Ένας στάβλος γεμάτος ζώα

Ταξιδιωτικές εντυπώσεις από το Χάνι της Γραβιάς.

Η παρούσα μαρτυρία μου έρχεται -δυστυχώς- να επιβεβαιώσει την εικόνα της σύγχρονης Ελλάδας, μιας Ελλάδας της προχειρότητας, τσαπατσουλιάς, εγωισμού και κιτς.
Η αφήγησή μας ξεκινά την επομένη των Χριστουγέννων του 2009, σε μια ηλιόλουστη και περισσότερο Πασχαλινή παρά χειμωνιάτικη μέρα, στην όμορφη Φωκίδα. Η παρέα πρότεινε και αποφάσισε να εκδράμουμε στο χάνι της Γραβιάς όπου μπορεί κανείς να επισκεφθεί το αναπλασμένο κτίσμα του χανιού, στον χώρο της ομώνυμης μάχης και νίκης του Οδυσσέα Ανδρούτσου επί των Τούρκων του Ομέρ Βρυώνη στις 8/5/1821.

Πράγματι, φθάνοντας εκεί είδαμε το αναπλασμένο πλίθινο χάνι. Η επίσκεψή μας αυτή, δυστυχώς, αντί να εξελιχθεί σε μια ευχάριστη εμπειρία, μας χάλασε την διάθεση, διότι συνεχώς μας υπενθύμιζε τις "αρετές" της φυλής μας....

Ο χώρος έχει κατασκευασθεί με συγχρηματοδότηση της ΕΕ. Πράγματι το κτίριο ικανοποιεί και τις πιο απαιτητικές προδιαγραφές "ιστορικής" αναπαράστασης. Οι εσωτερικοί όμως χώροι αναδεικνύουν την προχειρότητα και την (λαογραφική) ασχετοσύνη αυτών που τους "διακόσμησαν". Πρόκειται για μια ατάκτως ειρημένη συλλογή παλαιών αντικειμένων, ενίοτε ασχέτων με την λειτουργία που θα ανέμενε κανείς από ένα "χάνι". Στο κάτω επίπεδο βλέπει κανείς ένα τεράστιο κρεβάτι εποχής, και στον επάνω μερικά ασύνδετα εργαλεία ύφανσης!!!. Κάποιες φωτό του Ανδρούτσου και άλλες αντίκες εποχής συμπληρώνουν το ατυχές σκηνικό. Ο χώρος δημιουργεί στον επισκέπτη απόλυτη σύγχυση για το αν πρόκειται περί ακριβούς αναπαράστασης ενός χανιού του 1821, ή ενός τοπικού λαογραφικού μουσείου όπου έχουν τοποθετηθεί ότι εκθέματα συλλέχθηκαν από τα κατώγια των ντόπιων.

Στους εξωτερικούς χώρους δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στον σύγχρονο φούρνο που υποτίθεται θυμίζει αυτούς του 1821, με πλήρη επένδυση μπετόν, με τσιμεντοσοφά! Αδυνατούμε να σχολιάσουμε άλλο την προφανή δυσαρμονία του με τον όλο χώρο. Στην μέση του προαύλιου χώρου κατασκευάζεται κάτι -μάλλον αναψυκτήριο;;;- με μεταλλικό σκελετό που προϊδεάζει για μια πλούσια τζαμαρία, ένα κατασκευαστικό έκτρωμα που θα αλλοιώσει και θα καταστρέψει οριστικά την πλήρη εικόνα του χανιού. Στα υπόστεγα του χανιού έχουν παρκάρει διάφορα μηχανήματα (για να μην βρέχονται!!!), προφανώς κάποιοι πιστεύουν πως το χάνι είναι και σήμερα εν λειτουργία.

Στο τέλος επισκεφτήκαμε και το "εντυπωσιακό", υποτίθεται, Κέντρο (!!!) Εικονικής (!!!) Αναπαράστασης (!!!) Stellart (!!!), αποτελούμενο από 3 slide projectors ελεγχόμενους από ένα pc και 3 οθόνες, μια κεντρική και δύο μικρές κατακόρυφες, που φιλοξενούνται στον χώρο που αναπαριστά τον στάβλο της εποχής του χανιού. Η προβολή διαρκεί περίπου 10 λεπτά και παρουσιάζει την "ιστορική μνήμη" του χώρου. Βέβαια ο όλη προβολή μετατράπηκε σε μια άσκηση της φαντασίας μας διότι λειτουργούσε μόνον ο ήχος και οι δύο πλαϊνές οθόνες, των οποίον όμως ο ρόλος ήταν καθαρά συμπληρωματικός. Όταν ενημερώσαμε με το πέρας της "παράστασης" την υπεύθυνη του χώρου ότι ο κεντρικός projector έχει χαλάσει, μας ενημέρωσε πως δεν γνωρίζει πως να τον φτιάξει και δεν υπάρχει διαθέσιμος τεχνικός! (Αναρωτηθήκαμε τότε γιατί λειτουργούν το σύστημα μόνο με τον ήχο, αλλά θα μου πείτε ότι ψάχνω βελόνι στ' άχυρα!).

Κατά την διάρκεια της "κολοβής" αυτής προβολής, οι συμπατριώτες μας ανέδειξαν σε όλο του το μεγαλείο το savoir vivre της φυλής μας...άλλοι έμπαιναν, άλλοι έβγαιναν, ανοιγοκλείνοντας τις πόρτες και καταστρέφοντας το σκοτάδι που απαιτείται για την προβολή, κινητά χτυπούσαν και φυσικά αντί να τα κλείνουν απαντούσαν κανονικά, επισκέπτες έμπαιναν στον χώρο από τις πόρτες εξόδου πίσω από τις οθόνες, μωρά έκλαιγαν...πλήρες αλαλούμ...Πίστεψα πραγματικά πως ο στάβλος που βρισκόμασταν δεν σταμάτησε ποτέ να λειτουργεί από το 1821 και παρόλο που βρισκόμασταν στο 2010 ήταν ακόμη γεμάτος από ζώα.

Έφυγα από τον ιστορικό αυτό χώρο απογοητευμένος, για το οργανωτικό χάος, την καταστροφή του από τις άσχετες "αρχιτεκτονικές" παρεμβάσεις ασχέτων αρμοδίων και από την "γυφτιά" της συμπεριφοράς του ίδιου μας του λαού.

Κάποιος από την παρέα είπε πως θα έπρεπε να μας δώσουν πίσω (ή να μας κάνουν credit) το αντίτιμο τους εισιτηρίου...Αλλά, ποιός νοιάζεται για 3 ευρώ; ...Το ερώτημα είναι ποιός μπορεί να μας δώσει πίσω την χαμένη ευαισθησία, αξιοπρέπεια και αρχοντιά του ίδιου μας του λαού;

Σημείωση: Το "Χάνι της Γραβιάς" αποτελεί μια Κοινωφελή Δημοτική Επιχείρηση του Δήμου Γραβιάς (http://www.gravia.gr/)
Από atithasos.blogspot.com