Τα τελευταία χρόνια τα διόδια στους Ελληνικούς δρόμους έχουν αυξηθεί δραματικά. Τόσο σε ποσότητα όσο και σε αντίτιμο. Με ελάχιστες μάλιστα εξαιρέσεις- Αττική Οδός, Γέφυρα Ρίου Αντιρρίου- οι παρεχόμενες υπηρεσίες, οι δρόμοι δηλαδή, παραμένουν σε τριτοκοσμικό επίπεδο, ενώ πληθαίνουν τα φαινόμενα να ξεκινάμε να πληρώνουμε δρόμους πριν αυτοί ολοκληρωθούν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα Τέμπη αλλά και η Ολυμπία Οδός, που ενώνει την Αθήνα με την Πελοπόννησο. Παράλληλα, έχουν τοποθετεί διόδια σε περιοχές που αποκόπτουν τους κατοίκους τους απ’ τον έξω κόσμο. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Βόρειας Αττικής, οι κάτοικοι της οποίας ... ακόμη και για να πάνε στην... εκκλησία πρέπει να πληρώσουν διόδια!Η αγανάκτηση, συνεπικουρούμενη και από την οικονομική κρίση, οδήγησαν πολίτες απ’ όλη την Ελλάδα αρχικά στους δρόμους και στη συνέχεια στο Βόλο, όπου και αρχές του Δεκέμβρη πραγματοποιήθηκε η πρώτη Πανελλαδική συγκέντρωσης κατά των διοδίων.
Εκεί οι επιτροπές αγώνα που αποτελούνται από φορείς και κατοίκους από τις περιοχές : Πάτρα, Β. Αττικη, Θεσσαλονίκη, Τραγάνα, Πιερία, Βόλο, Αγρίνιο, Άρτα καθώς και μέλη των επιτροπών” Ακρίβεια stop” προχώρησαν στη δημιουργία πανελλαδικού συντονιστικού κατά των διοδίων.
Έτσι κάπως προέκυψε και η πρώτη πανελλαδική κινητοποίηση, την περασμένη Κυριακή 20 Δεκέμβρη, με 10 σταθμούς διοδίων ανά την Ελλάδα να παραμένουν “ανοικτοί” για τους πολίτες.
“Είμαστε σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης οικονομικά και αρνούμαστε να πληρώνουμε ακόμα και για τα αυτονόητα” ανέφερε η σχετική ανακοίνωση με την οποία τα μέλη του Συντονιστικού καλούσαν πολίτες και φορείς της Δυτικής Ελλάδας να βρεθούν στο ραντεβού στη Γέφυρα, ωστόσο η συμμετοχή ήταν ελάχιστη απ’ την τοπική κοινωνία.
Οι γύρω στους 100 ενθουσιώδεις νεαροί από Αγρίνιο και Πάτρα, άνοιξαν για μια ώρα τις μπάρες των διοδίων της Γέφυρας, φωνάζοντας συνθήματα και μοιράζοντας φυλλάδια. Τα χαμόγελα όσων περνούσαν τη Γέφυρα χωρίς να καταβάλουν το τσουχτερό αντίτιμο περίσσευαν, ενώ δεν έλειψαν και οι κινήσεις συμπαράστασης: Κορναρίσματα, επευφημίες, μέχρι και πορτοκάλια μοίρασε στους διαδηλωτές ένας διερχόμενος!Ωστόσο το ζήτημα της Γέφυρας διαφέρει απ’ τα υπόλοιπα διόδια, όπως μας δήλωσε ο Κώστας Καρακώστας, ο μοναδικός εκ των δημοτικών τοπικών αρχόντων που βρέθηκε στην κινητοποίηση:
“Εκτός από το πανελλαδικής σημασίας μήνυμα που στέλνουν οι σημερινές κινητοποιήσεις, υπάρχει και ένα τοπικό ζήτημα που αφορά την τιμολογιακή πολιτική της Γέφυρας το οποίο μπαίνει σε τρεις άξονες: Ο πρώτος είναι να μειωθεί το κόστος της απλής διέλευσης, ο δεύτερος να επιμηκυνθεί ο χρόνος των καρτών διέλευσης μετ’ επιστροφής και ο τρίτος άξονας να υπάρξει μέριμνα για όσους κατοικούν στην μια μεριά της γέφυρας και εργάζονται στην άλλη. Στην τελευταία περίπτωση υψώνεται ένα οικονομικό φράγμα ύψους 250 ευρώ το μήνα και δεν μιλάμε για ανθρώπους που διέρχονται τη γέφυρα για αναψυχή αλλά για να πάνε στις δουλειές τους. Και αυτό δεν είναι ζήτημα μόνο της Γέφυρας, ή των παρακείμενων Δήμων, είναι θέμα του δημοσίου το οποίο θα πρέπει να επαναδιαπραγματευτεί τη σύμβαση παραχώρησης, τουλάχιστον πάνω στο παραπάνω σκεπτικό που αναλύσαμε. Για να γίνουν όμως όλα αυτά δεν αρκούν κινητοποιήσεις όπως η σημερινή. Πρέπει να γίνει υπόθεση της τοπικής κοινωνίας, των πολιτών, των φορέων, των συλλόγων και των δήμων της περιοχής. Το επόμενο διάστημα πρέπει να ληφθούν πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση”.
Με το σκεπτικό ότι κανείς δεν θα ήταν δυσαρεστημένος (πλην των ιδιωτικών εταιριών και του δημοσίου ταμείου) αν τα διόδια είτε καταργούνταν είτε μειώνονταν, πόσο εφικτό είναι να γίνει κάτι τέτοιο; Την απάντηση μας έδωσε ο Κώστας Φωτόπουλος, μέλος του Πανελλήνιου Συντονιστικού κατά των διοδίων: “Το τι είναι εφικτό και τι όχι καθορίζεται κυρίως από την ενεργοποίηση των ίδιων των πολιτών. Υπάρχουν παραδείγματα κινήσεων πολιτών που τα τελευταία χρόνια πέτυχαν σημαντικές νίκες. Αξίζει να σας αναφέρω ότι όταν ανακοινώθηκε η κατασκευή η κατασκευή εργοστασίων λιθάνθρακα σε όλη την Ελλάδα κανείς δεν πίστευε ότι τα κινήματα πολιτών θα είχαν αποτέλεσμα. Κι όμως, δύο χρόνια μετά έχουν ματαιωθεί τα σχέδια για σχεδόν το σύνολο αυτών των εργοστασίων. Όταν οι κάτοικοι του Ελληνικού μίλησαν για πρώτη φορά για μια ανοικτή στους πολίτες παραλία, χωρίς αντίτιμο, κάποιοι τους θεώρησαν γραφικοί. Κι όμως τα μεγάλα συμφέροντα υποχώρησαν μπροστά στην καθολική βούληση των πολιτών που βρήκε υποστήριξη και από τον εκεί δήμαρχο. Είναι στο χέρι μας να πετύχουμε κάτι ανάλογο και με τα διόδια. Οι προϋποθέσεις υπάρχουν, η οικονομική στενότητα το απαιτεί και ο μοναδικός τρόπος να το πετύχουμε είναι η ενεργοποίηση όλων μας...”
Ο δρόμος βέβαια, θα είναι μακρύς. Κανένας απ’ τους αρμοδίους δεν ανησυχεί όταν τέτοιες κινητοποιήσεις βλέπονται απλά με συμπάθεια (και μέσω τηλεοράσεως) απ’ τις τοπικές κοινωνίες.
Η ενεργοποίηση είναι η μόνη οδός εκτός και αν, επί συγκεκριμένου για τη γέφυρα, η υπαρκτή δυσαρέσκεια δεν μπορεί να ξεφύγει από κουβέντες καφενείου και δηλώσεις εντυπωσιασμού....
Από Ναυπακτία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου