Αϊτή Αποκάλυψη 2 ...

Ακόμα και οι ίδιοι οι Αμερικανοί δημοσιογράφοι αναρωτιούνται πλέον ανοιχτά, αν οι ΗΠΑ

επωφελούνται της θεομηνίας που έπληξε την Αϊτή για να αρπάξουν τη χώρα και να τη θέσουν υπό την κατοχή τους.

Περίπου 11.000 πεζοναύτες και λοιπές ειδικότητες (μόνον αλεξιπτωτιστές δεν έχουν ρίξει ακόμα) έχουν αποβιβαστεί και πρόκειται να φτάσουν εντός των προσεχών ημερών.

Αριθμός μάλλον υπερβολικός για να σχετίζεται μόνον με την ανθρωπιστική βοήθεια, τη διαχείριση και την προστασία της (καθώς σημειώνει πάλι ο Αμερικανικός Τύπος).

Οι φωτογραφίες των Αμερικανών στρατιωτών να προσεδαφίζονται με ελικόπτερα μπροστά απ' το ερειπωμένο Προεδρικό Μέγαρο της Αϊτής είναι εμβληματικές.

Μετά τον σεισμό η ακρίδα.

Ηδη η Γαλλική Κυβέρνηση (διά του υφυπουργού που ευθύνεται για την ανθρωπιστική βοήθεια) μιλάει, ή μάλλον διαμαρτύρεται για Αμερικανική κατοχή στην Αϊτή.

Μια περιοχή άκρως ευαίσθητη, δίπλα στην Κούβα, στην... καρδιά της Καραϊβικής, στην πόρτα της Λατινικής Αμερικής (απ' το μέσα μέρος).

Να σημειωθεί πρέπει επίσης ότι στην καταστροφή της Νέας Ορλεάνης απ' τον τυφώνα Κατρίνα, ούτε τόσο πολύ στράτευμα στάλθηκε (μάλιστα σε μητροπολιτικό έδαφος) ούτε τόσο γρήγορα.

Τι συμβαίνει λοιπόν;

Βρήκαν την ευκαιρία οι Αμερικανοί να αγκιστρωθούν σε μια γονατισμένη χώρα; Δεν θα ήταν πολύ παράξενο. Οι Αμερικανοί έχουν ιστορικό (όχι μόνον επεμβάσεων αλλά και) πολλών μικρών πολέμων στην περιοχή, όπως στον Παναμά, των μόνων άλλωστε που μπόρεσαν να κερδίσουν πολεμώντας μόνοι τους - παντού αλλού έχασαν. Και σε μεγάλους πολέμους (Βιετνάμ) και σε μικρούς (Σομαλία, Λίβανος κι αλλού). Ομως επειδή οι ΗΠΑ πολεμούν ακαταπαύστως από ιδρύσεώς τους (έχουν συμμετάσχει σε πάνω από 100 πολέμους, πραξικοπήματα κι επεμβάσεις) κι επειδή

πλέον η οικονομία τους τείνει να γίνεται κυρίως πολεμική, το άρπαγμα της Αϊτής, ένα ανθρωπιστικό πάντα άρπαγμα, ουδόλως αποκλείεται.

Η σιωπή του υποταγμένου ΟΗΕ είναι ανησυχητική κι ακόμη πιο ανησυχητική είναι η στρατηγική Ομπάμια, ο οποίος στην εξωτερική (πάντα επεκτατική κι επιθετική) πολιτική των ΗΠΑ βαδίζει την πεπατημένη των Μπους-Κλίντον-Μπους

έναν «οδικό χάρτη» που έχει οδηγήσει στη διάλυση και κατοχή του Ιράκ, στην επί εννιαετίαν καταστροφή του Αφγανιστάν, στη ναζιστικού τύπου αποθηρίωση του Ισραήλ, στην αποσταθεροποίηση του Πακιστάν, στην απειλητική περικύκλωση του Ιράν, στην αναβάθμιση της Τουρκίας σε Οθωμανικό Βρυκόλακα - σε μία

στρατηγική δηλαδή πολλών λεγεώνων για πολλά λάφυρα - πολλών φεδεράτων για τις λεγεώνες.

Πιθανόν εκ πρώτης όψεως θα φαινόταν παράλογο να «φάνε» έτσι, στην ψύχρα, ο Αμερικανοί μια φτωχή μεν και κατεστραμμένη, αλλά πάντως ακόμα ανεξάρτητη και κυρίαρχη χώρα.

Ομως δεν θα 'ναι η πρώτη φορά που ο ισχυρός θα προβάλλει στον ανίσχυρο το Μήλιο Δίλημμα, πόσω μάλλον όταν οι πληρωμένες και αποβλακωμένες γραφίδες της κυρίαρχης διεθνώς νεοταξίτικης προπαγάνδας, θα παρενδύουν αυτό το Δίλημμα, εμφανίζοντάς το ως «βοήθεια», «ανθρωπιστική επέμβαση» και άλλα στερεότυπα, παρόμοια.

Και τα στρατεύματα προς τούτο διαθέτουν και τους μισθοφόρους (μη κυβερνητικές οργανώσεις και τα συναφή σινάφια).

Αλλωστε και οι Αϊτινοί

ένα έθνος που επινόησε τον εαυτόν του είναι κι αυτοί.
Από enet.gr