Σε νέες περιπέτειες –ίσως περισσότερο κρίσιμες- μπαίνει για δεύτερη φορά η Συνεταιριστική Τράπεζα της Λαμίας, σύμφωνα με σημερινό δημοσίευμα της εφημερίδας "σέντρα".
Ηδη με απόφαση της επιτροπής τραπεζικών και πιστωτικών θεμάτων που έχει ληφθεί πριν από ένα μήνα περίπου αποφασίστηκε η αποπομπή του προέδρου της κ. Νίκου Δασκαλόπουλου αφού σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης αποτελεί -σύμφωνα με την εκτίμηση της επιτροπής- την πέτρα του σκανδάλου στο πρόσωπο του οποίου έχει αναγάγει η τράπεζα της Ελλάδος την μη λειτουργία του Δ.Σ.. Ήδη από χθες ... κοινοποιήθηκαν τα σχετικά έγγραφα στα μέλη του Δ.Σ. και από σήμερα ασκεί καθήκοντα ο πρώτος αντιπρόεδρος κ. Παναγιώτης Ρίζος. Όμως αφήνει ανοιχτό παράθυρο η τράπεζα της Ελλάδος να εξετάσει συνολικότερα τη λειτουργία της τράπεζας μετά την ανασύνθεση του διοικητικού συμβουλίου και την εκλογή προέδρου, αφήνοντας να εννοηθεί ότι αν δεν είναι σύμφωνα με τα όσα η ίδια έχει αντιληφθεί μέσα από τους ελέγχους, τις υποδείξεις αλλά και τις επιστολές που έχουν πάει στην τράπεζα ενδεχόμενα να προχωρήσει και σε άλλα μέτρα τα οποία έχει σύμφωνα με το νόμο.
Σύμφωνα με τα στοιχεία τα οποία περιλαμβάνονται στις επιστολές που έχουν φτάσει στην τράπεζα γίνεται ιδιαίτερη αναφορά σε υποδείξεις που έγιναν από την τράπεζα της Ελλάδος ένα χρόνο πριν και είχαν σχέση με την αύξηση των ιδίων κεφαλαίων της και ένα δεύτερο στοιχείο είχε σχέση με την προτροπή των ελεγκτών της τράπεζας να κλείσει το υποκατάστημα της Αμφισσας. Σαν τρίτο στοιχείο αναφέρεται η δικαστική εμπλοκή του προέδρου όπως τουλάχιστον προκύπτει μέσα από το κείμενο της επιστολής που κοινοποιήθηκε στα μέλη του Δ.Σ. της τράπεζας και φέρνει σήμερα στο φως της επικαιρότητας η "σ".
Σύμφωνα με το κείμενο η τράπεζα της Ελλάδος αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να παρέμβει και πάλι αν οι επιλογές στο πρόσωπο του προέδρου και του υπεύθυνου δεν είναι της δικής της επιλογής. Το συγκεκριμένο γίνεται εμφανές στο τέλος του κειμένου όπου εκφράζει την απειλή να επανεξετάσει την αποτελεσματικότητα της λειτουργίας του Δ.Σ. μετά την ανάδειξη του νέου προέδρου και τον ορισμό νέου υπευθύνου προσώπου γεγονός που δείχνει σαφέστατα προς ποια επιλογή επιθυμεί. Πρόκειται ουσιαστικά για αυστηρότατη παρέμβαση στο αυτοδιοίκητο της τράπεζας με πρόφαση την δήθεν διοικητική δυσλειτουργία.
Είναι γνωστό άλλωστε ότι αρκετές τράπεζες έχουν διαπιστωθεί να έχουν σειρά από παραβάσεις χωρίς όμως ποτέ μέχρι σήμερα να φτάνει σε τέτοια επίπεδα ελέγχου η τράπεζα της Ελλάδος, ασκώντας τις εκ του νόμου αρμοδιότητες.
Η αντίθετη άποψη:
Οι προθέσεις του ελληνικού τραπεζικού κυκλώματος απέναντι στην ΣΤΛ (και κάθε Συνετ.Τράπεζα) έχουν φανεί και στο παρελθόν και δεν με εκπλήσσουν. Αφού έμεινε με την μπουκιά στο στόμα, όταν η ΣΤΛ ορθοπόδησε ξαφνιάζοντας τους πάντες, και αφού δεν τα κατάφερε μέσω εκλογών, τώρα θέλει να αλώσει (και οσονούπω να διαλύσει) την ΣΤΛ με απ'ευθείας επίθεση και (ακούσια;) όργανα σύμβουλους της Τράπεζας, γνωστούς για την σχέση τους με συγκεκριμένα πολιτικά γραφεία.
Το έγγραφο της Τ.Ε. είναι πραγματικός καρνάβαλος: Ζητάει το αντίθετο (!) απ' ότι από τις "εμπορικές" τράπεζες, δηλαδή να αυξήσει τα ίδια κεφάλαιά της (ενώ επιδοτεί τις υπόλοιπες για να μην χρειαστεί να το κάνουν!), να μειώσει την παρουσία της (προφανώς ενοχλεί), και καθαιρεί τον Πρόεδρο (σαν μόνο ουσιαστικό εμπόδιο), αν και επιρρίπτει ευθύνες στο σύνολο του ΔΣ (που όντως είναι το υπεύθυνο και υπόλογο όργανο, αφού η γνώμη του προέδρου δεν είναι ούτε αναγκαία, ούτε ικανή για μία συλλογική απόφαση).
ΗΘΙΚΟ ΔΙΔΑΓΜΑ: Δεν πάει νά'σαι και κορυφαίο στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος, αν μπεις στα πόδια των συμφερόντων, που ελέγχουν ΚΑΙ τις κυβερνήσεις, την κλωτσιά θα την φας! Πόσο μάλλον όταν θες νά' σαι και ανεξάρτητος από τους τοπικούς Νονούς.
ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΔΙΔΑΓΜΑ: Αν τελικά τα καταφέρουν (γιατί και εμένα μου φαίνεται διάτρητη η απόφαση) να ξαναδώσουν εικόνα διαλύσεως στην τράπεζα, θα ακολουθήσουν άπειρες αιτήσεις διαγραφής μελών, που δεν θα γίνουν δεκτές, ζημιά καταθετών (που θα ψάχνουν τα λεφτά τους), δανειοληπτών (που θα επιβαρυνθούν όσο γίνεται περισσότερο από τους αναδόχους των χρεών τους) και μετόχων (που βάσει του καταστατικού ΣΥΝΠΕ θα κληθούν να πληρώσουν συνυπευθυνότητα).
ΑΥΤΑ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ !
Σελίδες
▼
Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009
18o Συνέδριο ΚΚΕ, προς τα που πηγαίνει;
Το ΚΚΕ πραγματοποιεί το 18ο συνέδριό του. Η ηγεσία του ισχυρίζεται ότι οργανώνει ένα συνέδριο ιδεολογικής και πολιτικής «καθαρότητας». Η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική. Οργανώνει ένα συνέδριο προστασίας του μηχανισμού του κόμματος, από αυτό που ζητάει όλος ο κόσμος της αριστεράς, την ενότητα στην δράση ενάντια στην κυβερνητική πολιτική.
Τ ο 18ο συνέδριο θα συζητήσει αρκετά για το σοσιαλισμό. Και σωστά. Μέσα στις συνθήκες της πιο μεγάλης κρίσης του καπιταλισμού μετά το κραχ του 1929, η συζήτηση για την ιστορία και τη στρατηγική της Αριστεράς είναι απαραίτητη.
Μόνο που το ΚΚΕ δεν βρίσκει πουθενά ιδεολογική κάλυψη για την απομονωτική , ηττοπαθή και διαλυτική τακτική του και στρέφεται προς την οριστική και πλήρη «παλινόρθωση» του σταλινισμού, περιγράφοντας ως σοσιαλισμό την ΕΣΣΔ μέχρι το θάνατο του Στάλιν (1953). Έτσι ορίζει ως «προδοτικό» σημείο καμπής το 20ο συνέδριο του ΚΚΣΕ μιλώντας για «ανατροπή από τα μέσα» του σοσιαλισμού, τελικά το 1989. Η θεωρία αυτή είναι γεμάτη ... κενά.
Υποχρεώνει το ΚΚΕ να απολογηθεί για όλες τις θηριωδίες του σταλινισμού (π.χ. τις δίκες της Μόσχας), επαναλαμβάνοντας οφθαλμοφανείς ψευδείς ισχυρισμούς (π.χ. ότι η πλειοψηφία των επαναστατών ηγετών του 1917 ήταν πράκτορες του ιμπεριαλισμού). Αφήνει αναπάντητο το κρίσιμο ερώτημα: Πώς αναπτύχθηκαν οι «φιλοκαπιταλιστικές» δυνάμεις και πώς κέρδισαν το 1956 την εξουσία; Τέλος, δημιουργεί νέα (εκρηκτικά) ζητήματα για την εσωτερική ιστορία του ΚΚΕ. Γιατί, για να μην ξεχνιόμαστε, η ηγεσία του ΚΚΣΕ παρενέβαινε στο πλευρό του ΚΚΕ στην αντιπαράθεση στην Ελλάδα ενάντια στο τότε ΚΚΕ εσωτερικού , από το 1956 μέχρι και το 1989…
Η Αλ. Παπαρήγα δήλωσε στη βουλή ότι «έτσι όπως είναι σήμερα το λαϊκό κίνημα δεν μπορεί να αντιμετωπίζει τα προβλήματα». Σε επίπεδο τακτικής η πρόταση του ΚΚΕ συρρικνώνεται σε μια κατεύθυνση κατώτερη των περιστάσεων («ό,τι μπορούμε κάνουμε»): συνδικαλιστική δράση σε (κάποιους) εργατικούς χώρους και κατά τα άλλα… αναμονή, «μέχρι να αλλάξουν οι συσχετισμοί» και –κυρίως– να ενισχυθεί η κοινοβουλευτική δύναμη του κόμματος. Ο «αριστερός» βερμπαλισμός κρύβει τελικά έναν ψηφοθηρικό συντηρητισμό. Γι’ αυτό και το ΚΚΕ επιλέγει να αναγορεύσει σε κύριο εχθρό την άλλη Αριστερά και να κηρύσσει τον πόλεμο σε κάθε κάλεσμα για ενότητα στη δράση. Η σχετική αρθρογραφία των Μαΐλη-Γόντικα μπορεί να εμπνέει «φιγούρες» σαν την Λιάνα Κανέλλη, όμως αποτελεί προσβολή για έναν πλατύ κόσμο της Αριστεράς.
Φωνές κριτικής
Το ΚΚΕ, με την πολύ προσεκτική «πολιτική στελεχών», έχει φροντίσει να θωρακίσει το εσωτερικό του από το ενδεχόμενο να εμφανιστούν συγκροτημένες αμφισβητήσεις.
Παρ’ όλα αυτά (και παρότι δέχθηκαν ομοβροντίες εξοντωτικών «απαντήσεων») υπήρξαν φωνές που ξεχώρισαν στον εσωκομματικό διάλογο. Κάποιοι έβαλαν τα ζητήματα κριτικής στο σταλινισμό. Κάποιοι άνοιξαν τα ζητήματα «συμμαχίας με την άλλη Αριστερά». Κάποιοι αναρωτήθηκαν για τη δράση του κόμματος στο εργατικό κίνημα. Ο Γ. Ρούσσης ξεχώρισε με τα άρθρα του για τον Στάλιν και την (απαράδεκτη) στάση στα πρόσφατα Δεκεμβριανά. Ήταν μια ακόμα απόδειξη ότι και το πιο περιφρουρημένο «ιερατείο» δεν είναι αδιαπέραστο από τις σκέψεις και τους προβληματισμούς του κόσμου της Αριστεράς.
Σας μεταφέρω ένα κομμάτι κριτικής προς την άλλη αριστερά που ούτε το ΛΑΟΣ δεν τόλμησε να πεί.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΤΟ 18ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Τα φανερά ψέμματα που χρησιμοποιεί το ΚΚΕ όπως και η στήριξη που παρείχε στην κλυδωνιζόμενη Κυβέρνηση το Δεκέμβρη βγαίνοντας απο το γραφείο του Καραμανλή, προσπαθώντας να ρίξει όλα τα βάρη στο ΣΥΡΙΖΑ, δείχνει οτι ο κομματικός μηχανισμός του ΚΚΕ έχει αυτονομηθεί απο τον κόσμο της Αριστεράς και έχει τα δικά του συμφέροντα να εξυπηρετήσει πλέον.
Τ ο 18ο συνέδριο θα συζητήσει αρκετά για το σοσιαλισμό. Και σωστά. Μέσα στις συνθήκες της πιο μεγάλης κρίσης του καπιταλισμού μετά το κραχ του 1929, η συζήτηση για την ιστορία και τη στρατηγική της Αριστεράς είναι απαραίτητη.
Μόνο που το ΚΚΕ δεν βρίσκει πουθενά ιδεολογική κάλυψη για την απομονωτική , ηττοπαθή και διαλυτική τακτική του και στρέφεται προς την οριστική και πλήρη «παλινόρθωση» του σταλινισμού, περιγράφοντας ως σοσιαλισμό την ΕΣΣΔ μέχρι το θάνατο του Στάλιν (1953). Έτσι ορίζει ως «προδοτικό» σημείο καμπής το 20ο συνέδριο του ΚΚΣΕ μιλώντας για «ανατροπή από τα μέσα» του σοσιαλισμού, τελικά το 1989. Η θεωρία αυτή είναι γεμάτη ... κενά.
Υποχρεώνει το ΚΚΕ να απολογηθεί για όλες τις θηριωδίες του σταλινισμού (π.χ. τις δίκες της Μόσχας), επαναλαμβάνοντας οφθαλμοφανείς ψευδείς ισχυρισμούς (π.χ. ότι η πλειοψηφία των επαναστατών ηγετών του 1917 ήταν πράκτορες του ιμπεριαλισμού). Αφήνει αναπάντητο το κρίσιμο ερώτημα: Πώς αναπτύχθηκαν οι «φιλοκαπιταλιστικές» δυνάμεις και πώς κέρδισαν το 1956 την εξουσία; Τέλος, δημιουργεί νέα (εκρηκτικά) ζητήματα για την εσωτερική ιστορία του ΚΚΕ. Γιατί, για να μην ξεχνιόμαστε, η ηγεσία του ΚΚΣΕ παρενέβαινε στο πλευρό του ΚΚΕ στην αντιπαράθεση στην Ελλάδα ενάντια στο τότε ΚΚΕ εσωτερικού , από το 1956 μέχρι και το 1989…
Η Αλ. Παπαρήγα δήλωσε στη βουλή ότι «έτσι όπως είναι σήμερα το λαϊκό κίνημα δεν μπορεί να αντιμετωπίζει τα προβλήματα». Σε επίπεδο τακτικής η πρόταση του ΚΚΕ συρρικνώνεται σε μια κατεύθυνση κατώτερη των περιστάσεων («ό,τι μπορούμε κάνουμε»): συνδικαλιστική δράση σε (κάποιους) εργατικούς χώρους και κατά τα άλλα… αναμονή, «μέχρι να αλλάξουν οι συσχετισμοί» και –κυρίως– να ενισχυθεί η κοινοβουλευτική δύναμη του κόμματος. Ο «αριστερός» βερμπαλισμός κρύβει τελικά έναν ψηφοθηρικό συντηρητισμό. Γι’ αυτό και το ΚΚΕ επιλέγει να αναγορεύσει σε κύριο εχθρό την άλλη Αριστερά και να κηρύσσει τον πόλεμο σε κάθε κάλεσμα για ενότητα στη δράση. Η σχετική αρθρογραφία των Μαΐλη-Γόντικα μπορεί να εμπνέει «φιγούρες» σαν την Λιάνα Κανέλλη, όμως αποτελεί προσβολή για έναν πλατύ κόσμο της Αριστεράς.
Φωνές κριτικής
Το ΚΚΕ, με την πολύ προσεκτική «πολιτική στελεχών», έχει φροντίσει να θωρακίσει το εσωτερικό του από το ενδεχόμενο να εμφανιστούν συγκροτημένες αμφισβητήσεις.
Παρ’ όλα αυτά (και παρότι δέχθηκαν ομοβροντίες εξοντωτικών «απαντήσεων») υπήρξαν φωνές που ξεχώρισαν στον εσωκομματικό διάλογο. Κάποιοι έβαλαν τα ζητήματα κριτικής στο σταλινισμό. Κάποιοι άνοιξαν τα ζητήματα «συμμαχίας με την άλλη Αριστερά». Κάποιοι αναρωτήθηκαν για τη δράση του κόμματος στο εργατικό κίνημα. Ο Γ. Ρούσσης ξεχώρισε με τα άρθρα του για τον Στάλιν και την (απαράδεκτη) στάση στα πρόσφατα Δεκεμβριανά. Ήταν μια ακόμα απόδειξη ότι και το πιο περιφρουρημένο «ιερατείο» δεν είναι αδιαπέραστο από τις σκέψεις και τους προβληματισμούς του κόσμου της Αριστεράς.
Σας μεταφέρω ένα κομμάτι κριτικής προς την άλλη αριστερά που ούτε το ΛΑΟΣ δεν τόλμησε να πεί.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΤΟ 18ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ
O ΣYN/ΣYPIZA ξεπέρασε κάθε όριο καιροσκοπισμού και αντικομμουνισμού, αξιοποιώντας ηγετικά στελέχη του οπορτουνισμού που πρωτοστάτησαν στην προσπάθεια να μεταλλάξουν το KKE με τη διάσπαση του 1968. Σε αντίθεση με το παρελθόν όταν κατηγορούσε το KKE για «επαναστατική γυμναστική», γιατί υποστήριζε επανειλημμένα πολιτικοποιημένα αιτήματα και ανεβασμένες μορφές πάλης, γιατί ακόμα τόλμησε να αντισταθεί στην απαγόρευση πορείας στην αμερικάνικη πρεσβεία κατά τη διάρκεια της επίσκεψης Κλίντον στην Ελλάδα, προχώρησε σε ανοιχτή υποστήριξη της δράσης των κουκουλοφόρων, αναγορεύοντας, μάλιστα, σε σύγχρονα όπλα της νεανικής εξέγερσης την πέτρα και την κουκούλα. H επιλογή του να αναγορευτεί σε βασική δύναμη διαμόρφωσης ενός αναρχοαυτόνομου πόλου με τη σύμπραξή του με εξωκοινοβουλευτικές αριστερίστικες αντιΚΚΕ ομάδες συμπίπτει με τους ανάλογους σχεδιασμούς των αστικών πολιτικών δυνάμεων που επιθυμούν ένα ανάχωμα προς τη ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών μαζών και πιο ειδικά απέναντι στο KKE και την KNE, ένα άλλοθι για την κρατική καταστολή.
O ΣYN/ΣYPIZA και οι σύμμαχοί του απέτυχαν να μεταφέρουν την κουκούλα στις μαθητικές κινητοποιήσεις.
Τα φανερά ψέμματα που χρησιμοποιεί το ΚΚΕ όπως και η στήριξη που παρείχε στην κλυδωνιζόμενη Κυβέρνηση το Δεκέμβρη βγαίνοντας απο το γραφείο του Καραμανλή, προσπαθώντας να ρίξει όλα τα βάρη στο ΣΥΡΙΖΑ, δείχνει οτι ο κομματικός μηχανισμός του ΚΚΕ έχει αυτονομηθεί απο τον κόσμο της Αριστεράς και έχει τα δικά του συμφέροντα να εξυπηρετήσει πλέον.
Αποκριάτικος χορός 2ου Δημοτικού σχολείου Ιτέας
Εισβολή γουρουνιών στον αρχαιολογικό χώρο των Δελφών
Τις προάλλες γράψαμε πάλι για τους Δελφούς.
Αυτήν την φορά σας απασχολούμε για την ασυδοσία των κατοίκων που εκτρέφουν γουρούνια και αυτά μπαίνουν ακόμα και μέσα στον αρχαιολογικό χώρο των Δελφών.
Κυκλοφορούν ασύδοτα λοιπόν τα γουρούνια σε ημιάγρια κατάσταση χωρίς κανένα έλεγχο. Τελευταία μάλιστα έγινε πολύ σοβαρό αυτοκινητιστικό ατύχημα από σύγκρουση με ένα αδέσποτο γουρούνι. Η οπτική ρύπανση είναι εμφανής στον αρχαιολογικό χώρο, έτσι οι τουρίστες δεν αποκτούν και την καλύτερη εντύπωση από αυτά που βλέπουν. Όσο για το θέμα της υγιεινής και των ασθενειών δεν χρειάζεται να αναφέρουμε και πολλά.
Αυτή η κατάσταση πρέπει να μας προβληματίσει για το τι συμβολίζει ο Ηνίοχος ...
μήπως τελικά δεν κρατούσε τα χαλινάρια άμαξας που την σέρνουν τέσσερα άλογα και κρατούσε γουρούνια .
Αυτήν την φορά σας απασχολούμε για την ασυδοσία των κατοίκων που εκτρέφουν γουρούνια και αυτά μπαίνουν ακόμα και μέσα στον αρχαιολογικό χώρο των Δελφών.
Κυκλοφορούν ασύδοτα λοιπόν τα γουρούνια σε ημιάγρια κατάσταση χωρίς κανένα έλεγχο. Τελευταία μάλιστα έγινε πολύ σοβαρό αυτοκινητιστικό ατύχημα από σύγκρουση με ένα αδέσποτο γουρούνι. Η οπτική ρύπανση είναι εμφανής στον αρχαιολογικό χώρο, έτσι οι τουρίστες δεν αποκτούν και την καλύτερη εντύπωση από αυτά που βλέπουν. Όσο για το θέμα της υγιεινής και των ασθενειών δεν χρειάζεται να αναφέρουμε και πολλά.
Αυτή η κατάσταση πρέπει να μας προβληματίσει για το τι συμβολίζει ο Ηνίοχος ...
μήπως τελικά δεν κρατούσε τα χαλινάρια άμαξας που την σέρνουν τέσσερα άλογα και κρατούσε γουρούνια .