Όπως μας πληροφόρησε δικαιούχος, πληρώθηκε την Παρασκευή, η 6η παρτίδα του προγράμματος του Παραδοσιακού Ελαιώνα της Άμφισσας. Μετά από πολύμηνη καθυστέρηση και κινητοποιήσεις των αγροτών, επιτέλους βρέθηκαν τα χρήματα για τις πληρωμές. Δεν γνωρίζουμε αν πληρώθηκαν όλοι, όσοι περιμένετε χρήματα κάντε μια βόλτα απο την τράπεζα.
Το μόνο σχετικό που βρήκαμε είναι οι πληρωμές για τα Βιολογικά, σὐμφωνα με τις οποίες η Φωκίδα περιμένει να πάρει 610.574,35 Ευρώ.
Αθήνα 18.03.2009
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Πρόγραμμα ενίσχυσης βιολογικής γεωργίας, κτηνοτροφίας και προστασίας του περιβάλλοντος.
Η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και ο Υπουργός κ. Σωτήρης Χατζηγάκης, στηρίζουν τις βιολογικές καλλιέργειες, την βιολογική κτηνοτροφία και τα βιολογικά προϊόντα και αντιμετωπίζουν με ευαισθησία το ζήτημα της προστασίας του περιβάλλοντος. Ήδη υλοποιείται τάχιστα σχετικό πρόγραμμα από τον ΟΠΕΚΕΠΕ, ύψους 15 εκατ. ευρώ για τους σκοπούς αυτούς.
Συγκεκριμένα, στις 19 Μαρτίου 2009 θα ολοκληρωθεί η πληρωμή των 15 εκατ. ευρώ του Ευρωπαϊκού προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης 2007-2013 των γεωργοπεριβαλλοντικών δράσεων, για την ενίσχυση των δικαιούχων αγροτών και κτηνοτρόφων. Οι ενισχύσεις αυτές συμβάλλουν στην ... προώθηση του μοντέλου γεωργίας που προωθεί συστηματικά η Κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια. Πρόκειται για ένα μοντέλο που αποβλέπει στην ποιότητα των προϊόντων, στην ασφάλεια των καταναλωτών και στην προστασία του περιβάλλοντος.
Στο πλαίσιο αυτό, δίνεται έμφαση στις βιοκαλλιέργειες, εκμεταλλευόμενοι τις νέες σχετικές πολιτικές της Ε.Ε., και σε όλα τα εθνικά μας προϊόντα που έχουν μεγάλες δυνατότητες εξαγωγών.
Αναλυτικότερα, ο ΟΠΕΚΕΠΕ θα προβεί στην πληρωμή των φακέλων που αφορούν στη βιολογική γεωργία, βιολογική κτηνοτροφία, μείωση νιτρορύπανσης, σπάνιες φυλές ζώων που έχουν υποβληθεί από τις αρμόδιες Διευθύνσεις Αγροτικής Ανάπτυξης και έχουν ελεγχθεί με το αντίστοιχο ΟΣΔΕ. (Σημείωση: Επισυνάπτεται ο πίνακας με τα αναλυτικά στοιχεία για τις εν λόγω ενισχύσεις).
Οι πληρωμές, τέλος, θα συνεχιστούν ανάλογα με την υποβολή των φακέλων.
Δ.Α.Α. ΠΛΗΡΩΜΕΣ ΑΞΟΝΑ 2- ΓΕΩΡΓΟΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ (ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΓΕΩΡΓΙΑ, ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΑ, ΜΕΙΩΣΗ ΝΙΤΡΟΡΥΠΑΝΣΗΣ, Κ.Λ.Π.)
ΑΙΤΩΛΟΚΑΡΝΑΝΙΑΣ 2.565.444,40
ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ 49.410,46
ΑΡΚΑΔΙΑΣ 373.945,54
ΑΡΤΑΣ 61.405,98
ΑΧΑΪΑΣ 2.755,00
ΒΟΙΩΤΙΑΣ 1.063.124,10
ΓΡΕΒΕΝΩΝ 125.521,33
ΔΡΑΜΑΣ 77.203,99
ΔΥΤΙΚΗΣΑΤΤΙΚΗΣ 6.944,74
ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ 10.571,05
ΕΒΡΟΥ 14.924,36
ΕΥΒΟΙΑΣ 283.007,28
ΖΑΚΥΝΘΟΥ 14.591,14
ΗΜΑΘΙΑΣ 27.591,26
ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ 89.614,22
ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ 4.592,34
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 116.365,82
ΚΑΒΑΛΑΣ 6.747,86
ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ 3.541,95
ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ 9.767,63
ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ 7.074,00
ΚΟΖΑΝΗΣ 26.754,35
ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ 512.568,93
ΚΥΚΛΑΔΩΝ 13.891,10
ΛΑΚΩΝΙΑΣ 216.783,00
ΛΑΡΙΣΗΣ 1.058.922,65
ΛΑΣΙΘΙΟΥ 475,00
ΛΕΣΒΟΥ 2.593.443,87
ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ 127.208,83
ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ 332.001,23
ΞΑΝΘΗΣ 86.940,27
ΠΙΕΡΙΑΣ 19.923,72
ΠΡΕΒΕΖΑΣ 4.067,55
ΡΕΘΥΜΝΟΥ 700.256,85
ΡΟΔΟΠΗΣ 4.484,20
ΣΑΜΟΥ 231.414,69
ΣΕΡΡΩΝ 78.130,51
ΤΡΙΚΑΛΩΝ 153.681,00
ΤΡΙΦΥΛΛΙΑΣ 163.864,36
ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ 92.247,61
ΦΛΩΡΙΝΑΣ 101.619,00
ΦΩΚΙΔΑΣ 610.574,35
ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ 12.430,24
ΧΑΝΙΩΝ 366.275,13
ΧΙΟΥ 20.209,30
Γενικό άθροισμα 12.442.312,19
Ενημερωτική σελίδα για την Ιτέα και την Φωκίδα
Σάββατο 21 Μαρτίου 2009
Η κινητοποίηση στα διόδια Σχηματαρίου για τη σωτηρία Ασωπού- Ευβοικού
Με συμβολικό άνοιγμα των διοδίων Σχηματαρίου, διαμαρτυρήθηκαν οι κάτοικοι της Βοιωτίας, της Εύβοιας, και της Ανατολικής Αττικής για το ... διαχρονικό έγκλημα στην ανεξέλεγκτη βιομηχανική ζώνη, που έχει ως αποτέλεσμα τη μόλυνση των υπόγειων νερών και του Ασωπού.
Η διαμαρτυρία των κατοίκων εκφράστηκε με μαύρες σημαίες, πανώ και ενημερωτικά φυλλάδια που μοίραζαν στους διερχόμενους οδηγούς, πολλοί απο τους οποίους ήταν ενημερωμένοι για το πρόβλημα και εξέφραζαν την συμπαράστασή τους στον αγώνα των κατοίκων.
Η κινητοποίηση διήρκεσε περίπου 1,30 ώρα ενώ για μικρό διάστημα (περίπου 5-10 λεπτά) διακόπηκε η κυκλοφορία στο ρεύμα προς Λαμία, απο τον κόσμο που είχε συγκεντρωθεί στο οδόστρωμα. Οι συγκεντρωμένοι ανανέωσαν το ραντεβού για τη συνέχιση των κοινών αγώνων.
Δυναμικό παρόν έδωσαν οι κάτοικοι του Ωρωπού, της Χαλκίδας, της Λιβαδειάς, των Βαγίων, της Θήβας ενώ μικρότερη ήταν η συμμετοχή των κατοίκων Σχηματαρίου και Οινοφύτων. Επίσης συμμετείχαν κάτοικοι απο την Αυλίδα, το Δήλεσι, το Χαλκούτσι, τον Αγ.Θωμά, τη Θίσβη, την Αντίκυρα αλλά και απο άλλα σημεία των γύρω περιοχών.
Το φυλλάδιο που μοιράστηκε στα διόδια :Να σταματήσει επιτέλους το διαρκές περιβαλλοντικό έγκλημα στον Ασωπό και τον Ευβοϊκό
Και οι ευθύνες καταλογίζονται:
- στους βιομηχάνους που δηλητηριάζουν τη γή, το νερό και τον αέρα για να εξοικονομήσουν απο τη μη εφαρμογή των μέτρων αντιρρύπνασης.
- στην Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Βοιωτίας με αρμοδιότητα τον έλεγχο των βιομηχανιών που ρυπαίνουν, την αδειοδότηση διάθεσης αποβλήτων, την εκτέλεση έργων απορρύπανσης του Ασωπού, την κινητοποίηση των φορέων για την διεκδίκηση των έργων, την υδρογεωλογική μελέτη και τη χαρτογράφηση της ρύπανσης
- στο ΥΠΕΧΩΔΕ και την Κυβέρνηση, με αρμοδιότητα τα χωροταξικά σχέδια, την οριοθέτηση ΒΙΠΕ, την εκτέλεση μεγάλων έργων (όπως κεντρικές εγκαταστάσεις διύλησης νερού και επεξεργασίας αποβλήτων), τον έλεγχο των προιόντων της περιοχής.
- τους Δημάρχους της περιοχής γιατί ανέχονται τη συνέχιση αυτής της κατάστασης, δεν αναλαμβάνουν ουσιαστικές πρωτοβουλίες , δεν κινητοποιούν τον κόσμο της περιοχής.
- και βέβαια στους βουλευτές μας
Απο στην Συμπαράταξη Βοιωτών για το Περιβάλλον
Ένα παλιό άρθρο χιλιοδιαβασμένο και πάντα επίκαιρο
16.12.04
Βρε ουστ!
Είσαι γύρω στα 30 (πάνω / κάτω μία πενταετία). Έχεις σπουδάσει, απέκτησες μεταπτυχιακό, μιλάς μία με δύο ξένες γλώσσες. Όταν ήσουν 10 ετών, ήθελες να γίνεις πιλότος/αστυνομικός/δάσκαλος. Στα 15 σου, γιατρός/δικηγόρος/αρχιτέκτονας και στα 20, brand manager/project manager/IT specialist. Σήμερα και κοιτώντας το γραφείο όπου δουλεύεις, συνειδητοποιείς ότι καλύτερα να είχες μείνει στο αρχικό plan. Πηγαίνεις γυμναστήριο (όποτε μπορέσεις, μία φορά το εξάμηνο), κάνεις συχνά δίαιτες και διαβάζεις το ζώδιό σου χωρίς να ντρέπεσαι γι’αυτό. Έχεις διάφορα ενδιαφέροντα, σου αρέσει το έντεχνο, νιώθεις καλλιεργημένος, διαβάζεις λιγότερο απ’όσο θα ήθελες, βλέπεις Fame Story και πηγαίνεις σινεμά. Στη ντουλάπα σου έχεις ακόμη μερικά ξεχασμένα τεύχη του Κλικ και στη βιβλιοθήκη σου υπάρχουν βιβλία του Μαρκές και του Ουμπέρτο Έκο. Έχεις πληθώρα cds, τα οποία σπανίως ακούς. Αγοράζεις τουλάχιστον δύο εφημερίδες κάθε Κυριακή (με κριτήριο το dvd) και αρχίζεις την ανάγνωσή τους από τα ένθετα: πρώτα τα διαφημιστικά, μετά τα τηλεοπτικά, τα lifestyle και τέλος –αν προλάβεις- ρίχνεις και μια ματιά στην εφημερίδα.
Ξυπνάς κάθε πρωί με κάτι μούτρα μέχρι το πάτωμα και πίνεις έναν καφέ. Ντύνεσαι. Βγάζεις από την πρίζα τον φορτιστή και βάζεις στην τσάντα σου το κινητό. Παίρνεις το ... αυτοκίνητο, το μετρό, το τρόλεϊ, το λεωφορείο και πηγαίνεις στη δουλειά (την οποία δυσκολεύθηκες να βρεις, αλλά τέτοια που είναι, εύχεσαι να μην την είχες βρει), πίνεις έναν καφέ, τσεκάρεις το e-mail σου, ανοίγεις το in.gr, διαβάζεις το Μετρόραμα και την AthensVoice, παίρνεις κάνα τηλέφωνο, κουτσομπολεύεις με τους συναδέλφους, χασμουριέσαι κι αρχίζεις να μελετάς νούμερα και να γράφεις αναφορές. Κατά τη διάρκεια της μέρας, πετάγεσαι να πληρώσεις το κινητό, τη ΔΕΗ, την Tellas, τη δόση για το αυτοκίνητο. Παίρνεις και μία τυρόπιτα. Όταν τη φας, αισθάνεσαι ενοχές για τις θερμίδες που απέκτησες, για τις κακές διατροφικές σου συνήθειες, για τα ευρώ που ξοδεύεις αλόγιστα σε σαχλαμάρες, για τα παιδάκια στο Τζιμπουτί που δεν έχουν να φάνε.
Σχολάς (γύρω στις 4, στις 5 ή ίσως και στις 7:30). Παίρνεις το αυτοκίνητο, το μετρό, το τρόλεϊ, το λεωφορείο και γυρίζεις πίσω πτώμα. Δεν έχεις καμία όρεξη να βγεις, αλλά για να μην σε πουν αντικοινωνικό κανονίζεις να βρεθείς με την παρέα σου στην άλλη άκρη της πόλης, σε ένα μπαράκι πολύ κατώτερο από το κουτούκι που βρίσκεται στη γωνία, ακριβώς δίπλα στο σπίτι σου. Όταν φθάσεις στο μπαράκι κι αφού ταλαιπωρηθείς να βρεις θέση να παρκάρεις, στριμώχνεσαι σε ένα τραπεζάκι ασφυκτικά τοποθετημένο ανάμεσα σε άλλα και νιώθεις και χαρούμενος που βρήκες να κάτσεις. Εκνευρίζεσαι με την κάπνα, τη μουσική, το γέλιο της κυρίας στο διπλανό τραπέζι, την αγένεια της σερβιτόρας και βεβαίως τον αδικαιολόγητα υπέρογκο λογαριασμό, που σου δημιουργεί και πάλι τους γνωστούς συνειρμούς για τα πεταμένα ευρώ και τα παιδάκια στο Τζιμπουτί.
Είχες όνειρα. Ω ναι! Ήθελες να παντρευτείς, να κάνεις πολλά παιδάκια και να αγοράσεις ένα μεγάλο σπίτι με θέα τη θάλασσα. Κοιτάς την τελευταία μισθοδοσία σου και συμβιβάζεσαι με πολιτικό γάμο, ένα παιδί και θέα στον ακάλυπτο. Κορνιζάρεις και κρεμάς στον τοίχο, τα πτυχία που είχαν υποσχεθεί να σε κάνουν brand manager/project manager/IT specialist. Συμβιβάζεσαι με την κακογουστιά, την αγένεια, την αναξιοκρατία, τη μαζικότητα. Συμβιβάζεσαι με το έτερον ήμισυ, παρά το γεγονός ότι κατά βάθος είσαι εγωιστής και θα ήθελες να είσαι πάντα από πάνω. Ας όψεται η χαμηλή αυτοεκτίμηση που σου κληροδότησε το Κλικ, το Νίτρο, το 01, ο Ζαμπούνης, η Πετρουλάκη, η οικογένεια Φόρεστερ και όλος αυτός ο δήθεν υπέρλαμπρος κόσμος της χαλαρότητας, της ευδαιμονίας και της ευζωίας. Ξέρεις ότι δεν είσαι πανέξυπνος, πανέμορφος, επιτυχημένος, political correct. Συμβιβάζεσαι και με αυτό. Εντέλει, φθάνεις να συμβιβάζεσαι με τον συμβιβασμό.
Συνειδητοποίησες ότι η γενιά σου έχαψε την παραμύθα που της σερβίρανε οι λογής-λογής Κωστόπουλοι. Την παραμύθα του χύμα, του εύκολου, του ωχαδελφισμού, της νέο-μαγκιάς. Κι ύστερα, ώσπου να το συνειδητοποιήσεις… μεγάλωσες! «Μα δεν μπορεί ΕΓΩ ο επίδοξος brand manager/project manager/IT specialist να είμαι ακόμη εδώ, στην Κυψέλη, στο Παγκράτι, στην Πλατεία Βικτωρίας» σκέφτεσαι. «Πότε θα πάω εκδρομές σε εξωτικούς προορισμούς; Πότε θα μείνω σε εκείνο το ξενοδοχείο που μοιάζει με καράβι, στο Ντουμπάι; Πότε θα αγοράσω τηλεόραση plasma για να την εγκαταστήσω στο playroom μου; Πότε θα μετακομίσω σε μεζονέτα στην εξοχή; Πότε θα βρω το χρόνο να διαβάσω όλα τα βιβλία που θέλω, να ταξινομήσω όλα τα άρθρα που έχω κρατήσει, να ακούσω όλα τα cds που έχω αντιγράψει και να δω όλα τα dvds που έχω συγκεντρώσει από τις εφημερίδες; Ποιος θα μου πει πότε να επαναστατήσω επιτέλους;»
Υπήρξαν γενιές που ανδρώθηκαν μέσα από ένδοξες επαναστάσεις. Όλοι, έφαγαν τελικά τα μούτρα τους, αλλά τους έμεινε τουλάχιστον η ανάμνηση ότι αγωνίσθηκαν για κάτι. Λυπάμαι πολύ. Εσείς αγαπητέ μου είστε ο πιο αδύναμος κρίκος. Η ιστορία σας κλήρωσε κι εσάς μία κάποια επανάσταση. Την επανάσταση του lifestyle και της τεχνολογίας. Είστε ένας φρενήρης, ανικανοποίητος καταναλωτής. Καλή σας νύχτα.
Βρε ουστ!
Είσαι γύρω στα 30 (πάνω / κάτω μία πενταετία). Έχεις σπουδάσει, απέκτησες μεταπτυχιακό, μιλάς μία με δύο ξένες γλώσσες. Όταν ήσουν 10 ετών, ήθελες να γίνεις πιλότος/αστυνομικός/δάσκαλος. Στα 15 σου, γιατρός/δικηγόρος/αρχιτέκτονας και στα 20, brand manager/project manager/IT specialist. Σήμερα και κοιτώντας το γραφείο όπου δουλεύεις, συνειδητοποιείς ότι καλύτερα να είχες μείνει στο αρχικό plan. Πηγαίνεις γυμναστήριο (όποτε μπορέσεις, μία φορά το εξάμηνο), κάνεις συχνά δίαιτες και διαβάζεις το ζώδιό σου χωρίς να ντρέπεσαι γι’αυτό. Έχεις διάφορα ενδιαφέροντα, σου αρέσει το έντεχνο, νιώθεις καλλιεργημένος, διαβάζεις λιγότερο απ’όσο θα ήθελες, βλέπεις Fame Story και πηγαίνεις σινεμά. Στη ντουλάπα σου έχεις ακόμη μερικά ξεχασμένα τεύχη του Κλικ και στη βιβλιοθήκη σου υπάρχουν βιβλία του Μαρκές και του Ουμπέρτο Έκο. Έχεις πληθώρα cds, τα οποία σπανίως ακούς. Αγοράζεις τουλάχιστον δύο εφημερίδες κάθε Κυριακή (με κριτήριο το dvd) και αρχίζεις την ανάγνωσή τους από τα ένθετα: πρώτα τα διαφημιστικά, μετά τα τηλεοπτικά, τα lifestyle και τέλος –αν προλάβεις- ρίχνεις και μια ματιά στην εφημερίδα.
Ξυπνάς κάθε πρωί με κάτι μούτρα μέχρι το πάτωμα και πίνεις έναν καφέ. Ντύνεσαι. Βγάζεις από την πρίζα τον φορτιστή και βάζεις στην τσάντα σου το κινητό. Παίρνεις το ... αυτοκίνητο, το μετρό, το τρόλεϊ, το λεωφορείο και πηγαίνεις στη δουλειά (την οποία δυσκολεύθηκες να βρεις, αλλά τέτοια που είναι, εύχεσαι να μην την είχες βρει), πίνεις έναν καφέ, τσεκάρεις το e-mail σου, ανοίγεις το in.gr, διαβάζεις το Μετρόραμα και την AthensVoice, παίρνεις κάνα τηλέφωνο, κουτσομπολεύεις με τους συναδέλφους, χασμουριέσαι κι αρχίζεις να μελετάς νούμερα και να γράφεις αναφορές. Κατά τη διάρκεια της μέρας, πετάγεσαι να πληρώσεις το κινητό, τη ΔΕΗ, την Tellas, τη δόση για το αυτοκίνητο. Παίρνεις και μία τυρόπιτα. Όταν τη φας, αισθάνεσαι ενοχές για τις θερμίδες που απέκτησες, για τις κακές διατροφικές σου συνήθειες, για τα ευρώ που ξοδεύεις αλόγιστα σε σαχλαμάρες, για τα παιδάκια στο Τζιμπουτί που δεν έχουν να φάνε.
Σχολάς (γύρω στις 4, στις 5 ή ίσως και στις 7:30). Παίρνεις το αυτοκίνητο, το μετρό, το τρόλεϊ, το λεωφορείο και γυρίζεις πίσω πτώμα. Δεν έχεις καμία όρεξη να βγεις, αλλά για να μην σε πουν αντικοινωνικό κανονίζεις να βρεθείς με την παρέα σου στην άλλη άκρη της πόλης, σε ένα μπαράκι πολύ κατώτερο από το κουτούκι που βρίσκεται στη γωνία, ακριβώς δίπλα στο σπίτι σου. Όταν φθάσεις στο μπαράκι κι αφού ταλαιπωρηθείς να βρεις θέση να παρκάρεις, στριμώχνεσαι σε ένα τραπεζάκι ασφυκτικά τοποθετημένο ανάμεσα σε άλλα και νιώθεις και χαρούμενος που βρήκες να κάτσεις. Εκνευρίζεσαι με την κάπνα, τη μουσική, το γέλιο της κυρίας στο διπλανό τραπέζι, την αγένεια της σερβιτόρας και βεβαίως τον αδικαιολόγητα υπέρογκο λογαριασμό, που σου δημιουργεί και πάλι τους γνωστούς συνειρμούς για τα πεταμένα ευρώ και τα παιδάκια στο Τζιμπουτί.
Είχες όνειρα. Ω ναι! Ήθελες να παντρευτείς, να κάνεις πολλά παιδάκια και να αγοράσεις ένα μεγάλο σπίτι με θέα τη θάλασσα. Κοιτάς την τελευταία μισθοδοσία σου και συμβιβάζεσαι με πολιτικό γάμο, ένα παιδί και θέα στον ακάλυπτο. Κορνιζάρεις και κρεμάς στον τοίχο, τα πτυχία που είχαν υποσχεθεί να σε κάνουν brand manager/project manager/IT specialist. Συμβιβάζεσαι με την κακογουστιά, την αγένεια, την αναξιοκρατία, τη μαζικότητα. Συμβιβάζεσαι με το έτερον ήμισυ, παρά το γεγονός ότι κατά βάθος είσαι εγωιστής και θα ήθελες να είσαι πάντα από πάνω. Ας όψεται η χαμηλή αυτοεκτίμηση που σου κληροδότησε το Κλικ, το Νίτρο, το 01, ο Ζαμπούνης, η Πετρουλάκη, η οικογένεια Φόρεστερ και όλος αυτός ο δήθεν υπέρλαμπρος κόσμος της χαλαρότητας, της ευδαιμονίας και της ευζωίας. Ξέρεις ότι δεν είσαι πανέξυπνος, πανέμορφος, επιτυχημένος, political correct. Συμβιβάζεσαι και με αυτό. Εντέλει, φθάνεις να συμβιβάζεσαι με τον συμβιβασμό.
Συνειδητοποίησες ότι η γενιά σου έχαψε την παραμύθα που της σερβίρανε οι λογής-λογής Κωστόπουλοι. Την παραμύθα του χύμα, του εύκολου, του ωχαδελφισμού, της νέο-μαγκιάς. Κι ύστερα, ώσπου να το συνειδητοποιήσεις… μεγάλωσες! «Μα δεν μπορεί ΕΓΩ ο επίδοξος brand manager/project manager/IT specialist να είμαι ακόμη εδώ, στην Κυψέλη, στο Παγκράτι, στην Πλατεία Βικτωρίας» σκέφτεσαι. «Πότε θα πάω εκδρομές σε εξωτικούς προορισμούς; Πότε θα μείνω σε εκείνο το ξενοδοχείο που μοιάζει με καράβι, στο Ντουμπάι; Πότε θα αγοράσω τηλεόραση plasma για να την εγκαταστήσω στο playroom μου; Πότε θα μετακομίσω σε μεζονέτα στην εξοχή; Πότε θα βρω το χρόνο να διαβάσω όλα τα βιβλία που θέλω, να ταξινομήσω όλα τα άρθρα που έχω κρατήσει, να ακούσω όλα τα cds που έχω αντιγράψει και να δω όλα τα dvds που έχω συγκεντρώσει από τις εφημερίδες; Ποιος θα μου πει πότε να επαναστατήσω επιτέλους;»
Υπήρξαν γενιές που ανδρώθηκαν μέσα από ένδοξες επαναστάσεις. Όλοι, έφαγαν τελικά τα μούτρα τους, αλλά τους έμεινε τουλάχιστον η ανάμνηση ότι αγωνίσθηκαν για κάτι. Λυπάμαι πολύ. Εσείς αγαπητέ μου είστε ο πιο αδύναμος κρίκος. Η ιστορία σας κλήρωσε κι εσάς μία κάποια επανάσταση. Την επανάσταση του lifestyle και της τεχνολογίας. Είστε ένας φρενήρης, ανικανοποίητος καταναλωτής. Καλή σας νύχτα.
Ένα άρθο για τα ΜΜΕ και την βιωσιμότητά τους και την αξιοπιστία τους
Σαν ιστοσελίδα που επιλέξαμε την ζωντανή ενημέρωση σας παρουσιάζουμε ένα άρθρο που δείχνει οτι οι δημοσιογραφία έτσι όπως την ξέραμε δεν θα υπάρχει σε λίγο. Όσες προσφορές και να δίνουν οι εφημερίδες, όσο εντυπωσιακές και αν γίνουν οι Δημοσιογραφικές ιστοσελίδες, το ίντερνετ και η δυνατότητα του απλού πολίτη, απο δέκτης πληροφοριών, να μπορείς να γίνεται ο ίδιος πομπός πληροφοριών του προσφέρει μια τεράστια δυνατότητα αμφίδρομης ενημέρωσης. Η εποχή αυτή έχει ήδη ξεκινήσει.
Δημήτρης Τρίμης, δημοσιογράφος, μέλος του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ
Ο κατ’ εξοχήν κλάδος της οικονομίας στην Ελλάδα που αξιοποιεί, αυτήν την εποχή, προσχηματικά τη διεθνή κρίση για να περικόψει θέσεις εργασίας και να πάρει πίσω εργασιακά δικαιώματα, είναι οι επιχειρήσεις Τύπου και ΜΜΕ. Και εξηγούμαι: οι «βιώσιμες», με αυστηρά λογιστικά κριτήρια, επιχειρήσεις Ενημέρωσης, πολύ πριν την οικονομική ύφεση, ήταν έτσι κι αλλιώς ελάχιστες. Τα πολλά λεφτά που έριχναν στον παράλογα πληθωρικό τομέα των ΜΜΕ διάφοροι μεγαλοεπιχειρηματίες, δεν αντιστοιχούσαν στην προσδοκία άμεσου ... κέρδους. Για άλλους λόγους –λίγο πολύ γνωστούς– πραγματοποιούνταν και συνεχίζουν να πραγματοποιούνται «επενδύσεις» στην Ενημέρωση και την Ψυχαγωγία, με νέους πλέον εκατομμυριούχους «παίκτες» (λ.χ Αγγελόπουλοι, Λαυρεντιάδης, Ρέστης, Μαρινάκης, Γιαννίκος κ.ά).
Η μεγάλη πτώση στις πωλήσεις των ημερήσιων κυρίως εφημερίδων ή η υποχώρηση της ακροαματικότητας των κλασικών ενημερωτικών ραδιοσταθμών, δεν είναι ένα γεγονός σημερινό που συνδέεται με την οικονομική ανέχεια των πολιτών και την πτώση της διαφήμισης που υποτίθεται ότι τα στηρίζει, αλλά αποτελεί εξέλιξη που σχετίζεται με το περιεχόμενό τους, με ευρύτερους κοινωνικοπολιτικούς παράγοντες και ιδίως με την ραγδαία ανάπτυξη των ψηφιακών μέσων ενημέρωσης (Internet), την καθήλωση στην τηλεόραση όλο και περισσότερων πολιτών, την ανάπτυξη «ψυχαγωγικών» ΜΜΕ, free press κ.λπ.
Ασφαλώς, λοιπόν, εκείνο που θα κριθεί το επόμενο διάστημα στον Τύπο και στα ΜΜΕ, όσο η οικονομική ύφεση θα αποδιοργανώνει βίαια την κοινωνία, είναι η ικανότητα και η δυνατότητα των συνδικαλιστικών οργανώσεων (δημοσιογράφων, τεχνικών και διοικητικών) να οργανώσουν ένα σχέδιο ουσιαστικής αντίστασης στις προσχηματικές απολύσεις και στην αγριότερη υποβάθμιση των εργασιακών σχέσεων και της κοινωνικής ασφάλισης.
Η πρόβλεψη δεν μπορεί να είναι αισιόδοξη για δύο βασικούς λόγους:
- Οι ηγεσίες των Ενώσεων του Τύπου έχουν ήδη δοκιμαστεί τα προηγούμενα χρόνια της «ελαστικοποίησης» και της διαφθοράς στον κλάδο και έχουν αποτύχει τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα (λ.χ. «συμβασιούχοι», «μπλοκάκια», αλλά και πολυθεσίες, αργομισθίες στην ΕΡΤ).
- Η ίδια η Ενημέρωση και συνεπώς και οι άνθρωποί της χάνουν σε μεγάλο βαθμό την όποια κοινωνική αποδοχή και αξιοπιστία τούς είχε απομείνει από τις «εύκολες» εποχές της οικονομικής «ανάπτυξης» –τότε που αυξανόταν ιλιγγιωδώς το ΑΕΠ, υποχωρούσε η αξία της εργασίας, κατέρρεε το κοινωνικό κράτος, αλλά μεγάλωναν οι πάσης φύσεως «φούσκες» και οι αθέατες μπίζνες της δημοσιογραφικής αριστοκρατίας.
Απο εφημερίδα Εργατική Αριστερά
Δημήτρης Τρίμης, δημοσιογράφος, μέλος του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ
Ο κατ’ εξοχήν κλάδος της οικονομίας στην Ελλάδα που αξιοποιεί, αυτήν την εποχή, προσχηματικά τη διεθνή κρίση για να περικόψει θέσεις εργασίας και να πάρει πίσω εργασιακά δικαιώματα, είναι οι επιχειρήσεις Τύπου και ΜΜΕ. Και εξηγούμαι: οι «βιώσιμες», με αυστηρά λογιστικά κριτήρια, επιχειρήσεις Ενημέρωσης, πολύ πριν την οικονομική ύφεση, ήταν έτσι κι αλλιώς ελάχιστες. Τα πολλά λεφτά που έριχναν στον παράλογα πληθωρικό τομέα των ΜΜΕ διάφοροι μεγαλοεπιχειρηματίες, δεν αντιστοιχούσαν στην προσδοκία άμεσου ... κέρδους. Για άλλους λόγους –λίγο πολύ γνωστούς– πραγματοποιούνταν και συνεχίζουν να πραγματοποιούνται «επενδύσεις» στην Ενημέρωση και την Ψυχαγωγία, με νέους πλέον εκατομμυριούχους «παίκτες» (λ.χ Αγγελόπουλοι, Λαυρεντιάδης, Ρέστης, Μαρινάκης, Γιαννίκος κ.ά).
Η μεγάλη πτώση στις πωλήσεις των ημερήσιων κυρίως εφημερίδων ή η υποχώρηση της ακροαματικότητας των κλασικών ενημερωτικών ραδιοσταθμών, δεν είναι ένα γεγονός σημερινό που συνδέεται με την οικονομική ανέχεια των πολιτών και την πτώση της διαφήμισης που υποτίθεται ότι τα στηρίζει, αλλά αποτελεί εξέλιξη που σχετίζεται με το περιεχόμενό τους, με ευρύτερους κοινωνικοπολιτικούς παράγοντες και ιδίως με την ραγδαία ανάπτυξη των ψηφιακών μέσων ενημέρωσης (Internet), την καθήλωση στην τηλεόραση όλο και περισσότερων πολιτών, την ανάπτυξη «ψυχαγωγικών» ΜΜΕ, free press κ.λπ.
Ασφαλώς, λοιπόν, εκείνο που θα κριθεί το επόμενο διάστημα στον Τύπο και στα ΜΜΕ, όσο η οικονομική ύφεση θα αποδιοργανώνει βίαια την κοινωνία, είναι η ικανότητα και η δυνατότητα των συνδικαλιστικών οργανώσεων (δημοσιογράφων, τεχνικών και διοικητικών) να οργανώσουν ένα σχέδιο ουσιαστικής αντίστασης στις προσχηματικές απολύσεις και στην αγριότερη υποβάθμιση των εργασιακών σχέσεων και της κοινωνικής ασφάλισης.
Η πρόβλεψη δεν μπορεί να είναι αισιόδοξη για δύο βασικούς λόγους:
- Οι ηγεσίες των Ενώσεων του Τύπου έχουν ήδη δοκιμαστεί τα προηγούμενα χρόνια της «ελαστικοποίησης» και της διαφθοράς στον κλάδο και έχουν αποτύχει τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα (λ.χ. «συμβασιούχοι», «μπλοκάκια», αλλά και πολυθεσίες, αργομισθίες στην ΕΡΤ).
- Η ίδια η Ενημέρωση και συνεπώς και οι άνθρωποί της χάνουν σε μεγάλο βαθμό την όποια κοινωνική αποδοχή και αξιοπιστία τούς είχε απομείνει από τις «εύκολες» εποχές της οικονομικής «ανάπτυξης» –τότε που αυξανόταν ιλιγγιωδώς το ΑΕΠ, υποχωρούσε η αξία της εργασίας, κατέρρεε το κοινωνικό κράτος, αλλά μεγάλωναν οι πάσης φύσεως «φούσκες» και οι αθέατες μπίζνες της δημοσιογραφικής αριστοκρατίας.
Απο εφημερίδα Εργατική Αριστερά