Μετά τα σκάνδαλα το χαρτί του ρατσισμού

Μετά τις ευρωεκλογές, τα σκάνδαλα και ιδιαίτερα της siemens εξαφανίζονται από την ατζέντα, οι κατηγορούμενοι αρχίζουν πλέον να αποχωρούν από τις φυλακές με εγγυήσεις και περιοριστικούς όρους, η κυβέρνηση έρχεται να παίξει το χαρτί του ρατσισμού για να δημιουργήσει καινούργιες κοινωνικές συμμαχίες και να αποκοιμίσει τους πολίτες.
Σε αυτό το στάδιο χρησιμοποιεί τις φασιστικές ομάδες, οι οποίες με τις πλάτες της Αστυνομίας προσπαθούν να εγκαταστήσουν ένα καθεστώς χούντας στο κέντρο της Αθήνας. Ξυλοκοπούν μετανάστες και αριστερούς και θέλουν να επιβάλουν καθεστώς απαγόρευσης κυκλοφορίας. Αυτή η τακτική της κυβέρνησης δεν είναι τυχαία είναι ο μόνος τρόπος να επιβιώσει, ξέρει ότι είναι έκθετη από παντού και θα ... χρειαστεί να πάρει και νέα μέτρα αύριο, οπότε η καταστολή είναι η λύση που έχει επιλέξει, μια καταστολή που φτάνει στα όρια της χούντας που φασιστικές ομάδες απαγορεύουν την κυκλοφορία και χτυπούν μετανάστες και αριστερούς. Ξέρει ότι δεν θα σταματήσει εκεί, αυτές οι συμμορίες θα χρησιμοποιηθούν αργότερα και για όλους εμάς, Σήμερα με τα ΜΑΤ και τους φασίστες χτυπούν κάποιους στον άγιο Παντελεήμονα, αύριο αν δεν αντιδράσουμε θα χτυπούν τους πάντες.

Σας παρουσιάζουμε την άποψη του ιερές του ναού πατέρα Προκόπιου για τα γεγονότα, από συνέντευξη στην Ελευθεροτυπία.:

Πότε παρουσιάστηκε το πρόβλημα στην περιοχή;

«Τον τελευταίο χρόνο, με την παρουσία των Αφγανών. Πριν υπήρχαν αλλοδαποί, είχαν όμως ενσωματωθεί στην περιοχή και μάλιστα ο κόσμος τούς νοίκιαζε και τους πουλούσε και σπίτια. Οταν λοιπόν νοικιάζεις και πουλάς τα σπίτια σου, εσύ φέρνεις τον αλλοδαπό στην περιοχή σου. Πώς βγαίνεις μετά και διαμαρτύρεσαι ότι η περιοχή σου γέμισε αλλοδαπούς;».

Τι συνέβη όμως και τον τελευταίο χρόνο εντάθηκε το πρόβλημα;

«Εκείνο που ενόχλησε τους κατοίκους, και έχουν δίκιο σε ορισμένα σημεία, ήταν η μετατροπή της πλατείας και γενικά της περιοχής σε γκέτο. Ξαφνικά παρουσιάστηκε μια συσσώρευση Αφγανών, κυρίως νεαρών και αργότερα οικογενειών με μικρά παιδιά, οι οποίοι δεν είχαν πού να κοιμηθούν, τι να φάνε, ήταν εγκαταλελειμμένοι και βρήκαν καταφύγιο στα σκαλοπάτια της εκκλησίας. Έτσι, οι κάτοικοι έβλεπαν 300, 400, 500 άτομα να σουλατσάρουν στην πλατεία, να κοιμούνται στα σκαλοπάτια της εκκλησίας και αναρωτιούνταν: "Τι θα γίνει, πόσο θα συνεχιστεί αυτό;". Αλλά εμείς τι έπρεπε να κάνουμε; Να τους διώξουμε, να τους πετάξουμε; Δεν φτάνει δηλαδή ο πόνος τους, η θλίψη τους, η πείνα τους, η δυστυχία τους, έπρεπε κι εμείς να τους συμπεριφερθούμε με σκληρότητα;».

Πώς το αντιμετωπίσατε αυτό το φαινόμενο;

«Στην αρχή προβληματίστηκα και το πρώτο που σκέφτηκα ήταν να μάθω τι θέλουν αυτοί οι άνθρωποι εδώ, ποιος τους έφερε. Στη συνέχεια αναρωτήθηκα τι έπρεπε να κάνουμε για να τους βοηθήσουμε. Τι ανάγκες είχαν. Οι περίοικοι είδαν ότι εμείς δεν δείξαμε σκληρότητα, δείξαμε μια ανοχή, και θεώρησαν ότι τους ευνοούμε για να μείνουν εδώ».

Τους βοηθήσατε;

«Βοηθήσαμε όσους απευθύνθηκαν σε εμάς. Δεν πήγαμε να τους πούμε "όσοι πιστοί προσέλθετε και εμείς θα σας βοηθήσουμε". Μην ξεχνάτε πως ήταν χειμώνας ή ερχόταν χειμώνας, έκανε κρύο, δεν είχαν κλινοσκεπάσματα, δεν είχαν ρούχα να φορέσουν, δεν είχαν τίποτα. Εκανα αναφορά στην Ιερά Αρχιεπισκοπή και μας ενίσχυσε, μέσω της μη κυβερνητικής οργάνωσης "Αλληλεγγύη", με κλινοσκεπάσματα, τρόφιμα, ρούχα. Κυρίως ενδιαφερθήκαμε για τις οικογένειες που είχαν μικρά παιδιά».

Συνεχίζεται ακόμα αυτή η βοήθεια;

«Οχι, γιατί κάποιοι μας εμπόδισαν να το κάνουμε».

Ποιοι είναι αυτοί;

«Ανθρωποι που μας κατηγόρησαν ότι με αυτό τον τρόπο τους κρατάμε εδώ και δεν τους αφήνουμε να φύγουν. Μα οι Αφγανοί δεν είχαν όνειρο να φύγουν από το Αφγανιστάν και να έρθουν στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα. Ηρθαν εδώ περιστασιακά και αύριο θα πάνε κάπου αλλού, όπου βρουν δουλειά.

Θα μου πείτε τώρα, είναι σωστό η Ελλάδα να δέχεται τόσα κύματα μεταναστών; Μπορεί να τα αντέξει; Και εγώ πιστεύω ότι δεν μπορεί και θεωρώ ότι είναι άδικο να είναι η μόνη χώρα της Ευρώπης που δέχεται τόσο μεγάλο αριθμό μεταναστών. Αλλά από την άλλη δεν μπορούμε να καταργήσουμε τα ανθρωπιστικά μας αισθήματα. Εγώ είδα με τα μάτια μου ένα πατέρα να είναι χωμένος στον κάδο των σκουπιδιών, να βγάζει από κει ένα κουλούρι και να το δίνει στο παιδί του να το φάει. Νομίζω ότι κανένας Ελληνας δεν θα έμενε ασυγκίνητος μπροστά σε αυτή την εικόνα».

Παρ' όλ' αυτά, εσείς κάτω από αυτή την πίεση, διακόψατε το έργο σας.

«Σταμάτησε προσωρινά, για να καταλαγιάσουν τα πράγματα. Δεν μπορούμε να βάζουμε συνέχεια λάδι στη φωτιά. Θα βρούμε άλλους τρόπους να τους βοηθήσουμε αν υπάρχει ανάγκη. Το συσσίτιο το διατηρούμε. Κάθε μέρα προσφέρουμε φαγητό σε 150 άτομα, Ελληνες και ξένους. Αδίκως μας κατηγορούν ότι βοηθάμε μόνο τους ξένους. Είναι ψέμα. Βοηθάμε και τους Ελληνες».

Εχετε δεχτεί απειλές;

«Υπήρξαν. Και σκληρές εκφράσεις και προσπάθεια προπηλακισμού. Οι απειλές προήλθαν από άτομα παραπληροφορημένα. Δεν ήρθαν από άτομα που γνώριζαν την πραγματικότητα. Δεν αντέδρασα όμως σε όλα αυτά. Αντιλήφθηκα αμέσως ότι πρόκειται περί παραπληροφορήσεως και διαπίστωσα με λύπη ότι σκόπιμα παραπληροφορήθηκαν από ορισμένους ανθρώπους που έχουν προσωπική εμπάθεια κατά της Εκκλησίας».

Τι εννοείτε;

«Δεν θέλω να επεκταθώ περισσότερο. Από κει και πέρα βγήκαν και είπαν ότι ο πατήρ Προκόπιος ενδιαφέρεται μόνο για τους αλλοδαπούς. Δεν υπάρχει ψευδέστερο από αυτό που είπαν».

Φοβηθήκατε;

«Οχι, για ποιο λόγο να φοβηθούμε; Για την καλοσύνη μας πρέπει να αισθανόμαστε ενοχή και φόβο; Εχω αναφερθεί και στον Αρχιεπίσκοπο, ο οποίος αυτή τη γραμμή έχει, υπέρ της ενισχύσεως και βοηθείας των αναξιοπαθούντων, αδιακρίτως γλώσσης, φυλής, χρώματος κ.λπ.».

Είστε λίγο οργισμένος και αγανακτισμένος με την πολιτεία και το δήμο;

«Παράπονα έχω. Δεν οργίζομαι με κανέναν, ούτε αγανακτώ. Υπάρχουν προβλήματα και οφείλουμε όλοι μας να τα αντιμετωπίσουμε. Και εμείς που είμαστε άνθρωποι της Εκκλησίας και οι κάτοικοι της περιοχής και οι δημοτικές αρχές και τα υπουργεία, όλοι. Εκείνο που μας στενοχωρεί και μας κάνει να διαμαρτυρόμαστε είναι ότι δεν βλέπουμε την παρουσία των αρχών. Βλέπουμε την αστυνομία, έρχεται και αστυνομεύει την περιοχή, δεν έχουμε παράπονο. Πού είναι όμως η δημοτική παρουσία; Εγώ δεν είδα κανέναν να έρθει».

Τι θα μπορούσε να είχε κάνει ο δήμος για να αποφευχθούν όλα αυτά;

«Πρώτα απ' όλα να με συγχωρέσει ο κ. δήμαρχος, τον εκτιμώ, αλλά από την ημέρα που έγινε δήμαρχος δεν τον είδα ποτέ στην πλατεία μας. Υποτίθεται ότι έχει γίνει ανάπλαση της πλατείας. Πηγαίνετε να δείτε, είναι ανάπλαση αυτό;

Επρεπε να γίνουν συλλαλητήρια, να ξεσηκωθούν οι κάτοικοι για να φιλοτιμηθεί η δημοτική αρχή να μας στείλει βυτία για να καθαρίζουν την πλατεία. Εγώ προσωπικά, ζήτησα από τους διαμερισματικούς συμβούλους να τοποθετηθούν στην περιοχή 4 χημικές τουαλέτες για να μη δημιουργείται πρόβλημα με τις βρωμιές. Λένε ότι τα παιδάκια (σ.σ. των μεταναστών) λερώνουν την παιδική χαρά. Αν ήταν Ελληνες και δεν είχαν τουαλέτες πού θα πήγαιναν; Μου υποσχέθηκαν ότι θα τις φέρουν, αλλά ακόμη δεν τις έχουμε δει...».

Πιστεύετε ότι θα έπρεπε να υπάρξει μέριμνα από την πολιτεία;

«Ενδεχομένως οι άνθρωποι να εργάζονται, να προσπαθούν, αλλά προς τα έξω φαίνεται μια αναποτελεσματικότητα. Δεν ξέρω ποιος είναι ο λόγος. Ισως να μην υπάρχει καλός σχεδιασμός, ίσως να μην υπάρχει μεταναστευτική πολιτική. Συνέχεια ακούω να λένε ότι δεν ήμασταν έτοιμοι να δεχτούμε τόσους ξένους. Εντάξει, το 1990 δεν ήμασταν έτοιμοι, το 2009 είμαστε ακόμα ανέτοιμοι;».

Πώς σταμάτησαν να έρχονται εδώ οι Αφγανοί;

«Τρομοκρατήθηκαν. Εγιναν φοβερές σκηνές εδώ».

Ηρθαν κάτοικοι και φώναζαν;

«Εγινε το πρώτο συλλαλητήριο εδώ».

Ηταν κάτοικοι ή μέλη της «Χρυσής Αυγής»;

«Ηταν και άλλοι κάτοικοι που ανήκαν σε άλλο πολιτικό χώρο, υπέρ των μεταναστών, και αυτοί ήρθαν σε αντιπαράθεση με τους κατοίκους που ήταν κατά των μεταναστών. Στη μέση βρίσκονταν τα ΜΑΤ. Εμείς τι έπρεπε να κάνουμε ως εκκλησία; Να κρατήσουμε τη μια ή την άλλη άκρη; Δεν πήγαμε πουθενά. Μείναμε αμέτοχοι στην αντιπαράθεση».

Τώρα τι γίνεται;

«Ερχεται μια ομάδα κατοίκων εδώ κάθε βράδυ και περιφρουρεί την πλατεία για να μην έρχεται κανείς ξένος».

Εσείς πώς το βλέπετε αυτό;

«Δεν θέλω να το σχολιάσω, συγχωρέστε με. Τι να σχολιάσω; Οι Ελληνες είναι διασκορπισμένοι παντού. Πήγα στο βορειότερο άκρο της Φινλανδίας και βρήκα έναν Ελληνα από τη Ρόδο. Θέλω να πω ότι είμαστε παντού, μας ανέχονται οι πάντες και μας υποδέχονται οι πάντες και όταν έρχονται σε εμάς κάποιοι δείχνουμε ένα τέτοιο πρόσωπο προς αυτούς. Θεωρώ ότι είναι άδικο. Να περιφρουρήσουμε την πλατεία από τι; Δεν αφήνουν τα παιδάκια να μπουν στην παιδική χαρά και να παίξουν γιατί είναι ξένα. Δηλαδή τιμωρούμε τα παιδιά;

Εμείς τα Χριστούγεννα που μοιράζουμε τα δέματα στους φτωχούς, αποφασίσαμε με την ευλογία του Μακαριοτάτου να ενισχύσουμε και κάποιες οικογένειες ξένων. Μέσα στα κουτιά που τους στείλαμε βάλαμε και κάποια παιχνιδάκια. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι χαρά αισθάνθηκαν αυτοί οι άνθρωποι που θα μπορούσαν να έδιναν στα παιδιά τους αυτά τα παιχνιδάκια και τι ικανοποίηση εμείς που μπορέσαμε και βοηθήσαμε, αυτές τις άγιες μέρες, ανθρώπους που δεν πιστεύουν στον Χριστό, που ενδεχομένως οι περισσότεροι από αυτούς είναι μουσουλμάνοι, μέσα στη δυστυχία τους να νιώσουν λίγη χαρά».

Πώς αισθάνεστε μετά απ' όλα αυτά που έχουν συμβεί;

«Προσωπικά, δεν έχω κρατήσει κακία για κανέναν. Μέσα μου είμαι ήσυχος και ήρεμος. Πιστεύω ότι έπραξα το καθήκον μου».

Ναι, αλλά τελικά οι αλλοδαποί δεν μπορούν να προσεγγίσουν εδώ.

«Οι άνθρωποι είναι όλοι παιδιά του Θεού. Θα φροντίσει λοιπόν ο Θεός να τους δείξει δρόμους για το πού θα πάνε και τι θα κάνουν».

Τελικά, ποιοι τους έδιωξαν;

«Αυτοί που τους έδιωξαν ήταν άνθρωποι αγανακτισμένοι, που εν μέρει είχαν δίκιο να διαμαρτύρονται διότι αισθάνθηκαν τον εαυτό τους εγκαταλελειμμένο από την πολιτεία. Η αδιαφορία ουσιαστικά της πολιτείας ανάγκασε τους ανθρώπους αυτούς να βγουν στους δρόμους».