ORPHAN: Η ταινία της Κυριακής στην Άμφισσα

Την Κυριακή στις 21:00 στο Πνευματικό Κέντρο της Άμφισσας
Arts & Culture
ORPHAN
του Ζομ Κολέ - Σερά
με τους Βέρα Φαρμίγκα, Πίτερ Σάρσγκααρντ, Ιζαμπέλ Φέρμαν, Κάρελ Ρόντεν

Περισσότερα για την ταινία (Δελτίο Τύπου)
Μπορείς να κρατήσεις ένα μυστικό;

Μετά από μία σειρά δυσκολιών στο γάμο τους, με αποκορύφωμα μία αποτυχημένη εγκυμοσύνη, η Κέιτ και ο Τζον Κόλμαν, που έχουν ήδη ένα γιο και μία κόρη, αποφασίζουν ότι ο καλύτερος τρόπος να ξεχάσουν και να ξεπεράσουν αυτήν την απώλεια είναι να υιοθετήσουν ένα εννιάχρονο κορίτσι. Η Έσθερ έχει πρόσφατα βιώσει το χαμό της προηγούμενης θετής της οικογένειας εξαιτίας μία πυρκαγιάς, από την οποία μόνο εκείνη γλύτωσε την τελευταία στιγμή.
Ο σκηνοθέτης Ζομ Κολέ Σερά, περιγράφει την Έσθερ σαν «μυστηριώδες, αλλά ταυτόχρονα πανέξυπνο και πολύ δημιουργικό παιδί. Η Κέιτ και ο Τζον, οι θετοί γονείς, θέλουν ένα παιδί που να είναι ιδιαίτερο. Και, όπως φαίνεται, έχουν καταφέρει να βρουν κάποιο που να είναι πραγματικά ... πολύ, πολύ ιδιαίτερο…,» λέει χαμογελώντας.
Σχεδόν με το που καλωσορίζουν την Έσθερ στο σπίτι τους, μία σειρά από ανησυχητικά και τραγικά γεγονότα αρχίζουν να λαμβάνουν χώρα, οδηγώντας την Κέιτ να πιστέψει ότι κάτι δεν πάει καλά – αυτό το φαινομενικά αγγελικό μικρό κορίτσι ίσως δεν είναι αυτό που φαίνεται.
«Πιστεύω ότι είναι ενδιαφέρον να παρατηρείς έναν τέτοιο κακό χαρακτήρα,» σημειώνει ο παραγωγός Τζόελ Σίλβερ. «Δεν θα ήθελες να ξέρεις ένα τέτοιο κορίτσι στην πραγματικότητα, αλλά έχει ενδιαφέρον να τη βλέπεις σε μία ταινία. Είναι μία ψυχοπαθής με τη μορφή ενός μικρού κοριτσιού, που τίποτα δεν το σταματά.»
Στην πραγματικότητα, δεν αργεί να συνειδητοποιήσει ότι όντως κάτι περίεργο συμβαίνει με την Έσθερ.
Όταν τη συναντά για πρώτη φορά ο Τζον, η Έσθερ σιγοτραγουδά γλυκά και κάνει μια ζωγραφιά. Η Κέιτ τους πλησιάζει και το ζευγάρι πολύ γρήγορα βρίσκεται να είναι γοητευμένο από την εξυπνάδα και τον ξεχωριστό χαρακτήρα της Έσθερ. Εσωστρεφής και ντροπαλή, η Έσθερ είναι ένα ιδιαίτερο κορίτσι. Η Κέιτ, μουσικός, και ο Τζον αρχιτέκτονας, τη βρίσκουν πολύ ταιριαστή για την οικογένειά τους, παρά – ή ακόμα και εξαιτίας – του τραγικού παρελθόντος της.
Ο Κολέ Σερά σημειώνει, «Καλωσορίζουν την Έσθερ στην οικογένεια, αλλά λίγο μετά τον ερχομό της, βλέπουμε ότι δεν είναι τόσο αθώα όσο φαινόταν. Όταν σε μία ταινία, έχεις ένα διαβολικό παιδί να κάνει διαβολικά πράγματα, δεν έχεις από την αρχή την αίσθηση ότι πρόκειται για μία ταινία τρόμου. Μικρά γεγονότα αρχίζουν να συμβαίνουν, και πριν καλά- καλά το καταλάβεις βρίσκεσαι με έναν εχθρό στο ίδιο σου το σπίτι. Και το μικρό κορίτσι έχει τον έλεγχο της κατάστασης.»
Η οικογένεια Κόλμαν είναι ιδιαίτερα «ευάλωτη» εξαιτίας της κατάστασης στην οποία βρίσκεται. Η Κέιτ προσπαθεί ακόμα να συνέλθει από την απώλεια του παιδιού της, είναι πρώην αλκοολική και εξαιτίας της εξάρτησής της, παραλίγο να χάσει από πνιγμό την κόρη της Μαξ. Ο Τζον προσπαθεί να πολεμήσει την τάση του να κατηγορεί τη γυναίκα του για αυτό που θα μπορούσε να έχει συμβεί. Οι ρωγμές στη σχέση τους είναι βαθιές, καθιστώντας τους ευάλωτους και ανοίγοντας το δρόμο στην Έσθερ.
Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο, συνεργάτης στην Appian Way και παραγωγός της ταινίας, σημειώνει, «Ήμασταν πολύ ενθουσιασμένοι με το project γιατί διέφερε πολύ από τα κλασικά θρίλερ. Το ενδιαφέρον του έγκειται στο ότι είναι ένα σύνθετο ψυχολογικό δράμα που δεν έχει καμία σχέση με τα συνηθισμένα.»
Η ηθοποιός Βέρα Φαρμίγκα, που παίζει την Κέιτ, λέει, «Αυτή η ιστορία δίνει άλλο αέρα σε αυτό το είδος των ταινιών. Δεν είναι απλά μία ταινία γεμάτη αίμα. Τα τρομακτικά γεγονότα που συμβαίνουν, συμβαίνουν σε πραγματικούς ανθρώπους με πραγματικά προβλήματα. Πρόκειται για γεγονότα που σε κάνουν να ανατριχιάζεις και να λες, ‘Ευτυχώς, αυτό δεν συνέβη σε μένα!»
Ο Πίτερ Σάρσγκαρντ ενσαρκώνει το σύζυγο της Κέιτ, Τζον. Και αυτός εκτίμησε ιδιαίτερα το ρεαλισμό της ταινίας. «Στο επίκεντρο της ταινίας βρίσκεται μία οικογένεια που έχει «σπάσει». Η Κέιτ είναι γεμάτη ενοχές για το ατύχημα της Μαξ, την εξάρτησή της από το αλκοόλ, την αποβολή της. Παρόλο που προσπαθεί να τα ξεχάσει όλα αυτά, ο Τζον δεν είναι ακόμα σίγουρος ότι μπορεί να την εμπιστευτεί και ρίχνει το φταίξιμο και στον εαυτό του. Ο ερχομός της Έσθερ φέρνει στο προσκήνιο αυτήν την κατάσταση και την εκμεταλλεύεται προς όφελός της. Πιστεύω ότι οι πιο επιτυχημένες ταινίες τρόμου φωτίζουν την ανθρώπινη κατάσταση και ‘παίζουν’ με τους φόβους και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε όλοι στη ζωή μας.»
Ο Σίλβερ προσθέτει ότι, παρόλο που το κοινό θα παρατηρήσει ότι κάτι περίεργο συμβαίνει με την Έσθερ, «θέλω να νιώσουν αυτό το σοκ, να μην το περιμένουν. Θέλω να φύγουν από την αίθουσα μιλώντας για αυτό, με τον ίδιο τρόπο που μιλούσαμε και εμείς όταν διαβάσαμε το σενάριο.»
Παράλληλα με τα στοιχεία θρίλερ της ταινίας, η παραγωγός Τζένιφερ Ντέιβσον Κίλοραν βρήκε ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα τη σχέση μητέρας – παιδιού που βρίσκεται στο επίκεντρο της ιστορίας. «Νομίζω πως η Κέιτ είναι μία θαυμάσια προσωποποίηση μίας γυναίκας που προσπαθεί απελπισμένα να κάνει το σωστό για τα παιδιά της, τόσο τα βιολογικά όσα και τα θετά. Θέλει απλά το καλύτερο για αυτά.» Υπάρχει κάτι πραγματικά πρωτόγονο σε αυτή τη σχέση μητέρας – παιδιού,» λέει ο Τζόνσον, «έτσι ένιωσα ότι αυτή ήταν η ιδανική σχέση να εκμεταλλευτεί κανείς και να διαφθείρει. Το να πάρεις δύο ανθρώπους που τους δένει ο πιο στενός και φυσικός δεσμός στον κόσμο και να τους στρέψεις τον ένα ενάντια στον άλλο. Και έδωσα στη μητέρα ένα προβληματικό παρελθόν, οπότε όταν αρχίζει να υποψιάζεται ότι κάτι πάει στραβά με την Έσθερ, όλοι να έχουν λόγους να την αμφισβητούν, επειδή δεν είναι και ο άνθρωπος που θα εμπιστευόσουν αμέσως.»
Παρόλα αυτά ο Τζόνσον απαινεί τον σκηνοθέτη που μπόρεσε να κάνει μια ταινία «όχι απλά τρομακτική, αλλά και να προσδώσει μία αίσθηση απειλής στις οικογενειακές σκηνές. Ειδικά στην αρχή, όταν ακόμα τα πράγματα δεν έχουν πάρει άσχημη τροπή, υπάρχει μία αίσθηση ότι κάτι πάει στραβά και αυτό έχει να κάνει με τον τρόπο που είναι γυρισμένη η ταινία και το σκηνοθετικό ύφος.»
«Για να είναι ένα θρίλερ καλό, πρέπει να είναι έξυπνο. Πρέπει να είναι πρωτότυπο,» λέει ο Σίλβερ. «Και για να ‘δουλέψει’ πρέπει να έχει σασπένς, και να μπορεί να σε ‘ταξιδέψει’. Και ο Ζομ το κάνει αυτό με καταπληκτικό τρόπο. Είναι ένα υπομονετικός αφηγητής που ξέρει να ‘παρασύρει’ το κοινό του.»
«Ήθελα να παρουσιάσω μία οικογένεια που έχει καλές και κακές στιγμές. Και δεν ήθελα να εστιάσω στα μελανά σημεία της από την αρχή. Ήθελα να εξετάσω το γιατί είναι μαζί, να τους δώσω μία ευκαιρία να έχουν όλα αυτά ευτυχές τέλος,» λέει ο Κολέ Σερά. «Μετά, καθώς η κατάσταση παρεκτρέπεται, βλέπουμε μόνο για μία στιγμή, μία πραγματική σκηνή βίας. Ο στόχος για μένα ήταν να δείξω τη βία με αληθινό και ρεαλιστικό τρόπο, δίνοντας έμφαση στην ιστορία και τις ερμηνείες των ηθοποιών.»
Ξέρεις, δεν είναι κακό να είναι διαφορετικός...

Η Βέρα Φαρμίγκα παίζει την Κέιτ, μία σύζυγο και μητέρα, και πρώην εξαρτημένη από το αλκοόλ που πρόσφατα απέβαλε ενώ ήταν στον τρίτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης της. «Έχει ένα κενό μέσα της και στην καρδιά της,» λέει η Φαρμίγκα, «αλλά προσπαθεί με επιμονή να σώσει το γάμο της και την οικογένειά της. Η επιλογή της να υιοθετήσει είναι μία πράξη καλοσύνης. Πρέπει να κάνει κάτι για να διοχετεύσει όλη την αγάπη που είχε στην καρδιά της για αυτό το παιδί…να τη δώσει σε κάποιο άλλο που να την έχει ανάγκη. Η υιοθεσία είναι ένας τρόπος να ‘γιατρευτεί’ και να φέρει και πάλι κοντά της την οικογένειά της.»
Η Κέιτ είναι επίσης μία προικισμένη πιανίστρια. Μαθαίνουμε ότι στο παρελθόν ήταν καθηγήτρια σε μία φημισμένη μουσική σχολή και ότι παράτησε την καριέρα της για να μεγαλώσει την οικογένειά της. Αλλά ο γιος της δεν ενδιαφερόταν καθόλου για τη μουσική και η κόρη της είναι κουφή και δεν μπορεί να την ακούσει. Παρόλα αυτά, εκείνο που τη στιγμάτισε περισσότερο ήταν η απώλεια ενός παιδιού, την οποία ακολούθησε ένα τρομερό ατύχημα της Μαξ, κατά το οποίο η κόρη της κόντεψε να πνιγεί. Και αυτό το ατύχημα θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν η Κέιτ δεν έπινε.
Αλλά παρόλο που έχουν προσπαθήσει να το ξεπεράσουν, ο σύζυγός της εξακολουθεί να της καταλογίζει το φταίξιμο και εκείνη με τη σειρά της δεν μπορεί να συγχωρέσει τον εαυτό της. Η ενοχή και η έλλειψη εμπιστοσύνης έχουν δημιουργήσει ρωγμή στη σχέση της Κέιτ και του Τζον, που γίνεται ακόμα πιο βαθιά με τον ερχομό της Έσθερ, η οποία εκμεταλλεύεται τις αποτυχίες της Κέιτ και τις αμφιβολίες του Τζον.
«Η Κέιτ διανύει μία δύσκολη πορεία,» λέει ο Σίλβερ. «Έχει χάσει ένα παιδί. Είναι αλκοολική και παραλίγο να χάσει και ένα ακόμα παιδί της εξαιτίας της εξάρτησής της. Είναι βασανισμένη γυναίκα. Είναι πραγματικά πολύ κουρασμένη προσπαθώντας να βάλει μία τάξη στη ζωή της, αλλά είναι έτοιμη να κάνει ένα βήμα παραπάνω, υιοθετώντας αυτό το μικρό κορίτσι. Όμως τελικά και η αυτή η κίνηση την κάνει να καταρρεύσει συναισθηματικά.»
Η Φαρμίγκα λέει ότι ερεύνησε το ρόλο της «ψάχνοντας πληροφορίες σε websites όπου υπήρχαν ιστορίες γυναικών που έπρεπε να χειριστούν συναισθηματικά την απώλεια ενός παιδιού. Δεν είναι καθόλου εύκολο να ενώσεις ξανά τα κομμάτια της ραγισμένης σου καρδιάς, όταν έχεις βιώσει τα συναισθήματα μιας αποβολής. Ο πόνος είναι αβάσταχτος. Μία άδεια μήτρα και μία άδεια αγκαλιά. Αυτές οι μαρτυρίες ήταν αποκαλυπτικές για μένα.»
Ο Τζον που παίζει τον σύζυγο της Κέιτ, είναι πολλά χρόνια φίλος του Πίτερ Σάρσγκαρντ, που περιγράφει το χαρακτήρα του ως «ενός είδους ειρηνοποιό. Συχνά προσπαθεί να κατευνάσει τα πράγματα, να τα δει σε βάθος χρόνου και να τους φέρει όλους πιο κοντά, επειδή πιστεύει ότι η Κέιτ τα παίρνει όλα πολύ σοβαρά και βλέπει πράγματα εκεί που δεν υπάρχουν.»
Ο Σάρσγκαρντ αναγνωρίζει ότι ο χαρακτήρας του Τζον δεν είναι τέλειος. «Η ζωή του Τζον είναι ιδιαίτερα ασυνήθιστη και μαθαίνουμε διάφορα γι’ αυτόν κατά τη διάρκεια της ταινίας,» λέει. «Νομίζω πως ως χαρακτήρας επικεντρώνεται στη θετική πλευρά των πραγμάτων, οπότε όταν συμβαίνει κάτι κακό, η πρώτη του αντίδραση είναι να προσπαθήσει να κατευνάσει ή ακόμα και να αγνοήσει την κατάσταση. Και επειδή ακριβώς ο χαρακτήρας του είναι έτσι, δυσκολεύεται να ξεπεράσει τα προβλήματα που είχε η Κέιτ στο παρελθόν, οπότε δεν λαμβάνει σοβαρά τις προειδοποιήσεις της για την Έσθερ.»
Το να δουλεύεις με παιδιά απαιτεί μία εντελώς διαφορετική προσέγγιση. Ο σκηνοθέτης εξηγεί, «Εκείνο που επιζητάς από ένα παιδί – ηθοποιό είναι να βγάλει προς τα έξω μία αγνή και αυθόρμητη ποιότητα. Πρέπει να δουλέψει πολύ, προκειμένου να γνωρίζει τι απαιτεί η κάθε σκηνή, αλλά μετά από τις πολλές πρόβες ενδεχομένως αυτή η αθωότητα και ο αυθορμητισμός να χαθούν. Χρειάζεται να ξέρεις πώς να ισορροπήσεις προκειμένου να διατηρηθεί ο αυθορμητισμός, και από την άλλη να τα βοηθήσεις να εκφράσουν τα συναισθήματα που απαιτεί ο ρόλος.»
Η σχετικά νέα ηθοποιός Ιζαμπέλ Φούρμαν επιλέχτηκε για το κεντρικό ρόλο της Έσθερ. «Διάβασα το σενάριο και ήταν τόσο συναρπαστικό, που καθόμουν στην άκρη της καρέκλας μου και σκεφτόμουν, ‘Θεέ μου, τι θα γίνει μετά;» λέει η Φούρμαν. «Ήξερα ότι ήθελα να παίξω την Έσθερ επειδή για μένα ήταν πρόκληση, αλλά και ευχαρίστηση, οπότε έβαλα ένα παλιομοδίτικο φόρεμα, κορδέλες στο λαιμό και στους καρπούς μου και πήγα στην οντισιόν προσπαθώντας να βάλω τον εαυτό μου στη θέση της Έσθερ.»
«Εξαιτίας του θέματος, χρειαζόμασταν μία πραγματικά νέα, αλλά ταυτόχρονα και δυνατή ηθοποιό,» θυμάται ο Κολέ Σερά. «Η Ιζαμπέλ που ήταν μόλις 11 χρονών είχε μεγάλη αυτοπεποίθηση. Μπήκε στην οντισιόν και ήταν σα να είχε κάνει δικό της το χαρακτήρα.»
«Ο χαρακτήρας της Έσθερ είναι πολύπλοκος. Τη μια στιγμή είναι γλυκιά και ευτυχισμένη και μέσα σε ένα λεπτό θυμώνει και τρελαίνεται,» αναφέρει η Φούρμαν. «Αισθάνεται ότι δεν έχει αγαπηθεί από κανέναν, ότι είναι ένα καλό μικρό κορίτσι σε ένα κόσμο που στρέφεται συνεχώς εναντίον της. Αισθάνεται λες και είναι θύμα. Προσπάθησα να βγάλω προς τα έξω όλες τις διαφορετικές πλευρές της – την ντροπαλή, τη γλυκιά, την απειλητική, την παράξενη, την ευγενική και την μανιακή – και να τις συμπεριλάβω σε ένα χαρακτήρα, βάζοντας και τη δική μου πινελιά. Αν καταφέρω να κάνω το κοινό να αγαπήσει και να μισήσει ταυτόχρονα την Έσθερ, θα έχω κάνει καλά τη δουλειά μου.»
Επειδή η Έσθερ υποτίθεται ότι έχει ρώσικη καταγωγή και επειδή η Μαξ χρησιμοποιεί τη νοηματική για επικοινωνήσει, η Φούρμαν έπρεπε να μάθει τόσο τη νοηματική, όσο και να υιοθετήσει ρώσικη προφορά για το ρόλο της. «Είχε πλάκα να μαθαίνω νοηματική,» λέει. «Και μου άρεσε η προφορά επειδή όταν άκουγα τη φωνή μου διαφορετική άλλαζα και εγώ και με βοηθούσε να καταλάβω καλύτερα το χαρακτήρα μου.»
Η νοηματική γλώσσα ήταν απαραίτητη επειδή η Μαξ, η μικρή κόρη της Κέιτ και του Τζον είναι κωφή. Οι δημιουργοί της ταινίας διάλεξαν την πρωτοεμφανιζόμενη Αριάνα Εντζινίρ, μόλις έξι χρόνων, για το ρόλο.
«Η Αριάνα ήταν πραγματικά ξεχωριστή,» λέει ο Κολέ Σερά. «Ήταν τόσο αθώα και τόσο γεμάτη ζωή. Κατά μία έννοια, αυτή η ταινία έχει να κάνει με την προστασία της αθωότητας αυτού του παιδιού, οπότε αυτά τα χαρακτηριστικά χρειαζόταν να διαθέτει.»
Η Εντζινίρ που είναι και στην πραγματικότητα κωφή, ήξερε νοηματική. Ήξερε και να διαβάζει τα χείλη, κάτι που κάνει και στην ταινία ενσαρκώνοντας την Μαξ.
Η παραγωγός Σούζαν Ντόνεϊ προσθέτει, «Ο Ζομ χειρίστηκε πολύ δημιουργικά αυτό το στοιχείο. Υπάρχει μία εκπληκτική σκηνή στην αρχή της ταινίας, που εισάγει το κοινό στη στενή σχέση που έχει αναπτυχθεί ανάμεσα στην Μαξ και την Κέιτ. Δεν υπάρχει κανένας ήχος εκτός από τη μουσική και αυτό βοηθά το κοινό να μπει στον κόσμο του Μαξ και στον τρόπο που βλέπει τα πράγματα.»
Την οικογένεια συμπληρώνει ο Ντάνιελ, τον οποίο παίζει ο νεαρός ηθοποιός Τζίμι Μπένετ. «Διάβασα το σενάριο και σκέφτηκα, ‘Ουάου’ αυτό είναι πραγματικά καλό,» σχολιάζει ο Μπένετ. «Αυτού του είδους οι ταινίες μου αρέσουν: οι τρομακτικές. Μετά μου τηλεφώνησαν και με ρώτησαν αν θα ήμουν διατεθειμένος να πηδήξω από ένα σπίτι που βρίσκεται σε δέντρο, 20 πόδια ύψος πάνω από το έδαφος. Και είπα, ‘Ναι’. Ασφαλώς, όταν γυρίζαμε τη σκηνή, με κρατούσαν με ένα σκοινί και έπεσα στα χέρια του κόσμου. Αλλά είχε πλάκα. Μου αρέσει να γυρίζω τέτοιες δύσκολες σκηνές.»
Ο χαρακτήρας που ενσαρκώνει ο Μπένετ είναι στην πραγματικότητα ο μοναδικός στην οικογένεια που δεν καλωσορίζει τον ερχομό της Έσθερ. «Ο Ντάνιελ είναι λίγο ψυχρός όταν βλέπει τη νέα του αδερφή, σε αντίθεση με εκείνη,» λέει ο Μπένετ. Ο Ντάνιελ προσπαθεί να κρατήσει τα φώτα στραμμένα στην οικογένειά του, αλλά «κανείς δεν τον ακούει πια. Δεν του δίνουν προσοχή. Είναι πολύ δύσκολο γι αυτόν, γιατί το μόνο που του έχει απομείνει είναι η μικρή του αδερφή Μαξ. Όμως αυτός δεν ξέρει νοηματική, οπότε βασικά είναι μόνος του όταν εμφανίζεται η Έσθερ.»
Η αδερφή Άμπιγκεϊλ, μία καλόγρια στο παρθεναγωγείο St. Mariana διευκολύνει την είσοδο της Έσθερ στην οικογένεια Κόλμαν. Η βετεράνος ηθοποιός CCH Pounder παίζει το ρόλο αυτό, που στην πραγματικότητα έχει γραφτεί για αυτήν.
Δεν πρόκειται να μου πεις. Ε;

«Πιστεύω ότι το κοινό θα θελήσει να δει αυτήν την ταινία, επειδή θα τρομάξει πολύ,» λέει η Ισαμπέλ Φούρμαν. «Θα σκέφτονται, ‘Θεέ μου, Θεέ μου, μην στρίψεις στη γωνία, μην στρίψεις στη γωνία…Κάτι κακό θα συμβεί!»
«Η ένταση και ο φόβος πάνε μαζί,» λέει ο σκηνοθέτης Ζομ Κολέ Σερά. «Το στοιχείο του τρόμου πάει μαζί με την ωμή βία, την οποία αντιμετωπίζει η οικογένεια και οι υπόλοιποι ερχόμενοι αντιμέτωποι με το μικρό κορίτσι, αυτόν τον εχθρό που βρίσκεται μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Πιστεύω ότι οι ταινίες τρόμου και τα ψυχολογικά θρίλερ είναι ένας καλός συνδυασμός.»
«Είναι μία ταινία που θέλεις να δεις πολλές φορές επειδή υπάρχουν στοιχεία που δεν θα προσέξεις την πρώτη φορά,» λέει ο παραγωγός Λεονάρντο Ντι Κάπριο. «Είμαι περήφανος για την ταινία και όλους όσοι βοήθησαν να μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη.»
Η παραγωγός Σούζαν Ντόνεϊ σημειώνει, «Προσπαθήσαμε να στοχεύσουμε στον ενστικτώδη φόβο που έχουν οι άνθρωποι όταν αφήνουν κάποιον ξένο να μπει στο σπίτι τους, ή στις ζωές τους. Η Κέιτ και ο Τζον έχουν τις καλύτερες προθέσεις όταν ανοίγουν το σπίτι τους στην Έσθερ, και στην πορεία αυτό το κορίτσι τους διαλύει τη ζωή. Αυτό το στοιχείο θα ταράξει το κοινό, και θα του δημιουργήσει φόβο. Αλλά πιστεύω επίσης ότι τα λάθη που αυτοί οι χαρακτήρες έκαναν στο παρελθόν τους έρχονται να τους στοιχειώσουν και πάλι, επειδή αφήνουν αυτό το κορίτσι να μπει στις ζωές τους και να βγάλει στην επιφάνεια τα πιο σκοτεινά τους μυστικά. Και όλοι μας έχουμε μυστικά – και η Κέιτ και ο Τζον έχουν μυστικά από το παρελθόν τους. Ακόμα και η Μαξ αναγκάζεται να κρατήσει μυστικά. Ασφαλώς, η Έσθερ έχει το μεγαλύτερο μυστικό απ όλους.»
Ο παραγωγός Τζόελ Σίλβερ συνοψίζει, «Πρόκειται για μία σύνθετη ταινία, που είναι ταυτόχρονα τρομακτική, συναρπαστική και ενοχλητική. Δεν είναι απλά μία ταινία για ένα διαβολικό παιδί, υπάρχει κάτι πολύ πιο βαθύ. Το κοινό δεν θα σταματήσει να αναρωτιέται, ‘Μα τι συμβαίνει με την Έσθερ;’ Και εμείς από τη μεριά μας θέλουμε να το κάνουν αυτό. Απλά ελπίζουμε να μην αποκαλύψουν το μυστικό.»