Αυτοδύτες και Καρχαρίες: γκρεμίζοντας τις προκαταλήψεις.

Σύλλογος Ερασιτεχνών Αυτοδυτών «Τηθύς».

Άλιμος, 12-09-2009

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Αυτοδύτες και Καρχαρίες: γκρεμίζοντας τις προκαταλήψεις.

Την Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2009, η αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου του Δήμου Αλίμου, γέμισε ...καρχαρίες. Στα πλαίσια της Πανευρωπαϊκής Εβδομάδας 2009 για την Προστασία των Καρχαριών, ο Σύλλογος Ερασιτεχνών Αυτοδυτών «Τηθύς», μέλος της Διεθνούς Οργάνωσης Shark Alliance, πραγματοποίησε μία εκδήλωση ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για τα πλέον ... απειλούμενα είδη της θαλάσσιας πανίδας παγκοσμίως: Τους καρχαρίες.

Όσοι γνώρισαν τους καρχαρίες μέσα από τα αιματοβαμμένα πλάνα της ταινίας του Σπίλμπεργκ (Τα σαγόνια του Καρχαρία, 1975) έχουν διαμορφώσει γι’ αυτούς μία τόσο αντιπροσωπευτική άποψη όσο κι εκείνοι που γνώρισαν τους Ινδιάνους μέσα από τις ταινίες «γουέστερν» του πρώιμου αμερικανικού κινηματογράφου.
Καθώς ο άνθρωπος στέκεται αντιμέτωπος με κριτικό πνεύμα απέναντι στις κατεστημένες αντιλήψεις, συνειδητοποιεί με έκπληξη το τεράστιο ποσοστό σφάλματος και υπεραπλούστευσης που αυτές εμπεριέχουν. Τι γίνεται όμως όταν τα σφάλματα και οι υπεραπλουστεύσεις απειλούν να αφανίσουν εξολοκλήρου μία μορφή ζωής, θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο τις γήινες ισορροπίες;

Πολύτιμοι κρίκοι μιας αλυσίδας στην οποία είμαστε όλοι δεμένοι, οι καρχαρίες εδώ και 400 εκατομμύρια χρόνια αποτελούν κορυφαίο και αναπόσπαστο στοιχείο ζωής στον γαλάζιο πλανήτη μας. Ακριβώς όπως τα λιοντάρια και οι λύκοι στη στεριά, έτσι και οι καρχαρίες κυνηγούν και απομακρύνουν τα άρρωστα και εξασθενημένα άτομα, διατηρώντας τους ιχθυοπληθυσμούς σε ακμαία κατάσταση και εμποδίζοντας την εξάπλωση επικίνδυνων επιδημιών στο θαλάσσιο περιβάλλον. Ελάχιστα ακόμα υποψιαζόμαστε για το πόσο σημαντικοί είναι στη διασφάλιση της εύρυθμης λειτουργίας των θαλασσών και των κυριολεκτικά αμέτρητων ζωών που αυτές υποστηρίζουν (της δικής μας περιλαμβανομένης).

Αγκυλωμένοι σε ανόητα ταμπού και προκαταλήψεις, που τα τρομολαγνικά μέσα «ενημέρωσης» λατρεύουν -χάριν της θεαματικότητας βεβαίως- να υποθάλπουν, γινόμαστε εδώ και πολλές δεκαετίες συνένοχοι σε ένα αδυσώπητο έγκλημα: Οι καρχαρίες απειλούνται σήμερα με εξαφάνιση λόγω της υπερεντατικής αλιείας τους που συστηματικά εξοντώνει τους ήδη αποδεκατισμένους πληθυσμούς τους. Σήμερα, το 90% των καρχαριοειδών του πλανήτη έχει εκλείψει –και η σφαγή συνεχίζεται.

Κάποιοι τους σκοτώνουν επειδή τους θεωρούν επικίνδυνους. Όμως οι επιθέσεις Καρχαριών σε ανθρώπους, παρά την αναντίστοιχη προβολή που εισπράττουν από τα ΜΜΕ, είναι ελάχιστες και συνήθως ανθρωπίνως υποκινημένες. Στην πραγματικότητα οι καρχαρίες κινδυνεύουν πολύ περισσότερο από τις γκουρμέ ορέξεις μας απ’ ό,τι εμείς από τις δικές τους. 100 εκατομμύρια καρχαρίες σκοτώνονται κάθε χρόνο, οι περισσότεροι μόνο για τα πτερύγιά τους. Το ζώο ανασύρεται στο σκάφος όπου, ενόσω είναι ακόμα ζωντανό, τα πτερύγιά του αποκόπτονται και το κορμί του πετιέται πίσω στη θάλασσα, ώσπου να επέλθει ο αργός και βασανιστικός του θάνατος. Κι αυτό για την περίφημη ασιατική «Σούπα από πτερύγιο καρχαρία», που οι κινέζοι επιμένουν ότι σε κάνει δυνατό και σε προφυλάσσει από τις ασθένειες, ασχέτως αν ποτέ δεν έχει αποδειχτεί επιστημονικά αυτή η πεποίθηση.

Αλλά για να μην πηγαίνουμε και πολύ μακριά, στη χώρα μας είναι πολλοί ακόμα εκείνοι που επιμένουν να επιφορτίζονται τον ρόλο του ήρωα: αν δουν πτερύγιο να κινείται στη θάλασσα, μεταμορφώνονται σε αυτόκλητους σωτήρες και σπεύδουν να εξολοθρεύσουν το δύστυχο ζώο, χωρίς ποτέ να αναρωτηθούν αν πρόκειται για ένα είδος που απειλείται, ή αν πρόκειται για ένα ζωντανό που ποτέ δεν είχε την πρόθεση να πειράξει κανέναν και το μόνο του λάθος ήταν να κινείται στο ...φυσικό του περιβάλλον.
Ένα ακόμα αντιπροσωπευτικό ελληνικό παράδειγμα ήταν και οι επανειλημμένες εκφορτώσεις Καρχαριών Προσκυνητών φέτος την Άνοιξη, ένα είδος αυστηρά προστατευόμενο τόσο από Διεθνείς και Ευρωπαϊκές Συμβάσεις, όσο και από την ελληνική νομοθεσία. Το αποτέλεσμα; Τα ζώα μεταφέρθηκαν ημιθανή στην ακτή, σύρθηκαν στις ιχθυόσκαλες και κρεμάστηκαν από τσιγκέλια. Οι εικόνες της εξαθλίωσής τους έκαναν θραύση στα ΜΜΕ σκορπώντας πανικό, τρόμο και δέος. Κάποια αναφορά στο ότι το είδος αυτό τρέφεται αποκλειστικά με πλαγκτό και είναι απολύτως ακίνδυνο για τον άνθρωπο αφού δεν έχει καν δόντια; Ούτε μία.

Όσοι παρακολουθήσαμε στον Άλιμο την ομιλία του Ιχθυολόγου-Ωκεανογράφου Δρ. Δ. Δαμαλά, καταρρίψαμε πολλούς από τους κατασκευασμένους μύθους μας.
Η συνέχεια ήταν ακόμα πιο σοκαριστική, αφού την ομιλία διαδέχθηκαν τα αποκαλυπτικά ντοκιμαντέρ «Δώσε μου μια αγκαλιά» του G. Droppers και «Sharkwater» του R. Stewart, δύο ακόμα εξαιρετικά ισχυρές ενέσεις συνειδητοποίησης.

Η άγνοιά μας είναι δολοφονική. Τα σαγόνια του ανθρώπου δεν χορταίνουν ποτέ.
Είναι καιρός να αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε το μυαλό και την κριτική μας σκέψη, αν δηλαδή μας έχει ακόμα περισσέψει κάτι από αυτά τα ιδιάζοντα χαρακτηριστικά πάνω στα οποία βασίζουμε την εμμονή μας να αυτοαποκαλούμαστε το «σοφότερο» είδος του πλανήτη.

Διαβάστε την επιστολή Διαμαρτυρίας ενάντια στην τρέχουσα αλιευτική πολιτική της Ισπανίας, μια από τις πλέον ενεργές χώρες στο κυνήγι των καρχαριοειδών στις ευρωπαϊκές θάλασσες, και υπογράψτε κι εσείς υπέρ της άμεσης επιβολής ουσιαστικών μέτρων προστασίας στην ιστοσελίδα της Διεθνούς Οργάνωσης Shark Alliance:
http://www.europeansharkweek.org/petition09/default.asp?page=sign〈=1