ΜΙΑ ΝΕΑ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΟΚΥΛΕΙΟ

Ξεκίνησε να λειτουργεί μια νέα ιστοσελίδα για το Κροκύλειο η οποία θα σας μεταφέρει τα νέα από το χωριό.
Ακόμα θα σχολιάζονται τα καλώς η κακώς κείμενα που συμβαίνουν σ αυτό. Όλοι σας θα μπορείτε να αρθρογραφείτε ακόμα και να σχολιάζετε τα υπάρχοντα θέματα για την ανεύρεση του krokilio online υπάρχει μενού στην ιστοσελίδα που θα σας παραπέμπει κατευθείαν.

Σαν άρθρο παρουσίασης της ιστοσελίδας, σας μεταφέρουμε ένα άρθρο μετανάστριας χωριανής από τον μακρινό Καναδά. Νομίζουμε οτι η σημερινή Ελλάδα έχει να διδαχθεί πολλά απο τους μετανάστες μας για να τους κατανοήσει και να καταλάβει πως σκέπτονται οι ξένοι μετανάστες στην χώρα μας.

Η Σύνδεση και Υποστήριξη των Χωριανών μας στον Απέραντο Καναδά

Όταν αφήσαμε το χωριό μας το 1966 δεν ήξερα πολλά για τον Καναδά και τι ακριβώς μας περίμενε σ αυτήν την μακρινή χώρα που θα γινόταν η καινούργια μας πατρίδα. Ήμουνα μόνο δεκατριών... χρόνων και θυμάμαι την ηλιόλουστη μέρα που αφήσαμε το μικρό μας σπιτάκι με της γκρίζες πλάκες στην σκεπή και δυο ψιλές λεύκες απέναντι στην πλαγιά που πρόσφεραν ωραία σκιά το καλοκαίρι. Όταν το λεωφορείο πέρασε το Δημοτικό Σχολείο όπου έμαθα να διαβάζω και να παίζω θετικά με άλλα παιδιά, άκουσα για τελευταία φορά της χαρούμενες παιδικές φωνές του προαυλίου και αναπώλησα της λαμπρές στιγμές που έζησα στης αίθουσες του Κ. Τριανταφύλλου, ένας από τους καλύτερους Διδασκάλους που γνώρισα κατά τη διάρκεια της ακαδημαϊκής μου ζωήs και εδώ στον Καναδά.
Ένα καινούργιο αιώνα αργότερα οι οικογένειες και τα παιδιά μετανάστες που άφησαν τα ωραία χωριά και γλυκιά πατρίδα με την ελπίδα να καλυτερέψουν τη ζωή τους για να προσφέρουν στην ανθρωπότητα, εγκατασταθήκαν στον Καναδά μετά από μεγάλη προσπάθεια.
Η Αρχές μας ήταν δύσκολες, αλλά η μοναξιά και αποξένωση που αισθανθήκαμε τότε σαν καινούργιοι μετανάστες αποσβέστηκε με την ζεστασιά που υπήρχε μεταξύ των χωριανών και άλλων Ελλήνων που συναντήσαμε εδώ. Οι χωριανοί που μας περίμεναν στο Τορόντο τότε είχαν ζήσει την αβεβαιότητα της μετανάστευσης και το αίσθημα της αποξένωσης και μας έδειξαν την συμπάθεια τους και μας πρόσφεραν κατανόηση, βοήθεια και υποστήριξη, τα οποία ήταν αποφασιστική σημασία για εμάς τους νέο εισερχόμενους.
Στις δεκαετίες του 1960 και 1970, θυμάμαι ότι oι χωριανοί μας στο Toρόντo είχαν τακτικές συναθροίσεις στους συλλόγους με χαρούμενους χορούς και γλέντια τα οποία πρόσφεραν κοινωνική υποστήριξη για τους νέο εισερχόμενους, μια σοβαρή σύνδεση με ρίζες στην αγαπητή μας πατρίδα. Όλοι οι χωριανοί μετανάστες αισθάνθηκαν μοναξιά και σαν ξένοι στην αρχή, αλλά ήταν η υποστήριξη που λάβαμε από τους συμπατριώτες που γέμιζε το ψυχικό κενό για μας εδώ στα ξένα.
Σιγά-σιγά λοιπόν με την βοήθεια των ευγενών χωριανών και άφθονες κρατικές ευκαιρίες που τότε υπήρχαν στον Καναδά για μετανάστες, αρχίσαμε να δημιουργούμε την νέα μας ζωή μακριά από το χωριό και την πατρίδα μας. Η σκληρή δουλειά των γονέων μας και η συνεπής εκπαίδευση για τα παιδιά βοήθησαν τους χωριανούς μας να εγκατασταθούν και να προοδεύσουν στον Καναδά. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου του αγώνα εμείς όμως ποτέ δεν ξεχάσαμε της ρίζες μας.
Νομίζω ότι πολλοί χωριανοί στον Καναδά σήμερα έχουν φτάσει σ ένα σταθερό οικονομικό, κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο στην ζωή με άφθονες αρετές για την ενίσχυση των άλλων. Μερικές φορές όμως αναρωτιέμαι εάν είμαστε πιο αποξενωμένοι τώρα από της αρχές μας σαν καινούργιοι μετανάστες. ίσως τώρα που οι οικονομικές και κοινωνικές ανάγκες μας είναι λιyότερες η επικοινωνία δεν είναι πλέον τόσο σημαντική. Όταν ήλθαμε στον Καναδά, θυμάμαι πως ήμασταν συγκεντρωμένοι σαν χωριανοί, και πιο πολύ εις το «εμείς» όπως είχε κάποτε δηλώσει ο άξιος Στρατηγός Μακρυγιάννης. Τώρα στον καινούργιο αιώνα όμως φοβάμαι ότι ο ήχος του χωριού μας λείπει πια από την περίπλοκη ζωής μας, και αναρωτιέμαι συχνά εάν είναι καιρός να επισκεφθούμε ξανά το παρελθόν σε εκείνες της ταπεινές ρίζες μας.
Με αγάπη και εκτίμηση,
Ευθυμία Υφαντή
Τορόντο, Καναδά
Από www.krokilio.gr/blog