η διάσπαση στην Αττική είναι σίγουρα μια σοβαρή περιπέτεια για τον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως αντανακλά τα προβλήματα και τις πιέσεις μιας πρωτοφανούς περιόδου κρίσης πάνω στο κίνημα, στην Αριστερά, στον κόσμο και στα στελέχη της.
Η παρέμβαση του Μετώπου δεν είναι και δεν θα μπορούσε να είναι χωρίς πολιτικά και οργανωτικά προβλήματα. Παρ’ όλα αυτά, αποδεικνύεται ελκυστική, γιατί θέτει κρίσιμες αριστερές απαντήσεις, ακόμα και σε ένα τμήμα της Αριστεράς που παραδοσιακά κινήθηκε με «καθαρούτσικες» αντιλήψεις (π.χ., έναν κόσμο του ΑΝΤΑΡΣΥΑ).
Την επομένη των εκλογών η συζήτηση για το μέλλον και τις προοπτικές του ΣΥΡΙΖΑ θα ανοίξει ξανά. Με νέα δεδομένα, που θα αναδείξουν οι παρεμβάσεις στις εκλογές, οι εξελίξεις στην Αριστερά, ακόμα και οι εξελίξεις στο κόμμα του ΣΥΝ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου