Κάτω η χούντα (τότε), έξω το ΔΝΤ (τώρα)!

Αύριο ξεκινούν «οι διαβουλεύσεις με τις Βρυξέλλες και το ΔΝΤ». Αναπόφευκτοι οι συνειρμοί. Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως τραγωδία!

Σαν αύριο, πριν 43 χρόνια, η χούντα των συνταγματαρχών κατέλυε τη Δημοκρατία και έβαζε τη χώρα στο γύψο.

21^η Απριλίου 2010, η σοσιαλιστική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ συζητά με τους απεσταλμένους των δυνάμεων οικονομικής κατοχής την παράδοση της Ελλάδας στη φτώχεια και την εξαθλίωση.

Αναζητείται πολιτική τσίπα! Ιδού η ευκαιρία.

Να αποφασίσει η κυβέρνηση στάση πληρωμών, εδώ και τώρα!!! Ό,τι πήραν πήραν. Από δω και πέρα δεν έχει μια. Να πάνε να πνιγούν. Αυτή είναι η μόνη σοβαρή πρόταση.

Προσέξτε, όμως. Όταν μιλάμε για παύση πληρωμών δεν εννοούμε ... μια μεθόδευση αναστολής της αποπληρωμής των δανείων, μέσα από αναδιαπραγμάτευση με τους δανειστές ή την αναδιάρθρωση του χρέους. Οι απόψεις αυτές - όπως επισημαίνει ο οικονομολόγος,αναλυτής
Δημήτρης Καζάκης- συγχέουν την μονομερή παύση πληρωμών με την πτώχευση της χώρας, επιτρέποντας στο ΔΝΤ να εμφανιστεί ως
αναγκαία και συμφέρουσα λύση. Η αναστολή των πληρωμών όχι μόνο δεν συμφέρει το λαό και τον τόπο, αλλά θα οδηγήσει με μαθηματική βεβαιότητα σε μεγαλύτερη όξυνση το πρόβλημα της υπερχρέωσης, ενώ θα εκθέσει τη χώρα στους εκβιασμούς των πιο κερδοσκοπικών κεφαλαίων διεθνώς, που ειδικεύονται στην εκμετάλλευση χρεοκοπημένων κρατών.

Ποια είναι η θεμελιώδης διαφορά ανάμεσα στη μονομερή παύση πληρωμών και στην αναστολή των πληρωμών; Το γεγονός ότι με την πρώτη αρνείται επίσημα η χώρα να αναγνωρίσει τις υποχρεώσεις της απέναντι στους δανειστές της, αρνείται να αναγνωρίσει κάθε δικαίωμα ή απαίτηση των δανειστών, ενώ με τη δεύτερη όχι μόνο δεν αρνείται τα δικαιώματα των δανειστών πάνω της, αλλά δηλώνει αδυναμία εξυπηρέτησης των υποχρεώσεών της και τίθεται στη διάθεση των δανειστών της.

Η μονομερής παύση πληρωμών θέτει σε πρώτη προτεραιότητα την ανάγκη να σταθεί η χώρα και ο λαός της στα πόδια τους, χωρίς τον φόρο αίματος στους δανειστές. Ωστόσο, η παύση πληρωμών για να έχει ουσιαστικά πρακτικό νόημα, θα πρέπει να συνοδευτεί με ένα πακέτο άμεσων μέτρων θωράκισης της οικονομίας και της χώρας από τυχόν εκβιασμούς και πιέσεις.

Κηρύσσοντας, τώρα, στάση πληρωμών διατηρούμε εμείς τον έλεγχο της οικονομίας και προφυλάσσουμε το στοιχειώδες κοινωνικό κράτος.
Μια αποφασιστική κήρυξη στάσης πληρωμών θα τιμωρήσει και τους δανειστές μας. Ο καπιταλισμός δεν διδάσκει πως κάθε οικονομική πράξη έχει ρίσκο;

Τις όποιες αρνητικές συνέπειες, την μύνη των γαλλικών και γερμανικών τραπεζών κυρίως, ακόμη και μιά ενδεχόμενη –πιθανότατα προσωρινή – έξοδο από το Ευρώ, μπορούμε εύκολα να τις αντιμετωπίσουμε. Αρκεί να δείξουμε σοβαρότητα.

Από τον Καφενόβιο