Η
κυβέρνηση των Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη θα επιχειρήσει να τσακίσει το
εισόδημα των εργαζομένων, να συνεχίσει το ψαλίδισμα στις κοινωνικές
δαπάνες, να ξεθεμελιώσει οριστικά τις εργασιακές σχέσεις και να
ολοκληρώσει τη φοροεπιδρομή σε βάρος των λαϊκών τάξεων. Αυτό το
καταστρεπτικό πρόγραμμα θα πρέπει να σταματήσει, η κυβέρνηση, που το
στηρίζει, πρέπει να ανατραπεί το συντομότερο.
Σαμαράς-Βενιζέλος-Κουβέλης: Η νέα μνημονιακή τρικομματική
Λίγες μόλις βδομάδες πριν, ο Φώτης Κουβέλης δήλωνε: «να προσέξουν οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, γιατί την Κυριακή (σ.σ.: την 6η Μάη) θα ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργό τον κ. Σαμαρά». Πριν καν στεγνώσει το μελάνι στα ψηφοδέλτια της 17ης Ιούνη, οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ διαπιστώνουν ότι ψήφισαν για πρωθυπουργό τον Αντ. Σαμαρά. Γιατί πέρα από το φύλλο συκής περί «Εθνικής Σωτηρίας», οι (λέμε τώρα) σοσιαλδημοκράτες του ΠΑΣΟΚ και οι «αριστεροί της ευθύνης» της ΔΗΜΑΡ συσπειρώνονται σε μια κυβέρνηση της ΝΔ και μάλιστα με αρχηγό τον Αντ. Σαμαρά, που επανέφερε στη ζωή όλα τα ιδεολογήματα της σκληρής Δεξιάς του ’50 και του ’60.
Και αυτό δεν είναι τυχαίο, αλλά αντίθετα υποχρεωτικό για όλα τα κόμματα που είναι εξαρτημένα από το σύστημα. Μετά τον αριστερό-εργατικό-λαϊκό σεισμό της 6ης Μάη (όταν η ντόπια κυρίαρχη τάξη και οι διεθνείς σύμμαχοί της διαπίστωναν με βαθιά ανησυχία ότι ήταν εφικτό και πραγματοποιήσιμο το σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ για μια κυβέρνηση της Αριστεράς που ως ιδρυτική πράξη της υποσχόταν την ακύρωση του μνημονίου και την καταγγελία της δανειακής σύμβασης…) οι δυνάμεις του συστήματος συσπειρώθηκαν κυρίως γύρω από τον Αντ. Σαμαρά και τη ΝΔ. Και επέβαλλαν στο ΠΑΣΟΚ και στη ΔΗΜΑΡ «δεύτερους ρόλους», στην προσπάθεια ανακοπής του απειλητικού λαϊκού ρεύματος που αντιπροσώπευε ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η συμμαχία καλείται σήμερα να αναλάβει τα βάρη της διακυβέρνησης.
Πολύ περισσότερο όταν η «νίκη» των μνημονιακών δυνάμεων στις 17 Ιούνη ήταν κυριολεκτικά οριακή και ουσιαστικά ασταθής και αβέβαιη. Μια πλατύτατη κοινωνικοπολιτική συμμαχία (που άρχιζε από τη Μέρκελ και έφτανε μέχρι τα «Νέα» και το «Έθνος») ίδρωσε για να ξεπεράσει κατά 2,5% τον ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα που πριν λίγους μήνες «μέτραγε» κάτι ανάμεσα στο 4 και 5%.
Το 27% του ΣΥΡΙΖΑ προέκυψε μέσα από την επιμονή και την αποφασιστικότητα ενός ...
