Σημειώσεις για ένα φθινόπωρο: Δεν θα γίνω ΔΝΤάνθρωπος!

...Γυρίζοντας στη δουλειά προσπαθώ να μαζέψω τα κομμάτια μου... Γεμάτος θραύσματα καλοκαιριού... Από τις βουτιές στη θάλασσα, βαθιά βουτιά σε μια απίστευτη γραφειοκρατία. Χιλιάδες νέοι άνθρωποι συνωθούνται, ταλαιπωρούνται για μια θέση μερικής απασχόλησης...
...Κατά την πάγια συνήθεια της εξουσίας προκηρύξεις θέσεων μέσα στον Αύγουστο... Δυνατοί πόνοι στη μέση επιμένουν να μου υπενθυμίζουν την ηλικία καθώς βαδίζω προς το Νοέμβριο των πεντηκοστών μου γενεθλίων (!!!)
Εγώ πενήντα;;;
Μα πότε ήταν που με την Ελένη, τον Τριαντάφυλλο, τον Περικλή, την Κατερίνα, τη Ζανίν, τον Κώστα ακούγαμε τα "Φθινοπωρινά Φύλλα" του Φίλιππου Νικολάου μαζί με το Waterloo, τη Βίκυ Λέανδρος, το Angie κι άλλα πολλά ανάκατα σε ένα πράσινο φορητό πικ απ που έπαιρνε μόνο 45ρηδες δίσκους; Ένας κρατούσε το πικ απ και οι υπόλοιποι τα άλμπουμ με ...
τα δισκάκια...

Και ήταν φθινόπωρο... Σεπτέμβριος... Το σχολείο άρχιζε τότε πολύ αργότερα κι έτσι ο Σεπτέμβριος ήταν ο αγαπημένος μας μήνας. Ένα ατέλειωτο, ονειρεμένο 20ημερο στο χωριό... Βόλτες ατέλειωτες, αλλά και βοήθεια στους φίλους και στα ξαδέλφια που έμεναν εκεί...
Αρμάθιασμα στα καπνά, ξεκούκισμα των καλαμποκιών, πάτημα των σταφυλιών...
...και ο συγχωριανός μας αντιπρόσωπος της Coca Cola: Κουβαλούσαμε καφάσια για ένα χαρτζιλίκι και ελεύθερη κατανάλωση αναψυκτικών!
...και σινεμά στο καφενείο... Κι άλλα πολλά...
Και το παιχνίδι της αλήθειας. Σε όποιον έσβηνε το σπίρτο έπρεπε να απαντήσει σε ό,τι τον ρωτούσαν. Την αλήθεια...
Μ' αγαπάς;
...η λάμψη στα μάτια...

Και τώρα; Φθινόπωρο του ΔΝΤ... Της πιο άθλιας κυβέρνησης των τελευταίων δεκαετιών... Της απαισιοδοξίας... Ο θάνατος της ελπίδας... Όλοι αυτοί οι γελοίοι της εξουσίας σβήνουν ότι ζωντανό υπάρχει μέσα μας... Πιστέψτε με: Πιο αισιόδοξοι ήμασταν στη δικτατορία: Ξέραμε, ελπίζαμε ότι θα πέσει... Μέσα μας δεν είχαμε νικηθεί...
Η σημερινή Κυβέρνηση επιβιώνει νεκρώνοντας ότι είχε απομείνει ζωντανό στους πολίτες...
Όμως δεν θέλω να πολιτικολογήσω...

Έρχομαι στα δικά μου, για να κρατήσω ζωντανά τα θραύσματα του καλοκαιριού. Αρνούμαι να νεκρωθώ και να γίνω ΔΝΤάνθρωπος

...και για αρχή βρίσκομαι πάλι στο χωριό στα Καστέλλια. Μπαμπάς πια, συνοδεύω το μεγάλο γιο μου για ένα τριήμερο, με πάρτυ νεολαίας...

Το τριήμερο είχε άφθονα γεμιστά κολοκυθολέλουδα (ειδική παραγγελία στη μαμά- γιαγιά). Κοιτάξτε τα, δεν θέλετε να τα φάτε;

Είχαμε κι άλλες γαστριμαργικές απολαύσεις με γουρουνόπουλο -λουκούμι στη νέα ταβέρνα που άνοιξε στο χωριό:


Επειδή όμως είμαστε και άνθρωποι του πνεύματος πήγαμε και στο Συνέδριο της Εταιρείας Δωρικών και Δρυοπικών Μελετών. Μια σημαντική προσπάθεια για ανάδειξη του αρχαιολογικού πλούτου της περιοχής. Σημαντικές οι τοποθετήσεις των προϊσταμένων της Εφορίας Αρχαιοτήτων των Δελφών και της Φθιώτιδας. Η φίλη μου Χριστιάνα Σταματέλου παρουσίασε άψογα την εκδήλωση...

Και πιο ωραία ακόμη ήταν στον κήπο της, με παρέα ...σκηνοθετών: Ντίνος Μαυροειδής, Άκης Σταματιάδης και Γιάννης Κυπουργός

Το βράδυ με τον παιδικό μου φίλο και υπεύθυνο της εφημερίδας Καστελλιώτικα Νέα Τριαντάφυλλο Ελευθερίου, ξεσαλώσαμε στο πάρτυ Νεολαίας. Εξαιρετικό Live από νεαρούς Καστελλιώτες...


Στη φωτογραφία από αριστερά: Ο υπογράφων, ο Νίκος Παρλιάρος, ο γραμματέας του Συλλόγου Καστελλιωτών Παναγιώτης Παπανικολάου, ο Τριαντάφυλλος Ελευθερίου


Τη μουσική που έβαλε ο dj την αφήνω ασχολίαστη... Πήραμε τα πότα μας και ξημερωθήκαμε στο σπίτι του Τριαντάφυλλου...Του αφιερώνω άλλωστε αυτή την ανάρτηση...

Και φυσικά έκανα τις βόλτες μου ακούγοντας το νερό να κυλάει στο αυλάκι. Στα σπίτια δυστυχώς πάλι είχαμε πρόβλημα... Και υποτίθεται πως το θέμα "νερό" είχε λυθεί...

...Συνεχίζεται...
Από stoforos