Διάφορα μέτρα προτείνονται για την έξοδο απο την οικονομική κρίση, όμως αυτά τα μέτρα σχεδιάζονται απο όσους δεν ενδιαφέρονται για τα εισοδήματα των εργαζομένων, αλλά για τα εισοδήματα των οικονομικά κυρίαρχων.Διαβάστε ένα άρθρο για το ΔΝΤ
Απο Εργατική Αριστερά
Σχολιάζοντας τη σύνοδο στο Λονδίνο η γαλλική «Liberation» έγραψε δηκτικά: «Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και Παγκόσμια Τράπεζα αρπάζουν όλα τα λεφτά. Μαζεύουν 1 τρισ. δολάρια. Τζάκποτ!». Τι είναι αυτοί οι θεσμοί, λοιπόν, που εξασφάλισαν τόσα κεφάλαια; Τόσο η Παγκόσμια Τράπεζα όσο και το ΔΝΤ από τη στιγμή της δημιουργίας τους το 1944 ουσιαστικά προστατεύουν τα συμφέροντα των ισχυρότερων χωρών του πλανήτη και πρώτα και κύρια των ΗΠΑ, αφού αυτή η χώρα υπήρξε τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια η δανείστρια χώρα.
Το ΔΝΤ επέβαλε τα ... απάνθρωπα «σταθεροποιητικά προγράμματα» σε όσες χώρες ήθελαν να δανειστούν. Η συνταγή ήταν σχεδόν παντού η ίδια: ξεπουλήστε σε εξευτελιστικές τιμές (και συνήθως σε μεγάλες δυτικές εταιρείες) τις δημόσιες επιχειρήσεις, επιβάλετε λιτότητα στη μάζα του πληθυσμού, μηδενίστε τα κρατικά ελλείμματα, αλλά ταυτόχρονα μειώστε τους φόρους που πληρώνουν οι ιδιωτικές επιχειρήσεις, ανοίξτε τα σύνορα, μην προστατεύετε την αγροτική παραγωγή σας, αφήστε την να ανταγωνιστεί τα αμερικανικά γεωργικά και διατροφικά μονοπώλια (πρόκειται ακριβώς για τις πολιτικές που οι μεγάλες οικονομίες αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι τώρα που τις χτύπησε η κρίση).
Τα αποτελέσματα ήταν φυσικά καταστροφικά για μια σειρά χώρες, οι οποίες στην καλύτερη περίπτωση απλώς κατάφεραν να αποπληρώσουν τα χρέη χωρίς να μπορέσουν να αναπτύξουν την οικονομία και να βγάλουν τη μεγάλη μάζα του πληθυσμού από τη φτώχεια. Όσος πλούτος δημιουργήθηκε επέστρεψε, και με πολύ καλό επιτόκιο, στους δανειστές. Όμως αυτός ήταν ο στόχος του ΔΝΤ: να κονομήσουν οι μεγάλες τράπεζες. Τα πιο γνωστά πρόσφατα θύματα των πολιτικών που επέβαλε το ΔΝΤ ήταν η Αργεντινή (με την καταστροφική κρίση του 2001) και η Κένυα. Φέτος η Ουγγαρία οφείλει να περικόψει κατά 7% τους ήδη χαμηλούς μισθούς στο πλαίσιο της συμφωνίας της με το ΔΝΤ.
Υγεία
Τα κοινωνικά αγαθά, όπως η υγεία, χτυπήθηκαν άγρια όπου εφαρμόστηκαν τα προγράμματα του ΔΝΤ. Μια μελέτη του πανεπιστημίου του Κέμπριτζ το 2008 συμπέραινε ότι οι όροι που επέβαλε το ΔΝΤ οδήγησε στο θάνατο χιλιάδων ανθρώπων στη Ανατολική Ευρώπη εξαιτίας της φυματίωσης η εξάπλωση της οποίας ήταν αποτέλεσμα των περικοπών στην υγεία: στις 21 χώρες που είχε δώσει δάνεια το ΔΝΤ, οι θάνατοι από φυματίωση αυξήθηκαν κατά 16,6%!
Στη δεκαετία του ’60 και του ’70 οι αφρικανικές χώρες που είχαν απελευθερωθεί από τον αποικιακό ζυγό αύξησαν δραστικά τις δαπάνες υγείας με αποτέλεσμα να βελτιωθούν όλοι οι δείκτες (παιδική θνησιμότητα, προσδόκιμο ζωής κ.λπ.). Όμως στη δεκαετία του ’80 οι χώρες που πήραν δάνεια από το ΔΝΤ αναγκάστηκαν να περικόψουν τις δαπάνες. Στις 42 φτωχότερες αφρικανικές χώρες οι δαπάνες υγείας μειώθηκαν στο μισό και το AIDS άρχισε να θερίζει. Και δεν είναι μόνον η Αφρική: Η Ταϊλάνδη ήταν άλλη μία χώρα που υποχρεώθηκε από το ΔΝΤ να περιορίσει στο μισό τις δαπάνες της για την αντιμετώπιση του AIDS, με επίσης τραγικά αποτελέσματα.
Το ΔΝΤ αδιαφόρησε πλήρως για τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες. Μάλιστα στην πορεία των χρόνων ενίσχυε συνήθως αποκλειστικά τις χώρες που είχαν δικτατορίες. Η Βραζιλία, π.χ. δεν μπορούσε να πάρει δάνειο όσο είχε δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις, ωστόσο όταν πήρε την εξουσία η δικτατορία του Μπράνκο στη δεκαετία του ’60, το ΔΝΤ έδωσε πακτωλούς δανείων. Χώρες όπως η Αργεντινή, η Βολιβία, η Χιλή, το Ελ Σαλβαδόρ, η Αιθιοπία, η Αϊτή, η Ινδονησία, η Κένυα, η Λιβερία, η Νιγηρία, το Πακιστάν, η Φιλιππίνες, η Νότια Αφρική, η Ταϊλάνδη, όχι μόνον πήραν δάνεια ενώ κυριαρχούσαν τυραννικά καθεστώτα, αλλά αυτά τα δάνεια είχαν πολλαπλασιαστεί όταν οι δικτατορίες κατέρρευσαν.
Στο ίδιο το εσωτερικό του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας έχουν ξεσπάσει διάφορα σκάνδαλα διαφθοράς, ενώ η διαφάνεια και η λογοδοσία τους προς τα έξω είναι εντελώς ανύπαρκτες.
Παρότι το ειδικό βάρος των ΗΠΑ έχει πια μειωθεί μέσα στο ΔΝΤ (με μια παράλληλη ενίσχυση της Κίνας) τα κριτήρια δανειοδότησης δεν άλλαξαν στο Λονδίνο. Ο οργανισμός αυτός παραμένει ληστρικός και δολοφονικός απέναντι στη μεγάλη μάζα της ανθρωπότητας. Και αυτός ακριβώς είναι ο οργανισμός ο οποίος καλείται να διαχειριστεί το 1,1 τρισ. δολ.
