Απόκριες στο Κροκύλειο

Τις Απόκριες στο χωριό μας όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος θα έχει ο Σύλλογος γλέντι στον ξενώνα το βραδύ της Κυριακής 6 Μαρτίου.
Σε συνεννόηση πάντα με τον Σύλλογο για κάποια εκδήλωση και την Καθαρά Δευτέρα βρήκαν σύμφωνη την ιδέα του εκπροσώπου του χωριού μας να γιορταστούν τα κούλουμα στο διάσελο.
Έτσι λοιπόν αποφάσισα και μετά από συζήτηση με κάποιους χωριανούς και φίλους του χωριού μας να διοργανώσουμε και κούλουμα την Καθαρά Δευτέρα στο διάσελο καλώς έχων ο καιρός πάνω απ όλα .
Υπάρχουν χωριανοί και φίλοι του ...

Χιόνια και στο Κροκύλειο

Μερικές εικόνες από το χιονισμένο Κροκύλειο...

Καθαριότητες στο Κροκύλειο

Σήμερα όπως και την προηγούμενη εβδομάδα με την βοήθεια του συγχωριανού μας Αθανάσιου Σπυρόπουλου καθαρίστηκαν τα ρέματα στον κάτω μαχαλά ,τα αμπέλια στα οποία είχαν έρθει φερτά σκουπίδια από τα ρέματα.
Επίσης καθαρίστηκε το πλάτωμα στο διάσελο πού...

Αναπαλαίωση του παλαιού ταξί Στό Κροκύλειο

Με χαρά διαπιστώσαμε ότι οι εργασίες κατά το 90% αναπαλαίωσης του παλαιού ταξί είχαν ολοκληρωθεί και έτσι ήρθε στο χωριό και παρκάρισε στο πάρκιν  επάνω απ την πλατεία .

Η επιτροπή αναπαλαίωσης αμέσως κάλεσε τον Σύλλογο για να αποφασίσουν από ...

Τα κουταλάκια και η γιαουρτόσουπα από το Κροκύλειο της Φωκίδας

Με τον ουρανό του Μεταξουργείου να έχει την μπόρα στα σκαριά, χωθήκαμε στο καινούργιο οινομαγειρείο της οδού Θερμοπυλών μεσημέρι Σαββάτου.
Το τσίπουρο-κέρασμα ήρθε αγκαζέ με παξιμάδι και διαφόρων ειδών ελιές και μας βρήκε να χαζεύουμε ασπρόμαυρες πολυκαιρισμένες φωτογραφίες. Αυτός ο μικρός και απλός χώρος που έφτιαξε ο Νίκος Φάρκωνας (ο οποίος είχε παλιότερα και το «Lucullus» στη Νάξο) έχει κάτι το καθησυχαστικό: αυτόματο ταίριασμα με κώδικες του άλλοτε. Λευκά κουρτινάκια στο τζάμι, παλιά κλειδιά, κουταλάκια παραταγμένα στις προθήκες –ένεκα του ονόματος–, ένας κατάλογος γεμάτος μαγειρέματα και να σου η εσωτερική λιακάδα.

Παρότι τα μεζεδοπωλεία και οι ταβέρνες κερδίζουν πιο εύκολα τις παρέες –τα πιάτα μοιράζονται πιο εύκολα–, τώρα τελευταία επιστρέφουν τα μαγειρευτά. Κι αν και γενικά οι σούπες δεν ... ευδοκιμούν στο αθηναϊκό έδαφος, εδώ μπορείτε άνετα να κάνετε… προθέρμανση για το Πάσχα, εφόσον φτιάχνουν ήδη μαγειρίτσα. Εμείς αυτήν τη φορά προτιμήσαμε τη γιαουρτόσουπα, με άγριο μάραθο και λίγο ρύζι (€ 5)· κι έτσι μάθαμε ότι η γιαγιά και η προγιαγιά του Νίκου ήταν από το Κροκύλειο, ένα χωριό στη Φωκίδα απ’ όπου προέρχεται και η συνταγή. Αρκετά καλή ήταν η πίτα με σπανάκι, πράσο και μάραθο (€ 5,50) και νόστιμη η σιφνέικη ρεβιθάδα (€ 5) με μπόλικο λάδι και κρασί, η οποία ήρθε στο πήλινο πασπαλισμένη με λίγο άνηθο. Η καπονάτα (€ 5,50), παρότι σιτσιλιάνικη «παρεμβολή», δένει μια χαρά με τα υπόλοιπα: η ιταλική εκδοχή του γλυκό­ξινου λαδερού μιξάρει λεπτο­κομμένη μελιτζάνα, πιπεριά, τραγανό σέλερι, κάππαρη, κουκουνάρι και σταφίδες. Το τσιγαριαστό κατσικάκι (€ 9), με τις τηγανητές πατάτες να κολυμπάνε σε νόστιμο αν και λίγο υδαρές ζουμάκι, λιτό και τρυφερό, παραπέμπει σε οικογενειακά κυριακάτικα μεσημέρια. Εννοείται ότι έπειτα από αυτό τιμήσαμε το παγωτό καϊμάκι με βύσσινο (€ 4,50) –επιδόρπιο με ελληνικό σημαιάκι–, που μοσχομύριζε μαστίχα και μαχλέπι. Όσο για το λογαριασμό, που έρχεται «στολισμένος» με κουταλάκια από σοκολάτα και καραμέλες, σε σπάτουλα, σε κάνει να χαμογελάσεις. Κι όχι μόνο για το περιτύλιγμα.

(+) Τα σπιτικής λογικής μαγειρέματα, τα ελληνικά έντεχνα και η Loreena McKennitt είναι καλός συνδυασμός!
(-) Το λάδι ενίοτε τους παραπέφτει. Κάποιες σάλτσες θέλουν λίγη παραπάνω προσοχή στις ισσοροπίες τους.

Άντζελα Σταματιάδου
Απο athinorama.gr

Συνέντευξη του Δημάρχου Βαρδουσίων για τον Καλλικράτη…

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΒΑΡΔΟΥΣΙΩΝ
ΣΤΗΝ ΗΛΕΚΡΟΝΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΦΩΚΙΔΑΣ

Ο Δήμος Βαρδουσίων είναι ένας από τους ορεινούς Δήμους που αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υποδομών αν και το μεγαλύτερο πρόβλημά του είναι το πληθυσμιακό ζήτημα.

Ο Δήμαρχος Βαρδουσίων Βασίλης Νικολέτος είναι ένας από τους ελάχιστους τοπικούς άρχοντες που εκφράστηκαν αρνητικά για τις θεσμικές αλλαγές προβληματιζόμενος τόσο ως προς την συνέχεια της στήριξης στην Ελληνική ύπαιθρο όσο και ως προς την λειτουργικότητα των θεσμών σε ολιγάριθμες κοινότητες των οποίων η ύπαρξη πλέον με τις νέες αλλαγές του Καλλικράτη αμφισβητείται.

Κύριε Δήμαρχε, βρισκόμαστε στην καρδιά ενός δύσκολου χειμώνα με έντονα καιρικά φαινόμενα. Ποια είναι τα προβλήματά που αντιμετωπίζετε αυτή την περίοδο ως ορεινός Καποδιστριακός Δήμος;

Τα προβλήματα της περιοχής μας είναι και πολλά και δύσκολα. Στην ερώτησή σας το πρώτο που μπορώ να απαντήσω είναι πρωτίστως η πληθυσμιακή φτώχεια αλλά από πλευράς υποδομών είναι η έλλειψη οδικών αξόνων. Τα επαρχιακά και ορεινά δίκτυα είναι ο μόνος τρόπος επικοινωνίας και άρα ανάπτυξης για τις ορεινές περιοχές. Μιλώντας δε για ανάπτυξη, η έλλειψη υποδομών παραμονής επισκεπτών στο ορεινότερο χωριό του Δήμου μας την Αρτοτίνα είναι από τα πάγια αιτήματά μας.

Για να αντιληφθείτε τι σημαίνει πρόβλημα διαβίωση σε περιοχές σαν την δική μας σας αναφέρω ότι έχουμε πολλά προβλήματα από την εμφάνιση μεγάλου αριθμού λύκων που κατασπαράσουν τα... εναπομείναντα χορτοφάγα ζώα.

Και αναφέρομαι σ΄ αυτά τα προβλήματα διότι ο τόπος μας τρεις δυνατότητες παραγωγής έχει: την κτηνοτροφία, τη μελισσοκομία με τα αρωματικά φυτά και την παροχή υπηρεσιών στον τουριστικό τομέα. Αυτά μπορεί άνετα να προσφέρει και αυτήν τη δυνατότητα οφείλουμε να ενισχύσουμε.

Τώρα όσο για τα λειτουργικά προβλήματα του Δήμου, μείζον θέμα αντιμετωπίζουμε με την γραφειοκρατία στην εκπόνηση των μελετών και την κατασκευή των έργων.

Οι πολλές μελέτες που απαιτούνται για κάθε έργο καθώς και οι περιβαλλοντικές αγκυλώσεις που καθυστερούν την κατασκευή τους σε συνδυασμό με τις δύσκολες χειμερινές συνθήκες νομίζω ότι συνθέτουν απολύτως την εικόνα των δυσκολιών που αντιμετωπίζουμε.

Με αυτά τα προβλήματα ο Δήμος προσπαθεί να βελτιώσει την κατάσταση και ως προς τους οδικούς άξονες και ως προς την κατασκευή τουριστικών υποδομών, σύγχρονων Ξενώνων και Ξενοδοχειακών μονάδων.

Υποθέτουμε ότι υπάρχουν κάποιες προτεραιότητες στην ιεράρχηση των θεμάτων σας. Ο πρώτος στόχος ποιος είναι για την Δημοτική αρχή Βαρδουσίων;

Αν θέλετε να μιλήσουμε συγκεκριμένα θα σας πω ότι δίνουμε ιδιαίτερη βαρύτητα στην ανάπτυξη του τριτογενούς τομέα. Προγραμματίζουμε κατ΄ αρχήν ανέγερση Ξενώνα στην Αρτοτίνα. Για το έργο αυτό υπάρχει οικόπεδο του Δήμου, υπάρχει πλήρης μελέτη και οικοδομική άδεια, δεν έχουμε όμως τα χρήματα.

Επίσης η επέκταση του δημοτικού Ξενώνα Κροκυλείου για την οποία συντάσσεται μελέτη.

Ακόμη η ανέγερση Ξενοδοχειακού συγκροτήματος στο Ψηλό Χωριό επί δημοτικού οικοπέδου που και γι΄ αυτό το έργο συντάσσεται μελέτη.

Ωστόσο πρέπει να πω ότι οι επικοινωνίες είναι το αρχικό μας μέλημα. Ενδεικτικά σας αναφέρω την ασφαλτόστρωση του συνδετηρίου δρόμου προς Διχώρι (το έργο έχει δημοπρατηθεί). Την βελτίωση του διαδημοτικού δρόμου Πραττά Λάκκο- Χαρατσί (έχει δημοπρατηθεί).

Την βελτίωση της εσωτερικής οδοποιίας σε όλα τα χωριά από πιστώσεις ΘΗΣΕΑ και ΣΑΤΑ.

Ως προς τις λοιπές υποδομές φροντίζουμε για την περαιτέρω βελτίωση ύδρευσης τεσσάρων χωριών.

Την ολοκλήρωση του Αθλητικού Κέντρου Πενταγιών (το έργο έχει δημοπρατηθεί).

Την διαμόρφωση γηπέδου αθλοπαιδιών στην Αρτοτίνα και στο Κροκύλειο.

Την ανάδειξη του περιβάλλοντα χώρου του Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου Αρτοτίνας (υπάρχει πλήρης μελέτη).

Την αποκατάσταση του κτιρίου και του περιβάλλοντα Χώρου έξι πρώην Δημοτικών Σχολείων, αξιόλογων κτιρίων, Ιστορικών Μνημείων (υπάρχει πλήρης μελέτη).

Την δημιουργία Κέντρου Εναλλακτικού Τουρισμού (συντάσσεται προμελέτη).

Την ανάδειξη των Μονοπατιών της περιοχής μας.

Την επανέκθεση των αντικειμένων του Μουσείου Αρτοτίνας.

Την καθαριότητα και γενικά η συνεχής βελτίωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων και των επισκεπτών.

Αυτά τα έργα που έχουν δρομολογηθεί θα μπορέσετε να τα υλοποιήσετε στα πλαίσια της θητείας σας, μια που ο χρόνος διεξαγωγής των επερχόμενων δημοτικών εκλογών είναι σύντομα;

Θα προσπαθήσουμε για το καλύτερο και το μέγιστο δυνατόν αποτέλεσμα. ΄Εχουμε μπροστά μας δέκα μήνες και πολλά από τα παραπάνω έργα είναι ώριμα προς εκτέλεση. Για μερικά υπάρχουν και πιστώσεις, για άλλα όχι. Περιμένουμε τις θετικές απαντήσεις των αρμοδίων υπηρεσιών προκειμένου να δημοπρατήσουμε τα έργα για τα οποία υπάρχουν πιστώσεις. ΄Όπως σας είπα και πιο πάνω ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Δήμος είναι η γραφειοκρατία. Για κάθε έργο χρειάζονται πολλές μελέτες και αδειοδοτήσεις πολλών υπηρεσιών. Αυτή η μακρά και δύσκολη διαδικασία καθυστερεί όλα τα έργα.

Κύριε Νικολέτο ειλικρινά πιστεύετε ότι υπάρχει προοπτική για τον τόπο σας;

Βεβαίως και υπάρχει. Παρατηρώ το φαινόμενο, ενώ οι άνθρωποι χρόνο με το χρόνο λιγοστεύουν, τα σπίτια αυξάνονται είτε ως καινούρια είτε ως αναστηλούμενα – ανακατασκευαζόμενα. Αυτό κάτι σημαίνει. Ολο το χρόνο ελάχιστοι άνθρωποι υπάρχουν στα χωριά. Τα Χριστούγεννα, τις απόκριες, τα τριήμερα και κυρίως το Πάσχα και τον Αύγουστο γεμίζουν τα Χωριά. Αυτό κάτι σημαίνει.

Ενθαρρυντικό επίσης είναι το γεγονός ότι, ενώ το Πάσχα και το Καλοκαίρι γεμίζουν τα Χωριά από ντόπιους παραθεριστές, το Χειμώνα έρχονται ξένοι – από άλλα μέρη επισκέπτες που διαμένουν στους υπέροχους Ξενώνες μας για ν’ απολαύσουν το χιόνι και την ομορφιά των βουνών και των Χωριών μας.

Με την ευκαιρία θα ήθελα να κάνω και μία έκληση στην Ιερά Μητρόπολη και προσωπικά στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη να φροντίζει για Ιερείς στα Χωριά, τη Μεγάλη Εβδομάδα και τον Δεκαπενταύγουστο, οπότε είναι πολύς ο κόσμος και πρέπει να λειτουργούν όλες οι εκκλησίες στην ώρα τους.

Οι γνωρίζοντες την περιοχή μας τη θαυμάζουν για το κάλος της, άλλωστε έχει χαρακτηρισθεί περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλους (Natura). ΄Ενας από αυτούς είναι και ο Νομάρχης μας ο οποίος την έχει χαρακτηρίσει παρθένα, διότι δεν έχει αλλοιωθεί από τις ανθρώπινες επεμβάσεις. Εμείς δεν βιαζόμαστε ν΄αλλοιώσουμε την φύση της περιοχής μας. Ας μείνει η τελευταία περιοχή που θα παραβιαστεί από την ανθρώπινη επέμβαση. Ας είναι αγνή, έτσι τη θέλουμε φυσική και άγρια. Για να την απολαμβάνουν όμως και άλλοι άνθρωποι ( οι επισκέπτες) απαιτούνται τα ανθρωπίνως απαραίτητα. Ένα από αυτά είναι οι καλοί και ασφαλείς δρόμοι. Αυτό επιδιώκουμε και αυτό ζητάμε. Τ’ άλλα τα φτιάχνουμε μόνοι μας.

Ένα άλλο ζήτημα είναι η προστασία της κτηνοτροφίας από τους λύκους. Τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει την εμφάνισή τους πολλοί λύκοι που κατασπαράζουν τα εναπομείναντα χορτοφάγα ζώα. Οι ελάχιστοι κτηνοτρόφοι μας βρίσκονται σε απόγνωση και ένας , ένας εγκαταλείπει την προσπάθειά του. Τι θα γίνει; Στην περιοχή μας η κτηνοτροφία ευδοκιμεί. Θα την εγκαταλείψουμε και αυτή; Πώς θα αναζωογονηθεί ο τόπος.

Πάντως εμείς οι Βαρδουσιώτες δεν περιμένουμε την ολοκληρωτική καταστροφή. Ελπίζουμε και πιστεύουμε ότι το κλίμα θα ανταστραφεί και θα έλθουν καλύτερες μέρες για τον τόπο μας, γιατί ο τόπος μας έχει δέκα συγκριτικά πλεονεκτήματα μιάς αειφόρου (ήπιας) και διαρκούς ανάπτυξης.

Με το σχέδιο «Καλλικράτης» τι θα κάνετε; θα διατηρήσετε την ταυτότητά σας ως ορεινός Δήμος ή θα σας απορροφήσουν οι συνενώσεις;

Το Δημοτικό μας Συμβούλιο με ομόφωνες αποφάσεις του έχει ταχθεί κατά των περεταίρω συνενώσεων των ΟΤΑ της χώρας, κατά της συρίκνωσης των Δήμων του Νομού Φωκίδας και κατά της κατάργησης του Δήμου Βαρδουσιών επειδή είναι ορεινός και απομακρυσμένος από τα αστικά κέντρα.

Με το μόνο Δήμο που είναι πολύ κοντά και έχει κοινά χαρακτηριστικά, κοινά προβλήματα και συμφέροντα είναι ο Δήμος Αποδοτίας του Νομού Αιτωλοακαρνανίας. Γιαυτή την περίπτωση όμως υπάρχουν δύο προβλήματα. Πρώτον ότι ο Δήμος αυτός ανήκει σε άλλον Νομό και δεν ξέρουμε αν θα το επιτρέψει ο επερχόμενος Νόμος και δεύτερον ότι πρόσφατα το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αποδοτίας πήρε απόφαση – Ψήφισμα σύμφωνα με το οποίο συμφωνεί με το σχέδιο του ΙΤΑ για δημιουργία ορεινού Δήμου Ναυπακτίας ο οποίος θα περιλαμβάνει την Αποδοτία και 2-3 άλλους Δήμους της ορεινής Ναυπακτίας. Αυτή η προοπτική εμάς δεν μας βρίσκει σύμφωνους γιατί εμείς μόνο με τα Χωριά του Δήμου Αποδοτίας γειτoνιάζουμε.

Ετσι, θα προτιμήσουμε μία κωμόπολη και Δήμο του δικού μας Νομού Φωκίδας. Ποια θα είναι αυτή θα το αποφασίσει το Δημοτικό Συμβούλιο αφού δεχτεί τις εισηγήσεις των Τοπικών Συμβουλίων και τις γνώμες των ενδιαφερομένων Συλλόγων και δημοτών , προς τους οποίους έχουμε ήδη απευθύνει σχετική επιστολή.

Θα είστε ξανά υποψήφιος στο Δήμο ή στο νέο υπερδήμο που θα προκύψει;

Αν υπήρχε μία σκέψη να μην ξαναβάλω υποψηφιότητα για το Δήμο Βαρδουσίων, τώρα αίρεται αυτή η σκέψη, διότι ενόψει των συνενώσεων η παρουσία μου στα δημοτικά τεκταινόμενα της περιοχής είναι περισσότερο από απαραίτητη . Πρέπει να προστατευτούν τα συμφέροντα της περιοχής του Δήμου Βαρδουσίων και ο Δήμος να ενταχθεί ομαλά στο νέο σύστημα. Για να γίνει καλά αυτό χρειάζεται εμπειρία και μία εμπειρία σαράντα χρόνων δεν μπορεί να μην είναι παρούσα.

ΜΠΑΡΜΠΟΥΤΗΣ ΑΘ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
Το άρθρο το βρήκαμε στο krokilio.gr
και προέρχεται από www.fokidanews.gr

Δημοτικό Συμβούλιο για τον Καλλικράτη του Δήμου Βαρδουσίων

Ενημέρωση από το Κροκύλειο με μια ωραία χθεσινή φωτογραφία.

Κατόπιν αποφάσεως σε Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Βαρδουσίων το 2008 είχε παρθεί απόφαση να παραμείνει ο Δήμος ως έχει σε περίπτωση κάποιων περιφερειακών αλλαγών.
Στο σημερινό Δημοτικό συμβούλιο που έλαβε χώρα στο χωριό μας αποφασίστηκαν τα εξής: Η πλειοψηφία αποφάσισε να παραμείνει ο Δήμος ως έχει.
Αλλά σε περίπτωση που θα πρέπει να μετακινηθεί ο Δήμος με το σχέδιο Καλλικράτης ψήφησαν τα εξής:...
5 (πέντε) Δημοτικοί Σύμβουλοι να ενταχθούμε στον Δήμο Ευπαλίου
2 (δύο) Δημοτικοί Σύμβουλοι να ενταχθούμε στον Δήμο Λιδωρικίου
4 (τέσσερεις) Δημοτικοί Σύμβουλοι παρέμειναν ουδέτεροι.
Βέβαια ομόφωνοι παρέμειναν όλοι στην αρχική τους απόφαση.
Το Δημοτικό Συμβούλιο σήμερα καλύφτηκε και τηλεοπτικά από το patra tv όπου και θα μεταδοθεί το συγκεκριμένο στις 10 Μαρτίου 20:10

ΜΠΑΡΜΠΟΥΤΗΣ ΑΘ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

Κροκύλειο 1934 σε βίντεο

Στην ιστοσελίδα του Κροκυλείου βρήκαμε μια σειρά απο βίντεο.
Μας έκανε εντύπωση ένα βίντεο του 1934
Είναι αποκλειστικό ντοκουμέντο από τον Κουπακιώτη Αποστόλου Evans στο χωριό μας το καλοκαίρι του 1934 στην πλατεία του χωριού μας να γίνονται γυμναστικές επιδείξεις από τα παιδιά του τότε σχολείου φυσικά από όλα αυτά σήμερα αν κάποιο ζει θα είναι περίπου ... από 80 εώς 90 ετών.
Περισσότερα βίντεο μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ

Ανάπλαση Στο Κουμεντάρι στο Κροκύλειο

Μετά από συζητήσεις με πολλούς χωριανούς μας για την καλύτερη εμφάνιση της εισόδου προς το χωριό μας στη θέση (Κουμεντάρι) που όλοι σας θα έχετε διαπιστώσει το τι επικρατεί!!!. από σκουπίδια και οτιδήποτε μπορείτε να φανταστείτε πεταμένο δεξιά και αριστερά από τις βρύσες αλλά και του παρακείμενου χώρου , ακόμα οι δύο κάδοι των σκουπιδιών βρίσκονται δίπλα στις βρύσες πού όλοι μας σταματάμε να πιούμε λίγο νεράκι, οι ταμπέλες που είναι διάσπαρτες και καρφωμένες επάνω στα πλατάνια.
(Αυτό πάντως δεν δείχνει πολιτισμό)
Σκεφτήκαμε λοιπόν και αφού υπάρχουν προσφορές από χωριανούς και φίλους του χωριού μας να γίνει μία μικρή ανάπλαση στο χώρο... χωρίς να επηρεαστεί το περιβάλλον αλλά να ομορφύνει και να γίνει το συγκεκριμένο σημείο πιο προσιτό αλλά και λειτουργικό στον κάθε περαστικό πού θα σταματάει εκεί.
Συγκεκριμένα η ιδέα είναι να χτιστεί μία πετρόχτιστη μάντρα κατά μήκος του δρόμου κάτω από τα πλατάνια και να μπαζωθεί το συγκεκριμένο σημείο όπου θα τοποθετηθούν οι δύο κάδοι απορριμμάτων, και να γίνουν δυο ανισόπεδα διαζώματα επάνω στο μπαζωμένο σημείο όπου και θα τοποθετηθούν δύο παγκοτράπεζα στυλ δασαρχείου να μπορεί ο κάθε περαστικός να απολαμβάνει την δροσιά των πλατανιών αλλά και την μαγεία του τοπίου.
Σε προσωπική επικοινωνία που είχα με τον πρόεδρο του τοπικού μας συμβουλίου Κ. Χρήστο Παναγιωτόπουλο την 24 φεβ.2010 εάν συμφωνεί με την συγκεκριμένη σκέψη-πρωτοβουλία τον βρήκα θετικό και σύμφωνο στην σκέψη μας αυτή. Μου είπε μόνο να συμβουλευτεί και το Δήμο να μην έχουμε κάποιο πρόβλημα νομικό και να ξεκινήσουμε.
Ελπίζω σύντομα να έχουμε θετική απάντηση και από τον Δήμο και να μην κωλυσιεργήσουμε σε θέματα τα οποία δεν υφίστανται για να μπορέσουμε να διαμορφώσουμε τον συγκεκριμένο χώρο και να μπορέσουμε να τον απολαύσουμε όλοι μας ανεβαίνοντας προς το χωριό μας κατά τους ανοιξιάτικους και καλοκαιρινούς μήνες, αλλά και να ομορφύνει ο τόπος διότι όπως ξέρετε:
(η πρώτη εντύπωση μετράει πάντα)
Ούτος η άλλως θα πρέπει να ομορφύνει αυτός ο τόπος και ως ένδειξη τιμής στους ομογενείς μας που έχτισαν αυτές τις όμορφες και δροσερές βρύσες.

Περιμένουμε το ok για να ξεκινήσουμε αυτό το ωραίο έργο στο Κουμεντάρι!!!

ΜΠΑΡΜΠΟΥΤΗΣ ΑΘ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
Από Κροκύλειο , στην σελίδα αυτή μπορείτε να βρείτε περισσότερες φωτογραφίες της περιοχής

Δημήτρης Σακαρέλος από το χωριό Κροκύλιο Ένας αγωνιστής του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου που δεν γύρισε ποτέ στην Ελλάδα

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΠΥΛΟΥ*

Είναι γνωστό πως ένας σημαντικός αριθμός αγωνιστών του Iσπανικού Eμφυλίου Πολέμου (1936-1939), που μετά την κατάρρευση της δημοκρατικής Ισπανίας καταφύγανε στην ΕΣΣΔ, δεν έτυχαν και τόσο καλής μεταχείρισης από το τότε σταλινικό καθεστώς. Αυτό φαίνεται πως ίσχυσε και για τους Έλληνες. Εννοώ τους έλληνες κομμουνιστές εθελοντές του Ισπανικού Εμφυλίου, όσους κατόρθωσαν να ξαναγυρίσουν στη Σοβιετική Ένωση. Από εκεί άλλωστε είχαν φύγει για την Ισπανία.

Σε τούτο το σημείωμα θα προσπαθήσω, όσο μπορώ, να ξεδιπλώσω τη ζωή και τη δράση τού επικεφαλής των ελλήνων εθελοντών, του Δημήτρη Σακαρέλου, που σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις χαθήκανε κι αυτουνού τα ίχνη στη χώρα που οι κομμουνιστές εκείνου του καιρού ονομάζανε ... «καρδιά της Γης».

Ο Δημήτρης Σακαρέλος γεννήθηκε στο χωριό Κροκύλι (παλιότερα Παλιοκάτουνο) της Δωρίδας, στα 1900. Όταν τελείωσε το σχολαρχείο, όπως λέγονταν τότε η βαθμίδα εκπαίδευσης ανάμεσα στο δημοτικό και το γυμνάσιο, πήγε στη Λαμία και σπούδασε ελληνοδιδάσκαλος (έτσι λέγανε τότε τους δασκάλους). Εκεί, σύμφωνα με πληροφορίες συγγενών του, ήρθε σ’ επαφή με τον Τάκη Φίτσιο, τον γνωστό κομμουνιστή δημοσιογράφο που εκτελέστηκε στα χρόνια του εμφυλίου, που τον μύησε στις αριστερές ιδέες.

Στο μεταξύ, είχε ξεσπάσει η Ρώσικη Επανάσταση που συγκλόνισε τον κόσμο και, όπως ήταν φυσικό, ο απόηχός της έφτασε και στην Ελλάδα. Ο Σακαρέλος, όταν τελείωσε το διδασκαλείο, έφυγε στη Θεσσαλονίκη. Και από εκεί, μέσω Κωνσταντινούπολης, κατόρθωσε με καράβι να πάει στη Σοβιετική Ένωση, όπου εργάστηκε ως δάσκαλος στους ελληνικούς πληθυσμούς των ναυτών της Μαύρης Θάλασσας. Έβγαλε μάλιστα και την εφημερίδα Σπάρτακο. Εκεί και παντρεύτηκε…

Στην Ελλάδα επέστρεψε γύρω στα 1923-24 μαζί με τη ρωσίδα γυναίκα του. Εδώ δεν δούλεψε ποτέ ως δάσκαλος. Για μια περίοδο απασχολήθηκε ως μεταφραστής στις εκδόσεις Γκοβόστη και στη συνέχεια έπιασε δουλειά στον Πειραιά φορτοεκφορτωτής, πρώτα σε αποθήκη σιτηρών και στη συνέχεια στα καρβουνάδικα. Όσο για τη γυναίκα του, όπως λέγεται, για ένα διάστημα δούλεψε στη σοβιετική πρεσβεία αλλά γρήγορα την απέλασαν.

Δεν θέλει ρώτημα πως όλο εκείνο το διάστημα του μεσοπολέμου, που παρέμεινε στην Ελλάδα, ήταν στέλεχος του Κομμουνιστικού Κόμματος στον συνδικαλιστικό χώρο. Όσοι τον γνωρίσανε τότε από κοντά διηγούνται πως ήταν ένας άνθρωπος συγκροτημένος, με πολλές εγκυκλοπαιδικές γνώσεις, αλλά και με αρκετή διάθεση αγωνιστικότητας. Γι’ αυτό και είχε κερδίσει την εκτίμηση των συντρόφων του.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1930 βρίσκονταν κρατούμενος στις φυλακές της Αίγινας, καταδικασμένος για τον φόνο του αρχειομαρξιστή Γεωργοπαπαδάτου («αρχειοφασίστες» τους ονόμαζαν τότε οι του επίσημου Κόμματος). Εκεί, με τη βοήθεια των φυλακισμένων συντρόφων του, αλλά και του έξω κομματικού μηχανισμού, κατόρθωσε, μαζί με άλλους κρατούμενους κομμουνιστές (Φλαράκος, Δερβίσογλου, Δουλγέρης, Βαβούδης, Κλειδωνάρης και Θωμάζος), να αποδράσει και να καταφύγει και πάλι στη Σοβιετική Ένωση. Εκεί, όπως όλα τα στελέχη των ξένων κρατών, αφού φοίτησε για ένα διάστημα στη γνωστή κομματική σχολή για τους ξένους, την KUTV, παρέμενε σε ετοιμότητα για ό,τι χρειαστεί…

Με το ξέσπασμα του φασιστικού πραξικοπήματος στην Ισπανία, στις 18 Ιουλίου 1936, και την έκκληση για βοήθεια της δημοκρατικής κυβέρνησης, ο Δημήτρης Σακαρέλος επικεφαλής μιας ομάδας Ελλήνων (Βαβούδης, Δεληγιάννης, Στεφόπουλος, Κατσικιώτης, Παντελιάς και μερικοί ακόμα) πήγαν στην Ισπανία και εντάχθηκαν στις Διεθνείς Ταξιαρχίες.

Εκεί ήρθαν σ’ επαφή και με όλους τους έλληνες εθελοντές, που από κάθε γωνιά της γης τρέξανε να βοηθήσουν τους δοκιμαζόμενους ισπανούς δημοκράτες και αριστερούς. Ήταν στη συντριπτική τους πλειοψηφία μέλη, οπαδοί ή συμπαθούντες του Κομμουνιστικού Κόμματος (ελάχιστοι, 3-5% ήταν οι αρχειομαρξιστές και τροτσκιστές). Γι’ αυτό και όλοι τον αναγνώρισαν σαν τον κομματικό τους υπεύθυνο, αφού άλλωστε μ’ αυτήν την ιδιότητα είχε σταλεί και από τη Μόσχα. Αυτόν άλλωστε αναγνώριζαν και οι Ισπανοί. Το ψευδώνυμό του σ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου ήταν «Γιάννης»∙ όλοι ξέρανε όμως πως επρόκειτο για τον Δημήτρη Σακαρέλο.

Με την κατάρρευση της δημοκρατικής Ισπανίας, ο Σακαρέλος μαζί με τους έλληνες εθελοντές που έχουν απομείνει, πέρασε στο γαλλικό έδαφος. Εκεί κλείστηκαν σε στρατόπεδα. Λίγο αργότερα κατόρθωσε ν’ απελευθερωθεί και, μαζί με τον επίσης εθελοντή Παναγιώτη Αϊβατζή, προσπάθησαν να οργανώσουν και να περιθάλψουν όσο μπορούσαν καλύτερα τους Έλληνες που παρέμεναν ακόμα σε στρατόπεδα, και σιγά σιγά να στείλουν καθένα στον προορισμό του. Ο ίδιος, και μερικοί ακόμα, κατόρθωσε να ξαναγυρίσει στη Σοβιετική Ένωση, πριν ακόμα οι Γερμανοί επιτεθούν και καταλάβουν τη Γαλλία.

Δεν μας είναι σχεδόν τίποτα γνωστό για την παραμονή του στη «Χώρα του Μεγάλου Στάλιν» κατά τα χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Και τούτο γιατί τόσο η Ελλάδα όσο και η Σοβιετική Ένωση βρίσκονταν σε πόλεμο ζωής και θανάτου με τον χιτλερικό αλλά και το μουσολινικό φασισμό και κάθε επικοινωνία ήταν αδύνατη.

Με το τέλος του πολέμου και το άνοιγμα των επικοινωνιών, αναζητήθηκε ο Σακαρέλος από τους δικούς του. Και η απάντηση που πήραν ήταν πως σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα στη Γιουγκοσλαβία καθώς ερχόταν στην Ελλάδα με αποστολή. Δεν προσδιορίστηκε όμως ούτε ο ακριβής χρόνος ούτε και ο συγκεκριμένος τόπος του δυστυχήματος. Και η πληροφορία δόθηκε μόνο προφορικά. Ωστόσο πέρασε και σε κάποια βιβλία που ασχολούνται με την ιστορία του αριστερού κινήματος.1 Έλα όμως που δεν ήταν και τόσο πειστική, όχι μονάχα για τους δικούς του, αλλά και για τους παλιούς του συντρόφους.

Ο παλιός εξόριστος στην ΕΣΣΔ Κώστας Φυλακτόπουλος (Ψαράς) που γνώριζε πολλά πράγματα για τους εκεί έλληνες κομμουνιστές, σε ερώτησή μου για τον Σακαρέλο, μου είπε πως το 1944 θα έρχονταν με τη σοβιετική αποστολή στην Ελλάδα. Τελικά όμως την αποστολή συνόδευσε ο Βαβούδης και ο Σακαρέλος δεν φάνηκε πουθενά…

Ένας στενός του συγγενής μου είπε πως είχε την πληροφορία ότι τον σκότωσαν στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα στο τέλος του 1944 με εντολή του… Σιάντου, καθώς προσπαθούσε να περάσει στην Ελλάδα.

Ζήτησα πληροφορίες και από δύο σημαντικά στελέχη του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος, τον Μήτσο Παρτσαλίδη και τον Πέτρο Ρούσσο. Ο πρώτος μου είπε πως --όπως άκουσε-- σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα. Ο δεύτερος, που τον ρώτησα σε μια στιγμή χαλαρής κουβέντας, χαμογέλασε κουνώντας το κεφάλι του σα να μούλεγε: «Μην το ψάχνεις»!

Τελικά όλοι τον ξεχάσανε. Μονάχα η μάνα του στο χωριό τον περίμενε. Δεν πίστευε τίποτε απ’ αυτά που της λέγανε και δεν ήθελε με τίποτα να πεθάνει πριν τον ιδεί. Τον περίμενε ώς τα 106 της χρόνια! Τελικά δεν ήρθε, κι έφυγε από τη ζωή με το παράπονο…

*Ο Δημήτρης Παλαιολογόπουλος είναι συγγραφέας

Ο Σακαρέλος και η ρωσίδα γυναίκα του Όλγα, σε παραλία της Κριμαίας.

Ο Σακαρέλος (αριστερά με τον μπερέ) και ο Αναγνώστης Δεληγιάννης στο Αλπαθέτε της Ισπανίας, όπου βρισκόταν το κέντρο εκπαίδευσης των εθελοντών.

1 Βλ. για παράδειγμα την εισαγωγή του Πιέρ Μπρουέ στη μελέτη του Μάριου Εμμανουηλίδη, Αιρετικές διαδρομές, Φιλίστωρ, Αθήνα 2002.
Από avgi.gr

To καλύτερο μέλι, μια ιστορία μελιού απο το Κροκύλειο Δωρίδας .

Για τους φίλους μελισσοκόμους βρήκαμε και παρουσιάζουμε κάποια άρθρα που προέρχονται από κάποιες μελισσοκομικές προσπάθειες που έγιναν απο τον Κώστα Κουστούκο στην Φωκίδα.

To ελεύθερο πενταράκι, ήταν ένα μελίσσι που υπολογίζω οτι γεννήθηκε την πρωτομαγιά του 2009.
Ηταν ένας αφεσμός που μπήκε σε μια άδεια κυψέλη και έζησε στο Κροκύλειο Δωρίδας, απο τον Μάιο μέχρι τον Σεπτέμβρη, που το έφερα στην Αθήνα.
Σε υψόμετρο της τάξεως των 800 μέτρων, είχε την ευκαιρία σε αυτή την περίοδο να δει έλατο, "δένδρα," δηλαδή βελανιδιές και δρυς, κισσό, ρίγανη και διάφορα άλλα άνθη που ζουν στην περιοχή. Το ομορφότερο και κυριότερο χαρακτηριστικό του είναι οτι στο διάστημα αυτό, ανοίχτηκε απο μελισσοκόμο 2-3 φορές.Ολες χωρίς τη χρήση καπνου και για ελάχιστο χρόνο.
Κατα τη μεταφορά του στην Αθήνα οι δυο κερήθρες που είχαν μέλι κατέρρευσαν, αλλα δεν με ανχώσαν καθόλου. Ότι εργασία έκανα στο μελίσσι ακόμα κι εδώ έγινε χωρίς καπνό και αποκόμισα μόλις ένα ... κέντρισμα. (Αυτό είναι μια αξιόλογη παρατήρηση, οτι τα μελισσια που έχω στη φωκίδα είναι ασύλληπτα ηρεμα και δεκτικά σε κάθε είδους ενόχληση απο μένα).

Η κατάρρευση δε με στεναχώρησε, γιατι με "ανάγκασε" να τρυγήσω το συγκεκριμένο, ελαχιστο μέλι. Το έστυψα και το στράγγισα προσεκτικά, όχι σε μελιτοεξαγωγέα προφανώς, αλλα στο χέρι και το αποτέλεσμα ηταν μοναδικό.

Mόλις 250 γρ μέλι που θα το έλεγα "αγριόμελο". Δεν είχε καμια παρέμβαση ή ενόχληση από άνθρωπο. Στους 4- 5 μήνες που αποθηκεύτηκε, δεν το είδε το φως δεν το έπιασε χερι και δεν ακούμπησε παρα μόνο 100% φυσική κερήθρα που έχτισαν ελευθέρα οι εργάτριες του. Δεν καπνίστηκε και διατήρησε μια γευση αρκετα διαφορετική απο οτιδειποτε άλλο έχω φαεί. Μπορει να φταιει αποκλειστικά και μόνο ότι είναι από φυτά που δεν είχα ξαναφαει, όπως οι δρυς, αλλα σιγουρα το οτι δεν εχει περάσει από πανο του καπνος γίνεται αντιληπτό.

Ειναι πολύ πιο σκουρο. Μου ειπαν οτι για αυτο ευθύνεται το γεγονός οτι στύφτηκε με το χερι και οτι ετσι παίρνει χρώμα απο την κερήθρα. Ειναι ομως λάθος, γιατι και το μελι που είναι διπλα του στις φωτογραφίες στημένο με το χέρι είναι και ειναι κατάξανθο.

Η γεύση του είναι βαρια και ξύλινη. Στο τελος αφήνει ένα άρωμα σαν αυτο του ρεικιου.
Αν όχι το νοστιμότερο, ηταν το πιο ενδιαφέρον μελι που εχω φαει μεχρι στιγμης και ειναι αυτό που έλεγα στο προηγούμενο post. To καλυτερο μελι.
Από bees.gr l

Έλεος!!!Και πάλι χωρίς Γιατρό το Χωριό μας το Κροκύλειο;;;

Μόλις πληροφορηθήκαμε ότι για δεύτερη φορά μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα το χωριό μας θα μείνει χωρίς γιατρό έλεος !!!!
Από εχθές 13 Ιανουαρίου η γιατρός που είχε θέση στο χωριό μας αποσπάστηκε στο νοσοκομείο της Άμφισσας.
Δεν είναι κρίμα ένα χωριό και κατά επέκταση η έδρα του Δήμου Βαρδουσίων να μένει χωρίς γιατρό και μάλιστα στη μέση του χειμώνα που οι ανάγκες είναι πιο αυξημένες για τους κατοίκους του χωριού μας;

Ξεχάσαμε το περιστατικό που συνέβη στο χωριό μας πριν ελάχιστους μήνες ;
Παρακαλώ τους αρμόδιους φορείς ας λάβουν θέση επί του θέματος, το χωριό μας είναι ορεινό και ... δεν μπορεί ο κάθε ανήμπορος γεράκος η γριούλα που τα παιδιά τους βρίσκονται μακριά από το χωριό αλλά και οι συντοπίτες μας να κατεβαίνουν στο Νοσοκομείο Άμφισσας ή στο κέντρο Υγείας Λιδωρικίου για τυχόν ιατρική περίθαλψη ή την συνταγογραφησή τους ,αλλά ούτε και μπορούν να περιμένουν κάθε Τρίτη που θα επισκέπτεται ο Γιατρός το χωριό μας απ ότι πληροφορηθήκαμε.
ΜΠΑΡΜΠΟΥΤΗΣ ΑΘ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

ΜΙΑ ΝΕΑ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΟΚΥΛΕΙΟ

Ξεκίνησε να λειτουργεί μια νέα ιστοσελίδα για το Κροκύλειο η οποία θα σας μεταφέρει τα νέα από το χωριό.
Ακόμα θα σχολιάζονται τα καλώς η κακώς κείμενα που συμβαίνουν σ αυτό. Όλοι σας θα μπορείτε να αρθρογραφείτε ακόμα και να σχολιάζετε τα υπάρχοντα θέματα για την ανεύρεση του krokilio online υπάρχει μενού στην ιστοσελίδα που θα σας παραπέμπει κατευθείαν.

Σαν άρθρο παρουσίασης της ιστοσελίδας, σας μεταφέρουμε ένα άρθρο μετανάστριας χωριανής από τον μακρινό Καναδά. Νομίζουμε οτι η σημερινή Ελλάδα έχει να διδαχθεί πολλά απο τους μετανάστες μας για να τους κατανοήσει και να καταλάβει πως σκέπτονται οι ξένοι μετανάστες στην χώρα μας.

Η Σύνδεση και Υποστήριξη των Χωριανών μας στον Απέραντο Καναδά

Όταν αφήσαμε το χωριό μας το 1966 δεν ήξερα πολλά για τον Καναδά και τι ακριβώς μας περίμενε σ αυτήν την μακρινή χώρα που θα γινόταν η καινούργια μας πατρίδα. Ήμουνα μόνο δεκατριών... χρόνων και θυμάμαι την ηλιόλουστη μέρα που αφήσαμε το μικρό μας σπιτάκι με της γκρίζες πλάκες στην σκεπή και δυο ψιλές λεύκες απέναντι στην πλαγιά που πρόσφεραν ωραία σκιά το καλοκαίρι. Όταν το λεωφορείο πέρασε το Δημοτικό Σχολείο όπου έμαθα να διαβάζω και να παίζω θετικά με άλλα παιδιά, άκουσα για τελευταία φορά της χαρούμενες παιδικές φωνές του προαυλίου και αναπώλησα της λαμπρές στιγμές που έζησα στης αίθουσες του Κ. Τριανταφύλλου, ένας από τους καλύτερους Διδασκάλους που γνώρισα κατά τη διάρκεια της ακαδημαϊκής μου ζωήs και εδώ στον Καναδά.
Ένα καινούργιο αιώνα αργότερα οι οικογένειες και τα παιδιά μετανάστες που άφησαν τα ωραία χωριά και γλυκιά πατρίδα με την ελπίδα να καλυτερέψουν τη ζωή τους για να προσφέρουν στην ανθρωπότητα, εγκατασταθήκαν στον Καναδά μετά από μεγάλη προσπάθεια.
Η Αρχές μας ήταν δύσκολες, αλλά η μοναξιά και αποξένωση που αισθανθήκαμε τότε σαν καινούργιοι μετανάστες αποσβέστηκε με την ζεστασιά που υπήρχε μεταξύ των χωριανών και άλλων Ελλήνων που συναντήσαμε εδώ. Οι χωριανοί που μας περίμεναν στο Τορόντο τότε είχαν ζήσει την αβεβαιότητα της μετανάστευσης και το αίσθημα της αποξένωσης και μας έδειξαν την συμπάθεια τους και μας πρόσφεραν κατανόηση, βοήθεια και υποστήριξη, τα οποία ήταν αποφασιστική σημασία για εμάς τους νέο εισερχόμενους.
Στις δεκαετίες του 1960 και 1970, θυμάμαι ότι oι χωριανοί μας στο Toρόντo είχαν τακτικές συναθροίσεις στους συλλόγους με χαρούμενους χορούς και γλέντια τα οποία πρόσφεραν κοινωνική υποστήριξη για τους νέο εισερχόμενους, μια σοβαρή σύνδεση με ρίζες στην αγαπητή μας πατρίδα. Όλοι οι χωριανοί μετανάστες αισθάνθηκαν μοναξιά και σαν ξένοι στην αρχή, αλλά ήταν η υποστήριξη που λάβαμε από τους συμπατριώτες που γέμιζε το ψυχικό κενό για μας εδώ στα ξένα.
Σιγά-σιγά λοιπόν με την βοήθεια των ευγενών χωριανών και άφθονες κρατικές ευκαιρίες που τότε υπήρχαν στον Καναδά για μετανάστες, αρχίσαμε να δημιουργούμε την νέα μας ζωή μακριά από το χωριό και την πατρίδα μας. Η σκληρή δουλειά των γονέων μας και η συνεπής εκπαίδευση για τα παιδιά βοήθησαν τους χωριανούς μας να εγκατασταθούν και να προοδεύσουν στον Καναδά. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου του αγώνα εμείς όμως ποτέ δεν ξεχάσαμε της ρίζες μας.
Νομίζω ότι πολλοί χωριανοί στον Καναδά σήμερα έχουν φτάσει σ ένα σταθερό οικονομικό, κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο στην ζωή με άφθονες αρετές για την ενίσχυση των άλλων. Μερικές φορές όμως αναρωτιέμαι εάν είμαστε πιο αποξενωμένοι τώρα από της αρχές μας σαν καινούργιοι μετανάστες. ίσως τώρα που οι οικονομικές και κοινωνικές ανάγκες μας είναι λιyότερες η επικοινωνία δεν είναι πλέον τόσο σημαντική. Όταν ήλθαμε στον Καναδά, θυμάμαι πως ήμασταν συγκεντρωμένοι σαν χωριανοί, και πιο πολύ εις το «εμείς» όπως είχε κάποτε δηλώσει ο άξιος Στρατηγός Μακρυγιάννης. Τώρα στον καινούργιο αιώνα όμως φοβάμαι ότι ο ήχος του χωριού μας λείπει πια από την περίπλοκη ζωής μας, και αναρωτιέμαι συχνά εάν είναι καιρός να επισκεφθούμε ξανά το παρελθόν σε εκείνες της ταπεινές ρίζες μας.
Με αγάπη και εκτίμηση,
Ευθυμία Υφαντή
Τορόντο, Καναδά
Από www.krokilio.gr/blog