Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2009

Σπύρος Λύτρας

Ο Σπύρος Λύτρας γεννήθηκε στην Ιτέα Φωκίδας το 1971. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Θεσσαλονίκης, με την Τέτα Μακρή και τον Στέλιο Κουπέγκο, από την οποία αποφοίτησε το 1999 με άριστα.
Ο Σπύρος Λύτρας εμπνέεται από πρόσωπα οικεία ανδρών και γυναικών που συναντάμε στην καθημερινή μας ζωή, σε συνδυασμό με φανταστικά στοιχεία που ο ζωγράφος επινοεί από υπερρεαλιστικά μοντέλα ενός κόσμου με δύναμη μεταφυσική και σαγηνευτική εικόνα.

Ο Μαγικός Υπερρεαλισμός του Σπύρου Λύτρα

Ανδρικές ή γυναικείες φιγούρες, ζευγάρια που αγκαλιάζονται ή φιλιούνται, ορθάνοιχτα μάτια μικρών παιδιών ή ώριμων ανδρών που αδηφάγα παρατηρούν, αδέσποτα σκυλιά που καρτερικά υπομένουν, ανθρωπόμορφα πιόνια που καραδοκούν σε φανταστικές σκακιέρες, πλοία που αναχωρούν, τραίνα που χάνονται στο βάθος του ορίζοντα, το απέραντο γαλάζιο της ελληνικής θάλασσας, πλακόστρωτες ταράτσες νεοκλασικών σπιτιών με φοίνικες και ... λουλούδια, κατακόκκινες στέγες σπιτιών σε γνώριμες επαρχιακές πολιτείες: αυτό είναι το εικαστικό σύμπαν του Λύτρα.

Όμως ο καθένας οφείλει να είναι προσεκτικός μπροστά στο έργο του ζωγράφου, ιδιαίτερα όταν το όραμά του συνδιαλέγεται έντονα με το υπαρκτό, το εικονιστικά πραγματικό. Τα φαντασιακά στοιχεία στο έργο του Λύτρα αυτονομούνται σε τέτοιο βαθμό που μπορεί να υποστηριχτεί ότι αντιπροσωπεύουν ένα παράλληλο σύμπαν, έναν ονειρικό κόσμο που εμπνέεται από το συλλογικό ασυνείδητο.

Τα πινέλα του καλλιτέχνη ποτέ δεν παραλείπουν να υπερτονίσουν το γενεσιουργό αίτιο της παραγωγής τους: ο Λύτρας είναι πρωτίστως ζωγράφος και διαχειρίζεται τα μορφοπλαστικά του στοιχεία με πλήρη επίγνωση της ιστορικής παράδοσης του υλικού του. Δεν είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς στο έργο του ζωγράφου εξπρεσιονιστικές επιρροές, αφαιρετικές προθέσεις, έντονους φορμαλιστικούς πειραματισμούς, μετακυβιστικές διαθέσεις και συμβολιστικές προεκτάσεις. Ακόμη αναγνωρίσιμα είναι τόσο στοιχεία του Γερμανικού ρεαλισμού του μεσοπολέμου όσο και γνώριμες επινοήσεις των καλλιτεχνών του σουρεαλισμού.

Η πολυμορφική επιλεκτικότητα του Λύτρα, η οποία βασίζεται στην αφηγηματική νοσταλγία και την ιστορική εκλεκτικότητα, παγιωμένες τεχνικές του ώριμου μεταμοντερνισμού, πετυχαίνει να δημιουργήσει ένα ιδιότυπο μορφικό σύμπαν, το οποίο αναδεικνύει τις ιδιαιτερότητες ενός πρωτότυπου μαγικού υπερρεαλισμού.

Στα έργα εκείνα όπου οι ανθρώπινες φιγούρες προβάλλονται η μία πάνω στην άλλη, ο ανθρωπιστής Λύτρας επιτυγχάνει, ακριβώς εξαιτίας της ονειρικής διαφάνειας των περιγραμμάτων, να δημιουργήσει ένα παλίμψηστο ανθρώπινων μορφών που τροφοδοτεί δημιουργικά κι ελπιδοφόρα τη φαντασία του θεατή.

Ο Λύτρας διαθέτει υπομονή και επιμονή, απαραίτητες αρετές για ένα ζωγράφο που στοχεύει να κατακτήσει μέσα από τη σχεδιαστική δεινότητα τη μορφολογική συνέπεια ενός οράματος που αποδεικνύεται φιλόδοξο σε ζωγραφική ποιότητα, πλούσιο σε στοχαστική διάθεση, απροσμέτρητα βαθύ σε συναισθηματικότητα και απόλυτα επινοητικό σε φαντασιακή διαύγεια.

Χρήστος Π. Μιχαλόπουλος
Ιστορικός Τέχνης


Η εκδήλωση της κοπής της Πρωτοχρονιάτικης Πίτας του Πελεκάνου


Ο Σύλλογος Εθελοντών Αιμοδοτών Πελεκάνος είναι μια πολύ σπουδαία προσπάθεια που άνθισε στην πόλη μας. Πραγματοποιήθηκε όπως δημοσιεύσαμε και προβάλλαμε η κοπή της πίτας του συλλόγου.
Με αφορμή αυτό το γεγονός μπορείτε να διαβάσετε ένα μεγάλο ρεπορτάζ για αυτήν την εκδήλωση από την εφημερίδα εν Δελφοίς .

ΔΗΠΕΘΕ ΡΟΥΜΕΛΗΣ: Η κατσαρίδα έφτασε...



Αναδημοσίευση απο το altpressfthiotida

Η κατσαρίδα του Βασίλη Μαυρογεώργου ήρθε και στη Λαμία. Προσωπικά βρήκα το έργο δροσερό, χαριτωμένο και πρωτότυπο. Οι συντελεστές της παράστασης - όλοι νέα παιδιά - δούλεψαν με κέφι και έδωσαν ένα καλό αποτέλεσμα, από τον σκηνοθέτη και σύνθετη της μουσικής Κώστα Γάκη, τη Δάφνη Ηλιοπούλου στα ευρηματικά και λιτά σκηνικά- κουστούμια, τους πολύ καλούς ηθοποιούς Ευγενία Δημητροπούλου και Γιάννη Πλιάκη και όλους τους υπόλοιπους την Ελενα Γεροδήμου στην επιμέλεια κίνησης, τον Θόδωρο Μαρτσέλλο στο φωτισμό , τη Μαρία Δελή στη μουσική διδασκαλία, το βοηθό σκηνοθετη Βάσια Ατταριάν, τη Σοφία Δημοπούλου στη θεατρολογικη επιμέλεια, την Αφροδίτη Πουρνάρη στις κατασκευές και το Θανάση Πετρόπουλο στην εικονογράφηση ενός πρωτότυπου προγράμματος.
Βέβαια το έργο δεν ανεβαίνει πρώτη φορά, έχει ήδη παιχτεί με ... επιτυχία στην Αθήνα και άλλες πόλεις. Η κατσαρίδα δόθηκε με μια τελείως διαφορετική καλλιτεχνική προσέγγιση από αυτή του Προμηθεα Δεσμώτη είναι άλλωστε και τελείως διαφορετικό θεατρικό είδος και φυσικά περιμένουμε με ενδιαφέρον την καλλιτεχνική συμβολή του Διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης κ. Καλαβρούζου σε μια επόμενη παράσταση. Παρ' όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα ΔΗΠΕΘΕ από την έλλειψη στήριξης από το Υπουργείο Πολιτισμού.
ΤΏΡΑ ΤΙ ΕΓΏ ΠΡΟΣΩΠΙΚΆ ΕΙΣΈΠΡΑΞΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΠΑΡΆΣΤΑΣΗ.
Σε ένα πρώτο επίπεδο θα μπορούσε να είναι ένα χαρούμενο παραμύθι, μια κατσαρίδα που παρόλο που εξορίστηκε από την κοινωνία της γιατί ήταν άτακτη , μπόρεσε και πραγματοποίησε το όνειρό της να φτάσει στο φεγγάρι. Η παράσταση δημιουργούσε μια κεφάτη ατμόσφαιρα με έντονο το ονειρικό στοιχείο και είχε ένα αισιόδοξο διδακτικό μήνυμα:Αν θέλεις κάτι πολύ , μπορείς να το πετύχεις. 'Εδώ μια γάτα πέταξε, εσύ δεν θα καταφέρεις να φτάσεις στο φεγγάρι;'είπε ο Τιμόθεος ο αρουραίος στη μικρή κατσαρίδα την Ιωάννα.
Υπάρχει όμως και ένα δεύτερο επίπεδο που ο καθένας μπορεί να το φαντασθεί ανάλογα με ότι κουβαλάει μέσα του. Από αυτή την άποψη η παράσταση θα μπορούσε να ιδωθεί και λιγάκι ανατρεπτική. Γιατί η κατσαρίδες είναι έντομα που οι κανονικοί άνθρωποι απεχθάνονται, θεωρούν επικίνδυνα και καταδιώκουν με κάθε μέσο, είναι στους 'αποκάτω' στο περιθώριο, ζουν τη ζωή τους αθόρυβα όταν οι άλλοι κοιμούνται.
Η μικρή κόκκινη κατσαρίδα, η Ιωάννα εξορίστηκε, γιατί έγινε επικίνδυνη για την ασφάλεια της κοινωνίας της επειδή ήταν διαφορετική. Ανυπάκουη και ονειροπόλα...
Εξω από τις κοινωνικές δεσμεύσεις όμως, ήταν ΕΛΕΥΘΕΡΗ να πραγματοποιήσει τα όνειρά της.Και η τρελή περιπέτεια της ζωής της άρχισε, με κινδύνους που μπόρεσε να ξεπεράσει με τη βοήθεια απρόσμενων και περίεργων φίλων και όχι σαν τις δυο φίλες της στην κατσαριδούπολη που την πρόδωσαν στην πρώτη δυσκολία.
Μπορούσες να διακρίνεις ακόμα μια κριτική στον χαζοχαρούμενο γκλάμουρ κόσμο του θεάματος στο πρόσωπο των τζιτζικιών αλλά και ένα επίλογο- παραίνεση στον κόσμο της Λαμίας να μην τρομοκρατούνται από τις διαδόσεις που λέγονται για 'κατσαρίδες' που έρχονται να κατακλύσουν τη Λαμία αλλά να προσπαθήσουν να τις δουν με άλλο μάτι και να τις συμπαθήσουν λιγάκι, όπως την Ιωάννα.
Αυτά από μένα , τα υπόλοιπα σχόλια δικά σας.Να το δείτε....
Χ. Π.

Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2009

Όλοι την Πέμπτη στο Λιμάνι του Αστακού

Απο Παραπολιτική
Δεν υπάρχει ειδησεογραφικό portal σε όλο τον κόσμο που να μην αναπαράγει την είδηση για τον ανεφοδιασμό του Ισραηλινού στρατού μέσω της Ελλάδας...

Σας παραθέτουμε ενδεικτικά το δημοσίευμα της "Russia Today".

Ανάλογα ρεπορτάζ έχουμε εντοπίσει σε εφημερίδες της Κροατίας , του Μεξικό , της Ιαπωνίας κτλ...

Επίσης εκατοντάδες blogs και forums σχολιάζουν αρνητικά τη συγκεκριμένη είδηση και ζητούν από την Ελλάδα να αρνηθεί τη διέλευση των αμερικανικών σωμάτων τροφοδοσίας...

Ο διεθνής διασυρμός της χώρας μας συνεχίζεται καθώς και η ταύτιση της ελληνικής κυβέρνησης με τη σφαγή των αμάχων...

Από την Συμπαράταξη Βοιωτών για το Περιβάλλον διαβάζουμε

Δεν θα περάσουν απο τη θάλασσα και τα λιμάνια μας τα όπλα της γενοκτονίας των ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ

Κάλεσμα να σταματήσει η μεταφορά όπλων απευθύνει το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης

και οι Πολίτες για τον Κορινθιακό

Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2009

Μακεδονικός Φωκικός 2-1

Για τον γειτονικό Φωκικό τα πράγματα δεν ήρθαν καλά μιας και έχασε από τον Μακεδονικό εκτός έδρας 2-1
Διαβάζουμε απο την ιστοσελίδα του Μακεδονικού
Πολύτιμη νίκη σημείωσε ο Μακεδονικός, επικρατώντας με 2-1 του Φωκικού, στο πλαίσιο της 18ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος. Οι «πράσινοι» έχοντας σε μεγάλα κέφια τον εορτάζοντα Γιάννη Κατσαρό, που πέτυχε και τα δύο γκολ, αλλά και το Νίκο Μπελίτσα, έφτασαν δίκαια στο «τρίποντο». Το σκορ άνοιξε στο 31’, όταν ... μετά από σέντρα του Μπελίτσα από αριστερά, ο Κατσαρός αφύλακτος στην καρδιά της άμυνας των φιλοξενούμενων, με ωραία κεφαλιά, νίκησε τον Τακίδη, 1-0. Στο 41’ ο Κωνσταντινίδης με μπαλιά-τρύπα, έβγαλε τετ α τετ τον Δημητριάδη με τον Τακίδη, ο οποίος όμως έδιωξε με έγκαιρη έξοδο. Στο 42’ δυνατό σουτ του Σαρηγιαννίδη, εξουδετέρωσε με διπλή προσπάθεια ο γκολκίπερ των «κόκκινων». Στο 44’ μακρινό σουτ του Σκαρίμπα, μπλόκαρε ο Ντράγκο. Στο 48’ ο Κωνσταντινίδης τροφοδότησε τον Μπελίτσα, αυτός επιχείρησε τη σέντρα από αριστερά και ο Κατσαρός με εκπληκτικό σουτ, πέτυχε το 2-0. Στο 55’ από κόρνερ του Λάνγκερ, η κεφαλιά του Τερζή πέρασε άουτ. Στο 60’ ο Κλοκίδης έπεσε στο έδαφος τραυματίας, οι φιλοξενούμενοι δεν τήρησαν το φερ πλέι, στην εξέλιξη της φάσης, ο Μπρης από θέση οφ σάιντ σέντραρε και ο Δημουλιάς από κοντά μείωσε σε 2-1. Η φάση αυτή προκάλεσε δικαιολογημένα έντονες διαμαρτυρίες στους «πράσινους», ενώ ο διαιτητής της αναμέτρησης Τσελεκίδης έδειχνε να χάνει τον έλεγχο. Στο 80’ ο Ταρασιάδης έπιασε την κεφαλιά ανενόχλητος από το ύψος της μικρής περιοχής, αλλά η μπάλα έφυγε ελάχιστα άουτ. Στο 86’ σουτ του Κυζερίδη έξω από τη μεγάλη περιοχή, απέκρουσε σε κόρνερ ο Τακίδης. Στο 88’ σουτ του Κουλακιώτη, λίγο άουτ.

Διαιτητής: Τσελεκίδης (Κιλκίς).

Κίτρινες: Καλογιαννίδης, Κυζερίδης, Μπρης, Λάνγκερ.

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ: Ντράγκο, Καλογιαννίδης, Κουλακιώτης, Σαμαράς, Κωνσταντινίδης, Παντελιάδης (85’ Κυζερίδης), Κατσαρός, Σαρηγιαννίδης (69’ Σακελλαρίδης), Μπελίτσας, Κλοκίδης, Δημητριάδης (66’ Ταρασιάδης).

ΦΩΚΙΚΟΣ: Τακίδης, Ζυγογιάννης (73’ Πάντεφ), Τριανταφύλλου, Σπυριδάκης, Κουτελιέρης, Τερζής, Σκαρίμπας (53’ Λάνγκερ), Δημουλιάς, Μπρης (85’ Ταμπάκης), Καραγκούνης, Νουκόφσκι.

Nίκη του Αστέρα Ιτέας επι του Απολλων Λάρισας

Στην Φωτογραφία η μπάλα στα δίχτυα από το γκολ του Νταλαπέρα που έκανε το 3-1

Σκόρ Αστέρας Ιτέας Απόλλων Λάρισας 4-1

Μια μεγάλη νίκη κατέκτησε σήμερα ο Αστέρας Ιτέας επί του Απόλλωνα Λάρισας. Το ματς δεν ξεκαθαρίστηκε γρήγορα και η τελική έκβαση του σκορ διαμορφώθηκε στο τελευταίο τέταρτο. Το ματς θα μπορούσε να γυρίσει ανάποδα όταν η ομάδα του Απόλλων Λάρισας κέρδισε πέναλτι όταν το σκορ ήταν 2-1 αλλά το εκτέλεσε χωρίς επιτυχία.

Το γκολ του Νίκου Νταλαπέρα που έκανε το 3-1 ξεκαθάρισε το ματς (είχε βάλει και το πρώτο γκολ ). Στην συνέχεια η Ιτέα πέτυχε και τέταρτο γκολ με τον Σαχινίδη ενώ είχε και ένα δοκάρι.

Δείτε τώρα το βίντεο με το τέταρτο γκολ της Ιτέας και το δοκάρι.

Μέσω Αστακού εξοπλίζουν το Ισραήλ


Από την Ιστοσελίδα της Συμπαράταξη Βοιωτών

Το Σάββατο στις 3μμ έγινε στο Αίγιο, Συνάντηση Φορέων και Συλλογικοτήτων που κινητοποιούνται για τον Κορινθιακό. Σκοπός της ήταν η κατάθεση και συζήτηση συγκεκριμένων προτάσεων, ανταλλαγή απόψεων και κυρίως χάραξη κοινής πορείας και δράσης.
Στη συνάντηση των κινήσεων του Κορινθιακού στο Αίγιο συζητήσαμε και το θέμα που ανέκυψε αιφνίδια και αφορά τον ανεφοδιασμό του Ισραήλ με οπλικά συστήματα και πολεμοφόδια μέσω Ελλάδας, από το λιμάνι του ...Αστακού.

Η κίνηση πολιτών του Αστακού είναι ενεργό μέλος τόσο της κίνησης για τον Κορινθιακό, όσο και των Πολιτών κατά του Λιθάνθρακα. Παρά το γεγονός ότι ο εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ δήλωσε άγνοια, όλος ο Κορινθιακός πρέπει να βρίσκεται σε επιφυλακή.

Δεν θα περάσουν από τη θάλασσα και τα λιμάνια μας τα όπλα της γενοκτονίας των ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ

Tango στο καλλιτεχνικό εργαστήρι στην Ιτέα

Τάνγκο με την Έλλη Καραδήμου.

Στο Σύλλογο Καλλιτεχνικό εργαστήρι Φωκίδη 2 απέναντι από το ταβερνάκι Μπακαλιαράκια (Σωκράτης).

Άνετα ρούχα και χοντρές κάλτσες

πληρ. Φαίη Ευθυμίου

Κυριακή 11-1-2009 ώρα 6 μ.μ.
και Δευτέρα 12-1-09 ώρα 5-7μ.μ.
και κάθε πρώτη Κυριακή και Δευτέρα του μήνα μέχρι τον Μάϊο.

Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2009

Νίκη του Γ.Σ. Ιτέας επι της Άμφισσας στην παράταση

Σε ένα συναρπαστικό Αγώνα ο Γ.Σ. Ιτέας αναδείχθηκε νικητής απέναντι στην Άμφισσα στην παράταση.
Το αποτέλεσμα του αγώνα είναι Γ.Σ Ιτέας - Άμφισσα 52 - 45.

Στην Αρχή του πρώτου ημίχρονο η Ιτέα είχε το έλεγχο του αγώνα κυριαρχώντας κάτω από... τα καλάθια και πιέζοντας στην άμυνα με αποτέλεσμα η Άμφισσα να κάνει πολλά λάθη και η διαφορά να μεγαλώσει υπέρ της.

Στο δεύτερο ημίχρονο η Άμφισσα ισορρόπησε παίζοντας καλύτερα στην άμυνα, μην αφήνοντας το εύκολο καλάθι στην ομάδα της Ιτέας, με αποτέλεσμα να τελειώσει το ματς ισόπαλο.
Στην παράταση μέχρι τον μισό της χρόνο δεν είχε μπει καλάθι , έγειρε όμως υπέρ της Ιτέας μετά από εύστοχο σουτ του Χρήστου Μωραιτη που έπαιζε με πυρετό και κλέψιμο κατόπιν της μπάλας από τον πλέυ μέικερ της Ιτέας στην επαναφορά της μπάλας απο τους παίκτες της Άμφισσας.

Η κρίσιμη διαφορά κρατήθηκε μέχρι το τέλος και η Ιτέα κατάφερε να επαναλάβει την νίκη της επί της Άμφισσας μιας και είχε κερδίσει και εκτός έδρας.

Αγώνας του Αστέρα Ιτέας την Κυριακή στην Ιτέα


Την Κυριακή 11 Ιανουαρίου Ο Αστέρας Ιτέας υποδέχεται τον Απόλλων Λάρισας για την 16 αγωνιστική στην Ιτέα . Ο αγώνας αρχίζει στις 15:00.

Έκθεση ζωγραφικής Ελένης Κωνσταντίνου

Έκθεση ζωγραφικής της Ελένης Κωνσταντίνου από 10-14 Ιανουαρίου 2009 στο Παρθεναγωγείο (τηλ 41911, επί της οδού Νικ. Γουργουρή) στο Γαλαξίδι.
Ώρες λειτουργίας 4- 7:30

Αγώνας Μπάσκετ σήμερα στο κλειστό Γ.Σ. Ιτέας - Άμφισσα

Αγώνας πρωταθλήματος Μπάσκετ ανδρών σήμερα Α κατηγορίας Ε.Σ.Κ.Α.ΣΕ. 2008-2009. Ο Γ. Σ. Ιτέας παίζει με την Άμφισσα στις 18:00 στο Κλειστό Γυμναστήριο Ιτέας.

Το λάθος τηλεφώνημα ενός φονιά, ή αλλιώς το λάθος διήγημα του Ριζοσπαστη

Ένα "διήγημα" που δημοσιεύτηκε στον Ριζοσπάστη προκάλεσε πολύ μεγάλες αντιδράσεις.
Ο πανεπιστημιακός Γιώργος Ρούσης (και υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ) σε άρθρο του στην "Ελευθεροτυπία" με τίτλο "Το ΚΚΕ και η αντιμετώπιση του νεολαιίστικου ξεσπάσματος", μεταξύ άλλων ανέφερε:
"Εκείνο όμως που ξεπέρασε κάθε όριο και προκάλεσε σοκ ήταν ένα απίστευτο και όμως αληθινό, πραγματικά προβοκατόρικο πριν απ' όλα για το ίδιο το ΚΚΕ, "διήγημα" που δημοσιεύτηκε στον "Ριζοσπάστη", με τίτλο "Το λάθος τηλεφώνημα ενός φονιά". Σε αυτό το πολιτικό κείμενο που εμφανίζεται σαν διήγημα και που θα αποτελέσει μελανή κηλίδα για το ΚΚΕ, με μια πολύ πιο συγκροτημένη δομή απ' ό,τι εκείνη των προκλητικών δηλώσεων Κούγια, αθωώνεται ο αστυφύλακας - "παιδί της παραδουλεύτρας από το χωριό", που πυροβόλησε "τα κωλόπαιδα" "με σπίτι ιδιόκτητο, τρία αυτοκίνητα, νταντάδες και καθηγητές στο σπίτι", τα οποία του "βρίζανε τη μάνα" και "πήγαν να τον κάψουν σαν λαμπάδα"!!!"

Παραθέτουμε παρακάτω το κείμενο μιας και προκάλεσε πολλές συζητήσεις που συνεχίζονται ακόμα μέχρι και σήμερα....

Ακου με προσεχτικά φίλε, χωρίς να με διακόψεις.

Ξέρω πως έχεις βοηθήσει πολλούς ανώνυμους ν' ακουστεί η φωνή τους, γι' αυτό σε παίρνω κι εγώ.

Ελπίζω να φερθείς και σε μένα όπως στους άλλους.

Λοιπόν, ναι του την άναψα!

Και δεν το μετανιώνω, να το ξέρεις, μόνο που άλλον νόμιζα ότι βαρούσα, αν και καλά να πάθει το κωλόπαιδο, το πλουσιόπαιδο που γύρευε να κάνει πλάκα σε μας, που μας έβριζε κωλόμπατσους και τα τέτοια...

Κι όλοι εσείς που ουρλιάζετε τώρα στα κανάλια και μυξοκλαίτε, δεν ξέρετε τίποτα ή ξέρετε και κάνετε τον παλαβό. Λένε λοιπόν κάποιοι από σας πως έπρεπε να πάω σε ψυχίατρο αφού ήμουνα λέει με σπασμένα νεύρα, ή να φύγω από την Αστυνομία και να μην κρατάω όπλο και άλλα τέτοια... Τόσα ξέρουν οι κοπρίτες, οι καναλάκηδες και όλοι οι βολεμένοι. Μόνο εκείνη η καριόλα η Λιάνα σα να μου φάνηκε πως το πλησίασε το θέμα, λέγοντας πως μ' έχουνε καρφωμένο δέκα χρόνια στα Εξάρχεια! Εχει τις πληροφορίες της αυτή, όπως όλοι στο σινάφι σας, μόνο που τις χρησιμοποιείτε όπως και όταν σας βολεύει...

Νομίζω λοιπόν πως ακούω τους αραχτούς όλους στους καναπέδες να λένε, «δηλαδή δεν πρέπει όλοι να περνούν από ψυχίατρο;» και άλλες τέτοιες μαλακίες. Οπως ας πούμε, περνάνε από ψυχίατρο οι γιατροί, οι δικαστές και τόσοι άλλοι που σε σφάζουν ή σε ξεφτιλίζουν όταν σε πετυχαίνουν στο «γήπεδό» τους, τα νοσοκομεία και τα δικαστήρια δηλαδή. Δηλαδή, πόσοι σε υπεύθυνες θέσεις περνάνε από ψυχίατρο κανονικά και μετά από κάποια διαστήματα στην υπηρεσία; Δεν μπορεί να είσαι ή να φαίνεσαι καλά και ξαφνικά κάτι να στη βαρέσει; Να σε κερατώνει η γυναίκα σου ας πούμε ή κάτι άλλο σοβαρότερο ή να σε κάψει η καθημερινή υπηρεσία, ειδικά αν δε σου δίνουν άδεια, δεν πας διακοπές γιατί πότε το ένα πότε το άλλο, η υπηρεσία θεωρεί πως πρέπει να ανακαλέσει τις άδειες και όλα τα σχετικά; Για να μη σου θυμίσω πως οι τελευταίοι που μπορούν να εξετάσουν και να κρίνουν αν είσαι ψυχικά εντάξει είναι οι ψυχίατροι, έτσι δε λένε; Και να μη σου θυμίσω πόσοι πολιτικοί αποδείχτηκε πως ήταν βαρεμένοι και σε άλλη περίπτωση θα τους είχανε δεμένους, όχι αμολητούς να κυβερνάνε τον κοσμάκη, ούτε να σου θυμίσω πόσοι στρατιωτικοί που δίνουν διαταγές στα παιδάκια είναι για τα σίδερα, άσε που... αλλά τι να πρωτοπείς...

Λοιπόν, εγώ, είν' αλήθεια πως υπηρετώ κοντά δέκα χρόνια εκεί, που λέει η έτσι. Το προσπάθησα τρεις φορές μετά τα τρία πρώτα χρόνια να την κάνω με μετάθεση, έπιασα διάφορους, παρακάλεσα αλλά τίποτα! Δεν είχα βλέπεις βύσμα, άσε που είχα και τη φωλιά μου λερωμένη από την αρχή. Υστερα τα παράτησα και κάπου μάλλον βολεύτηκα, έμαθα τη «δουλειά», έμαθα να λουφάρω και κοίταξα να στήσω κι εγώ μια οικογένεια που μέχρι τότε είχα στερηθεί. Αλλά ησυχία δεν είχαμε ποτέ. Πότε ο ένας πότε ο άλλος είμαστε οι μόνιμοι στόχοι. Οι πολιτικοί και οι διάφοροι κομπιναδόροι κάνουν τις αρπαχτές τους κι εμείς γινόμαστε σάκοι του μποξ - «γι' αυτό πληρώνεστε ρεμάλια!» φωνάζει συχνά ο διοικητής, ενώ οι υψηλά ιστάμενοι είναι πιο ευγενείς αλλά και πιο σκληροί. «Κυρίους» μας προσφωνούν αλλά στάζουνε φαρμάκι και μας στέλνουν στο στόμα του λύκου.

Ξέρεις πόσες φορές πήγαν να με κάψουν σαν λαμπάδα αυτά τα κωλόπαιδα, οι φονιάδες οι κουκούλες; Ξέρεις με τι τέχνη φτιάχνουν και πετάνε τις μολότοφ; Πάνω στη μαρκίζα τις αμολάνε κάτω από κει που καθόμαστε να προστατευτούμε, κι έρχεται η φωτιά και σε λούζει... τρεις φορές με έχουνε κάψει και τη γλίτωσα με μέτρια εγκαύματα σε όλο το σώμα. Ξέρεις εσύ που με δείχνεις με το δάχτυλο, ξέρεις πόσες φορές γύρισα στο σπίτι με τα αίματα και το δέρμα μου καμένο και με ρωτούσαν τα παιδιά μου τι έπαθα και κρυβόμουνα για να μη με δουν καμένο και κλαίγανε;

Ενα κομμάτι ψωμί έβγαζα κι εγώ, το παιδί της παραδουλεύτρας από το χωριό, με τον πατέρα χαμένο στο πιοτό, να γυρίζει στο σπίτι και να τσακίζει στα χαστούκια κι εμένα και τη μάνα μου γιατί δεν του άρεσε πότε το ένα πότε το άλλο...

Και πώς βρέθηκα στο Σώμα δε θα το αναλύσω, αν και ξέρω πως όλοι ξέρετε πάνω - κάτω με ποιο τρόπο μας χώνουν στο τσουβάλι, όπως τα φίδια που τα αμολάνε μετά - μας αμολάνε δηλαδή, γιατί να μην το ομολογήσω; - μας στέλνουνε καταπάνω στον κοσμάκη. Λεπτομέρειες δεν τολμάω να σου πως, πάντως εκείνο το βράδυ αφού με σύρανε με κλοτσιές και μπουνιές στην Ασφάλεια, με μούρη πρησμένη και αίματα να τρέχουν από τα χείλια και τη σπασμένη μύτη - όλα για μια μηχανή που είχα κλέψει από το πάρκινγκ, κάναμε απίθανες κόντρες τότε, τι άλλο να κάναμε, πεταμένοι απ' όλους, μάνα, πατέρα, χωρίς φράγκο στην τσέπη, από το σχολείο τρεις αποβολές και στο τέλος έπρεπε ν' αλλάξω σχολείο, και τι να το κάνω το σχολείο; - αφού λοιπόν με αφήσανε χωρίς φαΐ και νερό τρεις μέρες, μου είπαν: «ή δέκα χρόνια μέσα ή στην Αστυνομία και θα κάνεις ό,τι σου λέμε, γκέγκε μάγκα;». Διάλεξα τα σίγουρο ψωμί και να μας, δέκα χρόνια στη σφηκοφωλιά, στα Εξάρχεια με όλο εκείνο το αληταριό, που τους ήξερα και από τη μια και από την άλλη - και ανάμεσά τους κάμποσους παραστρατημένους. Μήπως ξέρεις φίλε τι ρόλο παίζουν πολλοί από αυτούς; Δικοί μας είναι, τι δικοί μας δηλαδή, της Ασφάλειας είναι και από κει παίρνουν οδηγίες, πότε θα την ανάψουν τη μια ή την άλλη φωτιά εδώ κι εκεί! Για πες μου εσύ που είσαι έξυπνος και σπουδαγμένος, γιατί δε χτυπάνε κανένα στόχο πλουτοκρατίας, κανέναν με γιοτ, με αυτοκίνητα ακριβά και τεράστιες περιουσίες; Γιατί χτυπάνε τον μεροκαματιάρη με το μαγαζάκι, τον περιπτερά και άλλους ανυπεράσπιστους; Δειλά πραχτοράκια της μαύρης συμφοράς είναι, πεμπτοφαλαγγίτες τους έλεγε ο μόνος σοβαρός και τίμιος άνθρωπος που γνώρισα στη ζωή μου, ένας δικηγόρος που έλεγε πως είναι με το ΚΚΕ, αλλά είναι έξω και απ' αυτό γιατί θέλει λέει να είναι ανεξάρτητος.

Λοιπόν, τον φουκαρά το μικρό τον έφαγα.

Είχα φτάσει στο αμήν, και πώς φτάνει κανείς στο αμήν δε θα στο αναλύσω, πάντως είχα μπουχτίσει. Με βρίζανε τα κωλόπαιδα, με είχαν βρίσει τουλάχιστον άλλες πενήντα φορές την ίδια μέρα, βρίζανε τη μάνα μου - «γαμώ το μ... που σε πέταγε» μου είχε φωνάξει ένα καθίκι το ίδιο απόγευμα - και είχα φτάσει ως το λαιμό - σου είπα ότι η μάνα μου ήταν παραδουλεύτρα, τίποτε άλλο δε σου λέω. Κάτι αυτές οι βρισιές, κάτι οι σπόντες του αστυνόμου την προηγουμένη «δεν κάνετε για τη δουλειά για την οποία προσληφθήκατε, και πλησιάζει η λήξη ή ανανέωση της σύμβασής σας και πρέπει να αποδείξετε πως αξίζετε το ψωμί που τρώτε...» και άλλα τέτοια.

Ξέρεις πώς είναι να έχεις το σιδερικό στη θήκη και να σε βλαστημάνε και να σου πετάνε μπουκάλια που μπορεί να είναι και μολότοφ; Οχι φίλε, δεν ξέρεις, και να μην αξιωθείς να μάθεις, στο λέω εγώ, ο γιος της πλύστρας που θέλησα να ζήσω έξω στην κοινωνία και με στολή εξουσίας και όχι στη φυλακή.

Τον σημάδεψα και πρώτη φορά το χέρι μου δεν έτρεμε. Γιατί πρώτη φορά δεν είχα πιει πριν βγω περιπολία - στο λέω κι αυτό και να μείνει μεταξύ μας: αν κρατήθηκα τόσα χρόνια και δε σκότωσα, είναι που έπινα μισό μπουκάλι ουίσκι πριν βγούμε περίπολο και έτσι ό,τι κι αν άκουγα για τη μάνα μου και το αντριλίκι μου το πέρναγα ντούκου - έχω ακούσει πως άμα μεθύσεις βγαίνει ο πραγματικός εαυτός σου κι εγώ είμαι καλό παιδί στο βάθος και όλοι στην υπηρεσία το ξέρουν και μ' αγαπάνε, αλλά και με εκμεταλλεύονται. Και δε θα σου πω τι καλοσύνες έχω κάνει εγώ στη ζωή μου, γιατί θα με περάσεις ή για παινεψιάρη ή για μαλάκα. Μέσα στο πιοτό κατάλαβα σιγά σιγά και τον πατέρα μου, που δεν ήταν κακός άνθρωπος έστω κι αν μεθώντας έβγαινε η κακή του πλευρά. Να σου πω κάτι; Αποτυχημένος σε όλα ήτανε, γι' αυτό έπινε. Οπως κι εγώ δηλαδή: Τι πέτυχα στη ζωή μου; Τίποτα! Ενας μπάτσος έγινα κι αυτό από σπόντα, όπως σου είπα, και μάλιστα χωρίς καν μόνιμη σύμβαση. Και να 'ρχονται αυτά τα κωλόπαιδα, που δεν έχουν δουλέψει στη ζωή τους, που δεν ξέρουν τι θα πει βάρδια και ξενύχτι, τι πάει να πει μεροκάματο και τι σφαλιάρα κάθε είδους από το αφεντικό και να σου ρίχνονται μετά από δώδεκα ώρες ορθοστασία στις γωνίες ή στις εισόδους τραπεζών, να 'ρχονται και να σε βρίζουν και να σου πετάνε ό,τι βρουν στο δρόμο. Και να σου πω κάτι άλλο; Πόσοι από αυτά τα κωλόπαιδα είναι εργαζόμενοι των 700 ευρώ που λένε και ξαναλένε; Να σου πω εγώ; Κανένας! 'Η κάτι πρεζόνια είναι ή κάτι τύποι από τα βόρια προάστια που βαριούνται στη σιγουριά του σπιτιού ή τα πραχτοράκια, οι πεμπτοφαλαγγίτες που λέγαμε πριν. Ποιος μεροκαματιάρης προλαβαίνει να βγει στους δρόμους, πόσοι από τους αναγκεμένους έχουν τέτοιες πολυτέλειες; Εντάξει, είμαι απόλυτος θα μου πεις, αλλά αυτό δεν αλλάζει την ουσία αυτού που λέω.

Λοιπόν, για να τελειώνω γιατί σε ζάλισα: το έκανα!

Πριν, σου έλεγα πως τον σημάδεψα και έτσι έγινε, όπως ήμουνα με το αίμα στο κεφάλι. Ομως, φίλε, πρέπει να σου πω πως δε θυμάμαι αν εκείνη τη στιγμή που πάτησα τη σκανδάλη, σημάδευα ακόμη τον πιτσιρικά ή το χέρι μου είχε κατέβει. Και μη νομίσεις πως πάω να πω ότι δεν το 'κανα, αφού ξέρω ότι εσύ δε θα με δώσεις. Απλά, δε θυμάμαι γιατί το μυαλό μου έχει σκεπαστεί από μια θολούρα και έχω χάσει εκείνες τις στιγμές τελείως. Για να μη λέω πολλά: δεν ξέρω ποια δύναμη ή ποια κούραση μου κατέβασε το χέρι - αν το κατέβασε - πάντως ό,τι έγινε, έγινε χωρίς τη θέλησή μου.

Και να στο πω; Ενα βουνό έχει πέσει πάνω μου από την επόμενη στιγμή που έφυγε η σφαίρα και είδα το κορμάκι του πιτσιρικά να διπλώνεται στις πλάκες. Οταν σκέφτομαι πως θέρισα μια ψυχούλα που δεν είχε κάνει ούτε ένα βήμα ακόμα στη ζωή, άνετο ή ζόρικο βήμα - τι σημασία έχει;

Αλλά φίλε, είχε φτάσει ένας κόμπος και μ' είχε πνίξει, αν δεν τράβαγα το πιστόλι εκείνη τη στιγμή θα είχα πεθάνει από ασφυξία. Ολο τον τελευταίο καιρό με είχε μαγκώσει ένα μούδιασμα - ξέρεις τι σημαίνει μούδιασμα; - ένα μούδιασμα που ξεκίνησε από τα πόδια και σκαρφάλωνε σιγά σιγά στο λαιμό. Δε θα το πιστέψεις φίλε, όμως με το που έφυγε η σφαίρα, μου φάνηκε πως πήρε μαζί της κι αυτόν τον βραχνά, έστω κι αν αυτό κράτησε όσο και η διαδρομή του βλήματος που άφησα να φύγει μέσα στο πάθιασμά μου. Ξέρω καλά πως θα με κυνηγάει πάντα αυτή η στιγμή αλλά πίσω δεν μπορώ να τη φέρω ούτε τη σφαίρα ούτε τη ζωούλα του πιτσιρικά. Ολοι εσείς που σήμερα φωνάζετε και χτυπιέστε τάχα, θα το προσπεράσετε γρήγορα, θα το ξεχάσετε μέχρι τις επόμενες δυο - τρεις μέρες, όπως ξεχάστηκαν τόσα και τόσα φριχτά εγκλήματα, δικά μας ή των άλλων, των επωνύμων που δεν τους αγγίζει ούτε νόμος ούτε συνείδηση. Ετσι κυλάει η ζωή, με όλες τις καθημερινές σκοτούρες, γιατί έτσι πρέπει, οι ζωντανοί με τους ζωντανούς και οι νεκροί με τους νεκρούς. Εγώ βέβαια εδώ σημαδεύτηκα και εδώ θα καρφωθώ, αλλά δε θ' αφήσω να το καταλάβει κανείς και πιστεύω πως εσύ θα κρατήσεις το μυστικό που σου εμπιστεύτηκα.

Να το ξέρεις: ό,τι και να δείξει η βαλλιστική που θα γίνει, όπως πάντα, εγώ δε θα το παραδεχτώ δημόσια πως του την άναψα και μάλιστα εν βρασμώ, που λένε, ούτε πως τον σημάδεψα κατάστηθα. Εχω τρία παιδιά να μεγαλώσω κι εγώ. Ναι, σαν εκείνο που σκότωσα, θα μου πεις, το ξέρω και τα δικά μου έχουν μόνο εμένα και τη μάνα τους, δεν έχουν σπίτι ιδιόκτητο, δεν έχουν τρία αυτοκίνητα, δεν έχουνε νταντάδες και καθηγητές στο σπίτι. Δε θα έχουν καλά καλά να φάνε άμα εγώ μπω φυλακή.

Ούτε συγγνώμη με παίρνει να ζητήσω, γιατί θα είναι σα να ομολογώ. Αλλωστε, πόσοι απ' όλους αυτούς που κακοποιούν κάθε μέρα τους ανθρώπους - και δεν είναι και λίγοι, κοίταξε στα ρετιρέ της παλιοκοινωνίας μας και θα καταλάβεις τι εννοώ - πόσοι απ' αυτούς ζήτησαν συγνώμη; Οχι, δεν οφείλω κανένα συγγνώμη σε κανέναν, κανέναν από τούτη τη βρωμοκοινωνία που ζούμε, εκτός ναι, εκτός από κείνο το παιδάκι που έστειλα στον άλλο κόσμο, αλλά όπως σου είπα, θα είναι η καταδίκη μου, άλλωστε τι θα άλλαζε αν ζητούσα συγγνώμη; Θα έφερνα πίσω τον πιτσιρικά ή θα μου το αναγνώριζαν σαν ελαφρυντικό;

Εμένα η μόνη μου ελπίδα τώρα είναι οι εγγυήσεις που μας έχουν δώσει από τότε που μπήκαμε στο Σώμα, πως ό,τι κι αν κάνουμε θα το κουκουλώσουν, αρκεί να πειθαρχούμε στις διαταγές των ανωτέρων.

Και μου το 'χουν υποσχεθεί πως κι εγώ θα πέσω στα μαλακά.

Τόσα χρόνια κάνω τον μαλάκα, μου το χρωστάνε.

Κυρίως φοβούνται, μην ανοίξω εγώ και άλλοι πολλοί το στόμα μας.

Γι' αυτό θα μου το κλείσουν απαλά και κομψά. Κρατώντας, μέχρι να περάσει η μπόρα μου, το στόμα των παιδιών μου γεμάτο. Που με τη σειρά τους, μεγαλώνοντας, θα βαδίσουν στα χνάρια μου, τη λαμπρή «σταδιοδρομία» μου.

Γιατί άλλη επιλογή δεν έχουν.

Οπως κι εσύ και τόσοι άλλοι που νομίζουν πως ποτέ δε θα τους αγγίξει η κακιά η ώρα.

Ολοι στο ίδιο καζάνι κλωθογυρνάμε βλαστημώντας την τύχη μας που δεν μπορούμε ν' αλλάξουμε.

Για την αντιγραφή,

Α. Σ. Α.
Βλέπε σχετικό άρθρο Iteanet

Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2009

Σπύρος Παπαλουκάς

Γεννήθηκε στην Δεσφίνα Παρνασσίδας το 1892. Γονείς του ο Χαράλαμπος και η Ασημίνα Παπαλουκά το γένος Πυροβόλου. Πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής κοντά στον συμπατριώτη του, αγιογράφο Νικόλαο Παπακωσταντίνο .
Το 1906 πήγε στον Πειραιά για να εξασκήσει την τέχνη του σε ένα εργαστήριο αγιογραφίας και ζωγραφικής, και το 1909 έγινε δεκτός στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, όπου είχε για δασκάλους τον Γεώργιο Ροϊλό και τον Γεώργιο Ιακωβίδη. Την περίοδο της φοίτησής του στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, ζωγράφισε εικόνες για το τέμπλο του ναού του Αγίου Δημητρίου της Δεσφίνας. Από το ... 1916 έως το 1921, συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι στην Académie Julien και σε άλλες σχολές καλών τεχνών.

Το 1921 επέστρεψε στην Ελλάδα και ακολούθησε τον Ελληνικό Στρατό στην Μικρά Ασία ως επίσημος εικονογράφος της εκστρατείας. Τα έργα του από αυτήν την περίοδο χάθηκαν στην καταστροφή της Σμύρνης το 1922. Επιστρέφοντας από την Μικρά Ασία, εγκαταστάθηκε στην Αίγινα.

Το 1923, επισκέφθηκε το Άγιο Όρος, όπου, με τον φίλο του Στρατή Δούκα, έμεινε για έναν ολόκληρο χρόνο (Nοέμβριος 1923 – Nοέμβριος 1924) ζωγραφίζοντας το τοπίο, μελετώντας την βυζαντινή ζωγραφική και κάνοντας αντίγραφα από πολλά έργα εκκλησιαστικής τέχνης. Ένα μέρος από την παραγωγή αυτή εκτέθηκε το 1924 στην Θεσσαλονίκη, σε μία διαμορφωμένη αίθουσα του καφενείου του Λευκού Πύργου. Την ίδια χρονιά, πήγε στην Λέσβο, για να δημιουργήσει μία σειρά από τοπιογραφίες.

Το 1927, κέρδισε τον πανελλήνιο διαγωνισμό για την εικονογράφηση του μητροπολιτικού ναού της Ευαγγελίστριας της Άμφισσας με ομόφωνη απόφαση της κριτικής επιτροπής που την αποτελούσαν ο Αναστάσιος Ορλάνδος, ο Δημήτρης Πικιώνης, ο Αριστοτέλης Ζάχος και ο Κωνσταντίνος Παρθένης. Το 1932, ο ζωγράφος ολοκλήρωσε την εικονογράφηση του ναού παραδίδοντας στην Άμφισσα ένα μοναδικής αξίας καλλιτεχνικό έργο. Κατά την δεκαετία 1930–1940 εξέθεσε έργα του μαζί με άλλους ζωγράφους της Ομάδας «Τέχνη». Σχεδίασε επίσης σκηνικά και κουστούμια για το Εθνικό Θέατρο, και ζωγράφισε τοιχογραφίες στις προσόψεις ιδιωτικών οικιών και δημοσίων κτιρίων.

Το 1940 διορίσθηκε σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων σε θέματα πολεοδομίας και χωροταξίας, καθώς και διευθυντής της Δημοτικής Πινακοθήκης της πόλης. Από το 1945 έως το 1951 δίδαξε μαθήματα σχεδίου στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου. Εκλέχθηκε καθηγητής του ίδιου ιδρύματος το 1956.

Πέθανε στην Αθήνα το 1957, όντας αναγνωρισμένος ανάμεσα στους κορυφαίους νεοέλληνες ζωγράφους. Μετά τον θάνατό του, η Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας τον τίμησε με έκθεση των έργων του το 1976. Παρομοίως τον τίμησε και το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων το 1982. Τον [Νοέμβριο]] του 2006, η κόρη του και μοναδική κληρονόμος του, Ασημίνα (Μίνα) Παπαλουκά, δώρισε το σύνολο σχεδόν του έργου του στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β & Μ Θεοχαράκη,του οποίου ο ιδρυτής είχε υπάρξει μαθητής του Παπαλουκά την περίοδο 1957- 1962.

Το έργο του

Ο Σπύρος Παπαλουκάς ήταν μεγάλος γνώστης των καλλιτεχνικών ρευμάτων της εποχής του, αλλά και εξίσου μεγάλος γνώστης της βυζαντινής τέχνης. Τα έργα του συνδυάζουν τον ιμπρεσιονισμό των Σεζάν, Ματίς και βαν Γκογκ με την πνευματικότητα των βυζαντινών αγιογραφιών.

Η επίσκεψή του και η διαμονή του στο Άγιο Όρος είχε μεγάλη επίδραση στο έργο του, τέτοια που ο ζωγράφος συνέχισε να δουλεύει αγιορείτικα τοπία για πολλά χρόνια κατόπιν. Εκτός από αγιογραφίες και τοπιογραφίες, ο Παπαλουκάς έφτιαξε και πορτρέτα, με πλέον χαρακτηριστικό Το παιδί με τις τιράντες (1925).

Η επίδραση του Παπαλουκά στους σύγχρονούς του και στους μεταγενέστερους έλληνες ζωγράφους ήταν καταλυτική, αφού με το έργο του έδειξε πως μοντέρνα τέχνη και ελληνικότητα δεν είναι έννοιες ασύμβατες.

Μπορείτε να δείτε ένα πολύ καλό αφιέρωμα της Καθημερινής για τον Παπαλουκά
Επίσης μπορείτε να δείτε τι γράφουν για τον Σπ. Παπαλουκά οι: Σ. Δούκας, Ν. Γ. Πεντζίκης, Μ. Καμπάνης, Χ. Χρήστου, Φ. Κόντογλου, Γ. Τσαρούχης, Δ. Πικιώνης

Ύποπτη πυρκαγιά στην Λιβαδειά στο Ξενία

Στοιχεία του άρθρου και κείμενα από την Συμπαράταξη Βοιωτών για το περιβάλλον
Κάηκε σχεδόν ολοσχερώς το ΞΕΝΙΑ, απο φωτιά που ξεκίνησε σήμερα στις 4.οο και κατασβέστηκε τις πρωινές ώρες.
Το Ξενία αποτέλεσε σημείο αναφοράς και κέντρο δυνατών κινητοποιήσεων των κατοίκων της Λιβαδειάς.
Το ΞΕΝΙΑ παρέμενε κλειστό από τον προηγούμενο Νοέμβριο, ενώ παράλληλα είχε επιστρέψει στην διαχείριση των ΕΤΑ μετά απο 20 χρόνια διαχείρισης του από το Δήμο.
Η Δημοτική αρχή ισχυριζόταν ότι διεκδικούσε, ανεπιτυχώς μέχρι σήμερα, την επαναφορά στο προηγούμενο καθεστώς.
Τα αίτια της πυρκαγιάς, σε ένα κλειστό και εκτός λειτουργίας χώρο, δεν είναι ακόμη γνωστά.
Πριν λίγους μήνες, είχε καταγγελθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο από την αντιπολίτευση, ότι είχαν αφαιρεθεί περιουσιακά στοιχεία από το ΞΕΝΙΑ χωρίς να έχει γίνει απογραφή και χωρίς ... να έχει δοθεί άδεια.

Η Πρωτοβουλία Πολιτών Λιβαδειάς, είχε κινητοποιηθεί για το θέμα της Κρύας.
Η αιτία των κινητοποιήσεων ήταν η αντίθεση των κατοίκων στην Δημοτική αρχή που διέλυσε αιφνίδια, στην εκπνοή του 2007, τη ΔΕΠΑΛ και παρέδωσε το ΞΕΝΙΑ στα Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα.

Το δικό μας το Ξενία στην Ιτέα δεν έχει πλέον τέτοια "προβλήματα" γιατί πέρασε ήδη στους ιδιώτες χωρίς πολλές φασαρίες και από δημόσια έγινε ιδιωτική περιουσία.