Δεκαοχτώ χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη δολοφονία του 38χρονου καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα από μέλη της ΟΝΝΕΔ Αχαΐας κατά τη διάρκεια μαθητικών κινητοποιήσεων. Το φθινόπωρο του 1990, η κυβέρνηση Μητσοτάκη ανακοινώνει πολυνομοσχέδιο για την Παιδεία που προβλέπει μεταξύ άλλων λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ, κατάργηση της δωρεάν παροχής συγγραμμάτων, επιβολή χρονικού ορίου στις σπουδές, πιθανό περιορισμό του πανεπιστημιακού ασύλου, επιβολή ομοιόμορφης ενδυμασίας, έπαρση της σημαίας κ.ά.Οι πρώτες καταλήψεις ξεκινούν στα τέλη Οκτωβρίου του 1990 ενώ, μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου, τα υπό κατάληψη γυμνάσια και λύκεια φτάνουν το 70% του συνόλου. Ταυτόχρονα γίνονται πολλές πορείες διαμαρτυρίας με συμμετοχή μεταξύ 10.000 και 30.000 ατόμων, σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής.
Η κυβέρνηση ελπίζει ότι το κλίμα θα εκτονωθεί με τις διακοπές των Χριστουγέννων, ενώ... ο υπουργός Παιδείας δηλώνει ότι τα προεδρικά διατάγματα δεν θα εφαρμοστούν για ένα τρίμηνο, έως ότου γίνουν «πλήρως κατανοητά» από μαθητές και καθηγητές. Σύντομα, οι τρεις μήνες γίνονται δώδεκα και το νομοσχέδιο τροποποιείται μερικώς, χωρίς αλλαγές όμως στα σημαντικότερα σημεία (πειθαρχικές διατάξεις, περικοπές κ.ά.).
Με το νέο χρόνο, όμως, οι μαθητές και φοιτητές αποφασίζουν τη συνέχιση των καταλήψεων στα ΑΕΙ, τα ΤΕΙ και σε 1.800 από τα 3.014 γυμνάσια και λύκεια της χώρας. Ως απάντηση, ο υπουργός Παιδείας, Βασίλης Κοντογιαννόπουλος, δηλώνει ότι όσοι συμπληρώσουν 50 αδικαιολόγητες απουσίες λόγω των καταλήψεων θα χάσουν τη χρονιά.
Στις 07.01.1991, ημέρα επανέναρξης των μαθημάτων μετά τις γιορτές, οι καταλήψεις συνεχίζονται ενώ η Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) κηρύσσει στάση εργασίας και καλεί τους καθηγητές να βρίσκονται έξω από τα σχολεία «για να συμβάλουν στην αποτροπή προκλήσεων που ίσως επιχειρηθεί να δημιουργηθούν» καθώς έχει γίνει αντιληπτό ότι ο κομματικός μηχανισμός της Νέας Δημοκρατίας έχει κινητοποιήσει ομάδες «αγανακτισμένων γονέων» για να «σπάσουν» τις καταλήψεις.
Από το πρωί της μέρας σημειώνονται μικροεπεισόδια μεταξύ γονέων και καταληψιών, καθηγητών και δημοτικών συμβούλων. Οι καθηγητές αρνούνται να βάλουν απουσίες στους μαθητές και ο υπουργός αποφασίζει την πειθαρχική δίωξή τους, ενώ την επόμενη μέρα, ομάδες ροπαλοφόρων εισβάλουν σε σχολεία και τραυματίζουν μαθητές, υπό τα απαθή βλέμματα των αστυνομικών οργάνων.
Στις 08.01.1991, στις 19.30 το απόγευμα, στην Πάτρα περί τα τριάντα στελέχη της ΟΝΝΕΔ Πάτρας, με επικεφαλής τον τοπικό πρόεδρο της οργάνωσης Ιωάννη Καλαμπόκα, επιτίθενται οπλισμένοι κατά των μαθητών στην κατάληψη του Πολυκλαδικού Λυκείου, χωρίς όμως να επιτύχουν να διώξουν τους νέους.
Μία ώρα αργότερα, η ίδια ομάδα επιτίθεται κατά του 3ου Λυκείου και καταφέρνουν να απωθήσουν τους ελάχιστους μαθητές που βρισκόταν στο χώρο. Σε λίγο, συγκεντρώνονται έξω από το λύκειο δεκάδες μαθητές, καθηγητές, γονείς, δημοτικοί σύμβουλοι της αντιπολίτευσης καθώς και ο δήμαρχος Πάτρας, Α. Καράβολας και ο βουλευτής Αχαΐας του Πα.Σο.Κ, Α. Φούρας.
Τα στελέχη της ΟΝΝΕΔ αρνούνται να υποχωρήσουν από την «αντικατάληψη» και δηλώνουν ότι θα παρατείνουν την κατάληψη του Λυκείου μέχρι αυτό να λειτουργήσει ξανά κανονικά. Σύντομα, τα πνεύματα οξύνονται και αρχίζουν οι συγκρούσεις μεταξύ των δύο πλευρών με εκσφενδονίσεις αντικειμένων, ενώ σημειώνονται οι πρώτοι τραυματισμοί.
Γύρω στις 23.30 το βράδυ, ομάδα καθηγητών και γονέων επιχειρεί να μπει στο κτίριο. Με το άνοιγμα της πόρτας τα μέλη της ΟΝΝΕΔ επιτίθενται στον κόσμο με σιδερολοστούς, καδρόνια και τσιμεντόλιθους. Ο καθηγητής μαθηματικών και μέλος του Εργατικού Αντι-ιμπεριαλιστικού Μετώπου (ΕΑΜ), Νίκος Τεμπονέρας, πέφτει θανάσιμα τραυματισμένος, με ανοιγμένο το κρανίο από το σιδερολοστό του Ι.Καλαμπόκα.
Μεταφέρεται στο νοσοκομείο κλινικά νεκρός και το πρωί της 09.01.1991 παύουν όλες οι ζωτικές λειτουργίες του. Στο νοσοκομείο μεταφέρονται επίσης άλλα τέσσερα άτομα σε σοβαρή κατάσταση και δεκάδες με ελαφρότερα τραύματα. Η ομάδα του Καλαμπόκα εξαφανίζεται ανενόχλητη αφού η αστυνομία κάνει την εμφάνισή της, όταν τα επεισόδια έχουν τελειώσει. Οι αυτόπτες μάρτυρες καταγγέλλουν ως φυσικούς αυτουργούς τον πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ Αχαΐας και μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου Ι. Καλαμπόκα, το στέλεχος της ΟΝΝΕΔ Α. Μαραγκό και τον συντροφό τους Σ. Σπίνο.
Τις επόμενες μέρες, η νεανική εξέγερση κλιμακώνεται και δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτών συγκρούονται με τα ΜΑΤ στην Πάτρα, την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, ενώ ο υπουργός Παιδείας Β. Κοντογιαννόπουλος παραιτείται. Στις 10.01.1991 κατά τη μεγαλειώδη διαδήλωση 50.000 ατόμων στο κέντρο της Αθήνας, τα ΜΑΤ επιτίθενται στον κύριο όγκο των διαδηλωτών. Οι συγκρούσεις διαρκούν όλη τη μέρα και, όταν οι δυνάμεις καταστολής επιχειρούν να απωθήσουν τον κόσμο προς το Πολυτεχνείο, οι διαδηλωτές αντιστέκονται και οι συγκρούσεις κορυφώνονται.
Βομβίδες ασφυξιογόνων αερίων των ΜΑΤ προκαλούν πυρκαγιά στο κτίριο που στεγαζόταν το κατάστημα ενδυμάτων «Κ. Μαρούσης», στην συμβολή Θεμιστοκλέους και Πανεπιστημίου. Οι πυροσβεστικές δυνάμεις που σπεύδουν στο σημείο για να σβήσουν τη φωτιά δέχονται επίθεση με χημικά αέρια από τα ΜΑΤ και αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις προσπάθειες, υποφέροντας από σπασμούς λόγω των χημικών. Όταν η πυρκαγιά σβήσει μετά τα μεσάνυχτα, ανασύρονται οι σωροί τεσσάρων πολιτών, μέσα από το κτίριο του καταστήματος.
Η ένταση συνεχίζεται για τα επόμενα εικοσιτετράωρα, με νέες πορείες, καταλήψεις και συγκρούσεις με τα ΜΑΤ, ενόσω ο Γ. Σουφλιάς, αντικαταστάτης του παραιτηθέντος Β. Κοντογιαννόπουλου στο υπουργείο Παιδείας, αποσύρει τα επίμαχα νομοθετήματα και ανακοινώνει την έναρξη διαλόγου για την Παιδεία «από μηδενική βάση», μέχρις ότου ο Πόλεμος του Κόλπου μετατοπίσει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης.
Ο συγκατηγορούμενος για τη δολοφονία Α. Μαραγκός, απαλλάχτηκε με βούλευμα, ενώ ο Ι. Καλαμπόκας καταδικάστηκε πρωτόδικα από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Βόλου σε ισόβεια κάθειρξη για ανθρωποκτονία εκ προμελέτης - ποινή που σύντομα μειώθηκε και στις 2 Φεβρουαρίου 1998 αφέθηκε ελεύθερος λόγω "καλής συμπεριφοράς". Σήμερα ζει και εργάζεται στο Βόλο ως υπεύθυνος παραρτήματος της Εθνικής Τράπεζας.
(πηγή: Ελευθεροτυπία, Καθημερινή, tvxs.gr)
Το έργο των ΟΝΝΕΔιτών,Κενταύρων,Ρέιντζερ τραμπούκων της εποχής εκείνης συνεχίζεται σήμερα με χειρότερους όρους προς κάθε μειονότητα ή προοδευτική συλλογικότητα από τη Χρυσή Αυγή κι άλλες νεοφασιστικές ομάδες με τη κάλυψη και τη συμβολή πολλές φορές της Ελληνικής Αστυνομίας, μέσα στην οποία όπως φαίνεται έχουν εισχωρήσει βαθιά τέτοιες ομάδες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑποκορύφωμα αυτής της 'αγαστής' συνεργασίας ήταν η εκκένωση του παλιού Εφετείου στο κέντρο της Αθήνας από τους εκατοντάδες μετανάστες που διέμεναν εκεί.
Ιδιαίτερα πέρισυ παρουσιάστηκε έξαρση της φασιστικής βίας κυρίως στη Δ.Αττική,την Κρήτη, αλλά και το κέντρο της Αθήνας(βλέπε Ιός της περασμένης Κυριακής).
Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αποτέλεσμα αυτού του φαινομένου είναι και η δολοφονία Γρηγορόπουλου 'διά ασήμαντον αφορμήν' από το 'Ράμπο' Κορκονέα, αλλά και τα 'ατυχήματα' των μεταναστών στην Π.Ράλλη, οι οποίοι κατέληξαν χωρίς ποτέ να μάθουμε τι ακριβώς συνέβη.
Ιδιαίτερα ανησυχητική τέλος είναι η κάλυψη που προσφέρουν ΜΜΕ και πολιτική ηγεσία σ' αυτές τις ομάδες, αποσιωπώντας ή διαστρεβλώνωντας αυτά τα πολύ σοβαρά γεγονότα....
Νομίζω είναι διαφορετικό ένα μεγάλο κόμμα εξουσίας να κινητοποιεί τον κόσμο του για να σταματήσει μαθητικές κινητοποιήσεις με την βία, και διαφορετικό πράγμα η βία απο τους ακροδεξιούς συνεργάτες της ΚΥΠ και της Αστυνομίας σήμερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ κυβέρνηση Μητσοτάκη το 90 έβαλε το κόμμα της ΝΔ, στον οποίο βέβαια πάντα υπήρχαν φασίστες , να συγκρουστεί με τις μαθητικές κινητοποιήσεις, αυτό σημαίνει βία στους δρόμους , αυτό είχε αποτέλεσμα την δολοφονία Τεμπονέρα.
Το ανέκδοτο της υπόθεσης είναι οτι ο Κοντογιαννόπουλος πέρασε αργότερα στο ΠΑΣΟΚ , μαζί με τον Μάνο και τον Ανδριανοπουλο που ήταν απο τους αρχιτέκτονες της πολιτικής Μητσοτάκη και εξαπέλυσαν την μεγαλύτερη επίθεση στα εισοδήματα των πολιτών και ξεπουλούσαν στους φίλους τους το κράτος.
Έχεις εν μέρει δίκιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΚ, διαφορετικές εποχές, διαφορετικά γεγονότα, διαφορετικές μέθοδοι.
Αυτό που θέλω να πω όμως είναι ότι στη σημερινή εποχή έχουν πάψει να χρησιμοποιούνται 'ομάδες κρούσης' της επίσημης Δεξιάς ακριβώς γιατί εκτεθήκε ο χώρος υπερβολικά στο παρελθόν κι εν τέλει στιγματίστηκε από τη μεγαλύτερη μερίδα του κόσμου.
Σήμερα η Δεξιά φοράει το καλό της κοστούμι(ακόμα και η Ακροδεξιά της απόφυση του ΛΑΟΣ) κι αφήνει τη βρώμικη δουλειά σε περιθωριακές ομάδες.
Αυτές όμως φαίνεται να μη λειτουργούν τελείως αυτόνομα ή στην καλύτερη των περιπτώσεων το 'έργο' τους πολλές φορές συμφέρει την κυρίαρχη πολιτική εξουσία(ακόμα και του ΠΑΣΟΚ), όπως και τη μιντιακή και καλύπτεται και σιγοντάρεται απ' αυτούς σαν αντίβαρο των εκάστοτε κοινωνικών αγώνων ή σαν λύση του 'προβλήματος της μετανάστευσης'.
Αποτέλεσμα όλου αυτού του κλίματος είναι κι η αποθράσυνση πλείστων μελών της Ελληνικής Αστυνομίας που φτάνει τελικά σε σημείο πολλές φορές να ενοχλεί ακόμα κι αυτούς που την υποκινούν.
Όπως φαίνεται το δίδυμο αστυνομική-νεοφασιστική βία εντείνεται επικίνδυνα και πιστεύω ότι στο μέλλον με τα θέματα οικονομικής εξαθλίωσης του πληθυσμού αφ' ενός και παροχής δικαιωμάτων στους μετανάστες αφ' ετέρου θα χρησιμοποιηθεί απ' την εξουσία ακόμα περισσότερο.
Μακάρι η εκτίμησή μου ν' αποδειχθεί λανθασμένη....