Ο καταστροφικός σεισμός στην Αϊτή

Η τραγωδία που βιώνει η Αϊτή, µετά το σεισµό στο Πορτ-Ο-Πρενς, απασχολεί δικαιολογηµένα τα διεθνή ΜΜΕ. Στην πλειοψηφία τους οι αναλύσεις µένουν στην ένταση του φαινοµένου και στη φτώχεια της Αϊτής. Δεν προχωράνε όµως στο πού οφείλεται αυτή η οικονοµική εξαθλίωση και η έλλειψη κάθε στοιχειώδους υποδοµής.

Ο πραγµατικός ένοχος είναι η ιµπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στην Αϊτή, που µετέτρεψε τη φυσική καταστροφή σε µια ολέθρια κοινωνική καταστροφή. Το διαρκές έγκληµα απέναντι στο λαό της Αϊτής ξεκινά από την κατάληψή της από τον αµερικανικό στρατό το 1915. Στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέµου, οι ΗΠΑ στήριξαν τις δικτατορίες των Ντιβαλιέ, που κυβέρνησαν ως το 1986. Στις δεκαετίες του ’70 και του ’80, ο νεοφιλελευθερισµός σάρωσε τη χώρα. Οι προστατευτικοί δασµοί στο ρύζι καταργήθηκαν, τα αµερικανικά αγροτικά προϊόντα (µε διάφορες ενισχύσεις) κατέκλυσαν τη χώρα και κατέστρεψαν την αγροτική παραγωγή. Εκατοντάδες χιλιάδες κατεστραµµένοι αγρότες συγκεντρώθηκαν στις... φτωχογειτονιές του Πορτ-Ο-Πρενς, αναζητώντας το µεροκάµατο των 3 δολαρίων στα φασονάδικα που έσπευσαν να στήσουν οι πολυεθνικές. Και αυτός ο πληθυσµός ζει σε µια χώρα όπου η παιδεία και η υγεία είναι σχεδόν ολοκληρωτικά στα χέρια ιδιωτών.

Οι Αϊτιανοί ανέτρεψαν τους Ντιβαλιέ και εξέλεξαν πρόεδρο τον Αριστίντ, που υποσχέθηκε αναδιανοµή της γης, στήριξη στους αγρότες, αναδάσωση, επενδύσεις στις υποδοµές της χώρας, αυξήσεις µισθών και συνδικαλιστικά δικαιώµατα στα φασονάδικα. Οι ΗΠΑ στήριξαν το πραξικόπηµα που τον ανέτρεψε το 1991, για να τον «αποκαταστήσουν» 3 χρόνια µετά, µε τον όρο να σεβαστεί το νεοφιλελεύθερο σχέδιο. Έτσι οι φιλολαϊκές µεταρρυθµίσεις έµειναν στη µέση. Όµως ο Αριστίντ πρόβαλε κάποιες µικρές αντιστάσεις (όπως η επιµονή του να αυξάνει τον κατώτατο µισθό) και ο Λευκός Οίκος επέβαλε εµπάργκο στη χώρα, επιδεινώνοντας την κατάσταση. Το 2004 «τάγµατα θανάτου», στηµένα από την άρχουσα τάξη της χώρας και τις ΗΠΑ, απήγαγαν και απέλασαν τον Αριστίντ. Ο ΟΗΕ έστειλε 9.000 στρατιώτες να καταλάβουν τη χώρα και να στηρίξουν µια κυβέρνηση-µαριονέτα. Το καθεστώς ανέτρεψε κάθε µεταρρύθµιση του Αριστίντ.

Ούτε οι εκλογές του 2006 και η νίκη του Πρεβάλ (παλιού συµµάχου του Αριστίντ) άλλαξαν την κατάσταση. Από το 2004 και µέχρι σήµερα η κρατική εξουσία της χώρας είναι η δύναµη κατοχής του ΟΗΕ και το δίκτυο (ελεγχόµενων) πολυεθνικών ΜΚΟ που διαχειρίζονται την οικονοµική βοήθεια (ενώ το κόµµα του Αριστίντ, Λαβάλας, το δηµοφιλέστερο στη χώρα, είναι εκτός νόµου). Ο ΟΗΕ αυτά τα 6 χρόνια προτιµά να επενδύει εκατοντάδες εκατοµµύρια δολάρια για τις δυνάµεις κατοχής, παρά να αντιµετωπίσει τα οικονοµικά προβλήµατα της χώρας. Αυτή η πολιτική οδήγησε στην ανικανότητα του αϊτιανού κράτους, στις ανύπαρκτες υποδοµές, στην ακραία φτώχεια (οι µνήµες της «εξέγερσης για το ψωµί» πέρσι είναι νωπές), στη µαζική αποψίλωση των δασών. Όλα αυτά συνδυασµένα υπερµεγέθυναν την καταστροφικότητα των φυσικών φαινοµένων (τυφώνες του 2004 και του 2008, σεισµός σήµερα).

Σήµερα, κάθε ανθρωπιστική βοήθεια στο λαό της Αϊτής είναι παραπάνω από αναγκαία. Όµως αυτό δεν δικαιολογεί καµιά πολιτική «τύφλωση». Η βοήθεια στην Αϊτή διαχρονικά υπήρξε εργαλείο στα χέρια των ιµπεριαλιστών. Κάθε προσπάθεια από τις ΗΠΑ να χρησιµοποιήσουν την κρίση για να ελέγξουν ακόµα πιο βαθιά τη χώρα πρέπει να µας βρει απέναντι. Πρέπει να παλέψουµε ενάντια στον ασφυκτικό έλεγχο της Αϊτής από τις ΗΠΑ και τον ΟΗΕ. Οι Αϊτιανοί δικαιούνται να καθορίσουν επιτέλους οι ίδιοι τη µοίρα τους, να εκπληρωθεί το όνειρο της µεγάλης επανάστασης των σκλάβων στο νησί, πριν 200 χρόνια.

Πού είναι η ανθρωπιστική βοήθεια;

Μέρες µετά το σεισµό, οι Αϊτιανοί παραµένουν προκλητικά αβοήθητοι. Κανένα ίχνος βοήθειας δεν έχει φτάσει στις φτωχογειτονιές. Ενώ η βοήθεια συσσωρεύεται στο αεροδρόµιο (το οποίο έµεινε 3 ώρες κλειστό για να προσγειωθεί η Χίλαρι), ο υπουργός Άµυνας των ΗΠΑ, Ρόµπερτ Γκέιτς, δήλωσε ότι αποφεύγουν να µοιράσουν βοήθεια από αέρος, για να αποτρέψουν επεισόδια. Όµως οι περιγραφές των Γιατρών Χωρίς Σύνορα δίνουν την αντίθετη εικόνα, αυτήν της αλληλεγγύης µεταξύ των πληγέντων. Τα ΜΜΕ από την πρώτη στιγµή προβάλλουν περιστατικά λεηλασιών για να «παίξουν» µε το φόβο µιας ανεξέλεγκτης βίας. Τελευταία τα περιστατικά πράγµατι πυκνώνουν. Απολύτως δικαιολογηµένα, όσο η βοήθεια στοιβάζεται στο αεροδρόµιο και η απελπισία µεγαλώνει. Όταν ξεσπάσει η οργή, η ευθύνη θα βαραίνει αποκλειστικά αυτούς που θα αναλάβουν την καταστολή των «πλιατσικολόγων»... Ήδη ο Οµπάµα µετέφερε στρατεύµατα στην Αϊτή, οργανώνοντας µια άτυπη κατάληψη της χώρας.

Από dea.org.gr